Υπάρχει μία παλιά παροιμία, που δεν έχει χάσει τίποτα από την αλήθεια της με την τριβή της, ότι εάν η θρησκεία αξίζει κάτι, αξίζει το παν.
Τόση είναι η ανάγκη της για τον άρτιο καταρτισμό της ανθρώπινης φύσης,
και τέτοια η δύναμη που πρακτικά εξασκεί πάνω σε αυτόν που την κατέχει, ώστε η
αξία της για τον άνθρωπο είναι πραγματικά ανυπολόγιστη. Θρησκεία εδώ λέγοντας,
εννοούμε βεβαίως, όπως προηγουμένως την ορίσαμε, όχι την τυπική σειρά
μερικών εξωτερικών θρησκευτικών εκδηλώσεων, αλλά την ύπαρξη πραγματικών
εσωτερικών σχέσεων μεταξύ του πλάσματος και του πλάστη, την ύπαρξη
πραγματικής συμπάθειας και συνεννόησης μεταξύ του πεπερασμένου πνεύματος του
ανθρώπου και του απειρου Πνεύματος του Θεού.
__001.jpg)






































