ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (24)

Εβρι:14 Πώς αυτό το εδάφιο καταστρέφει τον δοξασία της ορθόδοξης και καθολικής εκκλησίας! Τελειοποίησε ΔΙΑΠΑΝΤΟΣ τους αγιαζομένους. Και θα ρωτήσει κανείς: δηλαδή είμαστε τέλειοι; Με την έννοια που το λέει εδώ, ΝΑΙ.

Είσαι τέλειος ενώπιον του Κυρίου, δια της θυσίας, της χάρης και του αίματος του Χριστού.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (23)

Εβρι:6,7 εν τω τόμω στο κείμενο λέει: εν κεφαλίδι βιβλίου, δηλαδή η επικεφαλίδα. Και αν προσπαθήσουμε να βάλουμε μια επικεφαλίδα στο βιβλίο αυτό από τη Γένεση μέχρι και την Αποκάλυψη, θα ήταν «Ιησούς Χριστός ο Μεσσίας, ο Σωτήρας».
 

Διαβάζοντας το Γέν.α:3 βλέπουμε ότι την πρώτη μέρα ο Θεός έκανε το φως. Όμως σ’ εμάς σήμερα δίνει φυσικό φώς ο ήλιος. Τότε τι φώς ήταν αυτό που έκανε ο Θεός την πρώτη μέρα;

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (22)

ΔΕΚΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Εβρ.ι:1 ο Νόμος ήταν η σκιά των μελλόντων. Όταν δηλαδή ένας Εβραίος έπαιρνε ένα αρνί για να το θυσιάσει, δεν ήταν αυτό καθαυτό που ήθελε ο Θεός.

Δεν συγχωρούσε αμαρτία το αίμα του αρνιού, αλλά ήταν ένας τύπος που μπορούσε να τον δει η καρδιά με πίστη και να πιστέψει στο μεγαλύτερο που επρόκειτο να έρθει. Ήταν σκιές όλα αυτά των μελλόντων αγαθών.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (21)

Εβρ.θ:10 βαπτισμοί: πριν από την θυσία έπρεπε να πλυθούν και να πλύνουν τα σκεύη, αυτοί είναι οι βαπτισμοί.

Εβρ.θ:11,12 μέλλοντα αγαθά αυτά που έχουμε τώρα εμείς, αλλά και αυτά που πρόκειται να έρθουν.

Ο Ιησούς Χριστός σφράγισε μια για πάντα τη λύτρωση μας. Σήμερα, ρωτάς τους ανθρώπους: τι πρέπει να κάνω για να σωθώ; Και σου απαντάνε: Κάνε καλά έργα, αντί να πει, άνοιξε την καρδιά σου στο Χριστό να μπει μέσα κι αφού πάρεις τη λύτρωση, μετά φυσικά θα κάνεις καλά έργα.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (20)

ΕΝΑΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Εβρ.θ:1-5 Αρχίζει να μιλάει εδώ για τη σκηνή του Μαρτυρίου. Συγκρίνει τη Σκηνή του Μαρτυρίου με την αληθινή σκηνή του Θεού που δεν είναι φτιαγμένη από ανθρώπινα χέρια. Περιγράφει ο απόστολος Παύλος τη Σκηνή του Μαρτυρίου γιατί ο καθένας που θέλει να μελετήσει τη Βίβλο πρέπει να είναι εξοικειωμένος με το σχέδιο της σκηνής. Μιλάει στους Εβραίους που ξέρουν την Π.Δ. και θέλει να τους δείξει, τι σήμαιναν όλοι αυτοί οι τύποι στη Σκηνή του Μαρτυρίου.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (19)

ΟΓΔΟΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Εβρ.η:1,2 Κεφάλαιον: η ουσία, το κυριότερο στοιχείο είναι ότι ο δικός μας Αρχιερέας, δεν μπαίνει σε χειροποίητα άγια.

εν δεξιά ο θρόνος του Θεού δεν έχει δεξιά και αριστερά, μπροστά και πίσω. Ο άνδρας της δεξιάς του βασιλιά ήταν ο πρωθυπουργός. Ο Ιωσήφ που είναι τύπος του Χριστού, ήταν άνδρας δεξιάς για το Φαραώ.

Στην Αποκάλυψη, βλέπουμε το Χριστό εν μέσω του θρόνου όπου βρίσκεται και η εκκλησία. Έγινε δηλαδή ο άνδρας της βουλής του Θεού.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (18)

ΕΒΔΟΜΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Η σύγκριση της ιεροσύνης του Χριστού, μ’ αυτή του Ααρών συνεχίζεται. Σ’ αυτό το κεφάλαιο ο Μελχισεδέκ εμφανίζεται ανώτερος του Αβραάμ ο οποίος είναι ανώτερος του Ααρών. Αφού λοιπόν ο Χριστός είναι Αρχιερέας κατά την τάξη Μελχισεδέκ, είναι ανώτερος απ’ τον Ααρών.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (17)

Εβρ.ς:13 Γεν:κβ:15. Είναι μεγάλο πράγμα να βάζεις πρώτα το Θεό και μετά τους συγγενείς σου. Βλέπουμε τι ισχύ έχει η υπακοή στο λόγο του Θεού. Ο Θεός ορκίστηκε στον εαυτό Του.

Εβρ.ς:16 Παίρνει ένα παράδειγμα από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Στο Δικαστήριο ορκίζεσαι και δέχονται τον όρκο σου.

Εμείς είμαστε οι κληρονόμοι της επαγγελίας. Προκειμένου να πείσει τον Αβραάμ και τον κάθε ένα από μας, ο Θεός χρησιμοποίησε τον όρκο.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (16)

ΕΚΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ

Το μήνυμα προς τους Εβραίους, μέσα απ’ αυτή την επιστολή, δεν είναι να πάνε πίσω, αλλά να προχωρήσουν προς την τελειότητα. Χρειαζόταν ν’ αυξηθούν και να ωριμάσουν σαν πνευματικοί Χριστιανοί. Προειδοποιούνται λοιπόν ότι αν συρθούν πίσω θα χάσουν την ψυχή τους.

Εβρ.ς:1 . . άς φερώμεθα. . . Βλέπουμε ότι ο δρόμος προς την τελειότητα είναι συνεχής.

Τα αρχικά στοιχεία της πίστης συμβαίνουν μια φορά στη ζωή του πιστού, δεν μπορεί ο πιστός κάθε τόσο να λέει ότι θα κάνει μια καινούρια αρχή!

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (15)

Εβρ.ε:9,10 Γενόμενος τέλειος. . . Μέρα με τη μέρα, ο Χριστός πρόκρινε να υπακούει και να πράττει το θέλημα του Πατέρα σε κάθε τι που Του παρουσιαζόταν. Ο Θεός δεν γίνεται τέλειος, είναι τέλειος. Μας μιλάει λοιπόν εδώ, για τον άνθρωπο Χριστό Ιησού.

Συγκρίνοντας ο Παύλος τους δύο αρχιερείς, μας δείχνει ότι ο ένας είχε αδυναμίες, ενώ ο Άλλος ήταν τέλειος κατανικώντας τις αδυναμίες που μπορεί να είχε σαν άνθρωπος.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (14)

ΠΕΜΠΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Εβρ.ε:1 Μας δείχνει τη θέση που είχε ο Αρχιερέας στην Παλαιά Διαθήκη και λέει ότι κάθε αρχιερέας λαμβάνεται από τους ίδιους τους ανθρώπους. Πρέπει να είναι και αυτός άνθρωπος ομοιοπαθής, να ξέρη τα πάθη και τις αδυναμίες του ανθρώπου και φέρνει σαν παράδειγμα τον Ααρών, ο οποίος ήταν κι αυτός ένας αδύνατος άνθρωπος όπως και οι υπόλοιποι. Αυτός έκανε το χρυσό μόσχο και παρέσυρε τους. Ισραηλίτες σε ειδωλολατρίες. Δεν ήταν τόσο ισχυρή προσωπικότητα όπως ο Μωυσής, αλλά ο Θεός τον διάλεξε να Αρχιερεύει.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (13)

Εβρ.δ:13 «Αφανές» είναι κάτι που δεν φαίνεται. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν το βλέπει ο Θεός. Αλλά όλα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα. Τετραχηλίζω σημαίνει αποκόπτω τον τράχηλο. Όλα δηλαδή είναι διαλυμένα μπροστά στο Θεό. Εσύ μπορείς να βλέπεις έναν άνθρωπο σαν σωστό και εντάξει, αλλά μπροστά στο Θεό είναι γυμνός και διαλυμένος κομμάτι- κομμάτι. Έτσι ο Θεός ξέρει το κάθε τι από μάς. Αφού λοιπόν όλα είναι φανερά, ακόμα και αυτές οι ενδόμυχες σκέψεις σου, γι' αυτό καλά είναι τώρα που έχουμε χρόνο, να αγωνιστούμε και να καθαριστούμε.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (12)

Εβρ.δ:5 Είπε ότι η γη Χαναάν ήταν ανάπαυση. Ορισμένοι έχασαν αυτή την ανάπαυση, αλλά άλλοι μπήκαν. Μετά όμως μιλάει για μια άλλη κατάπαυση με τον Δαβίδ, που σημαίνει ότι το να μπουν στη γη Χαναάν δεν ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε ο Θεός να τους δώσει, παρόλο που αναπαύθηκαν εκεί, απέκτησαν γη και σπίτια.

Ο Θεός όμως μέσα απ' τους τύπους διδάσκει και τους μιλάει τώρα για μια άλλη κατάπαυση μέσα από το στόμα του Δαυίδ, ο οποίος έζησε το 800 π.Χ. περίπου και οι Ισραηλίτες μπήκαν στη γη Χαναάν περίπου το 1380 π.Χ.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (11)

ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Η λέξη κλειδί σ’ αυτό το κεφάλαιο είναι «ανάπαυση». Σ’ ένα κεφάλαιο με 16 εδάφια αναφέρεται 9 φορές και περιγράφει την ανάπαυση του Θεού. Δεν αναφέρεται στη φυσική ανάπαυση, αλλά μάλλον στην ειρήνη και την ικανοποίηση που ακολουθεί όταν τελειώσει ένα έργο. Την έβδομη μέρα, ο Θεός αναπαύθηκε απ’ τα έργα Του. Όμως, πώς αναπαύθηκε; Κουράστηκε μήπως σωματικά; Θα μπορούσε να συνεχίσει ασταμάτητα να προφέρει λόγους και να δημιουργεί χωρίς να κουραστεί καθόλου. Η ανάπαυση του Θεού είναι η κατάπαυση από έργα μαζί με μια βαθιά ειρήνη επειδή η αποστολή εκπληρώθηκε. Είναι μια ανάπαυση της καρδιάς, που έρχεται μόνο μέσα από μια απόλυτη πίστη σε ό,τι ο Θεός έχει κάνει.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (10)

Εβρ.γ:4,5,6 Ο Μωυσής ήταν πιστός σαν δούλος, σαν υπηρέτης, ο δε Χριστός σαν Υιός.

Στο εδ.6 διαβάζουμε ότι στην πραγματικότητα εμείς είμαστε αυτός ο οίκος, αν κρατηθούμε στερεοί μέχρι τέλους. Για άλλη μια φορά βλέπουμε ότι δεν υπάρχει τόπος για χωρίς όρους αιώνια ασφάλεια (Καλβινισμός).

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (9)

Εβρ.γ:1 Εδώ ο απόστολος Παύλος σκιαγραφεί την υπεροχή του Ιησού απέναντι στο Μωυσή. Καλεί τους Εβραίους να κατανοήσουν τον Ιησού ο Οποίος είναι ο Απόστολος και Αρχιερέας της ομολογίας μας.

Από τον ουρανό κληρονομούμε τον ίδιο το Θεό. Γι’ αυτό βλέπουμε στην Αποκάλυψη τους 24 πρεσβυτέρους και τα 4 ζώα μέσα στο θρόνο. Μέσα στο θρόνο κάθεται ο Θεός, το Αρνίο και η εκκλησία του Θεού.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (8)

Εβρ.β:11 Ο αγιάζων είναι ο Ιησούς. Και οι αγιαζόμενοι είναι οι πιστοί. Τόσο ο Χριστός όσο και όλη η εκκλησία του Χριστού είμαστε όλοι εξ ενός, του Πατρός. Και αυτό είναι ένα τρομερό επιχείρημα εναντίον αυτών που πιστεύουν σε τριάδα, γιατί εδώ έχουμε το Χριστό να είναι εκ του Πατρός με τον ίδιο τρόπο που είναι και οι άγιοι. Ο Χριστός γεννήθηκε από τον Πατέρα, κι εμάς μας έπλασε ο Πατέρας. Είμαστε κι εμείς γένος του Θεού. Είμαστε παιδιά Του. Γιοί και θυγατέρες Του. Και ο Χριστός σαν άνθρωπος είναι από τον Πατέρα.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (7)

Εβρ.β:5 Μέλλουσα οικουμένη είναι η ουράνια βασιλεία ή μπορούμε να πούμε ότι είναι η χιλιετής βασιλεία που βλέπουμε στην Αποκ. β:26 ότι τη διοικούν όσοι νικούν δηλ. οι πιστοί. Άρα είτε η ουράνια βασιλεία είτε η χιλιετής βασιλεία δεν έχει υποταχθεί σε αγγέλους αλλά στους πιστούς.

Εβρ.β:6, 7, 8, 9 Ενώ θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς, μα τί είναι ο άνθρωπος για να τον θυμάσαι, αφού είναι ένα ον που γεννιέται-πεθαίνει γεννιέται-πεθαίνει η ζωή του είναι ένα τίποτα, όμως ο Θεός σ’ αυτό το όν υπέταξε την μέλλουσα οικουμένη.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (6)

ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Εβρ.β:1 Το "δια τούτο" είναι αιτιολογικό. Δηλαδή για όλα τα παραπάνω, πρέπει να προσέχουμε αυτά που ακούσαμε γιατί διαφορετικά θα εκπέσουμε επειδή έχουμε ένα αντίδικο, το Σατανά.

Εβρ.β:2-3 Αυτοί χου θα αμελήσουν τη σωτηρία του Χριστού δεν πρόκειται να ξεφύγουν την κρίση του Θεού. Ο λόγος ο λαληθείς δι’ αγγέλων είναι ο Νόμος της Π.Δ. Μέσω αγγέλων ήρθε και μίλησε ο Θεός στο Μωυσή και φανέρωσε τη δόξα Του. Και αυτός ο λόγος βεβαιώθηκε με τέρατα και σημεία από το Θεό όταν οι Ισραηλίτες απίστησαν σ’ αυτό το λόγο. Τους είχε πει ο Θεός ότι αν ακούσετε τις εντολές μου και κάνετε ότι εγώ σας λέω, τότε η γη θα αποδώσει τους καρπούς της, θα είστε ευλογημένοι, θα πληθύνετε σαν τα άστρα του ουρανού και σαν την άμμο της θαλάσσης. Αν όμως δεν ακούσετε τους λόγους μου, θα σας διασκορπίσω σ’ όλα τα έθνη και θα είσθε παροιμία μεταξύ των εθνών. Και όλα αυτά έγιναν.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ (5)

Εβρ.α:11 Αυτή η γη θα διαλυθεί εξαιτίας της αμαρτίας. Και επειδή όλη αυτή η δημιουργία του Θεού είναι υλική και η υλική δημιουργία πάει με το χοϊκό άνθρωπο, τον Αδάμ.

Όμως στην Α’ Κορ.ιε:40-42 μας μιλάει για άφθαρτο σώμα:

Είναι και σώματα επουράνια και σώματα επίγεια· πλην άλλη μεν η δόξα των επουρανίων, άλλη δε η των επιγείων. Άλλη δόξα είναι του ηλίου, και άλλη δόξα της σελήνης, και άλλη δόξα των αστέρων· διότι αστήρ διαφέρει αστέρος κατά την δόξαν. Ούτω και η ανάστασις των νεκρών. Σπείρεται εν φθορά, ανίσταται εν αφθαρσία·