Συγχώρεση και Άφεση.

Κάποιοι διδάσκουν ότι συγχώρεση και άφεση είναι δύο διαφορετικά γεγονότα, που το πρώτο συμβαίνει όταν κάποιος μετανοεί και το δεύτερο στο βάπτισμα στο νερό.

Σύμφωνα μ’ αυτή την διδασκαλία, στην μετάνοια ο Θεός δέχεται την απολογία του ανθρώπου αποκαθιστώντας τον σε προσωπική σχέση, και στο βάπτισμα αφαιρεί τον κατάλογο και τον μισθό των αμαρτιών του παρελθόντος.

Ωστόσο, οι δύο αυτές λέξεις χρησιμοποιούνται μέσα στη Γραφή εναλλακτικά.

Στην Παλαιά Διαθήκη, η συγχώρεση ήταν συνδεδεμένη με τη θυσία εξιλέωσης. Ο Ισραηλίτης δεν χρειαζόταν μόνο να ομολογήσει την αμαρτία του και να ζητήσει συγχώρεση από τον Θεό, αλλά έπρεπε να προσφέρει και αιματηρή θυσία προκειμένου να συγχωρεθεί κι αυτό φαίνεται πολύ καθαρά από τα παρακάτω εδάφια: Λευιτ.δ:13-35, ε:7-18, ς:1-7, ιθ:22,  Αριθ.ιε:22-28 και Δευτ.κα:1-8.

Δεν είναι απλά μια δημόσια ομολογία.

Αυτοί που δεν πιστεύουν ότι στο βάπτισμα συγχωρούνται οι αμαρτίες, υποστηρίζουν ότι είναι μια απλή δημόσια ομολογία πίστης, μια ανακοίνωση ότι οι αμαρτίες έχουν ήδη συγχωρεθεί, ή μια διακήρυξη ένωσης με την ορατή εκκλησία.

Ωστόσο, πολλές βιβλικές αναφορές δείχνουν ότι δεν είναι πρώτιστα μια δημόσια διακήρυξη ή σημείο πνευματικού γεγονότος του παρελθόντος.

Ο Αιθίοπας ευνούχος βαπτίστηκε καταμεσής της ερήμου, χωρίς να υπάρχει κανείς να παρακολουθεί την βάπτιση (Πράξ.η:26-39). Ο δεσμοφύλακας στους Φιλίππους βαπτίστηκε γύρω στα μεσάνυχτα από τον Παύλο και τον Σίλα, που μόλις είχαν μαστιγωθεί βάναυσα (Πράξ.ις:25-33).

Αν το βάπτισμα ήταν μια απλή δημόσια τελετή κι όχι άμεση ανάγκη, σίγουρα θα μπορούσαν να περιμένουν μέχρι ο Παύλος κι ο Σίλας να συνέλθουν λίγο από τις πληγές τους, ή τουλάχιστον μέχρι το πρωί.

Οι μαθητές του Ιωάννη είχαν ήδη βαπτιστεί μία φορά κι είχαν κάνει δημόσια ομολογία, αλλά το χριστιανικό βάπτισμα είναι τόσο σημαντικό που ο Παύλος τους βάπτισε στο όνομα του Ιησού (Πράξ.ιθ:1-5). Ο Κορνήλιος και οι οικιακοί του έλαβαν το Άγιο Πνεύμα και μίλησαν με γλώσσες σαν σημείο προς όλους όσους βρισκόταν εκεί, παρόλα αυτά ο Πέτρος τους διέταξε να βαπτιστούν στο νερό (Πράξ.ι:47-48).

Πνευματική περιτομή.

Ο Παύλος σύγκρινε το βάπτισμα με την περιτομή που έκαναν στην Παλαιά Διαθήκη:

«εις τόν οποίον καί περιετμήθητε μέ περιτομήν αχειροποίητον, απεκδυθέντες τό σώμα τών αμαρτιών τής σαρκός διά τής περιτομής τού Χριστού, συνταφέντες μετ' αυτού εν τώ βαπτίσματι, διά τού οποίου καί συνανέστητε διά τής πίστεως τής ενεργείας τού Θεού, όστις ανέστησεν αυτόν εκ τών νεκρών. Καί εσάς, όντας νεκρούς εις τά αμαρτήματα καί τήν ακροβυστίαν τής σαρκός σας, συνεζωοποίησε μετ' αυτού, συγχωρήσας εις εσάς πάντα τά πταίσματα» (Κολ.β:11-13).

Αυτά τα εδάφια αναφέρονται στο βάπτισμα στο νερό και το Πνεύμα, δηλαδή την ταφή του παλαιού ανθρώπου και την ανάσταση του νέου εν Χριστώ.

Το βάπτισμα στο νερό είναι μια πνευματική περιτομή που μας ξεχωρίζει από την αμαρτία, αποκόπτει τον έλεγχο της αμαρτωλής φύσης, με επακόλουθο την συγχώρεση των αμαρτιών. Το βάπτισμα με Άγιο Πνεύμα αποτελειώνει την διαδικασία της περιτομής με την μετάδοση νέας πνευματικής ζωής.

Η περιτομή στην Παλαιά Διαθήκη ήταν το μέσο με το οποίο κάθε Εβραίος άντρας γινόταν μέλος της Ιουδαϊκής θρησκείας και κληρονόμος των υποσχέσεων του Θεού προς τον Αβραάμ.

Το «πλύσιμο» των αμαρτιών.

 Στις Πράξ.κβ:16 λέει: «Καί τώρα τί βραδύνεις; σηκωθείς βαπτίσθητι καί απολούσθητι από τών αμαρτιών σου, επικαλεσθείς τό όνομα τού Κυρίου».

Ο Θεός μας «πλένει» και μας καθαρίζει από τις αμαρτίες μας στο βάπτισμα, όταν επικαλούμαστε το όνομά Του.

«…αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ' εδικαιώθητε διά τού ονόματος τού Κυρίου  Ιησού καί διά τού Πνεύματος τού Θεού ημών» (Α΄Κορ.ς:11).

Πολλοί σχολιαστές βλέπουν αυτό το εδάφιο σαν άλλη μία αναφορά της συγχώρησης των αμαρτιών που συμβαίνει όταν κάποιος βαπτίζεται στο όνομα του Κυρίου Ιησού.

Αναγεννιέται κάποιος με το βάπτισμα;

Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να επισημάνουμε ότι πουθενά η Γραφή δεν διδάσκει κάτι τέτοιο, γιατί το νερό και η τελετουργία δεν έχουν από δικού τους καμία σώζουσα δύναμη. Το βάπτισμα στο νερό δεν είναι μια μαγική πράξη. Δεν έχει καμία πνευματική αξία, εκτός αν συνοδεύεται από συνειδητή πίστη και μετάνοια.

Το βάπτισμα είναι σημαντικό, μόνο επειδή ο Θεός το όρισε έτσι. Ο Θεός θα μπορούσε να είχε διαλέξει να συγχωρεί τις αμαρτίες χωρίς το βάπτισμα, αλλά στην εκκλησία της Καινής Διαθήκης διάλεξε να το κάνει κατά την ώρα του βαπτίσματος.

Οι ενέργειές μας κατά το βάπτισμα δεν προμηθεύουν ούτε κερδίζουν την σωτηρία. Ο Θεός από μόνος Του μας απαλλάσσει από τις αμαρτίες, ακριβώς επειδή ο Χριστός με τον θάνατό Του πλήρωσε γι’ αυτές. Όταν εμείς υπακούμε και βαπτιζόμαστε στο νερό σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού, ο Θεός τιμά την υπακοή της πίστης μας και συγχωρεί τις αμαρτίες μας.

Έχει να κάνει ο τρόπος με τον οποίο βαπτίζεται κάποιος;

 

Ο καθένας πρέπει να χρησιμοποιήσει τον Βιβλικό τρόπο για πολλούς λόγους:

1)  Το βάπτισμα είναι μια Βιβλική εντολή, που σημαίνει ότι πρέπει ν’ ακολουθήσουμε τον Βιβλικό τρόπο. Καταλαβαίνοντας την σπουδαιότητα που δίνει η Βίβλος στο βάπτισμα στο νερό, πρέπει να το κάνουμε ακριβώς όπως το περιγράφει.

2)     Ο Ιησούς βαπτίστηκε με καταβύθιση, σαν παράδειγμα που κι εμείς πρέπει ν΄ ακολουθήσουμε. Αν Αυτός, που δεν χρειαζόταν να βαπτιστεί, υπάκουσε σ’ αυτό τον τρόπο πόσο μάλλον πρέπει εμείς να υπακούσουμε. Αν πρέπει να βαπτιστούμε, γιατί να μην το κάνουμε όπως ο Ιησούς και οι απόστολοι!

3)     Οποιοσδήποτε άλλος τρόπος βαπτίσματος, έχει προέλθει από εξωβιβλικές παραδόσεις και η παράδοση είναι φτωχό υποκατάστατο της Βιβλικής διδασκαλίας. Ο Ιησούς κατέκρινε δριμύτατα την παράδοση, όταν αυτή έγινε αιτία παρέκκλισης από τον λόγο του Θεού. Είπε στους Φαρισαίους:

Η εντολή του Χριστού.

Λίγο πριν την ανάληψή Του, ο Ιησούς έδωσε εντολή στους μαθητές Του να πάνε σ’ όλο τον κόσμο, να κηρύξουν το Ευαγγέλιο, να κάνουν μαθητές, και να τους βαπτίζουν (Ματθ.κη:19). Ήθελε όλοι οι πιστοί να βαπτίζονται και υποσχέθηκε σωτηρία σε όσους πίστευαν και βαπτιζόταν (Μάρκ.ις:16).

«Οι δέ Φαρισαίοι καί οι νομικοί ηθέτησαν εις έαυτούς τήν βουλήν τού Θεού, μή βαπτισθέντες υπ' αυτού» (Λουκ.ζ:30).

Το ίδιο μπορούμε κι εμείς να θεωρηθούμε ένοχοι αυτής της αμαρτίας, αν αρνηθούμε το βάπτισμα του Κυρίου.

Η βάπτιση του Χριστού.

Ο ίδιος ο Ιησούς βαπτίστηκε από τον Ιωάννη. Εφόσον όμως ο Χριστός ήταν χωρίς αμαρτία (Εβρ.δ:15), ξέρουμε ότι δεν βαπτίστηκε επειδή μετάνιωσε για κάτι ή εις άφεσιν  αμαρτιών. 

Αντίθετα, βαπτίστηκε για να φανερωθεί στον Ισραήλ σαν ο Μεσσίας, Αυτός που θα βάπτιζε με Άγιο Πνεύμα, σαν ο Γιος του Θεού (Ιωάν.α:31-34). Προσφέρθηκε να βαπτιστεί για να «εκπληρώσωμεν πάσαν δικαιοσύνην» όπως είπε στον Ιωάννη (Ματθ.γ:15).

(1) Ο Χριστός βαπτίστηκε για να συστηθεί δημόσια και να εγκαινιάσει την διακονία Του.

(2) Μ’ αυτή την πράξη ο Ιησούς επιδοκίμασε το βάπτισμα του Ιωάννη και το μήνυμά του για μετάνοια, βάπτισμα στο νερό και βάπτισμα με το Πνεύμα.

(3) Ο Ιησούς μας πρόσφερε παράδειγμα για να ακολουθήσουμε. Ο ίδιος δεν χρειαζόταν να βαπτιστεί, αλλά το έκανε για μας. Αν ο αναμάρτητος Χριστός βαπτίστηκε, πόσο μάλλον εμείς πρέπει να το κάνουμε! Αν θέλουμε να γίνουμε σύμμορφοι με την εικόνα του Χριστού (Ρωμ.η:29), πρέπει ν’ ακολουθήσουμε τα βήματά Του και στο βάπτισμα.

Γέννηση εξ ύδατος.

Διάφοροι θεολόγοι έχουν εκφράσει πολλές θεωρίες σχετικά με την έννοια αυτής της φράσης. Οι πιο χαρακτηριστικές απ’ αυτές τις ερμηνείες είναι οι ακόλουθες:

(1) αναφέρεται στη φυσική γέννα που συνοδεύεται από τη ροή του καθαρού κιτρινωπού ή υπόλευκου υγρού που βρίσκεται στο αμνίο, μέσα στο οποίο υπάρχει το έμβρυο κατά τον χρόνο της εγκυμοσύνης.

(2) είναι ταυτόσημο με τη γέννηση εκ Πνεύματος.

(3) αναφέρεται στον πνευματικό καθαρισμό που γίνεται με τον λόγο του Θεού.

(4) είναι το βάπτισμα στο νερό, όχι απλά το τελετουργικό, αλλά η άφεση των αμαρτιών που ο Θεός κάνει κατά την ώρα του βαπτίσματος.

Ας δούμε όμως αυτές τις απόψεις, κάθε μία χωριστά:

 

Πίστη και Άγιο Πνεύμα

Η πίστη, θα οδηγήσει ακόμα στη λήψη της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος. Ο Ιησούς είπε: «Όστις πιστεύει εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί ύδατος ζώντος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας αυτού» (Ιωάν.ζ:38).

Ο Ιωάννης εξήγησε ότι ο Ιησούς μιλούσε για το Άγιο Πνεύμα: «Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος, το οποίον έμελλον να λαμβάνωσιν οι πιστεύοντες εις αυτόν διότι δεν ήτο έτι δεδομένον Πνεύμα Άγιον επειδή ο Ιησούς έτι δεν εδοξάσθη» (Ιωάν.ζ:39).

Ο Πέτρος δίδαξε ότι το δώρο ή το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος δίδεται σε όλους όσους πιστέψουν στον Κύριο Ιησού Χριστό. Ταύτισε την εμπειρία του Κορνήλιου με το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής και ρώτησε: «εάν λοιπόν ο Θεός έδωκεν εις αυτούς την ίσην δωρεάν ως και εις ημάς, διότι επίστευσαν εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, εγώ τις ήμην ώστε να δυνηθώ να εμποδίσω τον Θεόν;» (Πράξ.ια:15-17). Με άλλα λόγια, ο Πέτρος θεωρούσε ότι αν κάποιος λέει ότι πιστεύει στον Ιησού Χριστό, πρέπει να έχει Πνεύμα Άγιο.

Πίστη και μετάνοια

Ας δούμε τώρα αναλυτικά, τι παράγει η πίστη στον Ιησού. Η πίστη και η μετάνοια συνεργάζονται στην σωτηρία. Ο Ιησούς κήρυξε: «Μετανοείτε, και πιστεύετε εις το ευαγγέλιον» (Μάρκ.α:15). Ο άνθρωπος πρέπει να έχει λίγη πίστη για να μετανοήσει, γιατί κανείς δεν μπορεί να το κάνει, αν δεν πιστεύει ότι η αμαρτία είναι κάτι κακό, και ότι πρέπει καθώς και ότι μπορεί να μετανοήσει.

Ο λόγος του Θεού ξεκαθαρίζει ότι όλοι θα χαθούν αν δεν μετανοήσουν, καθώς και ότι όλοι οι άνθρωποι, πρέπει να μετανοήσουν (Λουκ.ιγ:3  Πράξ.ιζ:30). Σίγουρα, λοιπόν, η πίστη στον λόγο του Θεού θα οδηγήσει σε μετάνοια.

Κάποιοι συζητούν το θέμα, αν η μετάνοια προηγείται ή ακολουθεί την πίστη. Οι Λουθηρανοί θεολόγοι, παραδοσιακά, βλέπουν ότι η μετάνοια προηγείται της πίστης, ενώ οι Καλβινιστές την θεωρούν σαν αποτέλεσμα της πίστης. Όλα εξαρτώνται από τη χρήση του όρου πίστη.

Ματθαίος κη:19

 

 «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Aγίου Πνεύματος» (Ματθ.κη:19)

 

Εδώ, ο Ιησούς διατάζει τους μαθητές Του, να βαπτίζουν «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Άγίου Πνεύματος». Όμως, αυτό το εδάφιο δεν διδάσκει ότι ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα είναι τρία ξεχωριστά πρόσωπα. Μάλλον, μας διδάσκει ότι οι τίτλοι Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα ταυτίζονται με ένα όνομα και κατά συνέπεια με ένα όν. Το εδάφιο πολύ καθαρά αναφέρει «εις το όνομα» και όχι «εις τα ονόματα».

Για ν’ απαντήσουμε σε κάθε αμφισβήτηση αν η διάκριση ανάμεσα σε ενικό - πληθυντικό είναι σημαντική ή αν σχεδιάστηκε σκόπιμα απ’ το Θεό, δεν χρειάζεται παρά να διαβάσουμε το Γαλ.γ:16, όπου ο Παύλος δίνει έμφαση στο πόσο σημαντικός είναι ο ενικός αριθμός (εν τω σπέρματί σου) στην Γέν.κβ:18.

Έχεις αναγεννηθεί;

Ιωάν.γ:5 Απεκρίθη ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού.

Η αναγέννηση, είναι κάτι που οι άνθρωποι έχουν κατανοήσει πολύ λάθος. Τυφλωμένοι από τον διάβολο, οι κήρυκες πλανώνται εν τη οράσει, προσκόπτουσιν εν τη κρίσει και λένε ότι κάποιος έχει αναγεννηθεί με διάφορες αντιγραφικές δηλώσεις όπως: 

• Δέξου τον Χριστό στην καρδιά σου τώρα, όπως είσαι.
• Πάρε μια απόφαση για τον Χριστό.
• Σκύψε το κεφάλι σου και σήκωσε τα χέρια ψηλά. 
• Έλα στην εκκλησία.
• Αφού έκλαψες….
• Επανέλαβε τα λόγια που θα πω…

Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Α. Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ματθ.κδ:14 “Και θέλει κηρυχθεί τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.”

Η σπουδαιότητα αυτής της αποστολής δεν έχει ανάγκη να υπερτονιστεί. Ο Ιησούς είπε ότι το ευαγγέλιο της Βασιλείας θα κηρυχθεί σ’ όλο τον κόσμο για μαρτυρία σ’ όλα τα έθνη. Η αποστολή, “Υπάγετε εις όλον τον κόσμο, και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις όλην την κτίσην” (Μάρκ.ις:15) είναι διαταγή κι εξουσιοδότηση. Η Εκκλησία δεν έχει άλλη εκλογή απ’ το να υπακούσει.

Ο Κύριος έχει αναθέσει στην Εκκλησία να κάνει ένα συγκεκριμένο έργο. Αυτή η αποστολή έχει μεγάλη ευθύνη κι απαιτεί την ανάλογη εξουσία. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η ευθύνη κι η εξουσία συνδέονται στενά μεταξύ τους και δεν είναι δυνατόν να ξεχωριστούν.

Η ευθύνη της Εκκλησίας είναι:

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Α. ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΗΤΑΝ ΜΥΣΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

Κριτ.ιγ:17 ”Και είπεν ο Μανωέ προς τον άγγελον του Κυρίου, Τι είναι το όνομά σου;”

Γεν.λβ:29 “Ηρώτησε δε ο Ιακώβ, λέγων, Φανέρωσόν μοι, παρακαλώ, το όνομά σου.”

Εξοδ.γ:13 “Και εκείνοι μ’ ερωτήσωσι, Τι είναι το όνομα αυτού;”

Παρ.λ:4   “Τι το όνομα αυτού; και τι το όνομα του υιού αυτού;”

Ησ.νβ:6   “Διά τούτο ο λαός μου θέλει γνωρίσει το όνομά μου”

Ο λόγος που βλέπουμε αυτή τη  συνεχή αναζήτηση του ονόματος του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη είναι γιατί το όνομά Του ήταν κρυμμένο απ’ αυτούς για να αποκαλυφθεί σ’ αυτή την οικονομία.

Έχεις αναγεννηθεί;

Ιωάν.γ:5 Απεκρίθη ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού.

Η αναγέννηση, είναι κάτι που οι άνθρωποι έχουν κατανοήσει πολύ λάθος. Τυφλωμένοι από τον διάβολο, οι κήρυκες πλανώνται εν τη οράσει, προσκόπτουσιν εν τη κρίσει και λένε ότι κάποιος έχει αναγεννηθεί με διάφορες αντιγραφικές δηλώσεις όπως:

   · Δέξου τον Χριστό στην καρδιά σου τώρα, όπως είσαι.

   · Πάρε μια απόφαση για τον Χριστό.

   · Σκύψε το κεφάλι σου και σήκωσε τα χέρια ψηλά. 

   · Έλα στην εκκλησία.

   · Αφού έκλαψες….

   · Επανέλαβε τα λόγια που θα πω…

Το πρότυπο σωτηρίας του Θεού.

Είναι επιτακτική ανάγκη να «αγωνιζόμεθα δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους». Αυτό είναι μια οδηγία που μας δόθηκε από τον μεγάλο υπηρέτη του Κυρίου μας, Ιούδα (α:3). Αυτό σκοπεύουμε να κάνουμε, τόσο στα λόγια όσο και στην πράξη.

Συμμορφωνόμαστε ταπεινά με αυτά που οι απόστολοι άφησαν γραπτά, για να εκπαιδεύσουμε και να κυβερνήσουμε τους ανθρώπους του Θεού, ώστε να μην απομακρύνονται από την υγιαίνουσα διδασκαλία και την σώζουσα πίστη του Κυρίου και Σωτήρα μας, Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι ο Παντοδύναμος Θεός.

Η ταφή

Προσευχήσου και ζήτα από τον Θεό να συνεχίσει να σε οδηγεί μέσα σε όλη την αλήθεια του λόγου Του. Η σοφία Του θα σε βοηθήσει να καταλάβεις αυτό το μάθημα.

Η αλήθεια σχετικά με το βάπτισμα στο νερό

Ο Ιησούς, ο Θεός που φανερώθηκε εν σαρκί, είπε, «Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε» (Ιωάννης ιδ:15). Ο Ιησούς ακόμα είπε, «Όστις πιστεύση και βαπτισθή θέλει σωθή, όστις όμως απιστήση θέλει κατακριθή» (Μάρκ.ις:16). Αν αγαπάς τον Ιησού, θα κάνεις ό, τι σε προστάζει να κάνεις, και ο λόγος Του σε προστάζει να βαφτιστείς στο νερό στο όνομα του Ιησού. Αυτοί που δεν υπακούσουν θα τιμωρηθούν για τις αμαρτίες τους.

Η αλήθεια για το Ματθαίος κη:19 (8)

ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΓΡΑΦΕΣ. 

Τώρα είναι γραμμένο για τους μαθητές στην Έφεσο ότι αν και ήταν βαφτισμένοι στο βάπτισμα του Ιωάννη, βαφτίστηκαν αργότερα πάλι, παρόντος του Παύλου, αλλά "στο όνομα του Κυρίου Ιησού" (Πράξεις 19:3-5). Αυτή η δοκιμή μας παρέχει μια διπλά-ισχυρή απόδειξη της αυθεντικότητας της φράσης "στο Όνομά Μου(εν τω Ονόματί Μου)" στο Ματθαίος 28:19. 

Ο Θεός προγνώρισε ότι η καταγραφή των αποχαιρετιστήριων λέξεων του Ιησού στους αποστόλους του θα παραβιαζόταν. Αυτός, μέσα στη σοφία Του, παρείχε μια θεραπεία για εκείνους που έχουν "μάτια που βλέπουν" στην παροχή της αρχής που διατυπώνεται από τον Παύλο στην Κολοσσαείς 3:17 και την αναφορά της εφαρμογής αυτής της αρχής από τον Παύλο στις Πράξεις 19:3-5. 

Η αλήθεια για το Ματθαίος κη:19 (7)

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΚΙΜΗ είναι αυτή της ΑΝΑΛΟΓΙΑΣ Υπάρχει κάτι στη Γραφή ανάλογο με το βάπτισμα στο τριαδικό όνομα; Όχι! Υπάρχει κάτι ανάλογο με το βάπτισμα στο όνομα του Ιησού; ΝΑΙ!!! Ο Πατέρας βάφτισε τους μαθητές με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, μια υπόσχεση που ήρθε σύμφωνα με τον Ιησού «εν τω ονόματί Του» (Ιωάννης 14:26). 

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι " η μόνη οδός" και για το βάπτισμα στο νερό και για το βάπτισμα στο πνεύμα" , όπως γίνεται εμφανές από τα ακόλουθα χωρία : Ιωάννης 16:7-7 - Λόγος «Εγώ όμως σας τη λέω την αλήθεια, ότι σας συμφέρει να αναχωρήσω εγώ. Γιατί αν δεν αναχωρήσω, δε θα έρθει σε σας ο Παράκλητος. Αν όμως αναχωρήσω, θα τον στείλω σε σας». Ιωάννης 14:26 - Φίλος «Και ο Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιο, που ο Πατέρας θα στείλει στο όνομά μου, εκείνος θα σας τα διδάξει όλα, και θα σας υπενθυμίσει όλα όσα είπα προς εσάς.» Πράξεις 8:12 - Φίλος « Όταν, όμως, πίστεψαν στον Φίλιππο, που ευαγγελιζόταν τα αναφερόμενα στη βασιλεία τού Θεού, και το όνομα του Ιησού Χριστού, βαπτίζονταν και άνδρες και γυναίκες».