Ας δούμε τώρα αναλυτικά, τι παράγει η πίστη στον Ιησού. Η πίστη και η μετάνοια συνεργάζονται στην σωτηρία. Ο Ιησούς κήρυξε: «Μετανοείτε, και πιστεύετε εις το ευαγγέλιον» (Μάρκ.α:15). Ο άνθρωπος πρέπει να έχει λίγη πίστη για να μετανοήσει, γιατί κανείς δεν μπορεί να το κάνει, αν δεν πιστεύει ότι η αμαρτία είναι κάτι κακό, και ότι πρέπει καθώς και ότι μπορεί να μετανοήσει.
Ο λόγος του Θεού ξεκαθαρίζει ότι όλοι θα
χαθούν αν δεν μετανοήσουν, καθώς και ότι όλοι οι άνθρωποι, πρέπει να μετανοήσουν
(Λουκ.ιγ:3 Πράξ.ιζ:30). Σίγουρα, λοιπόν,
η πίστη στον λόγο του Θεού θα οδηγήσει σε μετάνοια.
Κάποιοι συζητούν το θέμα, αν η μετάνοια προηγείται ή ακολουθεί την πίστη. Οι Λουθηρανοί θεολόγοι, παραδοσιακά, βλέπουν ότι η μετάνοια προηγείται της πίστης, ενώ οι Καλβινιστές την θεωρούν σαν αποτέλεσμα της πίστης. Όλα εξαρτώνται από τη χρήση του όρου πίστη.
Για παράδειγμα, αν τον χρησιμοποιήσουμε έτσι
ώστε να σημαίνει την στιγμή της σωτηρίας, τότε η μετάνοια πρέπει να προηγείται
γιατί είναι προϋπόθεση για την σωτηρία. Απ’ την άλλη μεριά, αν δούμε την πίστη
σαν μια διαδικασία που εξελίσσεται καθώς και σαν μια χρονική στιγμή, τότε η
πίστη μπορεί να προηγείται και να έπεται της μετάνοιας, κάτι που υποστηρίζουν
και οι Γραφές.
Η πίστη μπορεί να ξεκινήσει με το πρώτο
άκουσμα του λόγου του Θεού, αν και τη συγκεκριμένη στιγμή, αυτή η πίστη δεν
σώζει. Έχουμε εξετάσει Βιβλικά παραδείγματα που δείχνουν ότι ένα άτομο μπορεί
να έχει κάποιο βαθμό πίστης πριν την εμπειρία της σωτηρίας. Δεν σώζεται κάποιος
απ’ την πρώτη στιγμή που θα ξεκινήσει η πίστη, αλλά μάλλον καθώς η πίστη
αυξάνει, παίρνει τον έλεγχο της καρδιάς και οδηγεί το άτομο σε μια θετική
ανταπόκριση στον Χριστό και το ευαγγέλιο, ώστε να υπακούσει τις Γραφές που
μιλάνε για μετάνοια, βάπτισμα στο νερό, εκζήτηση και λήψη της δωρεάς του Αγίου
Πνεύματος.
Η μετάνοια λοιπόν ακολουθεί την πρώτη στιγμή
της πίστης, αλλά προηγείται της πλήρους εμπειρίας της σώζουσας πίστης, της
εμπειρίας της νέας γέννησης. Ίσως, θα ήταν καλό να πούμε, ότι μετάνοια είναι η
πρώτη ανταπόκριση της πίστης στο ευαγγέλιο, γιατί η μετάνοια βρίσκεται στην αρχή
μιας ζωής πίστης αφού είναι η πρώτη πράξη πίστης.
Πίστη στον Θεό,
σίγουρα θα οδηγήσει στο βάπτισμα στο νερό. Ο Ιησούς είπε: «Όστις πιστεύση και βαπτισθή, θέλει σωθεί» (Μάρκ.ις:16). Προφανώς
δίδαξε ότι η πίστη θα πρέπει να οδηγήσει τον άνθρωπο στο βάπτισμα, και η
ιστορία της πρώτης εκκλησίας επιβεβαιώνει αυτή την αλήθεια. Μετά το κήρυγμα του
Πέτρου την ημέρα της Πεντηκοστής,
«εκείνοι λοιπόν μετά χαράς δεχθέντες τον λόγον αυτού εβαπτίσθησαν»
(Πράξ.β:41).
Όταν οι Σαμαρείτες «επίστευσαν εις τον Φίλιππον ευαγγελιζόμενον
τα περί της βασιλείας του Θεού, και του ονόματος του Ιησού Χριστού, εβαπτίζοντο
άνδρες τε και γυναίκες» (Πράξ.η:12).
Ο δεσμοφύλακας στους
Φιλίππους πίστεψε και βαπτίστηκε την ίδια στιγμή που ο Παύλος τον νουθέτησε
(Πράξ.ις:31-34). Όταν ο Παύλος κήρυττε στην Κόρινθο «πολλοί των Κορινθίων ακούοντες επίστευον και εβαπτίζοντο»
(Πράξ.ιη:8).
Σε πολλές άλλες
περιπτώσεις, άνθρωποι βαπτίστηκαν όταν άκουσαν και δέχτηκαν το ευαγγέλιο
(Πράξ.η:36-38 θ:18 ι:47-48
ις:14-15 ιθ:5). Καταλήγουμε
λοιπόν ότι το βάπτισμα στο νερό είναι μια πράξη πίστης - ανταπόκριση πίστης στον
Θεό. Αληθινή πίστη στον Θεό και τον λόγο Του, θα κάνει τον πιστό να υπακούσει
και να βαπτιστεί στο νερό.
