Σκληροκαρδία

 

Η Βίβλος μας πληροφορεί ότι ο άνθρωπος βλέπει μόνο το φαινόμενο:

Α’ Σαμ.ις:7 Και είπε Κύριος προς τον Σαμουήλ, Μη επιβλέψης εις την όψιν αυτού ή εις το ύψος του αναστήματος αυτού, επειδή απεδοκίμασα αυτόν· διότι δεν βλέπει ο Κύριος καθώς βλέπει ο άνθρωπος· διότι ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενον, ο δε Κύριος βλέπει την καρδίαν.

Δεν είναι όμως το ίδιο με τον Θεό:

Λουκ.ις:15 Και είπε προς αυτούς· Σεις είσθε οι δικαιόνοντες εαυτούς ενώπιον των ανθρώπων, ο Θεός όμως γνωρίζει τας καρδίας σας· διότι εκείνο, το οποίον μεταξύ των ανθρώπων είναι υψηλόν, βδέλυγμα είναι ενώπιον του Θεού.

Αποκ.β:23 και τα τέκνα αυτής θέλω αποκτείνει με θάνατον, και θέλουσι γνωρίσει πάσαι αι εκκλησίαι, ότι εγώ είμαι ο ερευνών νεφρούς και καρδίας, και θέλω σας δώσει εις έκαστον κατά τα έργα σας.

Δεν μπορούμε να κρυφτούμε, η διάγνωση είναι απόλυτα ακριβής!

Καρδιά είναι η εσωτερική προσωπικότητα από την οποία προέρχονται οι εκβάσεις της ζωής

«Μετά πάσης φυλάξεως φύλαττε την καρδίαν σου· διότι εκ ταύτης προέρχονται αι εκβάσεις της ζωής» (Παρ.δ:23).

Είναι η έδρα της βούλησης και των συναισθημάτων (Ματθ.ιε:19).

Γι’ αυτό το πρώτο, ίσως και το μόνο πράγμα που μας ζητά ο Θεός, είναι η καρδιά μας (Παρ.κγ:26).

«διά να μη υπερισχύση καθ' ημών ο Σατανάς· διότι δεν αγνοούμεν τα διανοήματα αυτού» (Β΄Κορ.β:11).

Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους στη ζωή του Χριστιανού, είναι να σκληρύνει η καρδιά του όσο περνάει ο καιρός, όσο γίνεται πιο «παλιός»!

Έχει δει πολλά, έχει ακούσει πολλά, και όλα αυτά τον έχουν κάνει να χάσει την φλόγα της πίστης, την δροσιά του Πνεύματος και την πρώτη αγάπη.

Πρέπει να μάθουμε να υπερνικούμε και να μην αφήνουμε τέτοια πράγματα να μας αγγίζουν.

Η σκληροκαρδία έχει σαν αποτέλεσμα την απιστία και την απομάκρυνση από τον Θεό.

Εβρ.γ:12-14 προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχη εις μήδενα από σας πονηρά καρδία απιστίας, ώστε να αποστατήση από Θεού ζώντος, αλλά προτρέπετε αλλήλους καθ' εκάστην ημέραν, ενόσω ονομάζεται το σήμερον, διά να μη σκληρυνθή τις εξ υμών διά της απάτης της αμαρτίας· διότι μέτοχοι εγείναμεν του Χριστού, εάν κρατήσωμεν μέχρι τέλους βεβαίαν την αρχήν της πεποιθήσεως,

Παρ.κη:14 Μακάριος ο άνθρωπος ο φοβούμενος πάντοτε· όστις όμως σκληρύνει την καρδίαν αυτού, θέλει πέσει εις συμφοράν.

Μάρκ.ις:14 Ύστερον εφάνη εις τους ένδεκα, ενώ εκάθηντο εις την τράπεζαν, και ωνείδισε την απιστίαν αυτών και σκληροκαρδίαν, διότι δεν επίστευσαν εις τους ιδόντας αυτόν αναστάντα.

Ησ.ξγ:17 Διά τι Κύριε, αφήκας ημάς να αποπλανώμεθα από των οδών σου και να σκληρύνωμεν την καρδίαν ημών, ώστε να μη σε φοβώμεθα; επίστρεψον ένεκεν των δούλων σου, των φυλών της κληρονομίας σου.

 

Παρατηρείστε γύρω σας με πόση περισσή τέχνη εμφυτεύονται στο κεφάλι μας ιδέες, αντιλήψεις, νοοτροπίες, τρόποι ενδυμασίας, ζωής, ακόμα και λέξεις.

Είναι τόσο έντονο και συχνό φαινόμενο στην εποχή μας που είναι δύσκολο πια να ξεχωρίσεις ποια κομμάτια σου είναι αποκλειστικά δικά σου και ποια σου εμφύτευσε ο κοινωνικός περίγυρος, η ... εποχή.

Η τέχνη της διαφήμισης, του marketing, είναι ουσιαστικά η τέχνη της εμφύτευσης μιας ιδέας.

Μέσα από αυτήν μαθαίνουμε ποια προϊόντα πρέπει να μας αρέσουν, ποιον τρόπο ζωής πρέπει να ακολουθήσουμε για να είμαστε ευτυχισμένοι, ποιες μάρκες παπουτσιών ή κινητών θα κάνουν τους άλλους να μας προσέξουν, πως πρέπει να είναι το σπίτι των ονείρων μας...

Σε ποια περίπτωση πρέπει να πάθουμε κρίση πανικού, πότε να επισκεφθούμε τον ψυχαναλυτή….

Η εμφύτευση μιας ιδέας λειτουργεί τόσο άψογα, που ακόμα και οι άνθρωποι που κατανοούν με ποιο τρόπο παίζει το σύστημα με το μυαλό τους, δεν καταφέρνουν να αναγνωρίσουν όλες τις ιδέες που εμφυτεύθηκαν μέσα τους.

Είστε σίγουροι για τα πράγματα που αγαπάτε, για τον τρόπο διατροφής σας, για τον τρόπο που περνάτε την μέρα σας;

Είστε σίγουροι ότι το δισάκι που κουβαλάτε στον ώμο έχει πράγματα που μόνοι σας επιλέξατε;

Ωραία, τι μπορούμε να κάνουμε;

Ξεκινάμε με το αξίωμα ότι ο λόγος του Θεού δεν αναφέρει τίποτα τυχαία ή χωρίς συγκεκριμένη σημασία.

Όλα όσα περιέχει ο άγιος λόγος του Θεού είναι για το καλό μας και το συμφέρον μας.

Είναι για να τα ζήσουμε, να τα περπατήσουμε, να γίνουν δικά μας, καθημερινή πράξη στη ζωή μας.

Το Άγιο Πνεύμα σε πολλές περιπτώσεις μας διδάσκει πώς να ζήσουμε και τι να ζήσουμε στην καινούρια εν Χριστώ ζωή μας.

Ανάμεσα σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αναφέρεται και στο θέμα της σκέψης. Την σκέψη μας την χάρισε ο Κύριος σαν λειτουργία του εσωτερικού μας ανθρώπου και όπως φαίνεται, παίζει σπουδαίο ρόλο και στην καινούρια αναγεννημένη ζωή μας.

Το τι αισθανόμαστε και κατ’ επέκταση το πώς αντιδρούμε, φαίνεται πως επηρεάζεται άμεσα από την σκέψη μας. Έτσι τα έχει θεσμοθετήσει ο ίδιος ο Κύριος.

Πρώτα σκεφτόμαστε, δουλεύουμε και επεξεργαζόμαστε στη σκέψη μας κάποιες πληροφορίες και μετά στέλνουμε τα ανάλογα μηνύματα - ερεθίσματα.

Τότε ανεβαίνουν μέσα μας αισθήματα χαράς ή λύπης, φόβοι, ανησυχίες, αγωνίες, κακία, εκδικητικότητα.

Αγριεύουμε, στεναχωριόμαστε ή λυπούμαστε, ανεχόμαστε, θέλουμε να συγχωρέσουμε ή να υπηρετήσουμε.

Έτσι μας έχει πλάσει ο Κύριος. Τα συναισθήματά μας, πάντοτε ακολουθούν τις σκέψεις μας.

Είναι οι απαντήσεις στα ερεθίσματα που στέλνουν οι σκέψεις μας. Κάνουμε διάφορους συλλογισμούς, επεξεργαζόμαστε διάφορα γεγονότα ή ερεθίσματα και στέλνουμε όλο αυτό το υλικό στον εγκέφαλό μας, που απαντάει με μια πολύ μεγάλη ποικιλία συναισθημάτων. Τα συναισθήματά μας δεν μπορούν να διακρίνουν ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό. Οτιδήποτε φτάνει στο νου του ανθρώπου και το επεξεργάζεται με την σκέψη του, καταλήγει στο ανάλογο συναίσθημα.

Σκέφτομαι για τη δουλειά μου και γεμίζω με φόβους για την πιθανότητα να μείνω άνεργος. Βλέπω κάτι στο σώμα μου, συλλογίζομαι όσα ξέρω για τον καρκίνο και αμέσως γεμίζω πανικό με το ενδεχόμενο αυτό.

Όταν βλέπω την πρόοδο των παιδιών μου στο σχολείο πλημμυρίζω χαρά, όταν σκέφτομαι ότι θα τα σπουδάσω και θα καταξιωθώ κι εγώ μαζί τους στην κοινωνία.

Γιατί όμως τα λέμε όλα αυτά; Τι σημαίνουν όλα αυτά στην πράξη για το πιστό παιδί του Θεού;

Ο λόγος του Θεού μιλάει ειδικά για το νου μας, τις σκέψεις μας, τους συλλογισμούς μας. Το κάνει αυτό ο Κύριος γιατί γνωρίζει ότι είναι μια δύναμη που επηρεάζει την ζωή μας, την μαρτυρία μας, την σχέση μας με τον Θεό και τους ανθρώπους.

Πρώτο απ’ όλα είναι το θέμα του ελέγχου. Τα συναισθήματά μας δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε, τις σκέψεις μας όμως μπορούμε.

Όλοι το ξέρουμε ότι όταν οι συλλογισμοί μας είναι σε λάθος κατεύθυνση, εντελώς λάθος είναι και τα συναισθήματά που μας κυριεύουν καθώς και οι επόμενες αντιδράσεις και εκδηλώσεις μας.

Όταν με τη σκέψη μας χαρακτηρίσουμε κάποιον σαν εχθρό, τον αντιμετωπίζουμε με φόβο, με επιφύλαξη και παγωμένα. Αντίθετα, όταν μετά από μια σειρά επεξεργασίας και συλλογισμών ησυχάσουμε για κάποιο πρόσωπο, ότι είναι δηλαδή φίλος μας, ανοίγουμε την καρδιά μας με χαρά, χωρίς επιφύλαξη.

Για τους λόγους αυτούς, το Άγιο Πνεύμα μιλάει για τη λειτουργία της σκέψης μας και όχι για τα συναισθήματά μας:

Φιλιπ.δ:8 «Το λοιπόν αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή, και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε».

Για να καταλάβουμε τα πολύτιμα πρακτικά μηνύματα αυτού του εδαφίου, πρέπει ν’ αρχίσουμε απ’ το τέλος, «ταύτα συλλογίζεσθε».

Κεφαλαιώδες θέμα το τι συλλογιζόμαστε. Απ’ αυτό εξαρτάται αν θα βασιλέψει στις καρδιές μας η ειρήνη, στις σχέσεις μας με τον Κύριο και τους ανθρώπους, ή οι μάχες, η ένταση και οι πικρίες.

Ας φανταστούμε για λίγο τον άνθρωπο εκείνο - ίσως και τον ίδιο μας τον εαυτό - που μέσα στη σκέψη του υπάρχουν μόνο εύφημα, αληθινά, σεμνά, προσφιλή, δίκαια, καθαρά, γεμάτα φως και αγνότητα στοιχεία, τα οποία συλλογίζεται όλη μέρα.

Δεν είναι τυχαίο, που το πρόσωπο αυτού του πιστού θα λάμπει διαρκώς με χαρά και ειρήνη Χριστού. Μέσα στην ψυχή του θα μένει αδιατάρακτη η γαλήνη του Χριστού και στις σχέσεις του θα είναι πηγή δροσιάς, ομορφιάς και αγάπης.

Γιατί αυτός κι όχι εγώ; θα πει κάποιος. Ας κοιτάξουμε κι ας ελέγξουμε το περιεχόμενων των συλλογισμών μας. Όταν οι σκέψεις έχουν να κάνουν μόνο με σαρκικά πράγματα, είναι επηρεασμένες από δαιμονικές δυνάμεις, έχουν κοσμικότητα, πώς να μην έχει σκοτάδι η ψυχή και πικρή γεύση η κάθε μας μέρα;

Ο καθένας είναι ελεύθερος να δουλεύει ό,τι θέλει με τη σκέψη του. Το τι όμως έρχεται στην ψυχή του και την ζωή του σαν αποτέλεσμα των συλλογισμών του, αυτό δεν μπορεί να το ελέγξει.

·        Μην αφήνεις τα σκουπίδια της αμαρτίας να τρυπώνουν στις σκέψεις σου.

·        Μην δουλεύεις στο μυαλό σου σαρκικές, αμαρτωλές, διεφθαρμένες σκέψεις.

·        Μην καλλιεργείς φόβους, αγωνίες.

·        Μην αφήνεις ν’ ανεβαίνουν επιθυμίες του παλιού αμαρτωλού ανθρώπου.

Μετά, θα κυκλοφορούν μέσα σου όλα αυτά τα σκοτεινά, πικρά, αμαρτωλά στοιχεία και δεν θα μπορείς ν’ απαλλαγείς απ’ αυτά. Θα σε επηρεάζουν στις σχέσεις σου, θα μολύνουν την διάθεσή σου, θα σε τυραννούν....

Καλύτερα όσα είναι σεμνά, δίκαια, εύφημα, προσφιλή, όσα έχουν να κάνουν με τον Ιησού.

Στην Ρωμ.ιβ:1-3 λέει:

·        «να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν»

·        «να μη συμμορφώνεσθε με τον αιώνα τούτον»

·        «να μεταμορφώνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας»

Αυτό το τελευταίο είναι αποφασιστικό. Μια πλήρης θαυμαστή ολοκληρωτική μεταμόρφωση, που ξεκινά με την ανακαίνιση του νου μας. Τα παλιά να βγουν έξω από τη σκέψη μας, να τ’ απορρίψουμε, να τ’ απαρνηθούμε και στην θέση τους να μπουν νέα, αγνά, καθαρά, προσφιλή, εύφημα. Τότε, ο εαυτός μας μεταμορφώνεται, ανακαινίζεται, λυτρώνεται.

Όταν κέντρο και σημείο αναφοράς δεν είναι ο Θεός, γίνεται το εγώ (Β΄Τιμ.γ:1-4).

Η φιλαυτία οδηγεί σε καβουκισμό και απομόνωση.

Όπως το σαλιγκάρι, ο σύγχρονος Χριστιανός μόλις ενοχληθεί αν προκύψει κάποιο πρόβλημα - ακόμα κι αν το λάθος είναι δικό του - η αντίδραση είναι μία και μοναδική: κλείνεται στο καβούκι του.

Η τακτική αυτή, λένε, είναι πολύ πρακτική. «Λύνει» πλήθος προβλήματα: Πρώτα εσύ δεν παρακολουθείς τους γύρω σου, ούτε αν ζουν ούτε αν πέθαναν, ούτε αν χαίρονται ούτε αν λυπούνται, ούτε αν χορταίνουν ούτε αν πεινάνε, ούτε αν στέκονται, ούτε αν πέφτουν. Έτσι εξασφαλίζεται η «εσωτερική σου γαλήνη».

Βέβαια, το ανάλογο εφαρμόζεται και από τους περισσότερους «πλησίον» σου. Κι αυτοί με παρόμοια άνεση νιώθουν γαλήνια που «χάθηκες». Όσο λιγότεροι κινούνται, τόσο καλύτερα γι’ αυτούς. Όσο λιγότεροι βλέπουν, τόσο μικρότερη η πιθανότητα να τους ενοχλήσουν.

Ύστερα, όταν κλειστείς στο καβούκι σου, δεν δίνεις δικαιώματα στους άλλους ν’ ασχολούνται μαζί σου, κάτι που είναι πολύ της μόδας τελευταία.

Τότε, προσπαθεί ο άνθρωπος να καλύψει το τρομερό αυτό κενό με συμβατικές φιέστες κοινωνικού ή πολιτιστικού περιεχομένου.

Ο διάβολος θέλει να μας κουράσει (Εφες.ε:10, 15  ς:10).

Ιάκ.α:3,4 Δοκιμασία της πίστης, υπομονή, έργο τέλειο

Ματθ.κδ & κε = ΑΓΡΥΠΝΕΙΤΕ!

Α΄ Τιμ.δ Αν θέλουμε τη νίκη, πρέπει ν’ αγωνιστούμε τον καλό αγώνα (Β’ Τιμ.δ:6).

Συνεχής γυμνασία χωρίς διακοπή, χωρίς νυσταγμό: ΜΕΛΕΤΗ – ΠΡΟΣΕΥΧΗ - ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ – ΑΡΝΗΣΗ ΑΜΑΡΤΙΑΣ.

Β’ Τιμ.β:5 ΝΟΜΙΜΑ!

Όποιος θέλει να είναι ευσεβής, πρέπει να γυμνάζεται στην ευσέβεια. Η αποχή βρωμάτων (σωματική γυμνασία) είναι λίγο ωφέλιμη.

Το αποτέλεσμα έχει να κάνει με το σήμερα αλλά μάλλον με την αιώνια ζωή.

Δεν είναι αρκετό να αρνούμαστε το κακό και το λάθος, πρέπει να κάνουμε το καλό και το σωστό (Ης.α:16, 17).

Θα έχει αποτέλεσμα μια τέτοια προσπάθεια; Ο απόστολος Παύλος λέει ΝΑΙ, γι’ αυτό υπομένουμε και κοπιάζουμε.