ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (17)

ΤΟ ΣΧΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΠΕΤΑΣΜΑΤΟΣ

Όπως είδαμε, το καταπέτασμα ήταν ένα εμπόδιο που κρατούσε τον άνθρωπο μακριά από την παρουσία του Θεού, όπως η αναμάρτητη ανθρώπινη φύση του Χριστού απλά φανέρωνε την τεράστια διαφορά ανάμεσα στον Άγιο Θεό και τον αμαρτωλό άνθρωπο. Δεν μπορούμε να πλησιάσουμε το Θεό, απλά επειδή ο Χριστός έζησε τέλεια και αναμάρτητα εδώ στη γη. Η προσέγγιση της δόξας του Θεού είναι δυνατή επειδή το καταπέτασμα της σάρκας του Ιησού σχίστηκε, όπως το καταπέτασμα του Ναού. Το σώμα του Χριστού σχίστηκε όταν πέθανε πάνω στο σταυρό του Γολγοθά. Εφόσον το καταπέτασμα ήταν τόσο γερό που τα βόδια δεν μπορούσαν να το χωρίσουν, παράλληλα με το γεγονός ότι σχίστηκε από πάνω προς τα κάτω, μας δίνει το δικαίωμα να πιστεύουμε ότι ήταν μια καθαρή ενέργεια του Θεού.

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (16)

ΤΟ ΚΑΤΑΠΕΤΑΣΜΑ

Το καταπέτασμα όπως κρεμόταν χώριζε τα Άγια των αγίων από τα Άγια (Έξ.κς:31-33). Ήταν φτιαγμένο από «κεκλωσμένη βύσσο». Τα κεντημένα Χερουβείμ πάνω σ’ αυτό, ήταν σε χρώμα κυανό, πορφυρό και κόκκινο. Δεν ήταν μόνο μεγαλοπρεπές στην όψη, αλλά και καταπληκτικά ανθεκτικό. Λέγεται, ότι δύο ομάδες βοδιών, τραβώντας σε αντίθετες κατευθύνσεις δεν μπορούσαν να το σχίσουν.

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (15)

Η χρυσή λυχνία και η τράπεζα των άρτων της προθέσεως

Η λυχνία ήταν σφυρήλατη από καθαρό χρυσάφι. Είχε μια κεντρική ράβδο που στηριζόταν σε μια βάση, και έξι κλάδους, τρεις σε κάθε πλευρά. Στο τέλος κάθε κλάδου καθώς και στο τελείωμα της κεντρικής ράβδου υπήρχε ένα λουλούδι όπου βρισκόταν εφτά λύχνοι (Έξ.κε:31-37).

Η τράπεζα των άρτων ήταν κι αυτή ξύλινη, καλυμμένη με χρυσό. Δώδεκα άρτοι ήταν τοποθετημένοι πάνω σ’ αυτό το τραπέζι, όπου προσφερόταν λιβάνι. Οι άρτοι άλλαζαν κάθε Σάββατο και τους παλιούς τους έτρωγαν οι ιερείς (‘Εξ.κε:23-30 & Λευιτ.κδ:5-9).

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (14)

ΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΘΥΜΙΑΜΑΤΟΣ

Εξαιτίας του θανάτου, της ταφής και της ανάστασης του Χριστού, (θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος, χάλκινος νιπτήρας και κιβωτός της Διαθήκης), ο Χριστός έγινε σ’ εμάς (1) φως, (2) μεσίτης και (3) τροφή της ψυχής (λυχνία, θυσιαστήριο θυμιάματος, τράπεζα των άρτων). Πρόσεξε ότι τα τρία πρώτα είναι σε οριζόντια γραμμή και τα τρία τελευταία κάθετα, σύμφωνα με το σχήμα που έχουμε δει σχετικά με τη σκιά του σταυρού.

Το θυσιαστήριο του θυμιάματος ήταν από ξύλο, καλυμμένο με χρυσό. Υπήρχαν τέσσερα κέρατα στις τέσσερις γωνίες του. Είχε κι αυτό ένα χρυσό στεφάνι στην κορυφή και μεταφερόταν με δύο μοχλούς (κοντάρια). Βρισκόταν ακριβώς μπροστά από το κατάπέτασμα στα Άγια (Έξ.λ:1-10).

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (13)

Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Ι. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ (Έξοδος κε:10-16).

Η κιβωτός ήταν ένα κουτί από αδιάφθορο ξύλο, καλυμμένο από καθαρό χρυσάφι, εσωτερικά και εξωτερικά. Γύρω – γύρω στο πάνω μέρος υπήρχε ένα χρυσό στεφάνι. Ακόμα υπήρχαν δύο κρίκοι σε κάθε πλευρά για τη μεταφορά της. Το ιλαστήριο, το σκέπασμα της κιβωτού ήταν από συμπαγές χρυσάφι. Από κάθε άκρη ήταν σφυρηλατημένο ένα Χερούβ σε μια στάση ελαφριάς υπόκλισης, έτσι ώστε τα φτερά τους ακουμπούσαν. Ανάμεσα στα Χερουβείμ έλαμπε η στήλη φωτιάς της παρουσίας του Θεού. Μέσα στην κιβωτό βρισκόταν οι πλάκες του Νόμου, μια χρυσή στάμνα με μάνα και η ράβδος του Ααρών που άνθισε.

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (12)

Ο ΧΑΛΚΙΝΟΣ ΝΙΠΤΗΡΑΣ

Ι. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ (Έξοδος λ:18-20)

Ο νιπτήρας και η βάση πάνω στην οποία βρισκόταν ήταν από χαλκό. Τοποθετήθηκε ανάμεσα στην πόρτα της Σκηνής και το θυσιαστήριο.

ΙΙ. ΤΥΠΟΙ

Το δεύτερο μέρος του ευαγγελίου είναι η ταφή του Χριστού. Στο νιπτήρα βλέπουμε σε τύπο την ταφή του Χριστού, αλλά και το δικό μας καθαρισμό στο βάπτισμα στο νερό.

Η βασική σκέψη και στους δύο αυτούς τύπους είναι ότι ο Χριστός φανερώνεται σαν ο καθαρισμός μας. Στο θυσιαστήριο βλέπουμε το Χριστό να υποφέρει στη θέση μας, αλλά ο Ιησούς μπορεί να κάνει περισσότερα από το να μας γλιτώσει να πληρώσουμε το μισθό των αμαρτιών μας. Μπορεί να μας καθαρίσει, ώστε η αμαρτία να μην έχει πλέον εξουσία στη ζωή μας (Ρωμ.ς:14,9,11  Γαλ.ε:1  Ιωάν.η:35  α:9).

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (11)

Η ΕΠΙΠΛΩΣΗ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ

(η σκιά του σταυρού)

Ι. Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΕΠΙΠΛΩΣΗΣ

Στο παραπάνω διάγραμμα, μπορούμε να δούμε καθαρά ότι τα σκεύη της σκηνής και της αυλής ήταν τοποθετημένα σε σχήμα σταυρού.

Δεν απορούμε λοιπόν, πως ο Παύλος μπορούσε να εξηγήσει ότι οι ιερείς που υπηρετούσαν στο αγιαστήριο, λειτουργούσαν σαν υπόδειγμα και σκιά των επουρανίων (Εβρ.η:4-5).

«Επειδή εάν ήτο επί γής, ουδέ ήθελεν είσθαι ιερεύς, διότι υπήρχον οι ιερείς οι προσφέροντες τά δώρα κατά τόν νόμον, οίτινες λειτουργούσιν εις υπόδειγμα καί σκιάν τών επουρανίων, καθώς ελαλήθη πρός τόν Μωυσήν ότε έμελλε νά κατασκευάση τήν σκηνήν· διότι Πρόσεχε, λέγει, νά κάμης πάντα κατά τόν τύπον τόν δειχθέντα εις σέ εν τώ όρει».

Αν και ο σταυρός στο λόφο του Γολγοθά δεν είχε φανεί ακόμα, ήταν τόσο πραγματικός μέσα στο σχέδιο του Θεού, που έριχνε τη σκιά του δια μέσου μιας απόστασης 1500 χρόνων, πάνω στην άμμο της ερήμου με τη μορφή των σκευών της σκηνής (Εβρ.θ:1-24).

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (10)

ΠΑΣΣΑΛΟΙ ΚΑΙ ΣΧΟΙΝΙΑ

Η αυλή και η σκηνή ασφαλίζονταν από χάλκινους πάσσαλους και σχοινιά από λινό. Η ρίζα της Εβραϊκής λέξης που εδώ μεταφράζεται πάσσαλος, αλλού μέσα στη γραφή έχει την έννοια του καρφιού (Κριτ.δ:21). Περιγραφή των πασσάλων και των σχοινιών διαβάζουμε στην ΄Εξ.κζ:19 & λε:18.

Αυτοί οι χάλκινοι πάσσαλοι ή καρφιά, συμβολίζουν το Χριστό, γιατί κι Αυτός ονομάζεται «πάσσαλος εν τόπω στερεώ», στον Ης.κβ:20-25. Βέβαια, εδώ η αναφορά γίνεται στον Ελιακείμ το γιο του Χελκία, όμως η φύση της προφητείας φανερώνει ότι έχει να κάνει και με τον Ιησού. Ελιακείμ σημαίνει «υψωμένος απ’ το Θεό». Το κλειδί του οίκου Δαβίδ θα έμπαινε πάνω στους ώμους του. 

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (9)

ΤΑ ΠΑΡΑΠΕΤΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ

Τέσσερα καλύμματα ήταν στρωμένα πάνω στο σκελετό της σκηνής. Το εξωτερικό ήταν από δέρμα ασβού, το επόμενο από δέρμα κριού βαμμένο κόκκινο, το τρίτο από τρίχα άσπρης κατσίκας και το τέταρτο από λινό. Αμέσως τώρα θα εξετάσουμε τι σήμαινε το κάθε κάλυμμα ξεχωριστά.

Ι. ΔΕΡΜΑΤΑ ΑΣΒΟΥ (Έξ.κς:14)

Τα δέρματα των θώων, ή το εξωτερικό επικάλυμμα απεικονίζει την εξωτερική ή επιφανειακή μορφή του Χριστού. Αυτά τα δέρματα δεν ήταν διακοσμημένα, ούτε εμφανίσιμα. Είχαν ένα ξεθωριασμένο γκρίζο – μπλε χρώμα και δεν ήταν ευχάριστα στην όψη. Ο Ησαΐας μας δίνει μια εικόνα του Χριστού στο νγ:2-3: «δεν έχει είδος ουδέ κάλλος και είδομεν αυτόν και δεν είχεν ωραιότητα ώστε να επιθυμώμεν αυτόν. Καταπεφρονημένος και απερριμμένος υπό των ανθρώπων άνθρωπος θλίψεων και δόκιμος ασθενείας και ως άνθρωπος από τού οποίου αποστρέφει τις το πρόσωπον κατεφρονήθη καί ως ουδέν ελογίσθημεν αυτόν». Ακόμα, ο λόγος του Θεού μας Τον περιγράφει σαν «τετραυματισμένον πεπληγωμένον υπό Θεού και τεταλαιπωρημένον». Το εξωτερικό κατακάλυμμα λοιπόν σκιαγραφεί την ταπείνωση του Ιησού κι επειδή δεν μας δίνεται καμία διάσταση ή μέτρο γι’ αυτό, είναι το ίδιο αλήθεια ότι η ταπείνωση του Ιησού δεν μπορεί να μετρηθεί. Ο Ιησούς, «ευρεθείς κατά το σχήμα ως άνθρωπος εταπείνωσεν έαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου θανάτου δε σταυρού» (Φιλιπ.β:8).

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (8)

ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ

Ι. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ (Έξ.λ:11-15)

Το θεμέλιο της σκηνής ήταν από ασήμι, καθώς αποτελείτο από 100 ασημένια υποβάσια. Δύο βρισκόταν κάτω από κάθε μία από τις 48 σανίδες και 4 κάτω από τις κολόνες του καταπετάσματος. Κάθε υποβάσιο ζύγιζε ένα τάλαντο ή περίπου 45 κιλά (Έξοδ.λη:27). Αυτά τα ασημένια υποβάσια φτιάχτηκαν από τα χρήματα της απολύτρωσης που κάθε άνδρας πάνω από 20 χρονών έδωσε σαν λύτρα για την ψυχή του. Ο τιμή που ο καθένας πλήρωσε ήταν μισό σέκελ.

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (7)

ΟΙ ΜΟΧΛΟΙ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ

Ι. ΟΙ ΜΟΧΛΟΙ ΣΑΝ ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ  (Έξ.κς:26-29).

Οι σανίδες συγκρατιόταν στη θέση τους από 5 ξύλινους μοχλούς καλυμμένους με χρυσάφι, κατά μήκος των πλευρών της σκηνής. Οι σανίδες έπρεπε να είναι στερεωμένες με ασφάλεια ώστε ο σκελετός να μην πέσει κάτω από δυνατό άνεμο γιατί αν συνέβαινε αυτό, τότε και όλα τα παραπετάσματα της σκηνής θα σωριαζόταν σαν μια άμορφη μάζα.

Αν η θεότητα του Ιησού μπορούσε να ανατραπεί, τότε οποιαδήποτε άλλη χριστιανική διδασκαλία θα μπορούσε να αμφισβητηθεί. Η Γραφή όμως διακηρύττει ότι ο Ιησούς θα «θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού» (Α΄Κορ.ιε:25). Αν δεν εδραιωθεί η θεότητα του Ιησού, αν στην πραγματικότητα δεν αναστήθηκε από τους νεκρούς, κάτι που μόνο σαν ο Θεός μπορούσε να κάνει, τότε ο Παύλος λέει: «αλλ’ εάν ο Χριστός δεν ανέστη ματαία η πίστις σας έτι είσθε εν ταις αμαρτίαις υμών» και «οι κοιμηθέντες εν Χριστώ απωλέσθησαν» (Α΄ Κορινθίους ιε:17-20). Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε γιατί τόσες επιθέσεις ενάντια στη θεότητα του Ιησού Χριστού, τη φανέρωση του Θεού εν σαρκί, την παρθενική γέννηση του Χριστού, τη σωματική Του ανάληψη κτλ.

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (6)

ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ

Ι. Η ΠΗΓΗ ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ

Με μόνη εξαίρεση το αργύριο της εξαγοράς των πρωτοτόκων, η Σκηνή κατασκευάστηκε από υλικά που δόθηκαν σαν αυτοπροαίρετες προσφορές από το λαό Ισραήλ (Έξ.κε:2). «Ειπέ προς τούς υιούς Ισραήλ να φέρωσι προς εμέ προσφοράν παρά παντός ανθρώπου προαιρουμένου εν τη καρδία αυτού θέλετε λάβει την προσφοράν μου». Αυτή η προσφορά είναι απ’ τις πιο εξέχουσες που είναι καταγεγραμμένες. Όταν μαζεύτηκαν όλα τα υλικά, «η ύλη την οποίαν είχον ήτο ικανή δι όλον το έργον ώστε να κάμωσιν αυτό και επερίσσευεν» (Έξ.λς:7).

Στο μάζεμα των υλικών, βλέπουμε παραδειγματικά τον Ιησού, τον χορηγό κάθε μας ανάγκης. Μέσα Του κατοικεί ο Γιάχβε-Ιρέ, ο Θεός ο προμηθεύων. Ο Κύριος έκανε δυνατόν να δώσουν ότι χρειαζόταν για να τελειώσει η Σκηνή. Κατά τον ίδιο τρόπο σήμερα, ο Κύριος κάνει δυνατόν ο λαός Του να δίνει ότι χρειάζεται προκειμένου να υποστηριχτεί το έργο (Γέν.κβ:14  Φιλιπ.δ:19  Α΄Χρον.κθ:14).

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (5)

ΤΥΠΟΙ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ

Ι. ΑΝΤΙΠΑΡΑΒΟΛΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΟ

Τι τεράστια δυσαναλογία ανακαλύπτουμε καθώς συγκρίνουμε τις διαφορές ανάμεσα στη μικρή, ταπεινή τέντα που μεταφερόταν πάνω στη ζεστή άμμο της ερήμου και στη μεγαλοπρέπεια του ναού του Σολομώντα!

Όλα τα πλούτη της γης χρησιμοποιήθηκαν, προκειμένου να γίνει ο ναός ένα θέαμα δόξας για όσους τον έβλεπαν. Οι Εθνικοί που κοιτούσαν τη Σκηνή του Μαρτυρίου, δεν έβλεπαν κάτι που να τους ελκύει. Έπρεπε κανείς να μπει μέσα στη Σκηνή για να εκτιμήσει την ομορφιά της. Όμως, άνθρωποι ήρθαν από κοντινά και μακρινά μέρη για να δουν το μεγαλείο του ναού του Σολομώντα και δεν μπορούσαν παρά να αναγνωρίσουν τη μεγαλειότητά του, άσχετα αν συμπαθούσαν ή όχι το Βασιλιά.

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (4)

ΤΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ

Ι. Η ΦΥΛΗ ΛΕΥΙ ΔΙΑΛΕΓΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΙΕΡΑΤΙΚΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ

Οι ιερείς φρόντιζαν για τις τελετουργίες στη σκηνή. Ακόμα την έστηναν, την αποσυναρμολογούσαν και τη μετέφεραν (Αριθ.γ:6-8). Οι Λευίτες είχαν διαλεχτεί αντί τα πρωτότοκα που έπρεπε να ξεχωριστούν σαν άγια για τον Κύριο, σαν ανάμνηση της προστασίας του Κυρίου τη νύχτα του Πάσχα (Αριθ.γ:12,13  Έξ.κβ:29-30  Αριθ.η:17-18.

Κάθε Λευίτης εξαγόραζε ένα πρωτότοκο. «Ιδού εγώ έλαβον τούς Λευίτας εκ μέσου των υιών Ισραήλ αντί παντός πρωτοτόκου διανοίγοντος μήτραν εκ των υιών Ισραήλ και θέλουσιν είσθαι οι Λευίται εμού» (Αριθ.γ:12). Όμως, ενώ υπήρχαν 22.273 πρωτότοκα, οι Λευίτες ήταν μόνο 22.000. Τα υπόλοιπα πρωτότοκα εξαγοράστηκαν με την τιμή των πέντε σίκλων για το καθένα. Το ποσό αυτό της εξαγοράς, δινόταν στους ιερείς (Αριθ.γ:43-51).

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (3)

ΤΑΞΗ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ

Ι. ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΚΥΚΛΟΥ

Έξω από την Αυλή, οι Ισραηλίτες κατασκήνωναν σύμφωνα με ακριβείς οδηγίες του Θεού. Ο εσωτερικός κύκλος αποτελείτο από τους ιερείς που υπηρετούσαν στη σκηνή και τους εργάτες που μετέφεραν τη Σκηνή από τόπο σε τόπο, σ’ όλο το ταξίδι τους. Ο Μωυσής, ο Ααρών και οι γιοι του έπρεπε να κατασκηνώνουν στην Ανατολική πλευρά, ακριβώς μπροστά από τη σκηνή (Αρ.γ:38). Γι’ αυτό η είσοδος της Ιερουσαλήμ, συχνά ονομάζεται «Η Ανατολική Πύλη».

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (2)

ΙΙ. ΤΑ ΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΤΥΠΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Στην Εβρ.θ ο απόστολος Παύλος αναφέρεται στη λατρεία που διεξαγόταν στην πρώτη σκηνή και μας λέει ότι ήταν «τύπος εις τον τότε παρόντα καιρόν» (εδ.9). Στο εδάφιο 24 εξηγεί ότι ο Χριστός, ο αληθινός Αρχιερέας, «δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ’ εις αυτόν τον ουρανόν…». Δα δούμε καθώς προχωράμε, ότι η σκηνή δεν ήταν απλά τύπος του Χριστού, αλλά κάθε σκεύος της είναι αντικείμενο μαθήματος που περιγράφει το έργο του Χριστού προς τον άνθρωπο (Εβρ.θ:2-11  ι:1). Το ότι η σκηνή και ο ναός ήταν τύποι του Χριστού, φαίνεται καθαρά από μια σειρά αναφορών στην Α’ Βασ.η:27-30:

ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (1)

Κεφάλαια κε - λα

Ο ΣΚΟΠΟΣ

Αυτά τα κεφάλαια είναι από τις πλουσιότερες φλέβες του ανεξάντλητου ορυχείου του λόγου του Θεού. Κάθε χτύπημα της σκαπάνης αποκαλύπτει καινούριους θησαυρούς. Ξέρουμε ότι το μοναδικό εργαλείο που μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει σ’ αυτό το ορυχείο, είναι το Πνεύμα το Άγιο. Ο φυσικός άνθρωπος, δεν μπορεί να κάνει τίποτα εδώ. Η λογική δεν ωφελεί και η φαντασία είναι τελείως άχρηστη.

Πρέπει να παραμερίσουμε τελείως τη λογική και τη φαντασία μας και με καθαρή καρδιά, με απλότητα και σεβασμό να πλησιάσουμε όλες τις λεπτομέρειες που έχουν μεγάλη σημασία για μας.

ΕΞΟΔΟΣ - κδ

κδ:1-2

Αυτό το κεφάλαιο αρχίζει με μια έκφραση που χαρακτηρίζει πολύ καθαρά όλη τη Μωσαϊκή οικονομία: «…. μακρόθεν…. δεν θέλουσι πλησιάσει…». Πουθενά, σ’ όλες τις διατάξεις του νόμου δεν βρίσκουμε τις πολύτιμες λέξεις: «Ελάτε, πλησιάστε»! Η λέξη «μακρόθεν» χαρακτηρίζει το νόμο, όπως η λέξη «πλησιάστε» χαρακτηρίζει το ευαγγέλιο. Κάτω από το νόμο, το έργο που μπορούσε να δώσει σ’ ένα αμαρτωλό το δικαίωμα να πλησιάσει, δεν είχε γίνει. Το αίμα των μόσχων και των ταύρων (Λευιτ.ις:18) δεν μπορούσε να εξαλείψει την αμαρτία, ούτε να δώσει ειρήνη στη συνείδηση. Ο Μωυσής που πλησίασε το Θεό, είναι τύπος του Χριστού, είχε την καρδιά του Θεού, ενώ ο λαός ήταν ακόμα μακριά απ’ αυτή τη θέση. Ήξερε τι θέλει ο Κύριος, η καρδιά του ήταν αφιερωμένη στο Θεό, δεν αμφέβαλε (Εβρ.ι:22).

Ο Θεός είπε αυτά τα λόγια στο Μωυσή όταν ήταν ακόμα πάνω στο Σινά για να πάρει τις εντολές.

Ο Ναδάβ και ο Αβιούδ ήταν οι μεγαλύτεροι γιοι του Ααρών και κατά συνέπεια οι διάδοχοι στην ιερατεία.

ΕΞΟΔΟΣ - κγ

κγ:4

Βλέπουμε σ’ όλο το νόμο, ο Θεός να φανερώνει την καρδιά Του γεμάτη αγάπη και έλεος.

κγ:8

Σε περιπτώσεις κρίσης, το δώρο μπορεί να διαστρέψει τη δίκαιη απόφαση.

κγ:12

Ο Θεός φροντίζει για το βόδι, το γαϊδούρι, το δούλο.

κγ:14

Οι εορτές εξετάζονται καλύτερα στο βιβλίο του Λευιτικού.

ΕΞΟΔΟΣ - κβ

κβ:18

Ο Θεός είχε δώσει τέτοιες εντολές για τις μάγισσες και τους μάγους, γιατί αυτοί οι άνθρωποι έρχονται πραγματικά σ’ επαφή με δαιμόνια και τον ίδιο τον διάβολο και μπορούν να καταστρέψουν κόσμο.

Βλέπουμε το Θεό να μπαίνει στην καθημερινή τους ζωή και να τους βάζει νόμους, όπως κάνει και μ’ εμάς σήμερα. Δεν μπορούμε να ζούμε όπως θέλουμε, αλλά σύμφωνα με το λόγο του Θεού.