“Εάν άλλοι μετέχωσι της εφ’ υμάς
εξουσίας, δεν πρέπει μάλλον ημείς; Αλλά δεν μετεχειρίσθημεν την εξουσίαν ταύτην
αλλ’ υποφέρομεν πάντα διά να μη προξενήσωμεν εμπόδιον τι εις το ευαγγέλιον του
Χριστού”
(Α’ Κορ.θ:12).
Ο
Παύλος πίστευε ότι είναι δικαίωμα του εργάτη να συντηρείται από την εκκλησία.
Δικαίωμα είναι «αυτό που οφείλεται σε κάποιον δια νόμου, παράδοσης, ή φύσης».
Εξαρτάται από τον άνθρωπο του Θεού εάν θέλει ή όχι να εξασκήσει αυτό το
δικαίωμα, δεν εξαρτάται από την εκκλησία. Αυτό το δικαίωμα δεν κάνει έναν
ποιμένα πιο πνευματικό από έναν άλλο.
Από
την άλλη μεριά, μερικοί κριτικάρουν ποιμένες που δουλεύουν, χωρίς να
καταλαβαίνουν ότι έτσι περιφρονούν άξιους εργάτες σαν τον Παύλο και το Βαρνάβα.
Γενικά, είναι καλύτερο για τον ποιμένα να συντηρείται από την εκκλησία, έτσι
ώστε να μπορεί να αφιερώνεται στο έργο του Κυρίου. Όμως δεν πρέπει να
απορρίπτουμε αυτούς που εργάζονται από ανάγκη ή πεποίθηση, εφόσον δεν γίνονται
διχοστάτες. Εργάτες που κάνουν κοσμική εργασία έχουν το δικαίωμα να το κάνουν,
αλλά δεν πρέπει να υποτιμούν εκείνους που αφιερώνουν όλο το χρόνο τους στο έργο
του Κυρίου. Εκείνοι που δίνουν όλο το χρόνο τους στη διακονία δεν πρέπει να
κριτικάρουν εκείνους που δεν το κάνουν. Θα πρέπει να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός
για τέτοιου είδους απόψεις και προσωπικές πεποιθήσεις. Εκείνοι που εργάζονται
και ποιμαίνουν πρέπει να προσέξουν ότι ο Παύλος διάλεξε απασχόληση που τον
ικάνωνε να έχει χρόνο για την εκκλησία (Πραξ.ιη:3).
Πολλοί
είναι οι λόγοι που κάνουν τους ποιμένες να παραιτηθούν από το δικαίωμά τους να
συντηρούνται. Μερικοί ποιμένες στερούν τους εαυτούς τους απ’ αυτό το δικαίωμα
γιατί στερούνται θάρρους να διδάξουν στην εκκλησία το καθήκον της. Για άλλους,
ίσως είναι προσωπικός εγωισμός, θέλουν να δείξουν ότι δεν ενδιαφέρονται για τα
χρήματα όπως άλλοι ποιμένες. Ίσως κάποιοι το κάνουν για τον ίδιο λόγο που το
έκανε ο Παύλος, για να μην “εμποδίζεται το ευαγγέλιο του Χριστού” (Α’ Κορ.θ:12).
Ο
Παύλος έκανε χρήση δικαιώματος όταν αρνήθηκε να συντηρείται από τους
Κορίνθιους, αλλά το γεγονός ότι παραιτήθηκε απ’ αυτό, δεν είναι απαραίτητα η
σοφότερη απόφαση σε κάθε περίπτωση. Δεν εξάσκησε αυτό το δικαίωμα, για να μη
δώσει ευκαιρία για προσβολή στο Ευαγγέλιο, αλλά αργότερα ζήτησε από τους
Κορίνθιους να τον συγχωρήσουν γι’ αυτή του την απόφαση (Β’ Κορ.ιβ:13). Στα συμφραζόμενα, φαίνεται ότι η τακτική του Παύλου
έκανε τους Κορίνθιους να φαίνονται κατώτεροι από άλλες αποστολικές εκκλησίες, ή
ίσως η δήλωση του ήταν ειρωνική.
Είναι
εύκολο να δούμε πως το να μη χρησιμοποιεί κάποιος αυτό το δικαίωμα σαν εργάτης,
θα μπορούσε να επηρεάσει δυσμενώς μια εκκλησία. Ακόμα και όταν τα κίνητρα ενός
ποιμένα είναι αγνά, το να μη δέχεται χρήματα από την εκκλησία που ποιμαίνει θα
μπορούσε να διαστρεβλώσει τη στάση των πιστών προς τις οικονομικές τους ευθύνες
στον ποιμένα τους. Μερικοί ποιμένες, όταν αρχίζουν ένα νέο έργο, δεν παίρνουν
οικονομική βοήθεια από τα μέλη, σκεπτόμενοι ότι έτσι θα βοηθήσουν την εκκλησία
να αναπτυχθεί χωρίς εμπόδια. Όμως, μακροπρόθεσμα, τα μέλη ίσως αρχίσουν να
αισθάνονται ότι τα δέκατα ανήκουν σ’ αυτούς. Αργότερα, όταν ο ποιμένας θελήσει
να χρησιμοποιήσει τα δέκατα, το εκκλησίασμα μπορεί να επαναστατήσει εναντίον
του. Εάν ένας ποιμένας θέλει να βοηθήσει την εκκλησία οικονομικά, μπορεί να
δέχεται δέκατα και μετά να τα επιστρέφει σαν προσφορά στην εκκλησία. Η θα
μπορούσε να διδάξει στο λαό την ευθύνη τους να υποστηρίζουν την διακονία μέσα
από τα δέκατα αλλά να υιοθετήσει μια πολιτική για κάποιο καιρό να χρησιμοποιεί
τα δέκατα για ένα άλλο σκοπό. Μ’ αυτό τον τρόπο θα εμποδίσει το εκκλησίασμα από
το να νομίζει ότι τα δέκατα ανήκουν σ’ αυτούς. Μερικές φορές, όταν ένας
ποιμένας εργάζεται, μπορεί να νομίζει ότι ωφελεί το εκκλησίασμα, ενώ στην
πραγματικότητα το βλάπτει.
Ο
κάθε ποιμένας πρέπει να σκεφτεί όλα τα προβλήματα που θα μπορούσαν να προκύψουν
προτού στερήσει τον εαυτό του απ’ αυτό το δικαίωμα, αφού η απόφαση του θα
επηρεάσει πολλούς. Στην αρχή μιας νέας εκκλησίας, ότι κάνουμε, τα δικαιώματα
από τα οποία παραιτούμαστε, οι αποφάσεις που παίρνουμε κι ό,τι διδάσκουμε για
τα χρήματα, μπορούν τελικά να επηρεάσουν πολλούς ανθρώπους.