Γέν.ιε:6 Και επίστευσεν εις
τον Κύριον· και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην.
Ο καταλογισμός της
δικαιοσύνης που γίνεται εδώ στον Αβραάμ, στηρίζεται στην πίστη του Αβραάμ στο λόγο
του Θεού μόνο, αλλά και στο Θεό σαν Αυτόν που ζωοποιεί τους νεκρούς.
επίστευσε: Το Εβραϊκό ρήμα σημαίνει εμπιστεύομαι, και
δεν είναι μια απλή διανοητική πίστη, αλλά πίστη αφιέρωσης και αφοσίωσης.
Μ’ αυτό το σκεπτικό,
ο απόστολος Παύλος στην Ρωμ.δ:23 μας λέει ότι ισχύει και για μας “....τους πιστεύοντας εις τον αναστήσαντα
εκ νεκρών Ιησούν...”
Γέν.ιε:7,8 Και είπε προς αυτόν,
Εγώ είμαι ο Κύριος όστις σε εξήγαγον εκ της Ουρ των Χαλδαίων, διά να σοι δώσω
την γην ταύτην εις κληρονομίαν. Ο δε είπε, Δέσποτα Κύριε, Πόθεν να γνωρίσω ότι
θέλω κληρονομήσει αυτήν;
Εδώ παρουσιάζεται το
μεγάλο ζήτημα της κληρονομιάς, καθώς και ο ειδικός δρόμος που οι εκλεκτοί
κληρονόμοι πρέπει να βαδίσουν πριν φθάσουν στην υποσχόμενη κληρονομιά
(Ρωμ.η:17).
Ο δρόμος αυτός περνά
από παθήματα, θλίψεις και στεναχώριες, αλλά δόξα στο Θεό, δια πίστεως μπορούμε
να λέμε:
Ρωμ.η:18 Β’ Κορ.δ:17 Ρωμ.ε:3-4. Ωστόσο, να θυμόμαστε ότι τα
παθήματα αυτά στερούνται κάθε στοιχείου τιμωρίας.
Υπάρχουν δυο τρόποι
να δούμε τον Χριστό πάσχοντα: Πρώτα, σαν Αυτόν που κτύπησε ο Πατέρας και μετά
σαν Αυτόν που απορρίφθηκε από τους ανθρώπους. Στην πρώτη περίπτωση, υπέφερε
ολομόναχος. Στη δεύτερη όμως, έχουμε το προνόμιο και την τιμή να μετέχουμε μαζί
Του. Το να πάσχει κανείς με το Χριστό δεν είναι σαν το ζυγό ενός δούλου, αλλά
μια εθελούσια αφοσίωση (Φιλιπ.α:29).
Η ερώτηση που κάνει ο
Αβραάμ στο εδ.8 δεν είναι από απιστία, ούτε ζητάει σημεία. Απλά θέλει να μάθει
περισσότερες λεπτομέρειες, να έχει καθαρότερη αποκάλυψη, κάποια σταθερή
διαβεβαίωση γι’ αυτό που του είπε ο Θεός, κι ο Θεός του δίνει αυτό που ζήτησε.
Γέν.ιε:9 Και είπε προς αυτόν,
Λάβε μοι δάμαλιν τριών ετών, και αίγα τριών ετών, και κριόν τριών ετών, και
τρυγόνα, και περιστεράν.
Ο Θεός αρχίζει να
δείχνει στον Αβραάμ σε τύπο, πώς θα ερχόταν αυτή η υπόσχεση.
Δάμαλις: Νεαρή αγελάδα. Έχουμε μια παρόμοια τέτοια
θυσία στους ΑΡΙΘ.ιθ:2. Η ξανθή δάμαλις χρησιμοποιήθηκε σαν προσφορά περί
αμαρτίας.
τριών ετών: Ο Θεός έχρισε το Χριστό στα 30 Του χρόνια
και υπηρέτησε τον Ισραήλ 3 χρόνια, περίπου 3 ½ χρόνια. Τα τρία χρόνια της
δάμαλις συμβολίζουν τα 3 χρόνια της υπηρεσίας του λαού Ισραήλ από τον Χριστό.
Γιατί θηλυκιά; Αφού ο
Χριστός φανερώθηκε σαν άνδρας. Αυτός ο άνδρας όμως αντιπροσωπεύει το σύνολο των
πιστών που μέσα στη Γραφή φαίνεται σαν νύμφη, σαν γυναίκα, είναι η εκκλησία.
Αντιπροσωπεύει λοιπόν την ταύτιση του Χριστού με την εκκλησία που είναι το
πνευματικό σπέρμα του Αβραάμ.
Ας δούμε τώρα πώς
κάνανε διαθήκη τότε, κάτι που είναι εξακριβωμένο από την αρχαιολογία.
Όταν δυο άτομα θέλανε
να κάνουν ισόβια διαθήκη, παίρνανε ένα καθαρό ζώο και το έκοβαν ακριβώς στη
μέση. Έβαζαν το ένα κομμάτι από τη μια μεριά και το άλλο από την άλλη, και
περνούσαν ανάμεσα από τα δύο κομμάτια. Το σκεπτικό αυτής της πράξης ήταν: Είμαι
δεμένος τώρα με το αίμα αυτού του αθώου ζώου, να κάνω ό,τι υποχρεούμαι σε σχέση
με το άλλο άτομο της διαθήκης. Κι αν δεν το κάνω, όπως σχίστηκε αυτό το ζώο και
χύθηκε το αίμα του, έτσι να σχιστώ κι εγώ και να χαθεί η ζωή μου. Ήταν πολύ
κοινό να γίνονται τέτοιες διαθήκες τον καιρό του Αβραάμ. Όταν λοιπόν ο Αβραάμ
ρώτησε το Θεό πώς θα γνωρίζει ότι θα κληρονομήσει τη γη, ο Θεός του απάντησε
κάνοντας διαθήκη μαζί του - όπως κάνουν οι άνθρωποι - αλλά όχι με ένα ζώο, αλλά
με πέντε.
Πέντε καθαρά ζώα που
το καθένα αντιπροσωπεύει τον Ιησού Χριστό. Το 5 είναι αριθμός χάρης. Η θυσία
του Χριστού είναι η χάρις του Θεού πάνω σ’ όλο τον κόσμο. Ο αριθμός 4
συμβολίζει την παγκοσμιότητα. Έχουμε 5 ζώα, αλλά όπως τοποθετήθηκαν είναι σαν
να είναι 4+4. Είναι η θυσία της χάρης του Θεού για όλο τον κόσμο. Το βόδι συμβολίζει
τον Ιησού σαν τον εργάτη. Η δάμαλις συμβολίζει την εργάτρια που είναι η εκκλησία.
Ο Χριστός πήρε τη θέση της Αίγας εκκλησίας και κόπηκε στη μέση για μας σαν προσφορά
περί αμαρτίας. Πέθανε ο Χριστός για να λυτρώσει την εκκλησία και να προμηθεύσει
οδό ελευθερίας για μας. Η εκκλησία (δάμαλις) πεθαίνει στο βάπτισμα εν Χριστώ. Επειδή
Εκείνος πέθανε πάνω στο σταυρό, εμείς τώρα δεν χρειάζεται να πεθάνουμε, αλλά
περνάμε μόνο από το βάπτισμα απ’ όπου βγαίνουμε “εις νέαν ζωήν”. Αυτός είναι ο
δικός μας θάνατος.
Αίγα: θηλυκιά όπως και η δάμαλις και ισχύουν τα προηγούμενα.
Οι κατσίκες είναι μαύρες στην Παλαιστίνη κι αυτό έχει να κάνει με την αμαρτία.
Είναι δυνατές, ξεροκέφαλες και δύσκολα υποτάσσονται. Είναι τύπος της αμαρτωλής
φύσης αλλά και του πεσμένου χριστιανού.
Κριός: ζώο δύναμης και ισχύς, είναι αυτό που οδηγεί το
ποίμνιο. Συμβολίζει απόλυτα τον Ιησού Χριστό. τριών χρονών :όλα τα παραπάνω ζώα
στα τρία τους χρόνια είναι στην πιο ακμαία ηλικία τους. Η πιο ακμαία ηλικία του
ανθρώπου είναι τα 30-35 χρόνια του. Ο Θεός θυσίασε το Χριστό στην πιο ακμαία
ηλικία του.
τρυγόνα: είναι ένα αξιαγάπητο, ταπεινό, αθώο, άδολο
πτηνό όπως ο Χριστός. περιστερά :Άδολη, ευγενική, πιάνεται εύκολα, όπως και το
τρυγόνι. Η τιμή και των δύο αυτών πτηνών ήταν προσιτή στον πολύ κόσμο. Ήταν η
θυσία των φτωχών (Ιωσήφ & Μαριάμ). Αυτό συμβολίζει τη θυσία του Χριστού που
είναι προσιτή στον καθένα. Δεν είναι ανάγκη να έχεις χρήματα για να πάρεις μια
θέση μέσα στο σώμα του Χριστού.
