Στις μέρες μας, η ψυχολογία και η κοινωνιολογία έχουν
αντικαταστήσει τις Γραφές όσο αφορά στην οικογένεια. Πολλές εκκλησίες ή καλύτερα
να ειπωθεί, Κυριακάτικες συναθροίσεις, είναι τόσο διακοσμητικές. Επειδή
φαίνεται να είναι όμορφη η λατρεία, το κήρυγμα πήγε καλά και οι άνθρωποι
φαίνεται να συγκινούνται, αυτό δεν είναι απόδειξη. Θα σας πω ποια είναι η
απόδειξη. Το σπίτι, οι γάμοι, οι οικογένειες.
Κριτ.ιζ:6 «Κατ' εκείνας τας ημέρας δεν ήτο βασιλεύς εν
τω Ισραήλ· έκαστος έπραττεν ό,τι εφαίνετο εις αυτόν ορθόν».
Αυτά που λένε οι άνθρωποι στην εκκλησία, είναι όλα ανοησίες
και κοινωνιολογία και τούτο και το άλλο, ό,τι φαίνεται σωστό στα μάτια τους και
δεν μπορούν να δώσουν ένα Βιβλικό εδάφιο.
Τι σημασία έχει για έναν άντρα αν κερδίσει ολόκληρο τον
κόσμο και χάσει την οικογένειά του; Να σου το θέσω κάπως έτσι: Πάνω σε τι
βασίζεται η ανατροφή των παιδιών σου και η αγάπη για τη γυναίκα σου; Αν δεν
μπορείς να πας στη Γραφή, και να μου δείξεις πώς είναι θεμελιωμένη η οικογένειά
σου πάνω σ’ αυτή, μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι είσαι αιχμάλωτος της ψυχολογίας,
της κοινωνιολογίας, στα καπρίτσια και στα ψέματα αυτού του αιώνα.
Βλέπεις, δεν έχεις το δικαίωμα, δεν έχεις καμία εξουσία, να διαχωρίζεις
το λόγο του Θεού.
Γένεση ιη:19 «επειδή γνωρίζω αυτόν ότι θέλει διατάξει προς
τους υιούς αυτού και προς τον οίκον αυτού, μεθ' εαυτόν, και θέλουσι φυλάξει την
οδόν του Κυρίου, διά να πράττωσι δικαιοσύνην και κρίσιν, ώστε να επιφέρη ο
Κύριος επί τον Αβραάμ τα όσα ελάλησε προς αυτόν». Τι όμορφο πράγμα!
Ρωμ.ιβ:1-2. Στο
εδ.2 μας λέει ότι το θέλημα του Θεού είναι τέλειο. Έτσι αν ποτέ σκεφτείς σαν
άνθρωπος του Θεού: «Θυσιάζω την οικογένειά μου για χάρη της διακονίας», σου λέω
ότι είσαι ένας διπρόσωπος ψεύτης. Θυσιάζεις την οικογένειά σου για χάρη της
μικρής βασιλείας που προσπαθείς να χτίσεις, επειδή το θέλημα του Θεού είναι
τέλειο. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να αθετήσεις το θέλημα του Θεού όσο αφορά στην
οικογένειά σου για να εκπληρώσεις το θέλημα του Θεού που αφορά στη διακονία. Ο
Θεός δεν σε έχει ανάγκη. Θέλει να είσαι υπάκουος.
Να σου δώσω δύο παραδείγματα:
Δεν είμαι ενάντια στον Βιβλικό ευαγγελισμό, αλλά είμαι
ενάντια στον τρόπο που γίνεται.
Κυριακό σχολείο. Δεν έχει σημασία σε τι δόγμα ανήκεις. Αν
είσαι μέρος ενός δόγματος που είναι οργανωμένο, μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι το
δόγμα σου ξοδεύει πολλά χρήματα για υλικό Κυριακού σχολείου, για συνέδρια για
να διδάξει δασκάλους πώς να διδάσκουν στο Κυριακό σχολείο, να κάνουν τα πάντα
για να προωθήσουν το Κυριακό σχολείο. Ξέρω ότι είναι αλήθεια.
Να σε ρωτήσω: Πόσα χρήματα ξοδεύει το δόγμα σου και πόσα
συνέδρια κάνει για να διδάξει τους πατέρες να διδάξουν τα παιδιά τους; Τώρα πιστεύω
ότι κατάλαβες τι θέλω να πω. Ο Θεός δεν έχει ένα σχέδιο Β. Έχει ένα σχέδιο Α. Αν
παρακάμψεις το σχέδιο Α, το σχέδιο Β δεν λειτουργεί.
Δεν λέω ότι τα παιδιά δεν μπορούν να μαζευτούν σε ομάδες και
να κατηχηθούν ή να διδαχτούν, αλλά αν αυτό αρχίσει να παραγκωνίζει τη διακονία
του γονιού στο σπίτι, τότε είναι λάθος.
Ο περισσότερος χρόνος μέσα στο Κυριακό σχολείο δεν είναι
τίποτα περισσότερο από ψυχαγωγία, επειδή ο δάσκαλος του Κυριακού δεν έχει την
εξουσία να πειθαρχήσει το παιδί σου. Ακόμα κι αν την είχε, δεν θα το έκανε,
γιατί δεν πιστεύει σ’ αυτό.
Ας κοιτάξουμε τις ομάδες νεολαίας. «Λοιπόν, η νεολαία πρέπει
να μαζεύεται, το έχει ανάγκη». Εντάξει, ας κοιτάξουμε στις Παρ.ιγ:20 «Ο περιπατών μετά σοφών θέλει είσθαι σοφός· ο
δε σύντροφος των αφρόνων θέλει απολεσθή».
Ποιος σας είπε ότι η νεολαία πρέπει να μαζεύεται; Θα σας πω
ποιος σας το είπε. Οι ψυχολόγοι του 1960. Το χάσμα των γενεών.
Η νεολαία πρέπει να είναι μαζί με τους ενήλικες έτσι ώστε να
σταματήσουν να συμπεριφέρονται σαν αφελείς ανόητοι και να μπουν στην ενηλικίωση
και να αποτινάξουν την ανοησία που οδηγεί στην καταστροφή.
Τώρα δεν λέω να μη μαζεύετε τους νέους μαζί, αλλά σας
συμβουλεύω αν το κάνετε, να έχουν όλοι τους γονείς τους εκεί.
Και θα μου πεις: «Τι θα γίνει με τους αμαρτωλούς νέους που
μπαίνουν μέσα στην εκκλησία»; Λοιπόν, τι βλέπουν τώρα; Οι χαμένοι νέοι έρχονται
στη χριστιανική νεολαία μέσα στην εκκλησία και βλέπουν σχεδόν το ίδιο πράγμα
που βλέπουν στο σπίτι τους, χωρίς γονείς, παιδιά να διδάσκουν παιδιά.
Τι θα γινόταν όμως αν οι χαμένοι νέοι έρχονταν μέσα στην
εκκλησία σας και έβλεπαν τα παιδιά εκεί, τη νεολαία, σε μια στοργική, θαυμάσια
σχέση με τους γονείς τους; Θα έλεγαν: «Ω! Δεν έχω ξαναδεί κάτι τέτοιο πριν. Ο
πατέρας του, κοίταξέ τον. Αγαπάει… Εννοώ, αγαπάει τον πατέρα του. Εννοώ,
κοίταξε… Έτσι είναι αυτός ο Χριστιανισμός;»
Παρακάμπτουμε κάθε βιβλική αρχή κι έπειτα αναρωτιόμαστε
γιατί όλα είναι ακατάστατα.
Ας γυρίσουμε γρήγορα στην Α’ Τιμ.δ:1 «Το δε Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει
τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης και εις διδασκαλίας
δαιμονίων»
«Πιστοί θα αποστατήσουν, Τιμόθεε»! Τι του λέει να κάνει;
Εδάφιο 6: «Ταύτα συμβουλεύων εις τους
αδελφούς, θέλεις είσθαι καλός διάκονος του Ιησού Χριστού, εντρεφόμενος εν τοις
λόγοις της πίστεως».
Ο κόσμος έχει χάσει το μυαλό του. Όλα αυτά θα συμβούν. Είναι
κάτω από την πρόνοια του Θεού. Αυτό που πρέπει να κάνεις, εν τω μέσω όλου αυτού
του ξεσπάσματος της χαλάρωσης της κόλασης, στη μέση της αποστασίας, στη μέση
του διωγμού, είναι να τρέφεσαι συνεχώς με τα λόγια της πίστης.
Θέλουμε πάντα να τρέχουμε εκεί έξω και να κάνουμε κάτι.
Θέλουμε να φτιάξουμε κάτι. Ο Θεός ψάχνει ανθρώπους με χαρακτήρα, ευγενικούς,
που μέσα τους κατοικεί πλούσια ο λόγος Του: «…εντρεφόμενος εν τοις
λόγοις της πίστεως και της καλής διδασκαλίας, την οποίαν παρηκολούθησας».
Αυτό το «παρηκολούθησας»
είναι πολύ σημαντικό. Νομίζω ότι μας δείχνει ότι μία απλή διανοητική μελέτη της
Γραφής δεν θα πετύχει τον σκοπό που έχει ο Θεός για τους ανθρώπους Του. Πρέπει
να Τον υπακούσουν. Πρέπει ν’ αρχίσουν να Τον ακολουθούν. Δεν μπορείς να μάθεις
διδασκαλία καλά μέχρι να ακολουθήσεις τη διδασκαλία που μαθαίνεις.
Κι έπειτα λέει: «Τους
δε βεβήλους και γραώδεις μύθους παραιτού…»
Αγαπητέ μου φίλε, να σου πω κάτι. Όλο αυτό το προσωπικό της «μοντέρνας»,
χαρισματικής «Εκκλησίας», δεν είναι παρά ένα μάτσο αγοράκια που θέλουν να
παίζουν εκκλησία χωρίς τη δύναμη του Θεού στη ζωή τους.
Όσο περισσότερο εμπιστεύεσαι σε βραχίονα σαρκός, τόσο
λιγότερο θα δεις τη δύναμη του Θεού. Λέει, «γύμναζε
σεαυτόν εις την ευσέβειαν».
Άνθρωπε του Θεού, θέλεις αναζωπύρωση. Κι εγώ θέλω. Όμως
χρειαζόμαστε ένα στρατό. Αν είναι ο Θεός να μας δώσει τα όπλα του πολέμου μας,
τότε πρέπει να είμαστε άνθρωποι τέτοιου διαμετρήματος που να μπορούμε να
παραχωρηθούμε και να χειριστούμε αυτά τα πράγματα και να πολεμήσουμε μ’ αυτά.
Πρέπει να γυμναστούμε στην ευσέβεια.
Νέοι, γυμναστείτε στην προσευχή. Γυμναστείτε στο διάβασμα
της Γραφής από τη Γένεση μέχρι την Αποκάλυψη ξανά και ξανά και ξανά και ξανά.
Γυμναστείτε στην ομιλία σας. Γυμναστείτε στην παρέα που κάνετε. Γυμναστείτε στο
πότε πάτε στο κρεβάτι και πότε σηκώνεστε. Αυτό είναι πόλεμος.
Εκτός κι αν είστε εξαίρεση, επειδή γεννηθήκατε στην εποχή
που γεννηθήκατε, πιθανόν να έχετε έλλειψη πειθαρχίας, επειδή ποτέ δεν μπορέσατε
να δουλέψετε.
Οι άντρες που έχουν κατορθώσει πολλά και έχουν
χρησιμοποιηθεί από το Θεό, ήταν άντρες δουλειάς στη διακονία. Είναι σκληρό και
θα σου κοστίσει τα πάντα. Κι όταν θα είσαι γέρος πια, θα είσαι διαλυμένος, αλλά
δυνατός στα πράγματα του Θεού.
«…γύμναζε σεαυτόν εις
την ευσέβειαν· διότι η σωματική γυμνασία είναι προς ολίγον ωφέλιμος αλλ' η
ευσέβεια είναι προς πάντα ωφέλιμος, έχουσα επαγγελίαν της παρούσης ζωής και της
μελλούσης» (Α’ Τιμ.δ:7-8)
«Πιστός ο λόγος και
πάσης αποδοχής άξιος· επειδή διά τούτο και κοπιάζομεν και ονειδιζόμεθα, διότι
ελπίζομεν εις τον ζώντα Θεόν…» (Α’ Τιμ.δ:9-10)
Δεν είναι κάτι μαρτυρικό στο οποίο πρέπει να δώσουμε ανώφελα
τη ζωή μας για κάτι που θα μας εκμηδενίσει, χωρίς ελπίδα. Όχι. Υπηρετούμε το
Θεό και ο Θεός θα μας τιμήσει. Προσκολλάμε την ελπίδα μας σ’ αυτό κι αυτό μας
δίνει δύναμη.
Αυτή η ζωή είναι ατμός! Όσο έχεις δύναμη, κήρυξε. Δοξάζω το
Θεό γιατί μέσα στην πρόνοιά Του, όταν ήμουν γύρω στα 30, έκανα πράγματα που δεν
έχω τη δύναμη να κάνω πλέον.
Ενώ είσαι νέος, ενώ υπάρχει δύναμη μέσα σου, εργάσου με όλη
σου την ισχύ. Πέταξε τα άχρηστα πράγματα από το παράθυρο. Έχεις φτιαχτεί για
μεγαλύτερα πράγματα από αυτά. Εμείς περιμένουμε η δύναμή μας και η
ενεργητικότητα των νιάτων μας να φύγουν για να πάμε να εργαστούμε για τον
Κύριο; Πότε θα εργαστούμε εμείς; Πότε θα τρέξουμε για να σωθούν άνθρωποι για τη
Βασιλεία Του;
Αν είσαι παιδί του Bασιλιά, τίποτα σ’ αυτή τη γη δεν σε
ικανοποιεί, τίποτα.
«Παράγγελλε ταύτα και
δίδασκε» (Α’ Τιμ.δ:11)
«Ταύτα μελέτα, εις
ταύτα μένε, διά να ήναι φανερά εις πάντας η προκοπή σου» (Α’ Τιμ.δ:15)
Είμαστε άνθρωποι του Θεού. Είμαστε υπηρέτες του Υψίστου. Θα
πρέπει το βλέμμα μας να κοιτάζει μακριά. Το μεγαλύτερο πράγμα που μπορούμε να
κάνουμε για τους ανθρώπους μας είναι να είμαστε άνθρωποι του Θεού απορροφημένοι
στα πράγματα του Θεού έτσι ώστε όταν ανοίγουμε τα στόματά μας να εξέρχεται ο λόγος
του Θεού.
«Πρόσεχε εις σεαυτόν
και εις την διδασκαλίαν, επίμενε εις αυτά· διότι τούτο πράττων και σεαυτόν
θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε» (Α’ Τιμ.δ:16). Πόσοι νομίζετε ότι το
παίρνουν στα σοβαρά; «Πρέπει να προσέξω τον εαυτό μου για να διασφαλίσω τη
σωτηρία και για μένα και γι’ αυτούς που με ακούνε;»
Ο Θεός να ευλογεί την Εκκλησία Του!!
