Η κλήση για αγιασμό έχει τη ρίζα της στην ίδια τη φύση του Θεού. Πρέπει να είμαστε άγιοι σε κάθε τι που κάνουμε, γιατί ο Θεός που υπηρετούμε είναι Άγιος (Α’ Πέτρ.α:15-16). Αυτοί που απορρίπτουν τον ηθικό νόμο και τον πρακτικό αγιασμό δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι η αγιότητα είναι το θεμελιώδες χαρακτηριστικό του Θεού, από το οποίο όλες οι άλλες ιδιότητες Του εξαρτώνται.
Iδιαίτερα η αγιότητα είναι το θεμέλιο της αγάπης Του και κατευθύνει την αγάπη Του. Η αγιότητά Του καθορίζει την αγάπη Του, όχι το αντίστροφο. Επειδή είναι Άγιος, δεν αγαπά την αμαρτία και το κακό. Επειδή είναι Άγιος, η αγάπη Του είναι αμερόληπτη και αιώνια μάλλον, παρά αυθαίρετη, ιδιότροπη και άστατη. Η αγάπη του Θεού, δεν έρχεται σε αντίθεση, ούτε υπερισχύει της αγιότητάς Του.
Η αμαρτία είναι μία κατ’ ευθείαν πρόκληση στην κυριαρχία του Θεού και
παράβαση της Αγιότητάς Του. Η αγάπη του Θεού ποτέ δεν θα Τον κάνει να
παραβλέψει την αμαρτία, γιατί η αμαρτία έρχεται σε αντίθεση με τη βασική Του
ιδιότητα της Αγιότητας. Όταν ο Θεός συγχωρεί την αμαρτία, δεν την συγχωρεί
απλώς, αλλά δέχεται το θάνατο του Χριστού σαν επαρκή τιμωρία για την αμαρτία
αυτή. Κατ’ αυτό τον τρόπο, η αγάπη του Θεού προσφέρει συγχώρηση χωρίς να
παραβαίνει τη δικαιοσύνη Του.
Ρωμ.γ:25 “Τον οποίον ο Θεός προέθετο
μέσον εξιλεώσεως διά της πίστεως εν τω αίματι αυτού, προς φανέρωσιν της
δικαιοσύνης αυτού, διά την άφεσιν των προγενομένων αμαρτημάτων, διά της
μακροθυμίας του Θεού”.
Ο σταυρός δείχνει ότι ο Θεός απαιτεί τιμωρία για κάθε αμαρτία. Εάν
θέσουμε την πίστη μας εν Χριστώ (αυτό περιλαμβάνει μετάνοια από την αμαρτία και
υπακοή σ’ Αυτόν), τότε εφαρμόζουμε το θάνατο του Χριστού στη δική μας ζωή και
δεχόμαστε να μας καθαρίσει από την αμαρτία. Διαφορετικά, θα τιμωρηθούμε για την
αμαρτία μας.
