Αποκ.δ:11 Άξιος είσαι,
Κύριε, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, διότι συ έκτισας τα
πάντα, και διά το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.
Βλέπουμε ότι αυτό ήταν το θέλημα
του Θεού. Και για να κάνει ο Θεός αυτή τη δημιουργία που υπάρχει γύρω μας, σημαίνει
ότι ήταν ό,τι καλλίτερο, και οτιδήποτε άλλο θα ήταν υποδεέστερο, γιατί ο Θεός
πάντοτε διαλέγει και κάνει ότι είναι καλλίτερο και σύμφωνο με τη φύση Του.
Ο Θεός είναι δίκαιος, άγιος και
απείραστος κακού απ’ ότι φαίνεται, απ’ ότι μας λέει στο λόγο Του αλλά και απ’
ότι εμείς έχουμε πείρα από τη φύση του Θεού στη ζωή μας.
Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο για να
έχει συντροφιά μαζί του, να ανταποκρίνεται στην αγάπη Του και να τον πλουτίζει
με τον εαυτό Του. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού.
Ο Θεός δεν θέλε να χαθεί
κανένας. Άσχετα αν κάποιος έχει απομακρυνθεί και δεν γυρίζει με τίποτα, κι
αυτόν τον θέλει ο Θεός. Αυτό που πρέπει να προσέξομε πολύ είναι ότι ο Θεός
έδωσε στον άνθρωπο ελευθερία. Μας έκανε ελεύθερα όντα. Κανένα άλλο ον στον πλανήτη
αυτό δεν έχει ελευθερία παρά μόνο ο άνθρωπος. Τα ζώα δεν είναι ελεύθερα αλλά
κινούνται μέσα στα τείχη των ενστίκτων τους, και στους νόμους της συντήρησης
και διαβίωσης πάνω στη Γη. Ένα λιοντάρι δεν σκοτώνει από μίσος αλλά επειδή
πεινάει και θέλει να φάει. Αν είναι χορτάτο δεν πειράζει κανένα.
Ο άνθρωπος
όμως διαφέρει, γιατί αν περιοριστεί μόνο στη διαβίωση, είναι το πιο
δυστυχισμένο ον στον κόσμο γιατί έχει μέσα του άλλα ανώτερα πράγματα. Έχει το
πνεύμα μέσα του που δεν το έχουν τα ζώα. Έχει την ελευθερία που μπορεί να κάνει
ότι θέλει. Είναι στη δική του διάθεση. Κανένα άλλο ον δεν έχει αυτή τη
δυνατότητα παρά μόνο ο άνθρωπος.
Ο Θεός από την αρχή, από τον
Αδάμ, έκανε καθαρό το θέλημα Του στον άνθρωπο. Είπε ότι «αυτό» είναι σωστό για
τον άνθρωπο, αυτό είναι η ζωή και η ευτυχία. Ο άνθρωπος όμως απ’ αρχής πηγαίνει
με πλήρη γνώση κόντρα στο θέλημα του Θεού. Όχι όλοι, αλλά πολλοί. Μπορεί να πει
κανείς ότι, ο Θεός δεν το ήξερε αυτό; Το ήξερε αλλά, προκειμένου να αποκτήσει
τη Νύμφη Του, μπορούμε να πούμε ότι ο Θεός ανέχθηκε και το σατανά και την
αμαρτία και την παρακοή του ανθρώπου, προκειμένου να αποκτήσει την εκκλησία
Του, αλλά και η εκκλησία να γεμίσει απ’ Εκείνον. Και αυτό μας δείχνει το μέγεθος
και το μεγαλείο της σχέσης του Θεού με το λαό Του.
Γι’ αυτό λέει ότι ο Θεός ετοίμασε
εκεί πράγματα που οφθαλμός δεν είδε, αυτί δεν άκουσε και στη καρδιά του
ανθρώπου δεν ανέβηκαν. Δεν μπορούμε ακόμα να εννοήσουμε το μεγαλείο που έχει ο
Θεός για μας. Κάθε άνθρωπος είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Δεν μπορούμε
να καταλογίσουμε ευθύνες στο Θεό ότι π.χ. φταίει για τους πολέμους. Όχι. Οι
άνθρωποι φταίνε για τους πολέμους. Όλη η ευθύνη είναι δική μας. Είναι η αμαρτία
που διάλεξε ο άνθρωπος θεληματικά. Αυτόν που κάνει μια τέτοια ερώτηση, μπορούμε
να τον ρωτήσουμε το εξής: Με αυτό που λες θέλεις να ρίξεις τώρα μομφή στο Θεό
και να πείσεις τον εαυτό σου ότι εσύ δεν φταις; Ενώ φταις. Και να μια
καθημερινή απόδειξη. Κάθε μέρα ποιές είναι οι εκλογές σου; Έχεις το καλό και το
κακό και έχεις τη δύναμη να τα αντιμετωπίσεις. Αν δεις χαρτονόμισμα εκατό ευρώ
στο δρόμο, θα κάνεις τα στραβά μάτια και θα φύγεις ή θα τρέξεις να το πάρεις;
Θα το πάρεις γιατί το θέλεις. Είναι
μια αξία που την θέλεις τη χρειάζεσαι. Δεν είναι το χαρτί αλλά η αξία που
αντιπροσωπεύει. Που σημαίνει ότι δεν βλέπεις εσύ την αξία του δίκαιου και του
σωστού για να την πάρεις και να την πράξεις, όταν αυτή έρχεται σε αντιδιαστολή
με το άδικο.
Λένε: άμα πάς με τον σταυρό στο
χέρι χάθηκες. Δεν χάθηκες. Αυτό είναι ένα παλιό ψέμα του σατανά.
Αν λέγοντας ένα ψέμα θα κερδίσεις
1.000 ευρώ ενώ αν πεις την αλήθεια θα πρέπει να πληρώσεις απ’ την τσέπη σου 200
ευρώ, τι θα πεις. Να λοιπόν ποιός είναι ο φταίχτης. Δεν είναι ο Θεός. Εσύ είσαι
ο φταίχτης σαν άνθρωπος γιατί εσύ δεν δέχεσαι τις αξίες, κλείνεις τα μάτια σου
στο δίκαιο και σ’ αυτά που φθείρουν την ψυχή σου. Αν εσύ λες ψέματα σήμερα, και
είναι αυτό σωστό και δίκαιο, τότε σωστό και δίκαιο θα είναι, να πει και κάποιος
άλλος ψέματα εις βάρος σου αύριο και την άλλη μέρα, και την άλλη μέρα. Και έτσι
είναι που όλη η γη γέμισε με ψέματα, με αμαρτία. Ο Θεός φταίει λοιπόν η εμείς;
Εμείς φταίμε. Ο Θεός μας λέει ποιά είναι η αλήθεια μόνο που εμείς δεν θέλομε να
το πιστέψουμε.
Ο Θεός για να κάνει αυτή τη δημιουργία
που έκανε, σημαίνει ότι έτσι έπρεπε να γίνει, ότι ήταν το καλλίτερο και είναι
το καλλίτερο. Αλλά είναι ο άνθρωπος που γέμισε με σκοτάδι, αντιστάθηκαν οι
αξίες μέσα του, άφησε την αμαρτία να μπει. Ο Θεός δεν μπορούσε να μας κάνει
διαφορετικά παρά να μας κάνει ελεύθερους ανθρώπους και να μας δώσει το δικαίωμα
της εκλογής. Γιατί αν τώρα του λέμε όλα αυτά τότε τι θα του λέγαμε; Και μας
ρώτησες εμάς αν θέλομε να είμαστε κοντά σου; Τώρα όμως ο Θεός λέει ορίστε, είστε
στον κόσμο, διαλέξτε. Και λέει στην Π.Δ. ο Θεός ότι επικατάρατο είναι το παιδί
που θα πει στους γονείς του γιατί με έκανες.
Γιατί αυτό σημαίνει ότι είναι ένα
αχάριστο πλάσμα και δεν αναγνωρίζει την ευγνωμοσύνη στους γονείς του το ότι του
χάρισαν το πιο όμορφο δώρο που είναι να ζει κανείς σήμερα. Το να είναι ζωντανός
πάνω σ’ αυτό τον κόσμο. Να έχει τις ευκαιρίες της ελεύθερης θέλησης και τη χάρη
του Θεού, να δεχθεί και να ζήσει και να απολαύσει όχι μόνο αυτά αλλά και ότι
άλλο έχει ετοιμάσει ο Θεός. Πρέπει να ευχαριστούμε το Θεό που γεννηθήκαμε και Τον
γνωρίσαμε αλλά και που γεννηθήκαμε αυτή την περίοδο.
Μπορούσαμε να είχαμε γεννηθεί
μέσα στους σκοτεινούς αιώνες, η επί Τουρκοκρατίας, η να ήμασταν παιδιά σκλάβων
που να μην είχαμε τις ευκαιρείς να γνωρίσουμε το Θεό.
Καμιά φορά δεν ξέρομε να δώσουμε
απάντηση σε κάθε τι - αν και μέσα στο λόγο του Θεού υπάρχουν όλες οι απαντήσεις
- μπορεί να μην καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να γεννηθώ τώρα και όχι πριν 500
χρόνια η πριν 1000 χρόνια, αλλά Θεέ μου ένα ξέρω ότι σ’ ευγνωμονώ γι’ αυτό. Σ’ ευχαριστώ.
Και θα κάνω ότι μπορώ σαν άτομο που περνάω απ’ αυτό τον κόσμο να κηρύξω Εσένα,
να ζήσω για Σένα, και να αφήσω τα αποτυπώματα μου να είναι δικά Σου, να λένε
Ιησούς Χριστός.
Όταν στρέφεσαι εσύ μικρέ, ανόητε
άνθρωπε, ατελή, σ’ ένα πάνσοφο και άγιο και αγαθό Θεό και κάνεις μία τέτοια
ερώτηση, δεν μου δίνεις κι εμένα το δικαίωμα να στραφώ σε σένα;
Και να σου πω γιατί ΕΣΥ δεν
φέρεσαι εντάξει; Γιατί αυτός που κάνει τέτοιες ερωτήσεις τις κάνει για να
δικαιολογήσει τη δική του βρώμικη κατάσταση. Για να πει ΑΡΑ δεν φταίω εγώ, ο Θεός φταίει.
Δεν φταίω εγώ, η Εύα με
εξαπάτησε. Δεν φταίω εγώ, ο όφης με εξαπάτησε. Το παλιό κόλπο του Σατανά.
Δηλαδή είσαι δίκαιος εσύ άνθρωπε,
και φταίει ο Θεός;
Καμιά φορά λένε: Μα, ο κόσμος; Μα,
αυτοί που δεν άκουσαν το Ευαγγέλιο; Και ποιός σου είπε ότι αυτοί που άκουσαν το
Ευαγγέλιο, θα σωθούν; Και ποιός σου είπε ότι αυτός που "έτυχε" να
γεννηθεί σε μια χώρα "χριστιανική" και βαπτίστηκε από μωρό και άκουσε
τα λόγια του Θεού ότι θα σωθεί; Και ποιός σου λέει ότι εσύ έχεις σωθεί. Όλα
είναι σχήματα τέτοια για να πάρουμε την ευθύνη απ’ την πλάτη μας και να τη ρίξουμε
κάπου αλλού για να κρύψουμε την αμαρτία μας. Όμως το πιο σωστό θα ήταν να πεις:
Θεέ μου, δεν ξέρω γιατί όλα αυτά τα πράγματα, ξέρω όμως ότι αφού είμαι σ’ αυτή
την κατάσταση είμαι εκτεθειμένος απέναντι Σου γιατί δεν έχω διαλέξει το δίκαιο
και ζητάω να με συγχωρέσεις να με δεχτείς. Είναι πιο σοφό να πει κανείς κάτι
τέτοιο παρά να κρατάει αυτή τη στάση.
Για ότι έγινε πάνω στον κόσμο και
για την τροπή που πήραν τα πράγματα δεν είναι ότι τα προκαθόρισε ο Θεός αλλά ο
άνθρωπος με τις πράξεις του και με το ελεύθερο θέλω του. Ο Θεός όμως
γνωρίζοντας τις πράξεις του ανθρώπου έκανε κι Εκείνος το δικό Του σχέδιο.
Ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος για
όλη αυτή την τροπή των πραγμάτων. Και ο Σατανάς να μην υπήρχε, γιατί πολλοί
μπορεί να πουν γιατί ο Θεός άφησε το Σατανά, πάλι ερχόμαστε στην ίδια ερώτηση:
ΕΣΥ διαλέγεις το δίκαιο αυτή τη στιγμή; Ο Σατανάς δεν θα υπάρχει αν εσύ δεν του
δώσεις το δικαίωμα. Και αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια. Αν εσύ πάρεις μια απόφαση,
και πεις: από σήμερα δεν πρόκειται ότι και να γίνει να πω ψέματα. Ο Σατανάς δεν
έχει την εξουσία να σε αναγκάσει να πεις ψέματα.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι το
εξής: κάποιος για οποιοδήποτε λόγο δεν καπνίζει. Ή επειδή δεν του αρέσει ή
επειδή ξέρει ότι είναι κακό. Μπορεί ο σατανάς αν ο ίδιος δεν θέλει να τον κάνει
να καπνίσει; Όχι. Όταν δεν βρίσκει τόπο μέσα σου δεν μπορεί. Άρα λοιπόν, εμείς
φταίμε για όλα αυτά.
Το ότι ο Θεός προγνωρίζει κάτι, δεν
σημαίνει ότι Εκείνος το προγραμμάτισε. Εμείς κάναμε τις εκλογές αυτές στη ζωή
μας και έχουμε τα αποτελέσματα. Ο Θεός βέβαια τα ξέρει και πολλές φορές μας τα
λέει και πριν γίνουν. Αν εμένα μου πέσει από την τσέπη ένα χαρτονόμισμα και εσύ
το δεις, στο χέρι σου είναι να με αφήσεις να φύγω και να το πάρεις, πράγμα που
είναι κλεψιά, ή να μου το πεις. Στο να το κάνεις αυτό σε πιέζει ο Θεός; Όχι
βέβαια, αλλά ξέρει τι θα κάνεις. Στο ελεύθερο θέλω σου είναι να διαλέξεις την
αδικία η την δικαιοσύνη. Εδώ είναι το πρόβλημα. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά,
ότι ο Θεός τα δικά Του τα παιδιά τα προφυλάσσει και τα βοηθάει. Κι αυτό γιατί εμείς
Του δώσαμε το δικαίωμα απ’ το θέλω μας. Εμείς Του είπαμε, Κύριε εγώ δεν θέλω
πια να προγραμματίζω τη ζωή μου αλλά Εσύ. Θέλω εσύ να μου δείξεις ποιό είναι το
θέλημά Σου, ώστε να κάνω αυτό που Εσύ θέλεις γιατί ξέρω ότι αυτό θα είναι το
καλλίτερο. Τότε αλλάζει γιατί τότε βάζεις τιμονιέρη στη ζωή σου το Θεό. Κι ο
Θεός σου λέει ότι τώρα πρέπει να κάνεις αυτό ή το άλλο.. Ότι ίσως να πονέσεις
λίγο, αλλά πρέπει να γίνει έτσι. Αμήν. Αυτός όμως που δεν έχει δώσει αυτό το
δικαίωμα στο Θεό είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Γι’ αυτό λέει ότι οι
άνθρωποι θα κριθούν σύμφωνα με τις πράξεις τους. Επειδή το έργο είναι απόρροια
της θέλησης.
Σε περιπτώσεις όπως τα Σόδομα και
τα Γόμορρα που οι άνθρωποι ξεφεύγουν τόσο πολύ ώστε να γίνονται ζημιά για το
κοινωνικό σύνολο, τότε ο Θεός σαν δημιουργός και σαν ιδιοκτήτης της γης που
προσπαθεί να φέρει τη χαρά και την ευλογία σ’ όλο τον κόσμο, άσχετα αν απ'
αυτόν τον κόσμο ορισμένοι την δεχτούν, τότε επεμβαίνει ο Θεός για να
αποστειρώσει ώστε να μην μολυνθούν οι υπόλοιποι.
Μια άλλη ειδική επέμβαση του Θεού
ήταν στον κατακλυσμό του Νώε. Και θα πει κανείς μα έπνιξε ο Θεός τόσους
ανθρώπους; Μα για το Θεό ήταν ήδη χαμένοι. Τι αξία θα είχε να ζούσαν άλλα 20
χρόνια μέσα στην αμαρτία; Το μόνο που θα κέρδιζαν θα ήταν μεγαλύτερη καταδίκη. Συνεπώς
ο Θεός με το να βάλει τέρμα στην αμαρτία τους έκανε μεγάλη χάρη. Και αυτό είχε
σαν αποτέλεσμα, πολλοί απ’ αυτούς που είχαν ακούσει το κήρυγμα του Νώε, να μετανοήσουν
και να τους σώσει ο Θεός. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Θεός βλέπει διαφορετικά τα
πράγματα. Έσωσε το Νώε και τους γιούς του, και έδωσε ένα καινούριο ξεκίνημα στη
γη επάνω. Και τώρα πριν φθάσει ο εκτραχηλισμός στο αποκορύφωμα του ο Θεός θα
πάρει πάλι την εκκλησία Του, θα αφήσει πάλι μια στάμπα κρίσης πάνω στη γη, θα
περάσουν 1000 χρόνια ακόμα, και μετά ξανά πάλι τα ίδια, αλλά αυτό θα είναι πια
το τέλος.
