ΟΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ
ΤΗΣ ΕΚΛΟΓΗΣ ΤΟΥ
Δεν ήταν κάποια ενέργεια έξω από
το Χριστό που Τον έκανε να μην αμαρτήσει, αλλά το ελεύθερο θέλω Του. Ήθελε και
δεν αμάρτησε ο Κύριος, και είναι κάτι που ΜΠΟΡΟΥΜΕ να μιμηθούμε.
Εβρ.δ:15 Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να
συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα
ημών, χωρίς αμαρτίας.
Διάλεξε την αποκάλυψη του Θεού,
αντί να ζητά την εκπλήρωση των δικών Του αναγκών και επιθυμιών με το θέλω Του.
Έβαλε σε πρώτη μοίρα το θέλω του Πατέρα και το δικό Του, οι δικές Του επιθυμίες
και ανάγκες πήραν τη δεύτερη θέση!
Ο Χριστός εφόσον ήταν τέλειος
άνθρωπος όπως εμείς, είχε ανάγκες και επιθυμίες.
Ιάκ.α:13 Ο Θεός δεν
πειράζει τα παιδιά Του, αλλά ότι κάνει το κάνει για το καλό μας. Η αμαρτία του
ανθρώπου που κατοικεί μέσα του είναι που τον δελεάζει, τον παρασύρει, και
αμαρτάνει. Το παράγωγο της επιθυμίας μας όταν αυτή μας παρασύρει, είναι η
αμαρτία. Όμως ο Χριστός παρόλο που είχε ανάγκες και επιθυμίες, δεν ενέδωσε σ’
αυτές.
1) Είχε ανάγκες του σώματος. Πείνασε, δίψασε,
κουραζόταν.
2) Είχε ανάγκες κοινωνικής παραδοχής. Ο Θεός έκανε
τον άνθρωπο κοινωνικό, και όλοι έχουμε ανάγκη από φίλους και αγαπητά πρόσωπα να
μας περιβάλουν, να μας δέχονται και να μας αγαπάνε. Εμείς δεν έχουμε ανάγκη να
μας δεχτεί ο κόσμος, αλλά έχουμε ανάγκη να μας δέχονται τα’ αδέλφια νιας.
3) Είχε την ανάγκη της εξουσίας. Ήταν ο Υιός του
Θεού, και μέσα στις Γραφές ήταν γραμμένο και ειπωμένο από τους προφήτες ότι
Αυτός θα εξουσίαζε όλο τον κόσμο, αφού ήταν ο Θεός εν σαρκί.
Όμως, για καμιά απ’ αυτές τις
ανάγκες Του ο Χριστός δεν ενέδωσε στον πειρασμό. Και ακριβώς εκεί ήταν που Τον
πείραξε ο διάβολος με το να του προσφέρει γρήγορη εξουσία - ταύτα πάντα θέλω σοι δώσει (τα βασίλεια
του κόσμου και τη δόξα αυτών), εάν πεσών
προσκυνήσεις με - να του ικανοποιήσει τις επιθυμίες του σώματος - ειπέ να γείνωσι άρτοι οι λίθοι ούτοι -
αλλά και με το να Τον κάνει να αισθανθεί την ανάγκη της κοινωνικής παραδοχής -
οι άγγελοι θα σε διαφυλάξουν & όλοι θα δουν ότι είσαι ο Μεσσίας και θα σε
δεχτούν -
Το ίδιο κάνει σήμερα ο διάβολος
και σ’ εμάς, μας προσφέρει γρήγορες λύσεις στις ανάγκες μας προκειμένου να μας
κάνει να λιγοψυχήσουμε, να μην περιμένουμε να πάρουμε την ανάγκη μας από τον
Κύριο, κι έτσι αμαρτάνουμε.
ΗΤΑΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΝΑ ΠΕΙΡΑΣΤΕΙ
1) Για να μάθει υπακοή. Πειραζόμαστε, και πάνω στον
πειρασμό είναι που μαθαίνουμε να υπακούμε στο λόγο του Θεού. Η σάρκα μας θέλει
να ικανοποιούμε τις επιθυμίες της αμέσως, έστω και αν δεν προβλέπεται ή κάτι
άλλο πνευματικό έχει προτεραιότητα. Τότε, πρέπει να υπακούσουμε στο λόγο του
Θεού και να δουλαγωγήσουμε το σώμα μας και να μάθουμε υπακοή. Ο Θεός αν
αποτύχουμε την πρώτη φορά θα μας περάσει δεύτερη, τρίτη, δέκατη, εκατοστή,
μέχρι να μάθουμε. Έτσι τα παθήματα, γίνονται μαθήματα υπακοής.
2) Για να γίνει κοινωνός των παθημάτων μας. Όταν
εμείς τώρα ζητάμε κάτι από τον άνθρωπο Χριστό που είναι ο Μεσίτης μας, ξέρει τί
περνάμε γιατί και Αυτός πέρασε απ’ αυτά.
3) Για να θέσει παράδειγμα νίκης - ότι ήταν δυνατόν
να νικηθεί η αμαρτία.
4)
Για να λάβει μεγαλύτερη δόξα και κληρονομιά.
5) Για να φανερώσει το Σατανά σαν ψεύτη και
νικημένο εχθρό.
6) Για να αποδείξει ότι ήταν άνθρωπος σε ομοίωμα
σαρκός όπως εμείς.
7) Για να γίνει τέλειος δια των παθημάτων.
