Οικοδομώντας μία Νέα Παγκόσμια Τάξη για τον ‘Άνθρωπο της Αμαρτίας’

Άρθρο του Thomas Horn, συγγραφέα του βιβλίου ‘Apollyon Rising’.

Το αποτέλεσμα της «μυστικής μοίρας» είναι μια Παγκόσμια Τάξη της οποίας θα ηγείται ένας βασιλιάς με υπερφυσικές δυνάμεις. Αυτός θα είναι απόγονος ‘θείας’ φυλής. Δηλαδή, θα ανήκει στο Τάγμα των Πεφωτισμένων, εκείνων που έρχονται σε μια κατάσταση ‘σοφίας’ και τότε ανήκουν σε μία οικογένεια ‘ηρώων’ και ‘τελειοποιημένων ανθρώπων’".

Manly P. Hall, «Η Μυστική Μοίρα της Αμερικής».

Τα γεγονότα που εξελίσσονται μετά τις 11 Σεπτεμβρίου 2001 προμηνύουν ένα μέλλον στο οποίο ένας άνθρωπος ανώτερης νοημοσύνης, ευστροφίας, γοητείας και διπλωματίας θα εμφανιστεί στην παγκόσμια σκηνή ως «σωτήρας». Θα διαθέτει μία φαινομενικά υπερβατική σοφία που θα του δίνει την δυνατότητα να επιλύει προβλήματα και να προσφέρει λύσεις για πολλά από τα πιο περίπλοκα θέματα της εποχής.

Η δημοτικότητά του θα είναι ευρεία και στους θαυμαστές του θα περιλαμβάνονται νέοι και ηλικιωμένοι, θρησκευόμενοι και μη θρησκευόμενοι, άνδρες και γυναίκες. Οι παρουσιαστές των talk show θα προσκαλούν στις εκπομπές τους για συνέντευξη τους συνεργάτες του, νέοι παρουσιαστές θα καλύπτουν κάθε κίνησή του, οι διάφοροι μελετητές θα χειροκροτούν την μυστηριώδη ικανότητά του στο να επιλύει προβλήματα δύσκολα για τους «κοινούς θνητούς» και οι φτωχοί θα σκύβουν ευλαβικά μπροστά στην έδρα του. Θα απηχεί μία ιδανική εικόνα της κοινωνίας.

Αλλά αυτή η βαθιά κατανόηση των προβλημάτων και η γοητευτική ακαταμάχητη παρουσία του θα είναι το αποτέλεσμα της δουλειάς ενός αόρατου δικτύου αφιερωμένου στην συλλογή πληροφοριών και γνώσης εδώ και χιλιάδες χρόνια. Θα είναι, όπως ο θεός Ήφαιστος, έκφραση ενός αρχαίου ανώτερης νοημοσύνης πνεύματος. Όπως ο Ιησούς Χριστός ήταν το "σπέρμα της γυναίκας» (Γεν. 3:15), αυτός θα είναι ο "σπόρος του φιδιού". Επιπλέον, αν και ο ερχομός του με τη μορφή ενός ανθρώπου έχει προλεχθεί σε πολλά σημεία από τις Γραφές, η ευρεία μάζα δεν θα αναγνωρίσει αμέσως αυτό που πράγματι είναι – η τέλεια παγανιστική ενσάρκωση, το «θηρίον» της Αποκάλυψης 13:1.

Είναι δεδομένο ότι για αιώνες, προϋπόθεση για την έλευση του Αντιχρίστου, είναι η ύπαρξη μίας "αναβιωμένης" παγκόσμιας τάξης – μίας «ομπρέλας» κάτω από την οποία τα εθνικά σύνορα διαλύονται, καθώς και οι εθνοτικές ομάδες, ιδεολογίες, θρησκείες και οικονομίες σε όλο τον κόσμο και ενορχηστρώνεται μια ενιαία και πανίσχυρη κυριαρχική τάξη.

Επικεφαλής αυτής της ουτοπικής κυβέρνησης, θα βρίσκεται μια και μόνο ισχυρή προσωπικότητα. Θα φαίνεται να είναι ένας άνθρωπος ηπίων τόνων, αλλά τελικά θα φανερωθεί ένας "βασιλιάς σκληροπρόσωπος" (Δαν. 8:23). Με διατάγματα καθολικής εξουσίας θα οδηγήσει τον κόσμο στην παγκόσμια κυβέρνηση, στην παγκόσμια θρησκεία και στον παγκόσμιο σοσιαλισμό (προφανώς υπό την έννοια του κρατισμού).

Εκείνοι που θα αρνηθούν τη νέα παγκόσμια τάξη αναπόφευκτα θα φυλακίζονται ή θα εξολοθρεύονται, μέχρι επιτέλους αυτός ο ίδιος να παρουσιαστεί ως ο «αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθήση εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός» (Β΄Θεσ.β:4).

Για πολλά χρόνια το «όραμα» μίας Οργουελιανής κοινωνίας όπου ένα παγκόσμιο υπερ-κράτος παρακολουθεί και τις μικρότερες λεπτομέρειες της ζωής μας και όπου οι ανθρώπινες ελευθερίες εγκαταλείπονται, θεωρήθηκε ως «ανάθεμα».

Την ιδέα ότι το άτομο και τα δικαιώματά του, με κάποιο τρόπο, θα κληθούν να θυσιαστούν για μια «αναισθητοποιημένη παγκόσμια αρμονία» είχαν αποκηρύξει τα μεγαλύτερα μυαλά της Αμερικής. Τότε, στη δεκαετία του 1970, άρχισαν να αλλάζουν τα πράγματα.

Μετά από πρόσκληση του Nelson Rockefeller για τη δημιουργία μιας "νέας παγκόσμιας τάξης," ο τότε υποψήφιος πρόεδρος Jimmy Carter, έκανε την καμπάνια του, με την φράση: "Θα πρέπει να αντικαταστήσουμε την πολιτική ισορροπία δυνάμεων με την πολιτική παγκόσμια τάξη", (“We must replace balance of power politics with world order politics”).

Αυτή η φράση άγγιξε «ευαίσθητες χορδές» άλλων ηγετών στην παγκόσμια σκηνή, συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου George H. Walker Bush, ο οποίος κατά τη δεκαετία του 1980 άρχισε το επαναλαμβάνει συστηματικά το «μοιρολόι» για τον «ένα κόσμο», μέσα από από την τηλεόραση, ανακοινώνοντας ότι η ώρα για «μια νέα παγκόσμια τάξη" είχε φτάσει.

 

Στις 5 Ιανουαρίου του 2009, λίγο μετά την εκλογή Ομπάμα, στην ‘χορωδία’ που συνεχώς κάνει έκκληση για μια ‘Νέα Παγκόσμια Τάξη, προστέθηκε και η φωνή του πρώην υπουργού Χένρι Κίσινγκερ, όταν βρέθηκε στο New York Stock Exchange.

Ένας δημοσιογράφος του CNBC ρώτησε τον Κίσινγκερ ποιες νόμιζε ότι θα έπρεπε να είναι οι πρώτες ενέργειες που θα πρέπει να κάνει ο Barack Obama ως πρόεδρος, υπό το φως της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Απάντησε, "νομίζω ότι το καθήκον του θα είναι να αναπτύξει μια συνολική στρατηγική για την Αμερική κατά την περίοδο αυτή, κατά την οποία μια νέα παγκόσμια τάξη μπορεί να δημιουργηθεί."

Την ίδια άποψη εξέφρασε ο Κίσινγκερ και στις 13 Ιανουαρίου, με μία δήλωση που διανεμήθηκε από την Tribune Media Services με τίτλο ‘Η ευκαιρία για μια Νέα Παγκόσμια Τάξη’.

Αναλύοντας την διεθνή οικονομική κρίση που κληρονόμησε ο Μπάρακ Ομπάμα, ο Κίσινγκερ συζήτησε την ανάγκη για την ανάδειξη μίας διεθνούς πολιτικής τάξης (παγκόσμια κυβέρνηση) που θα εγκαθιδρύσει ένα νέο διεθνές νομισματικό και εμπορικό σύστημα. «Το ναδίρ του υπάρχοντος διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος συμπίπτει με ταυτόχρονες πολιτικές κρίσεις σε όλο τον κόσμο», έγραψε. «Η εναλλακτική λύση για μια νέα διεθνή τάξη είναι το χάος." Ο Κίσινγκερ τόνισε την εκπληκτική ‘επίδραση’ που έχει ο Ομπάμα στην ‘φαντασία της ανθρωπότητας’, χαρακτηρίζοντάς την «ένα σημαντικό στοιχείο για τη διαμόρφωση μιας νέας παγκόσμιας τάξης."

Ο Κίσινγκερ - όργανο των Rockefeller και μέλος της λέσχης Bilderberg και της Τριμερούς Επιτροπής που βρίσκεται κατά κανόνα στις λίστες των μελών των Illuminati – διανθίζει το άρθρο του με φράσεις - κλειδιά της Μασονίας, μεταξύ των οποίων το σχόλιο σχετικά με την "εναλλακτική λύση σε μια νέα διεθνή τάξη είναι το χάος", μια σαφής αναφορά στο “Ordo ab Chao” από την Ancient Craft Masonry, μία αναφορά στο δόγμα του "τάξη στο χάος."

Όπως και το μυθικό πουλί Φοίνικας, ο Κίσινγκερ προβάλει την ευκαιρία για μια Νέα Παγκόσμια Τάξη που πρέπει να τεθεί σε λειτουργία από τις στάχτες του παρόντος παγκόσμιου χάους , ακριβώς το θέμα που είχε θίξει πριν χρόνια κατά τη συνεδρίαση της Λέσχης Bilderberg στο Εβιάν της Γαλλίας, στις 21 Μαΐου 1991, όταν περιέγραψε πως θα μπορούσε να χειραγωγηθεί (‘μανιπουλαριστεί’) ο κόσμος, ώστε πρόθυμα να αγκαλιάσει την παγκόσμια κυβέρνηση. Είπε:

«Σήμερα οι Αμερικανοί θα εξοργίζονταν αν τα στρατεύματα του ΟΗΕ έμπαιναν στο Λος Άντζελες για να αποκαταστήσουν την τάξη. Αύριο όμως θα είναι ευγνώμονες! Αυτό ισχύει ιδιαίτερα εάν τους πει κάποιος ότι υπήρχε μια εξωτερική απειλή από πολύ μακριά, είτε πραγματική ή είτε δημοσιευμένη, που θα απειλούσε την ίδια την ύπαρξή μας. Είναι τότε που όλοι οι άνθρωποι του κόσμου θα εκλιπαρούσαν τους ηγέτες του κόσμου να τους γλυτώσουν από το κακό. Το μοναδικό πράγμα που φοβάται κάθε άνθρωπος είναι το άγνωστο. Όταν του παρουσιάζεται ένα τέτοιο σενάριο, τα ατομικά δικαιώματα εγκαταλείπονται πρόθυμα για την εγγύηση της ‘ευημερίας τους’, που τους παρέχει η παγκόσμια κυβέρνηση».

Κατά την ομιλία του, που έγινε κατά την τελετή της δεύτερης ορκωμοσίας του, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους επίσης ‘οραματίστηκε’ την Βαβυλωνιακού τύπου Παγκόσμια Κυβέρνηση. Με ύφος σχεδόν θρησκευτικό λες και διάβαζε μασονικά κείμενα, είπε «όταν οι ιδρυτές μας μίλησαν για μια Νέα Τάξη των Πραγμάτων (ή των Αιώνων – η φράση που αναγράφεται στο 1 δολάριο) αναφερόντουσαν σε μία αρχαία ελπίδα που θα πρέπει να εκπληρωθεί" (“When our Founders declared a new order of the ages . . . they were acting on an ancient hope that is meant to be fulfilled.”).

Ο νεοεποχίτης γκουρού Benjamin Creme ήταν ακόμη πιο σαφής σχετικά με το πως ο ‘γάμος’ πολιτικής και θρησκείας θα γίνει η επιτομή της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, όταν είπε πριν από μερικά χρόνια, "Ποιο είναι σχέδιο; Το σχέδιο περιλαμβάνει την εγκατάσταση μίας νέας παγκόσμιας κυβέρνησης και μιας νέας παγκόσμιας θρησκείας υπό τον Maitreia "(ο Maitreia είναι ο "Μεσσίας" της Νέας Εποχής).

Ο για πέντε φορές γερουσιαστής από την Αριζόνα και υποψήφιος για το χρίσμα του προέδρου των Δημοκρατικών το 1964, Barry Goldwater, προέβλεπε επίσης την ένωση πολιτικής και θρησκείας ως έναν καταλύτη για την παγκόσμια κυβέρνηση.

Γράφοντας για τις προσπάθειες που γίνονται στο παρασκήνιο, από διάφορες ομάδες, συμπεριλαμβανομένων διεθνών τραπεζιτών, για να επιτευχθεί η νέα παγκόσμια τάξη, είπε ότι αυτή θα προκύψει μέσω της εδραίωσης "των τεσσάρων κέντρων εξουσίας-πολιτική, νομισματική, πνευματική και εκκλησιαστική εξουσία". Όπως οι διαχειριστές και δημιουργοί του νέου (‘προφητικού’) συστήματος, πίστευε ότι αυτή η ελίτ της εξουσίας θα "κανονίζει το μέλλον" της ανθρωπότητας.

Τόσο απασχολούσε τον Goldwater η σύζευξη κυβέρνησης και θρησκείας, ώστε στις 16 Σεπτεμβρίου 1981 πήρε θέση, προειδοποιώντας, από την αίθουσα της αμερικάνικης Γερουσίας, τους κήρυκες που μιλούσαν για πολιτικά θέματα, ότι θα «τους πολεμήσει σε κάθε βήμα τους, εάν προσπαθήσουν να υπαγορεύσουν τις θρησκευτικές ιδέες τους σε όλους τους Αμερικανούς στο όνομα του συντηρητισμού".

Η αυξανόμενη επιρροή της θρησκευτικής δεξιάς στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα ήταν ενοχλητική για τον Goldwater, ιδίως λόγω των φιλελεύθερων απόψεών του. Θα πρέπει να έχει απασχολήσει θεολόγους, καθώς, και το λέω αυτό ως ένας άνθρωπος που συνδέεται συχνά με τη θρησκευτική δεξιά. Ο συνδυασμός της θρησκευτικής πίστης με την πολιτική ως ένα νομοθετικό σύστημα διακυβέρνησης, αντανακλά το τον τύπο με τον οποίο ο Αντίχριστος θα έρθει στην εξουσία (σημειώστε πως στο βιβλίο της Αποκάλυψης κεφάλαιο 13 η πολιτική φυσιογνωμία του Αντίχριστου φανερώνει ότι θα έχει υπερεθνική δεσπόζουσα θέση μέσα από τους θρησκευόμενους του κόσμου μέσω της επιρροής ενός εκκλησιαστικού ηγέτη, που είναι γνωστός ως ‘ο ψευδοπροφήτης’).

Ούτε ο Ιησούς ούτε οι μαθητές Του (που έκαναν τον κόσμο άνω κάτω με το κήρυγμα του Ευαγγελίου του Χριστού, την πραγματική «δύναμη του Θεού", σύμφωνα με τον απ. Παύλο) είχαν φανταστεί ποτέ τον στόχο της αλλαγής του κόσμου μέσα από μία κοσμική κυβέρνηση που θα έχει αντικαταστήσει όλες τις άλλες έχοντας μια αυταρχική θεοκρατία. Στην πραγματικότητα, ο Ιησούς κατέστησε σαφές ότι οι οπαδοί Του δεν μάχονταν τις επίγειες αρχές και εξουσίες, απλώς και μόνον επειδή η Βασιλεία Του δεν ήταν «αυτού του κόσμου» (Ιωάν.ιη:36).

Ενώ ο κάθε σύγχρονος πολίτης –θρησκευόμενος ή μη θρησκευόμενος - έχει την ευθύνη να ασκεί πιέσεις στην εξουσία για το ηθικά κοινό καλό, το να συνδυάζεται η αποστολή της Εκκλησίας με πολιτικές φιλοδοξίες δεν είναι μόνο πρωτοφανές στη θεολογία της Καινής Διαθήκης- συμπεριλαμβανομένης και της ζωής του Χριστού και του τρόπου λειτουργίας της Εκκλησίας της Καινής Διαθήκης -αλλά, όπως Goldwater μπορεί να φοβάται, ένα τραγικό σύστημα παρασκευασμένο από σκοτεινές δυνάμεις που προσπαθεί να αποσπάσει την Εκκλησία από την πραγματική εξουσία της, γεμίζοντάς την με ανειλικρινείς γραφειοκράτες, ένα γεγονός καταστροφικό που μόλις τώρα ορισμένοι αρχίζουν να κατανοούν.

Πίσω από αυτές τις σκηνές και πέρα από ότι βλέπει ο μη μυημένος του κόσμου, οι αλχημείες και οι τελετουργίες των κυρίαρχων του αποκρυφισμού – οι Illuminati, οι Τέκτονες, οι Bonesmen (του Skull & Bones), οι Bilderbergers και οι Bohemians - έχουν συνδεθεί για να εναρμονιστούν τόσο τέλεια οι πρόσφατες πολιτικές των ΗΠΑ στο εξωτερικό και το εσωτερικό, ώστε να φανερωθεί ο τρομακτικός Σιβυλλικός χρησμός, ένα πολύ κοντινό μέλλον στο οποίο θα κατέχει ηγετική θέση ένας απερίγραπτης βαρβαρότητας ηγέτης.

Αν και αυτός ο ψεύτικος ‘άρχοντας της ειρήνης’ θα φαίνεται στην αρχή ότι κατέχει μοναδικές απαντήσεις στις πιο ενδιαφέρουσες ερωτήσεις της ζωής, τελικά, αυτός θα κάνει τον Αντίοχο τπν Επιφανή, τον Χίτλερ, τον Στάλιν, και τον Τζένγκις Χαν, που όλοι αυτοί είναι τύποι του Αντίχριστου, να μοιάζουν με σχολιαρόπαιδα.

Θα υψώσει την γροθιά του, "μιλώντας μεγάλα πράγματα .... και λαλώντας λόγια βλάσφημα εναντίον του Θεού, βλασφημώντας το όνομά Του, και τη Σκηνή Του, και αυτούς που κατοικούν στον ουρανό "(Αποκ.ιγ:5-6). Θα πρωτοστατήσει στην λατρεία των "παλαιών θεών" και "θα κάνει όσοι δεν θα λατρεύουν την εικόνα του θηρίου να θανατώνονται" (Αποκ.ιγ:15), και θα αναβιώσει μια αρχαία μυστηριακή θρησκεία, που θα είναι «το κατοικητήριο των δαιμόνων και η φυλακή κάθε ακάθαρτου πνεύματος, και φυλακή κάθε ακάθαρτου και μισητού όρνεου" (Αποκ.ιη:2).

Ωστόσο. . . ο κόσμος αναμένει . . . και πράγματι είναι πεινασμένος για. . . έναν πολιτικό σωτήρα που θα φανεί με ένα σχέδιο που θα απαλλάξει την ανθρωπότητα από την ανασφάλεια.

Η εισβολή στο Κουβέιτ από τις δυνάμεις του Ιράκ / Βαβυλώνας χάρισε την ιδανική κάλυψη για τις συμμαχικές δυνάμεις στο να πετάξουν έξω τον «βαβυλώνιο» πρίγκιπα», με την «Καταιγίδα της Ερήμου» εναντίον των δυνάμεων του Σαντάμ Χουσεΐν, σε μία επιχείρηση που όπως ο Μπους κατέστησε σαφές, απέβλεπε στο «να σφυρηλατήσει για εμάς και για τις μελλοντικές γενιές μια νέα παγκόσμια τάξη ... στην οποία αξιόπιστα Ηνωμέναν Έθνη μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτόν τον ρόλο ... εκπληρώνοντας έτσι την υπόσχεση και το όραμα των ιδρυτών του ΟΗΕ». (“to forge for ourselves and for future generations a New World Order… in which a credible United Nations can use its… role to fulfill the promise and vision of the U.N.’s founders”).

Μετά από αυτή την αρχική δήλωση, ο Μπους απεύθυνθηκε στο Κογκρέσο, με αυτά τα λόγια:

“Αυτό που διακυβεύεται είναι κάτι περισσότερο από μία μικρή χώρα [Κουβέιτ], είναι μια μεγάλη ιδέα, μια νέα παγκόσμια τάξη, όπου διαφορετικά έθνη έχουν συνταχθεί μαζί σε κοινή αιτία για την επίτευξη των οικουμενικών φιλοδοξιών της ανθρωπότητας .... Για τον κόσμο μας και για το μέλλον των παιδιών μας αξίζει αυτός ο αγώνας .... για την πραγματοποιήση αυτής της μεγάλης υπόσχεσης για μια Νέα Παγκόσμια Τάξη” ...(“the long-held promise of a New World Order…” )

Μετά από την εντυπωσιακή αυτή προεδρική δήλωση, άρχισε μία παρέλαση πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο εξωτερικό, οι οποίοι ασκούν πιέσεις για την δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας τάξης. Ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ, σε ομιλία στο Σικάγο, στις 22 Απριλίου 1999, είπε επί λέξει: "Όλοι είμαστε διεθνιστές τώρα, είτε μας αρέσει είτε όχι".Πολύ δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί ο Μπλερ το πόσο γρήγορα το «δόγμα» αυτό θα έβρισκε μιμητές.

Στις 9 Δεκεμβρίου 2008, ο επικεφαλής αρθρογράφος των ειδήσεων εξωτερικών θεμάτων της εφημερίδας “The Financial Times”, Gideon Rachman (που παραβρέθηκε το 2003 και το 2004 στις συνδιασκέψεις της Λέσχης Bilderberg, στις Βερσαλλίες της Γαλλίας, και στην Stresa της Ιταλίας) είπε με ειλικρίνεια, "Ποτέ δεν πίστεψα ότι υπάρχει ένα μυστικό σχέδιο των Ηνωμένων Εθνών να αναλάβουν την διακυβέρνηση των ΗΠΑ. Δεν έχω δει ποτέ μαύρα ελικόπτερα να ίπτανται στον ουρανό πάνω από την Montana. (Σύμφωνα με «θεωρίες συνομωσίας», μαύρα ελικόπτερα, χωρίς διακριτικά, πετούν μυστικά πάνω από τις ΗΠΑ κάνοντας περιπολίες, με τελικό σκοπό την υποταγή μέρους ή και ολόκληρης της Αμερικής στην δικαιοδοσία του ΟΗΕ ή της Νέας Παγκόσμιας Τάξης).

Αλλά, για πρώτη φορά στη ζωή μου, σκέφτομαι ότι ο σχηματισμός κάποιου είδους παγκόσμιας κυβέρνησης είναι εύλογος

Ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Gordon Brown, όχι μόνο συμφώνησε, αλλά σε ένα άρθρο του στους “The Sunday Times”, την 1^η Μαρτίου 2009, δήλωσε ότι ήταν χρόνος "για όλες τις χώρες του κόσμου" να αποκηρύξουν τον "προστατευτισμό" και να συμμετάσχουν σε ένα νέο "διεθνές" χρηματοπιστωτικό σύστημα" που θα διαμορφώσει τον 21^ο αιώνα ως τον πρώτο αιώνα μίας πραγματικά παγκόσμιας κοινωνίας."

Από την 1 η Ιανουαρίου 2009 , ο Mikhail Gorbachev, ο πρώην αρχηγός του κράτους της ΕΣΣΔ, είπε ότι η κραυγή του κόσμου για αλλαγή και η εκλογή του Barack Obama, ήταν ο καταλύτης που θα μπορούσε, επιτέλους, να πείσει τον κόσμο για την ανάγκη μίας παγκόσμιας κυβέρνησης. Σε ένα άρθρο στην “International Herald Tribune”, είπε:

"Σε όλο τον κόσμο, υπάρχει μια κραυγή για αλλαγή. Αυτή η επιθυμία ήταν προφανής, το Νοέμβριο του 2008, (εκλογές και νίκη Ομπάμα στις ΗΠΑ) σε ένα γεγονός που θα μπορούσε να γίνει ένα σύμβολο αυτής της ανάγκης για αλλαγή και λειτουργήσει σαν ένας πραγματικός καταλύτης για αυτήν την αλλαγή. Λαμβάνοντας υπόψη τον ειδικό ρόλο που οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να διαδραματίζουν στον κόσμο, η εκλογή του Barack Obama θα μπορούσε να έχει συνέπειες που ξεπερνούν τα σύνορα των ΗΠΑ...

"Αν οι σημερινές ιδέες για τη μεταρρύθμιση των παγκόσμιων οικονομικών και δημοσιονομικών ιδρυμάτων βρίσκονται συνεχώς σε εφαρμογή, αυτό σημαίνει ότι τελικά αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τη σημασία της παγκόσμιας διακυβέρνησης.