Η εκκλησία δεν θα περάσει μέσα από τη Μεγάλη Θλίψη (απάντηση σε δημοσίευμα)

Πριν από καιρό, κυκλοφόρησε ένα βιντεάκι στο Facebook, που αναφερόταν στο γεγονός της Αρπαγής της εκκλησίας και το τοποθετούσε στο τέλος της Μεγάλης θλίψης.

Επειδή αυτό δεν βρίσκει σύμφωνο το λόγο του Θεού, ούτε κι εμάς, παρά την αντίθετη γνώμη του ομιλητή, αναρτήσαμε στην Επιστολή ένα άρθρο, (http://epistoligr.blogspot.gr/2015/02/blog-post_66.html#axzz3SaxPviXR) που εξηγούσε γιατί δεν συμφωνούμε με τον παρουσιαστή του βίντεο.

Σήμερα, 24/02/15, είδα ένα δεύτερο βιντεάκι στο F/B, που ερχόταν κατά τη γνώμη του ομιλητή να βάλει τα πράγματα στη θέση τους (https://www.youtube.com/watch?v=Y7J8uLIGR1c#t=89).

Ξεκινάει λοιπόν την εκπομπή του με τα παραπλανητικά λόγια, ότι τάχα έτσι λέει η Αγία Γραφή:

Βασιζόμενος στη Βιβλική διαβεβαίωση, ότι «η εκκλησία του Ιησού Χριστού θα είναι επί της γης όταν εμφανιστεί ο Αντίχριστος και ότι δεν θα αρπαχτεί η εκκλησία πριν εμφανιστεί ο Αντίχριστος και καθίσει στο θρόνο του Θεού ως Θεός αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός», όπως μας λέει ο λόγος του Θεού.

Δυστυχώς και ευτυχώς δεν μας λέει έτσι ο λόγος του Θεού. Τα υπογραμμισμένα λόγια παραπάνω, δεν τα λέει ο λόγος του Θεού. Η Γραφή, όντως, αναφέρει τα έντονα λόγια. Ο ομιλητής όμως, με άνεση, ανακατεύει αυτά τα δύο και τα προσφέρει (σε αδαείς προφανώς) σαν Βιβλική διαβεβαίωση και λόγο Θεού.

Και συνεχίζει να ψεύδεται, λέγοντας ότι αυτός ο ισχυρισμός είναι του αποστόλου Παύλου.

Στη συνέχεια, επικαλείται τα εδάφια από την Β’ Θες.β:1-4:

Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, περί της παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της εις αυτόν επισυνάξεως ημών, να μη σαλευθήτε ταχέως από του φρονήματός σας, μηδέ να θορυβήσθε, μήτε διά πνεύματος μήτε διά λόγου μήτε δι' επιστολής ως γραφομένης υφ' ημών, ότι τάχα επλησίασεν ημέρα του Χριστού. Ας μη σας εξαπατήση τις κατ' ουδένα τρόπον· διότι δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθήση εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός.

Ο τρόπος που χρησιμοποιεί αυτά τα εδάφια, θα μπορούσε να συγχωρεθεί μόνο λόγω άγνοιας.

Όταν η εκκλησία αρπαχτεί, θα πάει να συναντήσει τον Ιησού στον αέρα (Α’ Θες.δ:17). Ο Ιησούς δεν θα είναι ορατός από τους ανθρώπους! 

Αντίθετα, όταν θα έρθει στη Δεύτερη Έλευση, τότε, η Γραφή μας λέει ότι «θέλει ιδεί αυτόν πας οφθαλμός και εκείνοι οίτινες εξεκέντησαν αυτόν, και θέλουσι θρηνήσει επ' αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης. Ναι, αμήν» (Αποκ.α:7).

Όταν λοιπόν ο απόστολος Παύλος λέει ότι: «δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη, αναφέρεται στην ημέρα του Κυρίου, στην Θλίψη, όχι στην Αρπαγή! Το πρόβλημα των Θεσσαλονικέων ήταν "ότι τάχα επλησίασεν ημέρα του Χριστού" ("του Κυρίου" σύμφωνα με το κριτικό κείμενο) και ο Παύλος τους καθησυχάζει λέγοντας ότι "δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας....".

Μάλιστα, στο κριτικό κείμενο, αντί της λέξης "επλησίασεν" χρησιμοποιείται η λέξη "ενέστηκεν" που σημαίνει: «ότι άρχισε η ημέρα του Κυρίου». Ότι δηλαδή η Αρπαγή έγινε και ξεκινάνε τώρα τα γεγονότα της Θλίψης.

Όταν λέει: «Και τώρα γνωρίζετε εκείνο, το οποίον κωλύει αυτόν, ώστε να αποκαλυφθή εν τω εαυτού καιρώ· διότι το μυστήριον της ανομίας ήδη ενεργείται, μόνον έως να εκβληθή εκ μέσου ο κωλύων τώρα· και τότε θέλει αποκαλυφθή ο άνομος, τον οποίον ο Κύριος θέλει απολέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού και θέλει εξαφανίσει με την επιφάνειαν της παρουσίας αυτού» (Β’ Θεσ.β:6-8), αναφέρεται στην επισύναξη ημών!

Και πολύ όμορφα εξηγεί ότι ο Αντίχριστος δεν θα αποκαλυφθεί «μόνον έως να εκβληθή εκ μέσου ο κωλύων τώρα». Για το ποιος είναι «ο κωλύων τώρα», είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα για το οποίο βέβαια υπάρχει Γραφική υποστήριξη. Εμείς πιστεύουμε ότι ο «κατέχων» είναι η εκκλησία. Μόλις η εκκλησία αρπαχτεί, ο διάβολος ρίχνεται στη γη και ενεργεί όλη του την εξουσία μέσα από τον Αντίχριστό.

Ησυχάζει λοιπόν τους Θεσσαλονικείς ο απόστολος, τόσο για το θέμα της Αρπαγής, όσο και για το θέμα της Δεύτερης έλευσης.

Αυτός όμως που δεν ησυχάζει, είναι ο ομιλητής μας. Έτσι, μας κατηγορεί ότι βγάζουμε ψεύτη τον απόστολο Παύλο. Συνεχίζει και λέει ότι ερμηνεύουμε συναισθηματικά κάποια εδάφια της Καινής Διαθήκης και παρερμηνεύουμε τον λόγο του Θεού (όχι ηθελημένα όπως προσθέτει).

Παραβλέπουμε λέει εδάφια που «βγάζουν μάτι», αναφερόμενος στη Β’ Θεσσαλονικείς β. Μα, είδαμε τι λένε αυτά τα εδάφια αυτής της επιστολής.

Μετά, αρχίζει να διαβάζει την εκκλησιαστική μας πορεία, όπως είναι αναρτημένη στη σελίδα μας. Λέγοντας ακόμα ότι δεν δίνουμε το δικαίωμα για σχόλια. Στη σελίδα υπάρχει το e-mail μας, η ταχυδρομική μας διεύθυνση, το τηλέφωνο και το fax. Διαλέγεις και παίρνεις, πως θες να σχολιάσεις. To blog δεν έχει τη μορφή σχολιασμών και συζητήσεων, όπως το F/B.

Στη συνέχεια, αναφέρεται στην αναφορά μας «Ποιοι είμαστε» κι εκεί που λέμε τι πιστεύουμε, θέλοντας να πει ότι άλλα λέμε εκεί κι άλλα στην ανάρτηση.

Γράφουμε εκεί: ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ Στην επιστροφή του Ιησού Χριστού, όταν θα ηχήσει η τελευταία σάλπιγγα, τότε που οι νεκροί εν Χριστώ θ' αναστηθούν πρώτα και μετά εμείς, όσοι απομένουμε στην παρουσία του Κυρίου, θ' αρπαχτούμε για να συναντήσουμε τον Κύριο στον αέρα και να είμαστε για πάντα μαζί Του (Α' Κορ.ιε:51-55,  Α' Θεσ.δ:13-18).

Χρησιμοποιεί λοιπόν σαν επιχείρημα «την επιστροφή του Ιησού Χριστού, όταν θα ηχήσει η τελευταία σάλπιγγα», παραλληλίζοντάς την με την έβδομη σάλπιγγα της Αποκάλυψης και θέλοντας να πει ότι η Αρπαγή θα συμβεί μετά την έβδομη σάλπιγγα της Αποκάλυψης (Αποκ.ια:15).

Για άλλη μια φορά, ομιλητής μας δεν γνωρίζει επαρκώς το λόγο του Θεού.

Ο Παύλος έγραψε στους Κορίνθιους, για το «μυστήριο» της αρπαγής (Α’ Κορ.ιε:51), λίγο μετά τα μέσα του πρώτου αιώνα. Ο Ιωάννης έγραψε την Αποκάλυψη κοντά στο τέλος του 1^ου αιώνα. Έτσι, εκείνοι στους οποίους έγραψε ο Παύλος δεν θα μπορούσε να περιμένει κανείς να γνωρίζουν για τις επτά σάλπιγγες της κρίσης (που περιγράφει ο Ιωάννης) και φυσικά δεν θα μπορούσαν να συνδέσουν την «έσχατη σάλπιγγα» του Παύλου με την 7^η σάλπιγγα του Ιωάννη!

Έχει να δώσει κάποια απάντηση σ’ αυτό ο επί 25 χρόνια μελετητής της Γραφής; Τι πίστευε για μισό αιώνα η εκκλησία, ότι η έσχατη σάλπιγγα που έλεγε ο Παύλος, είναι η 7^η σάλπιγγα της Αποκάλυψης; Ή μήπως αναθεωρήθηκε η πίστη που παραδόθηκε άπαξ στους αγίους;

Τώρα, το αν έχουμε διαβάσει την Αποκάλυψη, όπως κατηγορείται «η εκκλησία των Πατησίων», μπορεί εύκολα κανείς να το διαπιστώσει, αν πάει στο θέμα «Αποκάλυψη» στην Επιστολή!!!

Η μαρτυρία των αγίων της θλίψης, των δύο μαρτύρων για 1260 μέρες, ή 3,5 χρόνια, δεν έχει καμιά σχέση με τη δεύτερη ουαί και τα γεγονότα που διαδραματίζονται στην 7^η σφραγίδα. Ήδη οι δύο μάρτυρες έχουν αρπαχτεί πριν ακόμα ανοιχτεί η 6^η σφραγίδα.

Γνωρίζουμε ότι πριν να ανοιχτεί η 6^η σφραγίδα, οι μάρτυρες της θλίψης θανατώνονται, γιατί στην Αποκ.ια:12 βλέπουμε ότι ανασταίνονται και αρπάζονται στην παρουσία του Θεού, και στο επόμενο εδ.13 μας λέει για το μεγάλο σεισμό, για τον οποίο διαβάζουμε στην Αποκ.ς:12 όπου ανοίγεται η 6^η σφραγίδα.

Επομένως οι μάρτυρες της θλίψης δεν βρίσκονται στη γη, όταν διαδραματίζονται τα γεγονότα της 7^ης σφραγίδας. Το πρώτο τμήμα του 11^ου κεφαλαίου συμβαίνει σε προγενέστερο χρόνο, στα πρώτα 3,5 χρόνια της Μεγ. θλίψης, ενώ τα γεγονότα των τριών ουαί συμβαίνουν στα δεύτερα 3,5 χρόνια, κατά τα οποία οι άγιοι της θλίψης έχουν ήδη αρπαχτεί και βρίσκονται στην παρουσία του Θεού.

Κατηγορηματικά όχι λοιπόν, δεν πιστεύουμε ότι η έσχατη σάλπιγγα είναι η έβδομη σάλπιγγα, όπως λέει ο ομιλητής, ούτε φάσκουμε και αντιφάσκουμε, όπως θα δούμε αμέσως παρακάτω:

Ο όρος «έσχατη σάλπιγγα», στην Εβραϊκή παράδοση, είναι ένας εσχατολογικός όρος που συνδέεται με την εορτή των σαλπίγγων, την Εβραϊκή Πρωτοχρονιά του πολιτικού ημερολογίου. Στο αρχαίο Ισραήλ, οι ιερείς σάλπιζαν στις πρώτες μέρες της εορτής των σαλπίγγων. Αυτή τη μέρα, ακουγόταν διάφορα σαλπίσματα, θυμίζοντας την άγια σύναξη του λαού (Λευιτ.κγ:24, Αριθ.ι:7).

Στη μελλοντική γιορτή των σαλπίγγων, ο Ιησούς θα επιστρέψει «εν νεφέλαις», στον αέρα. Μόλις σαλπίσει η «έσχατη σάλπιγγα» από τις πολλές που σαλπίζουν κατά τη διάρκεια της γιορτής των σαλπίγγων, ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων θα αρπαχτεί προς το μεσουράνημα.

Ίσως, η «πρώτη σάλπιγγα», σάλπισε στην πρώτη γιορτή των σαλπίγγων που περιγράφεται στο Λευιτ.κγ:23-25, και η έσχατη στη μελλοντική αυτή γιορτή, στην Αρπαγή. (Σημειώστε ότι η έναρξη του θρησκευτικού ημερολογίου ήταν την άνοιξη, σύμφωνα με το Έξοδ.ιβ:2. Ο έβδομος μήνας του θρησκευτικού ημερολογίου είναι ο πρώτος μήνας του πολιτικού, γι’ αυτό η εορτή των Σαλπίγγων θεωρείται η Εβραϊκή πολιτική Πρωτοχρονιά).

Η εορτή των ΣΑΛΠΙΓΓΩΝ δεν έχει εκπληρωθεί ακόμα και την περιμένουμε!!!

Αυτή η γιορτή γιορταζόταν την πρώτη μέρα του 7^ου μήνα. Βλέπουμε ότι ο Θεός έχει βάλει εδώ τις 6 μέρες (χιλιετηρίδες) και την πρώτη μέρα του 7^ου μήνα σαλπίζει η σάλπιγγα!!!

Οι σάλπιγγες ήταν σύμβολα λύτρωσης (άργυρος) γιατί θα ερχόταν η στιγμή που θα ηχούσαν την τελική λύτρωση του ανθρώπου πάνω στη γη, που είναι η κλήση των πιστών του Θεού στην τελευταία τους κατοικία.

Μια από τις αποστολές των σαλπίγγων ήταν να ηχούν για να κινηθεί το στρατόπεδο (Αρ.ι:1-10) και κάποια φορά οι σάλπιγγες ήχησαν για τελευταία φορά, γιατί μετά μπήκαν μέσα στην κληρονομιά τους (Χαναάν).

Κι εμείς είμαστε σ’ αυτό το ταξίδι από την Αίγυπτο για τη γη Χαναάν. Κάναμε το Πάσχα, γιορτάζουμε στη συνέχεια τη γιορτή των Αζύμων, περάσαμε από την Ερυθρά Θάλασσα (βάπτισμα) περάσαμε από την φωτιά του Σινά και μας βάπτισε ο Θεός με Πνεύμα Άγιο γιορτάζοντας έτσι την Πεντηκοστή, και τώρα κατευθυνόμαστε για τη Χαναάν.

Κάποια στιγμή θα ακούσουμε αυτό που λέει στην Α΄Θεσ.δ:16. Αυτή η σάλπιγγα είναι η ίδια (πνευματικά) που ήχησε για τελευταία φορά πριν μπουν οι Ισραηλίτες στη γη Χαναάν. Οι σάλπιγγες που έφτιαξε ο Μωυσής ήταν δύο: διπλή μαρτυρία, και για να είναι μια για τους νεκρούς και μια για τους ζωντανούς πιστούς. (Και οι 2 έβγαζαν το ίδιο σάλπισμα).

Δεν πρέπει να συγχέουμε αυτές τις σάλπιγγες με την 7^η σάλπιγγα που λέει στην Αποκ.ια:15-19 και ις:17-21 που είναι η τελευταία από τις 7 σάλπιγγες. Οι μεν είναι σάλπιγγες Θεού, οι δε αγγέλων. Οι σάλπιγγες των αγγέλων είναι σάλπιγγες κρίσης, ενώ οι σάλπιγγες του Θεού είναι λύτρωσης.

Γεγονότα	Α’ Κορ.ιε	Α’ Θες.δ	Αποκ.ια
Ήχος σάλπιγγος	Εδ.52	Εδ.16	Εδ.15
Ανάσταση νεκρών	Εδ.52	Εδ.16
Μεταμόρφωση ζώντων αγίων	Εδ.52	Εδ.17
Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη	Εδ.54	Εδ.14
Ο Ιησούς κατεβαίνει από τον ουρανό		Εδ.16	Όχι πριν από Αποκ.ιθ:11
Τα βασίλεια του κόσμου νικώνται από τον Ιησού			Εδ.15
Η οργή του Θεού			Εδ.18
Βραβεία στους αγίους			Εδ.18
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ	Εδ.57-58 ευχαριστία, νίκη, πιστότητα, μέχρι τότε	Εδ.18 Άνεση τώρα, παρουσία του Θεού μετά	Εδ.14,17 ΟΥΕ στη γη, ευχαριστία στον ουρανό.

Μάλλον δεν ταιριάζουν οι σάλπιγγες!

Μεταξύ της γιορτής της Πεντηκοστής και της εορτής των Σαλπίγγων είναι ένα ακαθόριστο χρονικό διάστημα επειδή η πεντηκοστή είχε σαν βάση την εορτή του Δράγματος που είναι κινητή εορτή.

Σ’ αυτό συνέβαλε και το σεληνιακό ημερολόγιο που ακολουθούσαν, στο οποίο για να ταιριάξουν οι μέρες  πρόσθεταν ένα 13^ο μήνα κάθε 3 χρόνια. Ο μήνας αυτός λεγόταν Βε-Αδαρ (δεύτερος Αδαρ).

Το διάστημα μεταξύ Δράγματος και Πεντηκοστής είναι η περίοδος των πρωτογεννημάτων. Το διάστημα όμως μεταξύ Πεντηκοστής και Σαλπίγγων είναι η περίοδος του μεγάλου θερισμού, η περίοδος της χάρης που ο Θεός έχει στείλει τους εργάτες Του να θερίσουν πάνω σ’ όλο το πρόσωπο της γης και να φέρουν ψυχές στο Χριστό.

Και δεν ξέρουμε ποια είναι η ώρα ή η μέρα που θα ηχήσει αυτή η σάλπιγγα. Κανείς δεν ξέρει, παρά μονάχα ο Πατέρας.

Όσο αφορά στο Ματθ.κδ:29-31, τα γεγονότα αναφέρονται στη Δεύτερη Έλευση, και όχι στην Αρπαγή, αφού λέει: «και τότε θέλουσι θρηνήσει πάσαι αι φυλαί της γης και θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου».

Θα σας προτρέπαμε να διαβάσετε τα επιχειρήματα πάνω σ’ αυτό το θέμα στην παρακάτω διεύθυνση: 

http://epistoligr.blogspot.gr/2015/02/blog-post_66.html#axzz3SaxPviXR

Β’ Τιμ.β:15. Δεν αρκεί να διαβάζουμε, χρειάζεται και να ορθοτομούμε το λόγο του Θεού, κάτι που δεν συμβαίνει στις αναλύσεις που ακούσαμε!