27 Φλεβάρη 380 - Έδικτο της Θεσσαλονίκης: ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α΄
και οι συν-αυτοκράτορες Γρατιανός και Ουαλεντινιανός Β΄ δηλώνουν με διάταγμα την απαίτησή τους να ασπαστούν όλοι οι Ρωμαίοι πολίτες τον καθολικισμό.
Με την δημιουργία του κρατικού χριστιανισμού, απαγορεύτηκε στις αποστολικές εκκλησίες της Ελλάδας (Θεσσαλονίκης, Κορίνθου, Κρήτης, Βέροιας, Μήλου, Θήρας, Αθήνας, Μεγάρων, Πάτρας, Νικόπολης, Αστυπάλαιας, Καλύμνου, Λέρου, Χίου, Φιλίππων κλπ) να εξασκούν την λατρεία τους ή να διαδίδουν την πίστη τους, ενώ οι χώροι που συναθροίζονταν κατασχέθηκαν. Οι διώξεις ξεκίνησαν από την πρωτεύουσα Νέα Ρώμη και στη συνέχεια έλαβαν χαρακτήρα γενοκτονίας, Οι ειδωλολάτρες βαπτίστηκαν "χριστιανοί" καθολικοί, και οι πιστοί βρέθηκαν να είναι μειοψηφία στον χριστιανικό κόσμο.
Η απόφαση του καθεστώτος επικυρώθηκε από την καθολική σύνοδο της «Κων/λης» (Νέας Ρώμης) το 381 μ.Χ. Σταδιακά με μια σειρά συνόδων δημιούργησαν ένα νέο θρησκευτικό σύστημα.
Η καθολική εκκλησία προέρχεται από την συνένωση ομάδων ουνιταριανών (αρειανών, ευσεβιανών) και τρινιταριανών (αθανασιαδικών) στην Αλεξάνδρεια το 362 μ.Χ.
Η νέα εκκλησία ήταν τριαδική, με ορολογία που θύμιζε παλιότερες αντιλήψεις ουνιταριανών (π.χ Διονύσιος Αλεξανδρείας). Ετσι ο όρος "πρόσωπα" έγινε ταυτόσημος με τις "υποστάσεις", ενώ το "ομοούσιο" της Θεότητας, έγινε "ομοούσιο" (ομοιοούσιο) των υποτιθέμενων υποστάσεών της. Πρόκειται δια το δόγμα "Αλεξάνδρειας-Νέας Ρώμης" που παραπλανητικά ονομάζουν Νίκαιας-«Κων/λης».
Οι ευνομιανοί (οι ακραίοι αρειανιστές), που δεν συμμετείχαν στο καθολικό δόγμα της Ρώμης, δημιούργησαν άλλη καθεστωτική εκκλησία στις γερμανόφωνες χώρες, με την επιβολή της δικής τους εκδοχής του καθολικισμού στις χώρες αυτές.
Εκτοτε οι εξουσιαστικές ομάδες διασπώνται συνέχεια σε όλο και περισσότερες αιρέσεις και σχίσματα που προσπαθούν να επικρατήσουν στο κοσμικό σύστημα, ασταμάτητα μέχρι σήμερα.
Το κείμενο του Εδικτου Θεσσαλονίκης:
"Είναι επιθυμία μας ότι όλα τα διάφορα έθνη, τα οποία υπόκεινται στην επιείκεια και μετριοπάθεια μας, θα πρέπει να συνεχίσουν να πρεσβεύουν ότι η θρησκεία που παραδόθηκε στους Ρωμαίους από τον θείο Απόστολο Πέτρο, όπως έχει διατηρηθεί από την θεία παράδοση, και η οποία τώρα ομολογείται από τον Ποντίφικα Δάμασο και τον Πέτρο, Επίσκοπο της Αλεξάνδρειας, ενός ανθρώπου αποστολικής αγιότητας. Σύμφωνα με την αποστολική διδασκαλία και τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, ας πιστεύουμε στην μία θεότητα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, ίσου μεγαλείο και σε ιερή τριάδα. Θα επιτρέψουμε στους τηρητές αυτού του νόμου να φέρουν τον τίτλο του Καθολικού Χριστιανού. Αλλά και για τους άλλους, δεδομένου ότι, κατά τη γνώμη μας είναι ανόητοι τρελοί, διατάσσουμε ότι πρέπει να στιγματίζονται με το ατιμωτικό όνομα των αιρετικών, και δεν θα τολμούν να δίνουν στις παρασυναγωγές τους το όνομα των εκκλησιών. Θα υποφέρουν καταρχήν την τιμωρία της θείας καταδίκης και κατόπιν την τιμωρία της εξουσίας μας, την οποία θα επιβάλουμε σύμφωνα με τη θέληση του Ουρανού".
Αντίθετα με μια διαδεδομένη παράδοση, το Έδικτο εκδόθηκε
πριν βαπτιστεί καθολικός ο Θεοδόσιος, και επομένως πρόκειται για απόφαση πολιτικού χαρακτήρα.
