Διαλέξτε τη λάθος γραμμή – Το πείραμα του Asch

Συμπεριφορισμός ή Μπιχεβιορισμός. Θεμελιώδες αξίωμα αυτής της θεωρίας είναι ότι η μάθηση και η απόκτηση της γνώσης είναι αποτέλεσμα συνεξαρτήσεων ανάμεσα στα ερεθίσματα που δέχεται το άτομο από το περιβάλλον του και τις αντιδράσεις του στα ερεθίσματα αυτά. Δηλαδή η συμπεριφορά του ατόμου ελέγχεται και διαμορφώνεται από περιβαλλοντικούς παράγοντες.

Διαλέξτε τη λάθος γραμμή – Το πείραμα του Asch

Ο Γουίντροπ Νάιλς Κέλλογκ ήταν ψυχολόγος της σχολής του μπηχεβιορισμού.

Όπως όλοι οι μπηχεβιοριστές έτσι και αυτός πίστευε ότι ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που κατασκευάζεται από τους εξωτερικούς παράγοντες και μπορεί να «προγραμματιστεί» έτσι όπως επιθυμούμε.

Ο Γουίντροπ, όμως, πίστευε ότι και ένας χιμπαντζής θα μπορούσε να μάθει να φέρεται ανθρώπινα, αρκεί να εκπαιδευόταν σωστά.

Για αυτό το λόγο έκανε ένα πείραμα που είναι γνωστό ως: «Ο πίθηκος και ο άνθρωπος».

H ψυχολογία η κοινωνιολογία και η εκκλησία

Στις μέρες μας, η ψυχολογία και η κοινωνιολογία έχουν αντικαταστήσει τις Γραφές όσο αφορά στην οικογένεια. Πολλές εκκλησίες ή καλύτερα να ειπωθεί, Κυριακάτικες συναθροίσεις, είναι τόσο διακοσμητικές. Επειδή φαίνεται να είναι όμορφη η λατρεία, το κήρυγμα πήγε καλά και οι άνθρωποι φαίνεται να συγκινούνται, αυτό δεν είναι απόδειξη. Θα σας πω ποια είναι η απόδειξη. Το σπίτι, οι γάμοι, οι οικογένειες.

Διαταραχή άγχους και πανικού:

Η ακίνδυνη κορύφωση των αρνητικών σκέψεων και των αρνητικών αισθημάτων.

Το φυσιολογικό άγχος είναι μια χρήσιμη και φυσιολογική αντίδραση που προετοιμάζει τον οργανισμό να αντιμετωπίσει μια επικείμενη απειλή.

Το παθολογικό άγχος είναι υπερβολικό σε σχέση με το ερέθισμα που το προκαλεί.

Έχει τις ρίζες του περισσότερο σε μια ενδόμυχη ανασφάλεια και λιγότερο στις αντίξοες συνθήκες του περιβάλλοντος.

Το τέρας μέσα μας

Το πείραμα του Μίλγκραμ.

Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή.

Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία. Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων. Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση –πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη –κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών.

διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού

«και ότι από βρέφους γνωρίζεις τα ιερά γράμματα, τα δυνάμενα να σε σοφίσωσιν εις σωτηρίαν διά της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού. Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης, διά να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν» (Β’ Τιμ.γ:15-17)

Τις τελευταίες δεκαετίες υπήρξε μια ισχυρή μάχη όσο αφορά στη θεοπνευστία της Γραφής.

Όταν πιστέψεις ότι η Βίβλος είναι θεόπνευστη, έχεις κερδίσει μόνο τη μισή μάχη, επειδή ακολουθεί η μεγαλύτερη ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί: Είναι η Βίβλος αρκετή ή πρέπει να φέρουμε μέσα κάθε κοινωνική επιστήμη και πολιτισμική μελέτη για να ξέρουμε πώς θα λειτουργήσουμε σαν εκκλησία;

Ψυχολογία της Μάζας

Οι 10 στρατηγικές χειραγώγησης που χρησιμοποιούν οι επικυρίαρχοι για να πετύχουν τον απόλυτο έλεγχό μας με την βοήθεια των ΜΜΕ.

1. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ

Το θεμελιώδες στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου είναι η στρατηγική της απόσπασης της προσοχής που έγκειται στην εκτροπή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και τις αποφασισμένες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ αλλαγές μέσω της τεχνικής του κατακλυσμού συνεχόμενων αντιπερισπασμών και ασήμαντων πληροφοριών. 

 

Η κατάθλιψη

Κάποιες λέξεις μοιάζουν πολύ μεταξύ τους, στην πραγματικότητα όμως έχουν τεράστια διαφορά. Κλασικό παράδειγμα οι λέξεις ΘΛΙΨΗ και ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ.

Η θλίψη είναι «ψυχική πίεση, στενοχώρια, λύπη, βαριά καρδιά», όμως η λέξη κατάθλιψη στην ιατρική, και πιο συγκεκριμένα στην ψυχιατρική -κι αυτός είναι ο τρόπος που κυρίως χρησιμοποιείται σήμερα η λέξη-, έχει πολύ διαφορετική σημασία.