ΡΩΜΗ ΚΑΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Το 330 μ.Χ., ο Κωνσταντίνος μετακίνησε την πρωτεύουσα της
Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στο Βυζάντιο, που αργότερα ονομάστηκε Κωνσταντινούπολη.
Εξήντα πέντε χρόνια αργότερα, η αυτοκρατορία ήρθε κάτω από δύο ηγεσίες, δύο
κεφαλές - μία για την Ανατολική και μια για τη Δυτική. Έτσι, οι δύο σιδερένιες
κνήμες της εικόνας ήρθαν στην ύπαρξη (Δαν.β:33).
Μέσα στην πόλη της Ρώμης μια μεγάλη εκκλησιαστική δύναμη
άρχισε ν’ αφυπνίζεται βαθμιαία (Δαν.ζ:8). Από τότε που η Ρώμη ήταν πρωτεύουσα
και η έδρα της κυβέρνησης, οι εκκλησιαστικοί ηγέτες άρχισαν ν’ απαιτούν
πνευματική εξουσία και προνόμια. Έλεγαν, ότι ο απόστολος Πέτρος, σαν ηγέτης της
εκκλησίας, είχε μεταδώσει αυτή την εξουσία στους διαδόχους του στη Ρώμη.
Ματθ.ις:13-19 Εφεσ.β:20 Β’ Τιμ.β:19. Κάποιες επαρχιακές εκκλησίες
άρχισαν ν’ αποδέχονται αυτή την απαίτηση της Ρώμης. Η συνάθροιση της πρώτης
εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ είχε σκορπίσει εξαιτίας διωγμού και του πολέμου.
Πραξ.η:1 Λουκ.κα:20-24.
Οι Βησιγότθοι, οι Οστρογότθοι, οι Βάνδαλοι, οι Βουργούνδιοι,
οι Λομβαρδοί σαν φυλές δεχόταν τη διδασκαλία του Αρείου κι έτσι δυσαρεστούσαν
την ηγεσία της Ρωμαϊκής εκκλησίας. Ωστόσο, ο Κλόβις, ο ηγέτης των ισχυρών
Φράγκων όταν παντρεύτηκε την ανιψιά του Κλοτίλδη που ήταν καθολική στο
θρήσκευμα, κατάφερε να κερδίσει την υποστήριξη του κλήρου. Υποσχέθηκε να
βαφτίσει το πρώτο του παιδί και αργότερα για να στραφεί κατά των Γερμανικών
λαών ασπάστηκε κι ο ίδιος τον Καθολικισμό. Αργότερα οι Φράγκοι έγιναν ισχυροί
ηγέτες του παπισμού.
Έτσι, ενώ η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κομματιαζόταν, μια
καινούρια δύναμη άρχισε να υψώνεται μέσα απ’ τα ερείπια. Και σήμερα, μετά από
πολλούς αιώνες, η δύναμης της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας είναι πολύ ισχυρή.
Στην Ανατολή, η Κωνσταντινούπολη αναγνωρίστηκε σταδιακά σαν
η πνευματική οδηγός των εκκλησιών. Με τον καιρό, η Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία
οργανώθηκε έχοντας το αρχηγείο της (πατριαρχείο) σ’ αυτή την πόλη.
Καθώς οι εκκλησίες αύξαναν σε πλούτο και δύναμη, έχασαν την
πίστη και την αγνότητα που είχαν αρχικά. Η αγάπη μαράθηκε, ενώ η απληστία και η
ζήλια μπήκαν κρυφά μέσα στην εκκλησία. Ειδωλολατρικές συνήθειες αναμίχθηκαν με
τη λατρεία της εκκλησίας. Οι τύποι αντικατέστησαν τη δύναμη του Αγίου
Πνεύματος. Οι άνθρωποι άρχισαν να προσκυνούν εικόνες. Οι ιερείς απαιτούσαν
υπερβολικές εξουσίες που ποτέ δεν είχαν δοθεί απ’ τον Κύριο. Το όνομα του Ιησού
έχασε την υπόληψη που είχε στις καρδιές των μελών αυτής της εκκλησίας. Ο
σταυρός έγινε αντικείμενο δεισιδαιμονιών, φόβου και λατρείας. Η εκκλησιαστική
εξουσία αξίωσε το προβάδισμα πάνω στις καθαρές διδασκαλίες της Βίβλου. Αποκ.β:18-29.
Η Ανατολική αυτοκρατορία, με την πρωτεύουσά της
Κωνσταντινούπολή, παρέμεινε για περίπου 1.000 χρόνια κι έγινε το αμυντικό
τείχος της Ευρώπης εναντίον των βαρβάρων και ειδωλολατρών που επιτίθοντο απ’
την Ασία. Τελικά, ένας ισχυρός στρατός από σταυροφόρους της Βόρειας Γαλλίας και
Φλαμανδίας με Ενετικά πλοία επιτέθηκαν στην Κων/πολη. Το 1204 (13 Απριλίου) την
κατέλαβαν μετά από σκληρή μάχη. Έσφαξαν τους κατοίκους, έκαψαν και λεηλάτησαν
την πόλη από αναρίθμητους θησαυρούς σε χρυσάφι και ασήμι, καθώς και ανεκτίμητα
αγάλματα, πίνακες, έργα τέχνης κι ότι πολύτιμο βρήκαν μπροστά τους. Οι Έλληνες
ανέκτησαν την πόλη 60 χρόνια αργότερα (15 Αυγούστου 1261), και την κράτησαν
μέχρι το 1453, οπότε κατελήφθη απ’ τους Τούρκους. Όμως η πόλη ποτέ δεν
αποκαταστάθηκε πλήρως από τότε που οι αυτοαποκαλούμενοι χριστιανοί σταυροφόροι
απ’ την Ευρώπη και πρωταθλητές υπέρ του Χριστού την πυρπόλησαν και την
λαφυραγώγησαν.
Το 732 μ.Χ. οι Φράγκοι κάτω απ’ τον Κάρολο Μαρτέλλο έσωσαν
τη Γαλλία και ολόκληρη την Ευρώπη απ’ τους Σαρακηνούς (Μωαμεθανούς Άραβες). Οι
Σαρακηνοί εισέβαλαν και κατάκτησαν την Ισπανία. Ένα μεγάλο πλήθος από
Μωαμεθανούς πολεμιστές ξεχύθηκε στα Πυρηναία όρη. Ο Μαρτέλλο ετοίμασε στρατό
από Φράγκους και συμμάχους και νίκησε τους Σαρακηνούς στην Τουρ της Γαλλίας.
Ο Καρλομάγνος, βασιλιάς των Φράγκων, γονάτισε και
προσευχήθηκε την ημέρα των Χριστουγέννων στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου στη
Ρώμη, το 800 μ.Χ. Ο πάπας Λέων τον πλησίασε και έβαλε στο κεφάλι του το
αυτοκρατορικό στέμμα ανακηρύσσοντας τον αυτοκράτορα της δυτικής Ρωμαϊκής
αυτοκρατορίας.
Ο Καρλομάγνος είχε ήδη κατασυντρίψει το βασίλειο των
Λομβαρδών στη βόρειο Ιταλία που απειλούσε τον πάπα. Επίσης κατέκτησε τις ειδωλολατρικές
Σαξονικές φυλές της Γερμανίας μετά από πολλές μάχες. Οι Σάξονες πολεμιστές
εξαναγκάστηκαν να δεχτούν τη Ρωμαιοκαθολική πίστη και να βαπτιστούν.
Το 843 μ.Χ. το βασίλειο των Φράγκων χωρίστηκε στους τρεις
εγγονούς του Καρλομάγνου. Ο ένας κυβέρνησε το δυτικό Φραγκικό κράτος κι εδώ
έχει τις ρίζες της η σημερινή Γαλλία. Ο άλλος κυβέρνησε στο ανατολικό απ’ όπου
προέρχεται η σημερινή Γερμανία. Ο μεγαλύτερος εγγονός βασίλεψε στο μεσαίο
μέρος, απ’ όπου προέρχονται τα κράτη της Ολλανδίας, του Βελγίου, της Ελβετίας
και Ιταλίας. Η Αλσατία και η Λορένη που έγιναν πεδίο μάχης ανάμεσα σε Γερμανούς
και Γάλλους για πάνω από 1.000 χρόνια ήταν μέρος του μεσαίου βασιλείου.
Η παπική εκκλησία αύξανε σε πλούτο, φήμη και δύναμη. Ο πάπας
πολύ συχνά διόριζε και καθαιρούσε κυβερνήτες. Ήταν γνωστός σαν «ο Άγιος
Πατέρας» (Ματθ.κγ:9). Όσοι διαφωνούσαν με την εξουσία της εκκλησίας εθεωρούντο
αιρετικοί. Δια νόμου, οι άνθρωποι υποχρεωνόταν να γίνουν μέλη της
Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Το χώμα της Ιταλίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας και
της Αγγλίας βάφτηκε απ’ το αίμα αυτών που τόλμησαν να οργανωθούν σε
διαφορετικές εκκλησίες.
Οι Αλμπιγέσιοι της Νότιο - ανατολικής Γαλλίας εξολοθρεύτηκαν
μετά από μακρόχρονο κι αιματηρό διωγμό. Οι Βαλδέσιοι της Βόρειας Ιταλίας και
Ελβετίας πιέστηκαν τόσο που αναγκάστηκαν να κρυφτούν στα βουνά για να ξεφύγουν
την εκδίκηση των στρατιωτών του πάπα. Αποκ.β:9,10 και Αποκ.β:18-23 Α’ Τιμ.δ:1-3 και Β’ Τιμ.γ:12.
Η εξουσία του πάπα πήρε τη θέση της Αγίας Γραφής. Η δύναμη
αντικατέστησε την αγάπη. Φόβος μπήκε στις καρδιές πολλών ανθρώπων.
Το σιδερένιο χέρι της Ιεράς εξέτασης αναλάμβανε να βρει και
να τιμωρήσει όσους δεν πίστευαν στην παπική εκκλησία. Η Ιερά εξέταση ήταν
ιδιαίτερα αιμοσταγής στην Ισπανία που είχε ξανακερδηθεί απ’ τους Σαρακηνούς. Οι
Εβραίοι είχαν κι αυτοί την ίδια τύχη με τους χριστιανούς.
Μόνο στις ψηλές κι απόκρημνες κοιλάδες των Άλπεων άναβε
αδύναμα το φως της θρησκευτικής ελευθερίας.
