«Κερκόπορτα; Αστεία πράγματα»: η Ελένη Αρβελέρ διαλύει τους μύθους για την Άλωση

Η Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ θυμάται παλαιότερα τους- ξένους φοιτητές της στη Σορβόννη να της στέλνουν… συλλυπητήριο τηλεγράφημα κάθε 29η Μαΐου, την ίδια ώρα που τα περισσότερα Ελληνόπουλα αν τα ρωτούσες τι έγινε τη μέρα εκείνη δεν ήξεραν ακριβώς. Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση αντιστράφηκε. Στην Ελλάδα έγινε, λίγο έως πολύ, μόδα να θυμόμαστε κάθε χρόνο τέτοια μέρα την Αλωση της Πόλης- μερικοί από κεκτημένη ταχύτητα ή άγνοια μιλούν για «εορτασμό», αντί για επέτειο, και να μην αρκούμαστε στον εορτασμό της έναρξης της Επανάστασης, κάθε 25 του Μαρτίου.

ΙΣΤΟΡΙΑ - Μια άλλη άποψη

ΡΩΜΗ ΚΑΙ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

Το 330 μ.Χ., ο Κωνσταντίνος μετακίνησε την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στο Βυζάντιο, που αργότερα ονομάστηκε Κωνσταντινούπολη. Εξήντα πέντε χρόνια αργότερα, η αυτοκρατορία ήρθε κάτω από δύο ηγεσίες, δύο κεφαλές - μία για την Ανατολική και μια για τη Δυτική. Έτσι, οι δύο σιδερένιες κνήμες της εικόνας ήρθαν στην ύπαρξη (Δαν.β:33).

Μέσα στην πόλη της Ρώμης μια μεγάλη εκκλησιαστική δύναμη άρχισε ν’ αφυπνίζεται βαθμιαία (Δαν.ζ:8). Από τότε που η Ρώμη ήταν πρωτεύουσα και η έδρα της κυβέρνησης, οι εκκλησιαστικοί ηγέτες άρχισαν ν’ απαιτούν πνευματική εξουσία και προνόμια. Έλεγαν, ότι ο απόστολος Πέτρος, σαν ηγέτης της εκκλησίας, είχε μεταδώσει αυτή την εξουσία στους διαδόχους του στη Ρώμη. Ματθ.ις:13-19  Εφεσ.β:20  Β’ Τιμ.β:19. Κάποιες επαρχιακές εκκλησίες άρχισαν ν’ αποδέχονται αυτή την απαίτηση της Ρώμης. Η συνάθροιση της πρώτης εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ είχε σκορπίσει εξαιτίας διωγμού και του πολέμου. Πραξ.η:1  Λουκ.κα:20-24.