Κολ.β:1-3
«Διότι θέλω να εξεύρητε οποίον μέγαν αγώνα έχω διά σας και τους εν Λαοδικεία και τους όσοι δεν είδον το πρόσωπόν μου σωματικώς, διά να παρηγορηθώσιν αι καρδίαι αυτών, ενωθέντων ομού εν αγάπη και εις πάντα πλούτον της πληροφορίας της συνέσεως, ώστε να γνωρίσωσι το μυστήριον του Θεού και Πατρός και του Χριστού».
«Διότι θέλω να εξεύρητε οποίον μέγαν αγώνα έχω διά σας και τους εν Λαοδικεία και τους όσοι δεν είδον το πρόσωπόν μου σωματικώς, διά να παρηγορηθώσιν αι καρδίαι αυτών, ενωθέντων ομού εν αγάπη και εις πάντα πλούτον της πληροφορίας της συνέσεως, ώστε να γνωρίσωσι το μυστήριον του Θεού και Πατρός και του Χριστού».
Ο τρόπος με τον οποίο ενισχύονται οι καρδιές στην πίστη, βρίσκεται στο εδ.2.
Εδώ έχουμε μια παράξενη για τη σύγχρονη γλώσσα φράση: και εις πάντα πλούτον της πληροφορίας της συνέσεως. Η λέξη «πληροφορία» σημαίνει βεβαιότητα, σιγουριά. Και σήμερα, όταν λέμε πως κάποιος έχει «πληροφορημένη» άποψη, σημαίνει πως ξέρει γιατί μιλάει. Είναι γνώστης του θέματός του. Η λέξη «σύνεση» σημαίνει κατανόηση, καλή γνώση. Συνετός είναι αυτός που έχει νου, διαβάζει τα πράγματα σωστά και τα κατανοεί στη σωστή τους βάση.
Συνεπώς, δυναμώνω πνευματικά καθώς γίνομαι πλούσιος στη βεβαιότητα που δίνει η αληθινή γνώση, η αληθινή κατανόηση της πίστης. Ο Παύλος αγωνιζόταν να ενισχυθούν οι καρδιές τους, να είναι ... πλουτισμένοι με τη βεβαιότητα που δίνει η αληθινή γνώση.
Πολλοί άνθρωποι μέσα στις εκκλησίες, δεν είναι καθόλου βέβαιοι για το τι πιστεύουν. Γράφει στην Εφες.δ:14α: «διά να μη ήμεθα πλέον νήπιοι, κυματιζόμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμον της διδασκαλίας». Πολλοί κλυδωνίζονται και πάνε μια από δω και μια από εκεί. Δυστυχώς αυτές οι διδασκαλίες, για τις οποίες γράφει, έρχονται επειδή υπάρχει «...δολιότητος των ανθρώπων, διά της πανουργίας εις το μεθοδεύεσθαι την πλάνην» (Εφες.δ:14β).
Γιατί οι χριστιανοί να παρασύρονται από τεχνάσματα απάτης και να κλυδωνίζονται όπου φυσάει ο άνεμος; Επειδή δεν έχουν οικοδομηθεί, δεν έχουν στερεωθεί στην αλήθεια, δεν έχουν τον πλούτο της πληροφορίας της σύνεσης, δηλαδή δεν έχουν τον πλούτο της βεβαιότητας της αληθινής πίστης.
Είναι δικαίωμά μας, να έχουμε πλούσια πίστη. Ο Θεός το θέλει αυτό. Είναι προνόμιο που πρέπει να το ζήσω. Είναι προνόμιο να ξέρω τι πιστεύω και να είμαι βέβαιος γι' αυτό.
Η βεβαιότητα της πίστης είναι αναγκαιότητα. Δεν είναι πολυτέλεια να είμαι σίγουρος γι' αυτά που πιστεύω. Αν δεν είμαι στερεωμένος στην αλήθεια, όχι μόνο δεν είμαι πλούσιος, αλλά θα είμαι μια από εδώ και μια από εκεί, ανάλογα με το τι ακούω, πόσο πειστικός είναι αυτός που τα λέει, πόση αληθοφάνεια έχουν τα λόγια του.
Όχι μόνο για μας, αλλά και για τους ανθρώπους γύρω μας, δεν χρειάζεται να είμαστε άνθρωποι που τα ξέρουν όλα, ή κάνουν πως τα ξέρουν όλα, αλλά κατασταλαγμένοι στις πεποιθήσεις μας, άνθρωποι που ξέρουμε τι πιστεύουμε, και γιατί το πιστεύουμε, άνθρωποι που έχουμε πείρα Θεού.
Η βεβαιότητα αυτή για τα πνευματικά πράγματα ξεκινάει βέβαια από το Χριστό. Όλα αυτά λέγονται, επειδή για το Χριστό κυκλοφορεί σχεδόν οτιδήποτε. Ο Χριστός είναι αντιλεγόμενο πρόσωπο.
Γράφει στο εδάφιο 2: Αγωνίζομαι να ενισχυθούν οι καρδιές τους,
(α) να είναι όλοι ενωμένοι με αγάπη και
(β) πλουτισμένοι με τη βεβαιότητα που δίνει η αληθινή γνώση.
(α) να είναι όλοι ενωμένοι με αγάπη και
(β) πλουτισμένοι με τη βεβαιότητα που δίνει η αληθινή γνώση.
«ώστε να γνωρίσωσι το μυστήριον του Θεού και Πατρός και του Χριστού» (Κολ.β:2).
Τι σημαίνει αυτό; Αυτό που πρέπει να γνωρίζω καλά, αυτό για το οποίο πρέπει να είμαι βέβαιος, ώστε η πίστη μου να είναι πλούσια, είναι το μυστήριο του Θεού Πατέρα και του Χριστού. Ποιο είναι αυτό το μυστήριο;
Το μυστήριο είναι πως ο Πατέρας Θεός φανερώθηκε εν Χριστώ. Αυτό σημαίνει πως ο Χριστός είναι ο Θεός κι επομένως ο Χριστός μου φτάνει για να γνωρίσω την αλήθεια για το Θεό. Πρέπει να είμαι βέβαιος για ποιον Χριστό μιλάω. Σε ποιον Χριστό πιστεύω. Οι άνθρωποι τότε, όπως και σήμερα, άκουγαν ότι ήθελες για το ποιος είναι ο Χριστός.
Τι πιστεύεις για το Χριστό; Ποιος πιστεύεις πως είναι ο Χριστός;
Μ' αυτό δεν μπορεί να παίζει κανείς. Θα χάσει την ψυχή του.
Πίστευαν τότε πως ήταν ένας άγγελος, ένα καλό πνεύμα, άλλοι έλεγαν πως ήταν ένας μύστης. Υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενες απόψεις σχετικά με το ποιος ήταν ο Ιησούς. Για μερικούς, δεν ήταν τίποτα παραπάνω από έναν ξεχωριστό άνθρωπο ο οποίος άφησε τη σφραγίδα του στην ιστορία.
Με τόσα που ακούμε για το Χριστό, είναι αναγκαίο να έχουμε βεβαιότητα μέσα μας για την αλήθεια. Ποια είναι αλήθεια; Η αλήθεια υπάρχει μέσα στην Αγία Γραφή και διδάσκει πως ο Χριστός είναι ο Θεός που φανερώθηκε εν σαρκί. Είναι η τέλεια αποκάλυψη του Πατέρα Θεού και γι' αυτό είναι επαρκής. Αν αμφιταλαντεύομαι ως προς ...το μυστήριο του Θεού Πατέρα και του Χριστού (Κολ.β:2) τότε έχω πρόβλημα.
Γράφει ο Παύλος, «Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα· ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη» (Α΄ Τιμ.γ:16).
Αυτή είναι η καρδιά του μυστηρίου: Ομολογουμένως, αναντίρρητα, αδιαμφισβήτητα είναι η φανέρωση του Θεού εν υιώ. Ο Χριστός γεννήθηκε σαν άνθρωπος και μας έδειξε τον Πατέρα.
Διαβάζουμε στο κατά Μάρκο ευαγγέλιο ότι ο Ιησούς και οι μαθητές του βγήκαν στα χωριά της Καισάρειας του Φιλίππου. Καθώς περπατούσαν, ρώτησε τους μαθητές του: «Ποιος λένε οι άνθρωποι ότι είμαι;» Εκείνοι του απάντησαν: «Λένε ότι είσαι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, άλλοι ότι είσαι ο Ηλίας, άλλοι ότι είσαι ένας από τους προφήτες». «Εσείς ποιος λέτε ότι είμαι;» τους ρώτησε ο Ιησούς. Ο Πέτρος του αποκρίθηκε: «Εσύ είσαι ο Χριστός» (Μάρκ.η:27-29). Οι άνθρωποι πάντα θα λένε ο καθένας ότι τον βολεύει για το Χριστό. Ο Συμεών είχε πει στην Μαρία πως θα είναι «σημείο αντιλεγόμενο» (Λουκ.β:34). Και πάντα ο Χριστός θα ρωτάει εμάς; «Εσείς ποιος λέτε ότι είμαι»; Αν πούμε κι εμείς μαζί με τον Πέτρο, «εσύ είσαι ο Χριστός», αυτό έχει συνέπειες. Συνέπειες για τη ζωή μας σαν άτομα, συνέπειες για τον κόσμο όλο.
Διαβάζουμε στην προς Κολοσσαείς πως ο Χριστός «είναι εικών του Θεού του αοράτου» (εδ.α:15α). Και στο εδ.19, «ὅτι ἐν αὐτῷ εὐδόκησεν πᾶν τὸ πλήρωμα κατοικῆσαι». Ο Χριστός είναι η εικόνα του αόρατου Θεού και σ' αυτόν κατοικεί όλο το πλήρωμα του Θεού. Αυτές οι δύο αλήθειες μας μαθαίνουν πως ο Χριστός είναι επαρκής για να γνωρίσουμε το Θεό. Αν γνωρίσουμε το Χριστό, γνωρίσαμε το Θεό! Στο Χριστό γράφει «είναι κεκρυμμένοι πάντες οι θησαυροί της σοφίας και της γνώσεως» (Κολ.β:3).
Αυτό δεν σημαίνει πως είναι κρυμμένοι για να ψάχνει κάποιος και να μην τους βρίσκει. Σημαίνει πως είναι κρυμμένοι από κάθε άνθρωπο που δεν έχει γνωρίσει το Χριστό. Εκεί βρίσκονται, αλλά πρέπει να δοθώ στο Χριστό για να τους ανακαλύψω. Πρέπει να διαβάσω, το λόγο του Θεού και να κατοικεί μέσα μου πλούσια.
Αν θέλω να είμαι πραγματικά γνώστης, αν θέλω να είμαι σοφός, τότε το μόνο που χρειάζομαι είναι ο Χριστός. Εκεί βρίσκονται όλα. Εκεί η πραγματική σοφία. Δεν χρειάζομαι το Χριστό και το βιβλίο του Μόρμον, το Χριστό και τη Σκοπιά, το Χριστό και τη φιλοσοφία. Δεν χρειάζομαι το Χριστό και τις ανατολικές θρησκείες. Ο Χριστός «εγενήθη εις ημάς σοφία από Θεού» (Α΄ Κορ.α:30).
Ο απόστολος Ιωάννης γράφει: «Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακεν πώποτε μονογενὴς θεὸς ὁ ὢν είς τὸν κόλπον τοῦ πατρὸς ἐκεῖνος ἐξηγήσατο» (Ιωάν.α:18). Ο Χριστός μας εξήγησε τον Πατέρα.
Οι άνθρωποι σ' όλη την πορεία της ιστορίας θα αρνηθούν και το πρόσωπο του Χριστού και το έργο Του. Θα πουν πως ήταν κάποιος Θεός, ή άνθρωπος. Θα πουν πως ήταν γνήσιος και καλός φιλόσοφος. Όμως, ένας καλός φιλόσοφος δεν μπορεί ποτέ να πει «εγώ είμαι το φως του κόσμου». Δεν το λέει κάποιος λογικός άνθρωπος αυτό ποτέ. Δεν είναι δυνατόν ένας ηθικός άνθρωπος να παρουσιάζει τον εαυτό του σαν Γιο Θεού. Είτε είναι μεγάλος ψεύτης, είτε είναι παρανοϊκός που κατάφερε να ξεγελάσει ανθρώπους να πεθάνουν γι' αυτόν, είτε είναι ο Κύριος.
Πως αποκτιέται αυτή η βεβαιότητα με την οποία γίνομαι πλούσιος στην πίστη; Αποκτιέται με την προσευχή σίγουρα: δεν παύουμε να προσευχόμαστε για σας και να παρακαλούμε το Θεό να σας δώσει όλη τη σοφία και τη σύνεση που χαρίζει το 'Αγιο Πνεύμα, ώστε να γνωρίσετε στην εντέλεια το θέλημά του (Κολ.α:9). Η προσευχή μας βοηθάει όταν διαβάζουμε να καταλαβαίνουμε τι θέλει ο Θεός.
Β΄ Τιμ.β:7: «Εννόει εκείνα τα οποία λέγω· είθε δε να σοι δώση ο Κύριος σύνεσιν εις πάντα».
Καθώς προσεύχομαι, και διαβάζω το λόγο Του, έρχομαι στην Εκκλησία, ακούω τη διδασκαλία, μελετώ ακόμη μέσα στην ιστορία τι έχει ειπωθεί, ο Θεός με βοηθάει να καταλάβω τις αλήθειες που πρέπει.
Υπάρχει βέβαια ακόμη ένας τρόπος και μ' αυτόν θα κλείσουμε. Πως βεβαιώνομαι ότι κάτι είναι αλήθεια; Για παράδειγμα, ρωτάνε πολλές φορές οι άνθρωποι: πως ξέρεις ότι η προσευχή πιάνει; 'Αλλες φορές πάλι φέρνουν διαφόρων ειδών διανοητικές αντιρρήσεις για το Χριστό, για την ύπαρξη του Θεού, για την ανάγκη μας για το Θεό. Σε όλα αυτά, ένας από τους πιο σημαντικούς τρόπους ν' αντιμετωπίσεις αυτές τις ενστάσεις είναι το γεγονός ότι έχουμε δει το Θεό να εργάζεται στη ζωή μας (αν Τον έχουμε δει). Ο χριστιανισμός δίνει βεβαιότητα εκτός των άλλων τρόπων και «βιωματικά».
Για παράδειγμα, όταν προσεύχεσαι και βλέπεις ένα πρόβλημα να λύνεται, αυτό είναι βιωματικό. Όταν προσεύχεσαι και νοιώθεις το βάρος του άγχους, του φόβου να σηκώνεται από τους ώμους σου, όταν μετά την προσευχή είσαι δυνατός για να κάνεις το θέλημα του Θεού, αυτό είναι βιωματικό. Όταν έχεις δει το Θεό να εργάζεται σου φεύγουν οι αμφιβολίες.
Κάποιος άλλος μπορεί να πει, πως έχει αμφιβολία για τη σωτηρία του. Ξέρω όλα τα εδάφια, έχω διαβάσει τη Γραφή, έχω διαβάσει και χριστιανικά βιβλία, αλλά έχω ενδοιασμούς. Στη συντριπτική πλειοψηφία τους, οι ενδοιασμοί υπάρχουν επειδή ο άνθρωπος δεν έχει ζήσει αυτά που έχει διαβάσει.
Πώς να πιστέψεις ότι το βάρος που βάζει ο Χριστός, φέρνει στην ψυχή ξεκούραση; Μόνο αν το δοκιμάσεις! Ο πολύς κόσμος θεωρεί τη ζωή του Χριστού βαριά. Θα πουν πως ιδιαίτερα σήμερα, δεν πας μπροστά με το Σταυρό στο χέρι. Αυτά δεν γίνονται. Θυμάστε, όμως, την υπόσχεση του Χριστού; «'Αρατε τον ζυγόν μου εφ' υμάς και μάθετε απ' εμού, διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν, και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών διότι ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίον μου ελαφρόν» (Ματθ.ια:29-30).
Τι από τα δύο είναι αλήθεια; Όταν λέει ο Χριστός για παράδειγμα να αγαπάς τους εχθρούς σου, να ευλογείς αυτούς που σε καταριούνται, αυτό ξεκουράζει ή κουράζει την ψυχή; Μόνο όσοι ήταν κουρασμένοι, προσπαθώντας να ξεδιψάσουν μόνοι τους απέτυχαν, βαρέθηκαν και το παραδέχτηκαν μπροστά στο Χριστό, έζησαν με τη δική Του σοφία, μόνο αυτοί ξεκουράστηκαν.
Το παραδέχτηκε η Σαμαρείτιδα (Ιωάν.δ). Στο τέλος, η γυναίκα αυτή πάει πίσω στην πόλη της: «Εξ εκείνης δε της πόλεως πολλοί των Σαμαρειτών επίστευσαν εις αυτόν διά τον λόγον της γυναικός, μαρτυρούσης ότι μοι είπε πάντα όσα έπραξα» (Ιωάν.δ:39).
Βεβαιότητα βιωματική. Ποιος να της πει πως ο Χριστός δεν είναι ο Μεσσίας, αφού της άλλαξε τη ζωή; Και αμέσως μετά γράφει, «Καθώς λοιπόν ήλθον προς αυτόν οι Σαμαρείται, παρεκάλουν αυτόν να μείνη παρ' αυτοίς και έμεινεν εκεί δύο ημέρας. Και πολύ πλειότεροι επίστευσαν διά τον λόγον αυτού, και προς την γυναίκα έλεγον, ότι δεν πιστεύομεν πλέον διά τον λόγον σου επειδή ημείς ηκούσαμεν, και γνωρίζομεν ότι ούτος είναι αληθώς ο Σωτήρ του κόσμου, ο Χριστός» (Ιωάν.δ:40-42). Κι αυτοί είδαν το Χριστό, τον άκουσαν, τους άλλαξε, κι αυτό τους έπεισε.
Ένας εκ γενετής τυφλός που τον γιάτρεψε ο Χριστός, παραδέχτηκε πως ήταν Κύριος. Το γνώρισε βιωματικά. Θυμάστε τους διαλόγους ανάμεσα στον τυφλό, τους γονείς του, τους γραμματείς και το Χριστό. Τον βάζανε πάλι και πάλι να τους πει, πως τον γιάτρεψε και στο τέλος υπάρχει η εξής στιχομυθία: «Δόξασον τον Θεόν ημείς εξεύρομεν ότι ο άνθρωπος ούτος είναι αμαρτωλός. Απεκρίθη λοιπόν εκείνος και είπεν Αν ήναι αμαρτωλός δεν εξεύρω εν εξεύρω, ότι ήμην τυφλός και τώρα βλέπω» (Ιωάν.θ:24-25). Αυτό είναι βεβαιότητα. Εμπειρική βεβαιότητα.
Η βεβαιότητα με κάνει πλούσιο! Δεν είναι τυχαίο που ο Χριστός προσκαλεί τους ανθρώπους να έρθουν και να δούνε. Από την Παλαιά Διαθήκη ακόμη: «Γεύθητε και ιδέτε ότι αγαθός ο Κύριος μακάριος ο άνθρωπος ο ελπίζων επ' αυτόν» (Ψαλμ.λδ:8). Στην Καινή Διαθήκη: «Στραφείς δε ο Ιησούς και ιδών αυτούς ακολουθούντας, λέγει προς αυτούς Τι ζητείτε; Οι δε είπον προς αυτόν, Ραββί, το οποίον ερμηνευόμενον λέγεται, Διδάσκαλε, που μένεις; Λέγει προς αυτούς Έλθετε και ίδετε, ήλθον και είδον που μένει, και έμειναν παρ' αυτώ την ημέραν εκείνην η δε ώρα ήτο ως δεκάτη. Ήτο Ανδρέας ο αδελφός του Σίμωνος Πέτρου εις εκ των δύο, οίτινες ήκουσαν περί αυτού παρά του Ιωάννου και ηκολούθησαν αυτόν» (Ιωάν.α:38-40).
Ο Χριστός σε καλεί και σήμερα και σου λέει, «έλα και δες». Ψάξε, γιατί θα βρεις. Χτύπα γιατί θα σου ανοίξουν. Καθένας που ψάχνει βρίσκει. Η ερώτηση είναι «ψάχνεις»; Το εννοείς; Δεν θα πειστείς για την αλήθεια του Χριστού επειδή κάποιος άλλος το λέει, αλλά επειδή εσύ ο ίδιος θα τη δοκιμάσεις στη ζωή σου. Θα βρεις συγχώρηση, αυτό είναι το πιο σημαντικό απ' όλα. Θα βρεις γιατρειά, παρηγοριά, ελπίδα. Θα βρεις αλήθεια! Έλα και δες! Έτσι θα γίνεις βέβαιος στην αληθινή γνώση. Βέβαιος για το μυστήριο του Πατέρα Θεού και του Ιησού Χριστού.
