Μάθημα 2
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΥΗ
Α. Ο ΔΙΑΔΟΧΟΣ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ
Όταν ο Μωυσής έφτασε στο τέλος της ζωής του, κάποιος έπρεπε να πάρει τη θέση του. Αυτή ήταν μια πολύ σοβαρή απόφαση, γιατί ο διάδοχος θα ήταν αυτός που θα οδηγούσε τον Ισραήλ διαμέσου του Ιορδάνη να καταλάβει τη γη Χαναάν. Η επιλογή του Θεού ήταν ο Ιησούς.
1. Το Όνομα του
Η σημασία του ονόματος «Ιησούς» είναι «ο Γιάχβε είναι Σωτήρας». Στα Εβραϊκά μπορεί να γραφτεί και ως «Χοσία», «Οσία», «Γιεχοσούα», «Γεσούα», αλλά στην Καινή Διαθήκη, στα Ελληνικά, Ιησούς.
2. Η Οικογένειά του
Ήταν ο γιος του Ναυή, από τη φυλή του Ευφραίμ (Αριθ.ιγ:8, 16).
3. Η Εμπειρία του
· Είχε οδηγήσει τον Ισραήλ στη μάχη ενάντια στους Αμαληκίτες (Εξ.ιζ: 8-14).
· Είχε συνοδεύσει το Μωϋσή στα μισά του δρόμου για το όρος Σινά όταν ο Μωυσής έλαβε το Μωσαϊκό Νόμο (Εξ.κδ:13).
· Είχε βοηθήσει το Μωυσή και τον είχε υπηρετήσει στη μετάνοια του Ισραήλ σχετικά με το χρυσό μόσχο (Εξ.λγ:11).
· Πήγε σαν ένας από τους δώδεκα κατασκόπους, αντιπροσωπεύοντας τη φυλή του Ευφραίμ. Έφερε πίσω μια καλή αναφορά και μαζί με τον Χάλεβ, πίεσαν τον Ισραήλ να κατακτήσει τη γη ( Αριθ.ιγ:8, ιδ:6-9).
· Αυτός, μαζί με το Χάλεβ, ήταν ο γεροντότερος που του επετράπη να μπει στη Χαναάν. Πιθανόν να ήταν 90 χρονών.
4. Ο Χαρακτήρας του
Μέσα απ’ όλη του τη ζωή, ο Ιησούς είχε μια πολύ καλή συμπεριφορά, επιδεικνύοντας υπευθυνότητα και ηγετικό πνεύμα. Εκπλήρωσε το τεράστιας ευθύνης έργο να οδηγήσει τους Ισραηλίτες μέσα στη Χαναάν χωρίς ούτε μια στιγμή ν’ απαλλαγεί απ’ τις ευθύνες του. Έδειξε την ταπεινοφροσύνη του καθώς υπηρετούσε το Μωϋσή.
Σ’ όλη του τη ζωή δεν αναφέρεται να έκανε αμαρτίες. Η αναφορά για τη ζωή του ήταν άψογη. Στην κατάκτηση της Χαναάν, το μόνο αρνητικό σημείο ήταν η ήττα στη Γαι, φανερώνοντας έτσι την ανάγκη για ολοκληρωτική υπακοή στις εντολές του Θεού. Μερικά από τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά του ήταν πίστη, υπακοή και θάρρος.
Β. Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΥΗ - ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Εκτός του ότι έφερε το ίδιο όνομα με τον Ιησού και είχε ένα αναμάρτητο μητρώο, ο Ιησούς του Ναυή ήταν ένας τύπος του Ιησού στ’ ακόλουθα:
1. Ήταν ο αρχηγός των στρατευμάτων του Κυρίου.
2. Ακολούθησε το Μωϋσή (το νόμο).
3. Οδήγησε τους άνδρες του σε νίκη.
4. Ήταν ο υπερασπιστής τους (μεσίτης τους).
5. Διαμοίρασε τους κλήρους γης ανάμεσα στον λαό.
Γ. ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ
Ιησ. Ναυή α:1-9
Μετά το θάνατο του Μωϋσή, ο Κύριος φάνηκε στον Ιησού μ’ ένα ενθαρρυντικό μήνυμα. Αυτό είναι ένα απ’ τα πιο ωραία μέρη στο βιβλίο του Ιησού του Ναυή και μπορεί να χωριστεί σε πέντε κύρια τμήματα.
1. Δήλωση σχετικά με το θάνατο του Μωϋσή
Αφού κανείς δεν βρισκόταν μαζί με το Μωϋσή την ώρα που πέθανε, ήταν απαραίτητο για τον Ιησού να είναι βεβαιωμένος ότι όντως είχε πεθάνει. Ο Θεός δεν άφησε τον Ιησού σε αμφιβολία.
2. Η διαθήκη του Αβραάμ βεβαιώνεται για άλλη μια φορά
Ο Θεός καθόρισε ακριβώς τα σύνορα της Υποσχόμενης Γης όπως είχαν προϋποσχεθεί στους πατριάρχες και στο Μωϋσή. Τα σύνορα ήταν προς Νότο η έρημος, ο Ευφράτης βόρεια και η Μεσόγειος θάλασσα δυτικά.
3. Το μήνυμα του θάρρους απ’ το Θεό
Ο Θεός έδωσε μερικές υποσχέσεις στον Ιησού για να τον ενδυναμώσει. Αυτές οι υποσχέσεις ήταν:
· Ο Θεός θα του έδινε κάθε μέρος που το πόδι του θα πατούσε (εδαφ.3).
· Κανένας δεν θα μπορούσε να σταθεί μπροστά του σ’ όλη του τη ζωή (εδαφ.5).
· Ο Θεός θα ήταν μαζί του όπως ήταν με τον Μωυσή (εδαφ.5).
· Δεν θα τον εγκατέλειπε ούτε θα τον καταίσχυνε (εδαφ.5).
· Ο Θεός θα ήταν μαζί του όπου κι αν πήγαινε (εδαφ.9).
4. Η προτροπή του Θεού
Τρεις φορές ο Θεός πρότρεψε τον Ιησού να είναι δυνατός και να έχει θάρρος. Ακόμα τον πρότρεψε να μην αποστρέψει το βλέμμα του απ’ το νόμο του Μωυσή, ούτε δεξιά ούτε αριστερά.
5. Ο Θεός τόνισε τη σημασία του Νόμου
Απ’ τον Ιησού ζητήθηκε να εντρυφά στο νόμο ημέρα και νύχτα και να μην λείψει ποτέ απ’ το στόμα του. Του ειπώθηκε ακόμα ότι πρέπει να τον βλέπει έτσι όπως ήταν γραμμένος. Η υπόσχεση για ευημερία και ευτυχία θα εξαρτιόταν απ’ αυτό τον όρο.
Είναι φανερό ότι ο Ιησούς θυμόταν το μήνυμα του Θεού μέσα στα χρόνια που περνούσαν και αναμφίβολα η επιτυχία του εξαρτήθηκε σημαντικά απ’ αυτό το γεγονός.
Δ. Η ΡΑΑΒ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΙ
Ιησ. Ναυή β:1-24
Ο Ιησούς αναγνώρισε ότι η πόλη της Ιεριχώ ήταν ισχυρή και θα ήταν το πρώτο εμπόδιο που θα έπρεπε να καταρριφθεί. Ήθελε να μάθει περισσότερα γι’ αυτή την πόλη και γι’ αυτό έστειλε δύο κατασκόπους. Αυτοί οι κατάσκοποι προστατεύτηκαν από μία πόρνη, τη Ραάβ, της οποίας το σπίτι ήταν χτισμένο πάνω στα τείχη της πόλης. Όταν οι δύο κατάσκοποι εντοπίστηκαν απ’ το βασιλιά, εκείνη τους έκρυψε στο δώμα κάτω από λινοκάλαμα. Ήταν πεπεισμένη ότι την πόλη θα την καταλάμβαναν οι Ισραηλίτες και ζήτησε να προστατέψουν εκείνη και την οικογένειά της σε αντάλλαγμα της ζωής των κατασκόπων. Με τη βοήθειά της, οι δύο άνδρες φυγαδεύτηκαν και γύρισαν πίσω στον Ιησού. Δεν μπόρεσαν να μάθουν πολλά για την πόλη, αλλά αυτό που έμαθαν ήταν ότι ο λαός της ήταν τρομοκρατημένος με τον Ισραήλ. Αυτό και μόνο ήταν μια καλή είδηση.
Η Ραάβ έδεσε ένα κόκκινο πανί στο παράθυρο της, το οποίο, σαν το αίμα στις πόρτες των Ισραηλιτών τον καιρό του Πάσχα, έγινε το μέσο της σωτηρίας της. Αυτό το κόκκινο πανί ήταν ένας τύπος της κόκκινης γραμμής που διατρέχει όλη την Αγία Γραφή. Σαν αποτέλεσμα η Ραάβ και η οικογένειά της σώθηκαν κι εκείνη περιέχεται μέσα στην γενεαλογική σειρά από όπου θα ερχόταν ο Δαβίδ και ο Ιησούς (Ματθ.α: 5).
Ε. ΔΙΑΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΙΟΡΔΑΝΗ
Ιησ. Ναυή γ,δ
Το επόμενο πρωί μετά την επιστροφή των κατασκόπων, ο Ιησούς διατάζει το λαό να κινηθεί προς την όχθη του Ιορδάνη ποταμού. Εκεί κατασκήνωσαν τρεις μέρες έως ότου έλαβαν τελικές οδηγίες. Ο ποταμός βρισκόταν σε υπερχείλιση, κάνοντας ακόμη δυσκολότερη τη διάβαση.
Όταν όλα ήταν έτοιμα, η κιβωτός, που μεταφερόταν από τους Λευίτες, στάθηκε μπροστά. 900 περίπου μέτρα χώριζαν το λαό απ’ την κιβωτό κι αυτό επέτρεπε σε πολύ πλήθος να τη βλέπει καθαρά μπροστά. Καθώς τα πόδια των ιερέων άγγιξαν τα νερά του ποταμού, ένα μεγάλο θαύμα συνέβη. Κάθε σταγόνα νερού τραβήχτηκε και στάθηκε από την μια όχθη σαν ένα μεγάλο όρος και τα νερά τα πιο κάτω έφυγαν μέσα στην Νεκρά θάλασσα. Το φράγμα του Θεού ήταν δυνατότερο από οποιοδήποτε άλλο ανθρώπινο οικοδόμημα.
Οι ιερείς σταμάτησαν στα μισά του ποταμού. Έμειναν κρατώντας την κιβωτό του Κυρίου μέχρι όλος ο λαός πέρασε απ’ την άλλη μεριά. Το όνομα του Κυρίου ήταν πάνω στην κιβωτό Του (Α’ Χρον. ιγ:6).
Εδώ η καινούργια γενιά που γεννήθηκε στην έρημο βαπτίζεται. Όπως και η παλιότερη γενιά που βαπτίστηκε με το πέρασμα της Ερυθράς θάλασσας, αυτή η καινούργια γενιά έπρεπε κι αυτή να περάσει δια μέσω του νερού (στο όνομα του Κυρίου).
Φτιάχτηκαν δύο μνημεία αυτού του περάσματος, ένα στον Ιορδάνη και το άλλο στα Γάλγαλα, όπου ο λαός κατασκήνωσε (Ιησ. Ναυή δ:1-24). Δώδεκα άνδρες, ένας από κάθε φυλή, πήρε μία πέτρα ο καθένας απ’ τον Ιορδάνη, από κει κοντά που στέκονταν οι ιερείς, και την μετέφεραν στο μέρος που κατασκήνωσαν. Μετά ο Ιησούς έστησε δώδεκα πέτρες στη μέση του ποταμού, στο σημείο από όπου οι προηγούμενες είχαν παρθεί.
Οι ιερείς κρατώντας την κιβωτό κινήθηκαν μέχρι την απέναντι όχθη και τα νερά επανήλθαν ξανά. Όταν όλος ο λαός έφτασε στα Γάλγαλα, ο Ιησούς έφτιαξε το δεύτερο λοφίσκο από τις πέτρες που είχε πάρει απ’ τον ποταμό.
Ζ. Η ΠΕΡΙΤΟΜΗ
Η γενιά που γεννήθηκε στην έρημο δεν είχε περιτμηθεί, αλλά στα Γάλγαλα, μετά που πέρασαν τον Ιορδάνη ποταμό, ο Ιησούς διέταξε ότι όλοι έπρεπε να περιτμηθούν. Αυτή η τελετή είχε δοθεί στον Αβραάμ και τώρα δίνεται σαν σημείο ξεχωρισμού μεταξύ των Ισραηλιτών και των νέων γειτόνων τους. Επίσης συμβόλιζε την απομάκρυνση της ντροπής (μομφής) του Ισραήλ.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στη σημερινή εκκλησιαστική οικονομία, η τελετή της περιτομής δεν ισχύει, αλλά μάλλον το Άγιο Πνεύμα διακονεί σε κάθε μια καρδιά και το σώμα βυθίζεται στο νερό στο όνομα του Κυρίου (Φιλιπ.γ:3, Κολ.β:11-13).
