Λουκ.κ:17-18 Α’ Πετρ.β:4-8 Ησ.κη:16 Α’ Κορ.α:22-23
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο Χριστός είναι το μόνο στερεό θεμέλιο πάνω στο οποίο ο άνθρωπος μπορεί να στηρίξει και να χτίσει με ασφάλεια τη ζωή του. Είναι το μοναδικό θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται και αναπαύεται η εκκλησία και το μόνο ασφαλές θεμέλιο για οποιοδήποτε ξεκίνημα.
Στις μέρες μας, ακρογωνιαίος λίθος είναι μια τυπική πέτρα χτισίματος, που συνήθως τοποθετείται στον εξωτερικό τοίχο του κτιρίου για να θυμίζει την αφιέρωσή του ή την ημερομηνία που χτίστηκε, ποιος το έκτισε, και άλλες πληροφορίες.
Όμως τα παλιά χρόνια, ο ακρογωνιαίος λίθος εξυπηρετούσε ένα πολύ πιο σημαντικό σκοπό. Πριν ανακαλυφθούν οι σύγχρονοι μέθοδοι χτισίματος, ο ακρογωνιαίος λίθος ήταν ο πρώτος θεμέλιος λίθος που έμπαινε, και απ’ αυτόν και πάνω σ’ αυτόν υψωνόταν η οικοδομή. Ήταν το σημείο εκκίνησης.
Ο Ιησούς είναι το σημείο εκκίνησης κάθε θεοσεβούς προσπάθειας, κι ο καθένας που θα τον βάλει σαν ακρογωνιαίο λίθο μπορεί να χτίσει με ασφάλεια. Απ’ την άλλη μεριά, όσοι Τον απορρίπτουν στο χτίσιμό τους κάποια στιγμή θα συναντήσουν μεγάλη θλίψη.
Ι. Ο ΛΙΘΟΣ ΠΡΟΣΚΟΜΜΑΤΟΣ
Οι Γραφές είναι πολύ καθαρές στη διακήρυξή τους ότι ο Ιησούς είναι «λίθος προσκόμματος» και «πέτρα σκανδάλου» (Ρωμ.θ:33). Όμως πώς μπορούν τέτοιοι αρνητικοί τίτλοι ν’ αφορούν στο Χριστό; Η απάντηση βρίσκεται στη γνώμη που έχουν οι άνθρωποι γι’ Αυτόν, στη στάση που κρατάνε απέναντί Του, στο πώς Τον χρησιμοποιούν.
Η υπόθεση Ιησούς δεν μπορεί να παραγνωριστεί ατιμωρητί. Οι άνθρωποι που Τον αγνοούν βάζουν σε κίνδυνο τους εαυτούς του. Η ερώτηση: «Σείς τίνα με λέγετε ότι είμαι;» έχει αιώνιες συνέπειες. Ο Πιλάτος προσπάθησε να πλύνει τα χέρια του γι’ Αυτόν, αλλά δεν ήταν τόσο εύκολο όσο φαινόταν. Ρώτησε το πλήθος τί θα έκαναν με τον Ιησού, αλλά γρήγορα ανακάλυψε ότι κι αυτός επίσης έπρεπε να κάνει κάτι μ’ Αυτόν (Ματθ.κζ:22-25).
Α. Στους Ιουδαίους
Ο Κύριός μας «ανέτειλε εξ Ιούδα» (Εβρ.ζ:14). Είναι «ο λέων του Ιούδα» (Αποκ.ε:5). Ο Παύλος μιλώντας για τα προνόμια των Εβραίων λέει: «των οποίων είναι οι πατέρες και εκ των οποίων εγεννήθη ο Χριστός το κατά σάρκα» (Ρωμ.θ:5).
Ο Ιησούς ήταν η «ράβδος εκ του κορμού του Ιεσσαί» (Ησ.ια:1). Αυτός ήταν «το γένος του Δαβίδ» (Αποκ.κβ:16). Αυτός ήταν ο «Υιός του Δαβίδ». Κι όμως, η Γραφή λέει ότι «Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι δεν εδέχθησαν αυτόν» (Ιωαν.α:11).
Γιατί προσέκοψαν οι Εβραίοι; Ο βασικός λόγος που οι Εβραίοι δεν δέχτηκαν τον Ιησού σαν τον Χριστό, το Μεσσία των Εβραϊκών Γραφών, ήταν οι αξιώσεις Του για τη θεότητά Του! Όταν τους ρώτησε γιατί ζητούν να Τον λιθοβολήσουν, απάντησαν: «Περί βλασφημίας και διότι συ άνθρωπος ών, κάμνεις σεαυτόν Θεόν» (Ιωαν.ι:33).
Ο Ιησούς εκπλήρωσε τις προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης.
Ο Ιησούς, σαν «Ο Θεός που εφανερώθη εν σαρκί», ήταν η εκπλήρωση όλων των προφητειών για τον ερχόμενο Λυτρωτή. Η πρώτη υπόσχεση, ότι «το σπέρμα της γυναικός» θα σύντριβε την κεφαλή του όφη εκπληρώθηκε όταν «Ο Θεός εξαπέστειλεν τον Υιόν αυτού, όστις εγεννήθη εκ γυναικός...» (Γαλ.δ:4).
Ο Ιησούς ήταν «Ο Γιος σημείο», ο Οποίος θα γεννιόταν από παρθένο όπως είχε υποσχεθεί στον Ησ.θ:6 και ζ:14. Εκπλήρωσε τη Γραφή στη γέννησή Του (Μιχ.ε:2) και στο θάνατό Του (Ησ.νγ:9). Εκπλήρωσε τους Μεσσιανικούς Ψαλμούς. Διάβασε για παράδειγμα Ψαλμ.β και Ψαλμ.ξζ.
Όταν ο Ιησούς μιλούσε στους Εβραίους, τους είπε «Ερευνάτε τας γραφάς, διότι σεις νομίζετε ότι εν αυταίς έχετε ζωήν αιώνιον και εκείναι είναι αι μαρτυρούσαι περί εμού» (Ιωαν.ε:39).
Όταν οι Εβραίοι απέρριψαν τον Ιησού Χριστό, απέρριψαν ακριβώς αυτές τις Γραφές τις οποίες υποστήριζαν ότι πίστευαν. Οι μαθητές Του τελικά κατάλαβαν ότι η ζωή και ο θάνατός Του ήταν όλα εκπλήρωση των Γραφών (Λουκ.κδ:44-45).
Ο Ιησούς Χριστός αξίωσε και δέχτηκε το προνόμιο της θεότητας.
Όταν ο αρχιερέας ρώτησε τον Ιησού «Σύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του Ευλογητού;» ο Ιησούς απάντησε «Εγώ είμαι». (Ρωμ.θ:5 ο Υιός του Ευλογητού είναι ο Ίδιος ο Ευλογητός).
Ο Ιησούς δεν αξίωσε μόνο ότι ήταν ο Χριστός, ο Μεσσίας, ο Κεχρισμένος, αλλά κι ότι ήταν ο Υιός του Θεού αποκαλύπτοντας έτσι το Θεό σαν Πατέρα Του. Είπε: «Εγώ και ο Πατήρ έν είμεθα» (Ιωαν.ι:30). Είπε ακόμα: «Όστις είδεν εμέ, είδε τον Πατέρα» (Ιωαν.ιδ:9).
Ο Ιησούς είπε: «Διότι εάν δεν πιστεύσητε ότι εγώ είμαι, θέλετε αποθάνει εν ταις αμαρτίαις υμών» (Ιωαν.η:24). Σ’ αυτό το εδάφιο χρησιμοποίησε το όνομα που ο Θεός είχε δώσει για τον Εαυτό Του, στο Μωυσή, στην Παλαιά διαθήκη. Ακόμα ο Ιησούς αναφέρθηκε στην όραση του Ησαΐα και είπε ότι ήταν η δική Του δόξα που είδε ο Ησαΐας όταν έγραφε «Είδον τον Κύριον (Γιάχβε) καθήμενον επί θρόνου υψηλού και επηρμένου» (Ησ.ς:1 & Ιωαν.ιβ:41).
Για τους Εβραίους που ήταν «ποτισμένοι» με τη διδασκαλία του μονοθεϊσμού, οι δηλώσεις που έκανε ο Ιησούς σήμαιναν ότι απαιτούσε ότι είναι ο Θεός. Πολλά χρόνια πριν, ο Μωυσής τους είχε προειδοποιήσει ότι αν κάποιος προφήτης, ή κάποιος που βλέπει όνειρα απαιτήσει ότι είναι Θεός, ή προσπαθήσει να τους στρέψει σε άλλους θεούς, να τον σκοτώσουν.
Οι Εβραίοι κατάλαβαν σωστά τις απαιτήσεις του Ιησού ότι είναι Θεός, αλλά απέτυχαν στο να καταλάβουν ότι ο Ιησούς δεν ήταν ένας άλλος Θεός δίπλα σ’ Αυτόν που είχαν διδαχτεί να πιστεύουν. Γι’ αυτό ο Παύλος λέει: «αν ήθελον γνωρίσει, δεν ήθελον σταυρώσει τον Κύριον της δόξης» (Α’ Κορ.β:8).
Ο Ιησούς δεν ήταν κάποιος άλλος που κι αυτός ήταν Θεός, αλλά ήταν ο Θεός που φανερώθηκε μέσα σε σάρκα (Α’ Τιμ.γ:16). Ήταν ο Εμμανουήλ, ο Θεός μαζί μας (Ματθ.α:23). Μέσα Του κατοικούσε όλο το πλήρωμα της θεότητας σωματικά (Κολ.β:9). Ήταν ο Γιάχβε της Παλαιάς Διαθήκης μέσα στον άνθρωπο Ιησού Χριστό. Ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος που κόπηκε για να χρησιμοποιηθεί στην οικοδομή, αλλά απορρίφθηκε απ’ τους οικοδομούντες.
Οι Εβραίοι κρίθηκαν που απέρριψαν τον ακρογωνιαίο λίθο.
Ο Ιησούς μίλησε γι’ αυτό το λίθο που απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες κι ο οποίος έγινε κεφαλή γωνίας (Ματθ.κα:42). Γι’ αυτή την αποδοκιμασία η βασιλεία του Θεού αφαιρέθηκε απ’ τον Ισραήλ (Ματθ.κα:43-45). Δες Ρωμ.ια:20-22.
Το έθνος Ισραήλ ακόμα προσκόπτει στο λίθο προσκόμματος. Έχουν απορρίψει τον Ιησού ζημιώνοντας τους εαυτούς τους κι ο Χριστός δεν πρόκειται να συνδιαλλαγεί ξανά μαζί τους μέχρι να ομολογήσουν «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι Εβραίοι για τους οποίους ο Χριστός είναι λίθος προσκόμματος και πέτρα σκανδάλου.
Β. Στον καθένα που δεν υπακούει
Σήμερα, για άλλη μια φορά, ο Ιησούς παρουσιάζεται σαν ο μόνος κατάλληλος Λίθος για να χτίσει κανείς. Ωστόσο, για άλλη μια φορά, απορρίπτεται απ’ το να είναι κεφαλή της οικογένειας, κεφαλή των κρατών, κεφαλή της εκκλησίας.
Για όλους αυτούς που κάνουν αυτές τις εκλογές, ο Χριστός παραμένει Πέτρα Σκανδάλου. Πολλοί Τον βρίσκουν ενοχλητικό για τις επιθυμίες τους, τις επιδιώξεις τους και τον τρόπο ζωής που θα ήθελαν να ζήσουν. Αυτοί που δεν υπακούουν και προσκόπτουν στο λόγο θα συντριφθούν.
Δεν υπάρχει σωτηρία έξω απ’ τον Ιησού Χριστό (Πράξ.δ:12). Πρέπει να πιστέψουμε στ’ όνομά Του για να σωθούμε (Ιωαν.α:12).
Όταν ασχολούμαστε με τη σπουδαιότητα του ονόματος του Ιησού, συνήθως απορούμε γιατί οι άνθρωποι αρνούνται ν’ αναγνωρίσουν το όνομά Του. Το όνομά Του είναι το εξοχώτερο όλων των αγγέλων, γιατί είναι κληρονομικό (Εβρ.α:4,8,5). Αυτός είπε: «Εγώ ήλθον εν τω ονόματι του πατρός μου» (Ιωαν.ε:43).
Η Γραφή μας λέει ότι το όνομά του είναι το υπερπάν όνομα κι ότι σ’ αυτό το όνομα θα γονατίσουν τα πάντα... (Φιλιπ.β:10-111).
Παρόλα αυτά υπάρχουν ακόμα αυτοί που προσκόπτουν σ’ αυτό το λίθο προσκόμματος. Αρνούνται να δώσουν στο Χριστό την υπέρτατη αξία και σεβασμό. Μερικοί αρνούνται ακόμα να Τον δουν σαν τον Κύριο πάντων. Όμως εμείς, ας πούμε μαζί με το Θωμά: «Ο Κύριός μου και ο Θεός Μου»! (Ιωαν.κ:28) και μαζί με τον Παύλο: «Διότι απεφάσισα να μη εξεύρω μεταξύ σας άλλο τι, ειμή Ιησούν Χριστόν, και τούτον εσταυρωμένον» (Α’ Κορ.β:2).
ΙΙ. ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ
Αν και είναι πολλοί αυτοί που δεν αφήνουν τον Ιησού να επηρεάσει τη ζωή τους, υπάρχουν αμέτρητοι άλλοι που έχουν πιστέψει σ’ Αυτόν «προς σωτηρίαν της ψυχής» (Εβρ.ι:39). Αυτοί έχουν ανακαλύψει ότι ο Ιησούς δεν είναι μόνο το θεμέλιο που μπορεί κανείς να εμπιστευθεί, αλλά ότι είναι μια ατελεύτητη αξία. Η αξία αυτή γίνεται τόσο μεγαλύτερη, όσο εμείς τη βάζουμε σε δοκιμασία. Η τιμή ενός διαμαντιού ή κάποιου άλλου πολύτιμου λίθου αποφασίζεται και ορίζεται από τεστ που φανερώνουν την καθαρότητά του.
Επειδή ο Ιησούς είναι ο Θεός που φανερώθηκε στη σάρκα, όλα αυτά που απέδειξε σ’ αυτούς που Τον εμπιστεύθηκαν στην Παλαιά Διαθήκη, μπορεί να τα αποδείξει και σ’ αυτούς που θα Τον εμπιστευθούν στην Καινή Διαθήκη.
Α. Δοκιμασμένο θεμέλιο
Όταν ο Ιησούς είπε: «και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου», δεν εννοούσε ότι θα τη χτίσει πάνω στον Πέτρο. Αυτός ήταν μια «πέτρα» στη βασιλεία του Θεού, αλλά η εκκλησία οικοδομείται πάνω στο Χριστό που είναι η κεφαλή γωνίας (Ματθ.ις:18 Εφεσ.β:20).
Η εκκλησία είναι κτισμένη πάνω σ’ αυτό που είναι ο Ιησούς Χριστός, στη θεότητά Του, κι όχι στην αδυναμία ενός ανθρώπου όπως ο Πέτρος. Η εκκλησία της Καινής Διαθήκης συμπεριλαμβανομένου και του Πέτρου αναγνωρίζει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι το μόνο θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορούμε να οικοδομήσουμε τη ζωή μας για την αιωνιότητα «Διότι θεμέλιον άλλο ουδείς δύναται να θέση παρά το τεθέν, το οποίον είναι ο Ιησούς Χριστός» (Α’ Κορ.γ:11).
Όταν βλέπουμε τις αναφορές αυτών που εμπιστεύτηκαν το Χριστό για βοήθεια, ανακαλύπτουμε ότι κάθε φορά Αυτός αποδεικνυόταν αληθινός.
Η εκκλησία στην έρημο.
Στο κήρυγμά του ο Στέφανος μίλησε για τον Ισραήλ σαν «την εκκλησία εν τη ερήμω» (Πράξ.ζ:38). Επειδή όλα αυτά που συνέβησαν στους Ισραηλίτες γράφτηκαν για δικά μας παραδείγματα, μπορούμε να δούμε σ’ αυτούς τους ανθρώπους παράλληλες καταστάσεις μ’ αυτές της εκκλησίας.
«Και πάντες το αυτό πνευματικόν ποτόν έπιον διότι έπινον από πνευματικής πέτρας ακολουθούσης η δε πέτρα ήτο ο Χριστός» (Α’ Κορ.ι:4).
Όταν ο Ισραήλ άφησε την Αίγυπτο κι άρχισε να βαδίζει προς τη γη Χαναάν, ήταν ένα ανάμικτο πλήθος ανθρώπων που βασικά ήταν ακατάλληλο για το επικίνδυνο αυτό ταξίδι. Δεν είχαν αρκετές προμήθειες, ούτε στρατιωτική εκπαίδευση που θα τους ετοίμαζε για τις μάχες που θα έδιναν. Η μοναδική ελπίδα σωτηρίας τους βασιζόταν στο γεγονός ότι δεν ήταν μόνοι τους - είχαν την «Πέτρα» που ταξίδευε μαζί τους.
Όταν χρειαζόταν οδηγία, ακολουθούσαν τη νεφέλη τη μέρα και τη στήλη φωτιάς τη νύχτα. Όταν χρειαζόταν προστασία, ο Θεός είτε στεκόταν ανάμεσα σ’ αυτούς και τους εχθρούς τους, ή τους έδινε υπερφυσικές νίκες (Ιεριχώ). Όταν είχαν ανάγκη προμηθειών, ο Κύριος «έστρωνε τράπεζα» εις την έρημο (Εξ.ις:15).
Ο Θεός έδινε καθημερινά το Μάνα για να υποστηρίξει τους Ισραηλίτες και τους προμήθευε μ’ αυτό μ’ όλες τις απαραίτητες βιταμίνες και θρεπτικές ουσίες που χρειαζόταν για να ζήσουν. Όταν παραπονέθηκαν για το Μάνα, τους έστειλε ορτύκια. Όταν τέλειωσε το νερό, τους έδωσε νερό απ’ το βράχο. Όταν έφτασαν κάπου που τα νερά ήταν πικρά, ο Μωυσής οδηγήθηκε να πετάξει μέσα στα νερά ένα ξύλο και τα νερά έγιναν γλυκά. Όλα αυτά, οδήγησαν τον Ιησού του Ναυή να πει: «Δεν διέπεσεν ουδέ είς εκ πάντων των αγαθών λόγων τους οποίους Κύριος ο Θεός σας ελάλησε δια σάς» (Ι.Ναυή κγ:14).
Το νέφος των μαρτύρων
Ούτε ο χώρος, ούτε ο χρόνος μας επιτρέπει ν’ ασχοληθούμε με όλους που τοποθέτησαν την εμπιστοσύνη τους στο Θεό και δεν απογοητεύτηκαν. Το Εβρ.ια μας δίνει μερικά ονόματα και εμπειρίες ανθρώπων που θριάμβευσαν δια πίστεως. Και συμπληρώνει ο απόστολος Παύλος «θέλει με λείψει ο καιρός» για να μιλήσω για όλους (ια:32). Τους ονομάζει όμως «νέφος μαρτύρων» (ιβ:1), όλους αυτούς που κατάλαβαν ότι μπορεί κάποιος να εξαρτάται και να εμπιστεύεται το Θεό.
Ο Νώε γεννήθηκε και μεγάλωσε την εποχή που οι διαλογισμοί των καρδιών των ανθρώπων ήταν μόνο και συνέχεια κακοί. Αυτές τις μέρες της κακίας (που ο Ιησούς τις συμπαραβάλει με τις μέρες που ζούμε) ο Νώε βρήκε χάρη στα μάτια του Θεού. Ο Κύριος είπε στο Νώε ότι προτίθεται να εξαφανίσει κάθε είδους ζωή απ’ το πρόσωπο της γης με εξαίρεση αυτόν και όσους βρισκόταν μαζί του μέσα στην κιβωτό.
Ο Νώε έφτιαξε την κιβωτό, αλλά ο Θεός του έδωσε το σχέδιο, κι ο Θεός ήταν Αυτός που έκλεισε την πόρτα της κιβωτού. Έκλεισε το Νώε μέσα στην κιβωτό της σωτηρίας Του.
Η ιστορία των τριών Εβραιόπουλων που αρνήθηκαν να προσκυνήσουν τη Βαβυλωνιακή εικόνα είναι πολύ γνωστή. Η αντίδρασή τους στη διαταγή του βασιλιά έγινε αιτία να τους ρίξουν μέσα σ’ ένα καμίνι που είχε πυρωθεί εφτά φορές περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ωστόσο, οι φλόγες δεν μπόρεσαν να τους πειράξουν γιατί ο Θεός ήταν εκεί μαζί, στη δοκιμασία τους. Όταν ο βασιλιάς κοίταξε μέσα στη φωτιά είπε: «Δεν ερρίψαμεν τρείς άνδρας δεδεμένους εις το μέσον του πυρός; Οι δε απεκρίθησαν, και είπον πρός τον βασιλέα, Αληθώς βασιλεύ. Και αποκριθείς είπεν, Ιδού, εγώ βλέπω τέσσαρας άνδρας λελυμένους, περιπατούντας εν μέσω του πυρός, και βλάβη δεν είναι εις αυτούς και η όψις του τετάρτου είναι ομοία με υιόν Θεού» (Δαν.γ:24,25).
Σε κάθε περίπτωση, αυτοί που εμπιστεύονται το Θεό ανακαλύπτουν ότι Αυτός είναι που τους βγάζει μέσα απ’ τις δοκιμασίες. Ο Δαβίδ είπε: «Διότι διά σου θέλω διασπάσει στράτευμα, και διά του Θεού μου θέλω υπερπηδήσει τείχος» (Ψαλμ.ιη:29).
Ο Θεός ήταν μαζί με τον Ιώβ στην αρρώστια του, ήταν μαζί με τον Ιωσήφ μέσα στη φυλακή. Ήταν μαζί με τον Ιεζεκιήλ στην αιχμαλωσία και μαζί με το Δανιήλ στο λάκκο με τα λιοντάρια. Η πιστότητα του Θεού μπορεί να συνοψιστεί μ’ αυτό το εδάφιο: «Νέος ήμην, και ήδη εγήρασα και δεν είδον δίκαιον εγκαταλελειμμένον, ουδέ το σπέρμα αυτού ζητούν άρτον» (Ψαλμ.λζ:25).
Β. Σίγουρο θεμέλιο
Ο ψαλμωδός κάποτε έκανε την ερώτηση: «Εάν τα θεμέλια καταστραφώσιν, ο δίκαιος τί δύναται να κάμη;» (Ψαλμ.ια:3). Ο Παύλος απάντησε σ’ αυτή την ερώτηση λέγοντας: «Το στερεόν όμως θεμέλιον του Θεού μένει, έχον την σφραγίδαν ταύτην. Γνωρίζει ο Κύριος τους όντας αυτού και ας απομακρυνθή από της αδικίας πάς όστις ονομάζει το όνομα του Χριστού» (Β’ Τιμ.β:19). Ο λίθος που μπήκε σαν ακρογωνιαίος στη Σιών είναι σίγουρο θεμέλιο, δεν μπορεί να καταστραφεί.
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο θεμέλιος λίθος της εκκλησίας.
Αυτός είναι ο αρχηγός και ο τελειωτής της πίστης μας (Εβρ.ιβ:2). Είναι δυνατόν στους ανθρώπους να καταστρέψουν την οικοδομή, αλλά είναι αδύνατον να καταστρέψουν το θεμέλιο.
«και επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου και πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ’ αυτής» (Ματθ.ις:18).
Όταν 120 άνθρωποι μαζεύτηκαν στο ανώγειο υπακούοντας στην εντολή του Ιησού «σείς δε καθίσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ, εωσού ενδυθήτε δύναμιν εξ ύψους» (Λουκ.κδ:49), έγιναν η εκκλησία, το σώμα του Χριστού, όταν το Πνεύμα τους πλήρωσε.
Ο Ιησούς είχε πει: «επί ταύτης της πέτρας θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου». Την ημέρα της Πεντηκοστής διαβάζουμε ότι «Ο δε Κύριος προσέθετε καθ’ ημέραν εις την εκκλησίαν τους σωζομένους» (Πράξ.β:47).
Ο Πέτρος ονόμασε αυτή την έκχυση του Αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής σαν «την αρχή» (Πράξ.ια:15). Η εκκλησία ξεκίνησε την ημέρα της Πεντηκοστής με 120 μέλη, και ο Κύριος άρχισε να προσθέτει!
Κάποιος είπε ότι αν έμεναν μόνο δύο άνθρωποι πάνω σ’ όλη τη γη, οι οποίοι όμως θα πίστευαν στις διδασκαλίες των αποστόλων, θα μπορούσαν να δώσουν τα χέρια και να πούνε: «Αδελφέ, είμαστε η εκκλησία»! Η εκκλησία είναι οικοδομημένη πάνω στο σωστό θεμέλιο, και το θεμέλιο αυτό είναι στέρεο.
Η πρώτη εκκλησία είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει την ελαστικότητα και τη στερεότητα της πίστης της. Αν και υπήρξαν μεμονωμένα άτομα που αποσκίρτησαν απ’ την πίστη, η πίστη άντεξε στο χρόνο, κι ο Θεός που είχαν εμπιστευθεί δεν τους εγκατέλειψε.
«διότι εξεύρω εις τίνα επίστευσα και είμαι πεπεισμένος ότι είναι δυνατός να φυλάξη την παρακαταθήκην μου μέχρις εκείνης της ημέρας» (Β’ Τιμ.α:12).
Όπως οι άγιοι της Παλαιάς Διαθήκης είχαν καταλάβει ότι ο Θεός ήταν μαζί τους μέσα σε κάθε δυσκολία κι αναποδιά, έτσι και οι άγιοι της Καινής Διαθήκης κατάλαβαν ότι ο Θεός είναι ο Ελευθερωτής τους.
Στην πρώτη εκκλησία βρίσκουμε πολλές περιπτώσεις φυλακίσεων. Όχι επειδή ήταν παράνομοι, αλλά απλά αισθανόταν ότι «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους» (Πράξ.ε:29). Όποτε χρειαζόταν έβαζαν την πίστη τους σε δοκιμασία. Όμως ο Θεός ελευθέρωσε τους αποστόλους απ’ τη φυλακή (Πράξ.ε:18-19). Ελευθέρωσε τον Πέτρο απ’ τη φυλακή(Πράξ.ιβ:17). Ελευθέρωσε τον Παύλο και το Σίλα απ’ τη φυλακή (Πράξ.ις:26).
Ωστόσο, υπήρξαν φορές που ο Θεός δεν ελευθέρωσε τους πιστούς απ’ τη φυλακή, αλλά ήταν μαζί τους σ’ όλη τη διάρκεια αυτής της εμπειρίας. Σε μια περίπτωση, όταν ο Παύλος είχε εγκαταλειφθεί απ’ όλους τους φίλους του επειδή ντρεπόταν για τα δεσμά του κι είχε μείνει μόνος του στη φυλακή, γράφει: «αλλ’ ο Κύριος με παρεστάθη, και με ενεδυνάμωσε» (Β’ Τιμδ:17).
Σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν οι πιστοί χρειαζόταν να φτάσουν ακόμα και στο θάνατο, δεν αισθανόταν νικημένοι γιατί ήταν αποφασισμένοι να δοξάσουν το Θεό είτε με τη ζωή τους είτε με το θάνατό τους. Μέσα σ’ όλα αυτά το θεμέλιο παρέμενε σταθερό.
«Τίς θέλει μας χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις, ή στενοχωρία, ή διωγμός, ή πείνα, ή γυμνότης, ή κίνδυνος, ή μάχαιρα; (Καθώς είναι γεγραμμένον, Ότι ένεκα σου θανατούμεθα όλην την ημέραν, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής). Αλλ’ εις πάντα ταύτα υπερνικώμεν διά του αγαπήσαντος ημάς. Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή, ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις, ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα, ούτε ύψωμα ούτε βάθος, ούτε άλλη τις κτίσις, θέλει δυνηθή να χωρίση ημάς από της αγάπης του Θεού, της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών» (Ρωμ.η:35-39).
Γ. Πολύτιμο θεμέλιο
Μ’ όλα αυτά που έχουν λεχθεί για τον Κύριό μας, θα έλεγε κανείς ότι όλοι οι άνθρωποι θα Τον έβλεπαν σαν ανεκτίμητο απόκτημα. Ωστόσο είναι πολύτιμος μόνο γι’ αυτούς που πιστεύουν. Ο άπιστος παραβλέπει αυτό τον ασυνήθιστο θησαυρό, αντίθετα με τον πιστό που Τον ψάχνει όπως άλλοι ψάχνουν για χρυσάφι κι ασήμι.
Λέγεται μια ιστορία για κάποιο άνθρωπο στη Νότια Αφρική, που όταν άκουσε ότι βρίσκουν διαμάντια σε διάφορα μέρη της γης, άφησε την καλύβα από λάσπη που έμενε και πήγε να βρει κι αυτός διαμάντια. Χρόνια αργότερα, όταν κάποιοι άλλοι πήγαν να μείνουν στην καλύβα του, ανακάλυψαν σ’ ένα τοίχο μια πέτρα που γυάλιζε. Μ’ ένα μαχαίρι την αφαίρεσαν και για μεγάλη τους έκπληξη, ήταν ένα μεγάλο διαμάντι! Ψάχνοντας περισσότερο στους τοίχους της καλύβας, βρήκαν κι άλλα διαμάντια. Είχαν βρει πολύτιμους λίθους στους τοίχους αυτού του ταπεινού σπιτιού. Αυτά που ο άνθρωπος έψαχνε να βρει τόσο μακριά, ταξιδεύοντας ίσως σε άλλους ηπείρους, βρισκόταν μόλις λίγα εκατοστά μακριά του.
Πολλοί έχουν απορρίψει το Χριστό αναζητώντας άλλα πράγματα που θεωρούν ότι αξίζουν. Όμως αυτοί που Τον έχουν πλησιάσει και Τον έχουν γνωρίσει από κοντά, έχουν καταλάβει ότι είναι ένας πολύτιμος λίθος, ένας πολύτιμος ακρογωνιαίος λίθος.
Το κάθε τι σχετικά με το Χριστό είναι πολύτιμο. Ο Ιούδας Τον πούλησε για τριάκοντα αργύρια, αλλά ο Πέτρος είπε ότι το αίμα Του που μας λύτρωσε είναι τίμιο (Α’ Πετρ.α:19).
Πολλές φορές η αξία ενός πράγματος ορίζεται απ’ την έλλειψή του. Για το Χριστό θα μπορούσε να ειπωθεί ότι είναι μοναδικός, είναι ο μόνος Σωτήρας. Είναι ο Δημιουργός, ο μόνος Κύριος, ο μόνος Θεός. Είναι πολύτιμος!
ΙΙΙ. ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - ΛΙΘΟΣ ΚΡΙΣΗΣ
Η τελευταία πράξη του μεγάλου δράματος της απολύτρωσης δεν έχει παιχτεί ακόμα. Μόνο τότε θα μπορέσει να εκτιμήσει κανείς την αξία που έχει να γνωρίζεις τον Ιησού Χριστό.
Σήμερα, ο Κύριος προσφέρει σωτηρία και φανερώνεται σαν Θεός αγάπης. Στα τέλη των αιώνων, στα τέλη αυτής της οικονομίας θα φανερωθεί σαν ο Κύριος των κυρίων και θα συντρίψει τους εχθρούς Του. Θ’ αποκαλυφθεί σαν ο λίθος που πέφτει και κάνει κρίση στο σύστημα του Αντίχριστου.
Το δεύτερο κεφάλαιο του Δανιήλ αναφέρεται σ’ ένα όνειρο που είδε ο Ναβουχοδονόσορ, ο βασιλιάς της Βαβυλώνας. Αυτό το όνειρο που στη συνέχεια ερμηνεύτηκε απ’ το Δανιήλ, ήταν μια εικόνα φτιαγμένη από διάφορα υλικά.
Στην ερμηνεία που έδωσε ο Δανιήλ, αυτή η εικόνα αντιπροσώπευε τα βασίλεια, τις παγκόσμιες αυτοκρατορίες που επρόκειτο να κυβερνήσουν μέχρι τα τέλη των αιώνων. Το πρώτο βασίλειο συμβολιζόταν απ’ το χρυσό κεφάλι της εικόνας και ήταν η αυτοκρατορία της Βαβυλώνας με τον Ναβουχοδονόσορ που τότε ήταν στην εξουσία. Το δεύτερο βασίλειο συμβολιζόταν με το στήθος και τα χέρια από ασήμι και δεν ήταν παρά η Μηδοπερσική αυτοκρατορία που θα διαδεχόταν τη βασιλεία του Ναβουχοδονόσορ. Το τρίτο βασίλειο ήταν της Ελλάδας και συμβολιζόταν από την κοιλιά και τους μηρούς που ήταν χάλκινοι. Το τέταρτο βασίλειο ήταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και συμβολιζόταν από τις σιδερένιες κνήμες. Ωστόσο, τα πόδια και τα δάκτυλα, της εικόνας ήταν ένα μίγμα σιδήρου και πυλού. Αυτό προφανώς συμβολίζει μια προέκταση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας γιατί αποτελείται κατά μέρος απ’ το ίδιο υλικό (σίδηρο) ανακατεμένο όμως και με άλλο υλικό, τον πυλό.
Συσχετίζοντας αυτά τα προφητικά λόγια με άλλες προφητείες που μιλάνε για δέκα βασιλιάδες, αυτή η τελευταία κοσμοκρατορία δεν μπορεί να είναι άλλη από το σύστημα του Αντίχριστου των τελευταίων ημερών. Δεν είναι άλλος από τον άνομο, τον άνθρωπο της αμαρτίας που λέει η Γραφή, ο οποίος θα εγερθεί από την αναβίωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αν και θα είναι διαφορετική απ’ την παλιά Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όμως θα έχει πολλές ομοιότητες. Οι βασιλιάδες που συμβολίζονται με τα δέκα δάκτυλα, μαθαίνουμε από το βιβλίο της Αποκάλυψης (ιζ:12-14) ότι είναι άνθρωποι που θα έχουν την ίδια γνώμη με τον Αντίχριστο, θα του παραδώσουν τη δύναμή τους και θα πολεμήσουν το Αρνίο, το Οποίο όμως θα τους νικήσει!
Ωστόσο, το πιο σημαντικό σημείο του ονείρου και της ερμηνείας του, δεν ήταν η εικόνα. Ήταν ένας λίθος, που ο Ναβουχοδονόσορ είδε να κόβεται απ’ το όρος άνευ χειρών!
Αυτός ο λίθος χτύπησε την εικόνα στα πόδια και την έκανε κομμάτια. Μετά, ο πηλός, ο σίδηρος, ο χαλκός το χρυσάφι και το ασήμι κατασυντρίφτηκαν όλα μαζί κι έγιναν σαν λεπτό άχυρο από καλοκαιρινό αλώνι (Δαν.β:35).
Σύμφωνα με την ερμηνεία του Δανιήλ, «Εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων, θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν, θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάντας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.(β:44). Ο Ιησούς Χριστός ήταν και είναι αυτός ο κατασυντρίβων λίθος.
Α. Η καταστροφή των βασιλείων
Η Γραφή λέει καθαρά ότι «αι εξουσίαι υπό του Θεού είναι τεταγμέναι» (Ρωμ.ιγ:1). Ο Θεός έχει ορίσει να υπάρχουν ανθρώπινες κυβερνήσεις. Όμως, ο Θεός είναι ο Υψηλότατος κυβερνήτης όλων των βασιλείων αυτού του κόσμου.
«Διότι ούτε εξ ανατολών, ούτε εκ δυσμών, ούτε εκ της ερήμου, έρχεται η ύψωσις, αλλ’ ο Θεός είναι ο Κριτής. Τούτον ταπεινόνει, και εκείνον υψόνει». (Ψαλμ.οε:6,7).
Κάθε έθνος που δεν αναγνωρίζει τον Ιησού Χριστό σαν Κύριό του, πρόκειται να καταστραφεί.
Η Γραφή λέει ότι οι άδικοι θα ριφθούν στη λίμνη του πυρός καθώς και όλα τα έθνη που λησμονούν το Θεό. Ξέρουμε ότι «Η δικαιοσύνη υψώνει έθνος η δε αμαρτία είναι όνειδος λαών» (Παρ.ιδ:34). Κάθε έθνος πάνω στο πρόσωπο της γης πρόκειται να καταστραφεί όταν ο Ιησούς επιστρέψει.
Παρακάτω είναι μερικοί απ’ τους τίτλους του Ιησού σχετικά με τα έθνη του κόσμου:
• Ο άρχων των βασιλέων της γης (Αποκ.α:5).
• Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων (Αποκ.ιθ:16).
• Κύριος των κυρίων και Βασιλεύς των βασιλέων (Αποκ.ιζ:14)
• Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων (Α’ Τιμ.ς:15).
Όλη η δόξα των βασιλείων αυτού του κόσμου δεν σημαίνει τίποτα μπροστά σ’ Αυτόν που είναι υπεράνω όλων αυτών.
«Μακάριον το έθνος, του οποίου ο Θεός είναι ο Κύριος» (Ψαλμ.λγ:12).
Όταν ο Κύριος επιστρέψει στη Δεύτερη Έλευση, όλα τα βασίλεια του κόσμου θα παραδοθούν στη Βασιλεία που Αυτός θα εγκαθιδρύσει. «Και ο Κύριος θέλει είσθαι βασιλεύς εφ’ όλην την γην. Εν τη ημέρα εκείνη θέλει είσθαι Κύριος είς, και το όνομα αυτού έν» (Ζαχ.ιδ:9).
Κάθε έθνος που έχει ξεχάσει το Θεό θα καταστραφεί. Η Ρώμη, η Ελλάδα, η Βαβυλώνα και η Περσία θα εξαλειφθούν μαζί με το σύστημα του Αντίχριστου, τον οποίο ο Κύριος «θέλει εξαφανίσει με την επιφάνειαν της παρουσίας αυτού» (Β’ Θεσ.β:8).
Β. Οι άπιστοι και οι ανυπότακτοι.
Ποια θα είναι η τύχη όλων αυτών που απέρριψαν τον ακρογωνιαίο λίθο; Αν βασιλιάδες και βασίλεια δεν θα εκφύγουν την καταστροφή απ’ τον κατασυντρίβοντα λίθο, πόσο μάλλον οι απλοί άνθρωποι που απέρριψαν τις απαιτήσεις του Ιησού.
Μια τρομακτική προειδοποίηση βρίσκεται στη Β’ Θεσ.α:7-10 «Εις εσάς δε τους θλιβουμένους άνεσιν μεθ’ ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού, εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν, και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, οίτινες θέλουσι τιμωρηθεί με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου, και από της δόξης της δυνάμεως αυτού, όταν έλθη να ενδοξασθή εν τοις αγίοις αυτού, και να θαυμασθή εν πάσι τοις πιστεύουσιν, (επειδή σείς επιστεύσατε εις την μαρτυρίαν ημών) εν τη ημέρα εκείνη».
«Προεφήτευσε δε περί τούτων και ο Ενώχ έβδομος από Αδάμ, λέγων, Ιδού, ήλθεν ο Κύριος με μυριάδας αγίων αυτού, διά να κάμη κρίσιν κατά πάντων, και να ελέγξη πάντας τους ασεβείς εξ αυτών, διά πάντα τα έργα της ασεβείας αυτών τα οποία έπραξαν, και διά πάντα τα σκληρά τα οποία ελάλησαν κατ’ αυτού αμαρτωλοί ασεβείς». (Ιουδ.14-16).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ο Ιησούς Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος που έχει τεθεί σαν θεμέλιο της ζωής μας. Αυτός είναι ο Αρχιτέκτονας και ο Δημιουργός του Σύμπαντος. Αυτός είναι το θεμέλιο της εκκλησίας και ο επιβλέπων όλες τις ανθρώπινες κυβερνήσεις.
Ο Ισραήλ απέρριψε τη διακονία του Ιησού Χριστού εξαιτίας των αξιώσεών Του σχετικά με τη θεότητα. Τον θεώρησαν απατεώνα και βλάσφημο, αλλά όταν Τον σταύρωσαν, σταύρωσαν τον Κύριο της δόξης. Ακριβώς επειδή Τον απέρριψαν, έγινε γι’ αυτούς λίθος προσκόμματος και πέτρα σκανδάλου.
Αντίθετα, όσοι εμπιστεύονται τον Ιησού Χριστό, βρίσκουν ότι είναι το στερεό θεμέλιο. Δοκιμάστηκε απ’ τους αγίους στο παρελθόν και αποδείχτηκε αληθινός σε καιρούς δυσκολιών. Τον αναγνώρισαν σαν πολύτιμο ακρογωνιαίο λίθο και ανεκτίμητο θησαυρό.
Αν θέλουμε να έχουμε μια ευλογημένη ζωή με ελπίδα για το μέλλον πρέπει να δεχτούμε τον Ιησού Χριστό σαν τον ακρογωνιαίο λίθο και να χτίσουμε τη ζωή μας πάνω σ’ Αυτόν. Χρειάζεται να Τον πιστεύουμε, να Τον δεχόμαστε, να Τον ακολουθούμε, να Τον αγαπάμε και να ζούμε γι’ Αυτόν. Τότε θα γίνει και για μας πολύτιμος θησαυρός για το παρόν κι η ελπίδα μας για το μέλλον.
Ωστόσο, αν Τον αγνοήσουμε, Τον απορρίψουμε, δεν υπακούσουμε σ’ Αυτόν και προσκόψουμε στο λόγο Του, εγγυημένα θα έχουμε μια ζωή γεμάτη ανασφάλειες και σίγουρη μελλοντική κρίση.
Η μόνη ελπίδα για την ψυχή του ανθρώπου είναι να τρέξει στο Βράχο των Αιώνων, ν’ αγκαλιάσει το σταυρό, να πιστέψει στο λόγο Του και να ζήσει!
