ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ
«Τις άνθρωπος εξ υμών, εάν έχη εκατόν πρόβατα, και
χάση εν εξ’ αυτών, δεν αφίνει τα εννενηκονταεννέα εν τη ερήμω, και υπάγει ζητών
το απολωλός, εωσού εύρη αυτό; Και ευρών αυτό, βάλλει επί τους ώμους αυτού,
χαίρων;» (Λουκ.ιε:4-5).
O Ιησούς μας
φανερώνει εδώ την κατάσταση αυτού που ενδιαφέρεται να σώσει ψυχές. Αυτός που
αποφασίζει να γίνει εργαλείο για να σωθούν ψυχές, απολαμβάνει το ένδοξο
συναίσθημα που προέρχεται απ΄ αυτό το ίδιο το έργο. Όσοι το έχουν κάνει μπορούν
να βεβαιώσουν ότι μια θεία ευλογία έρχεται πάνω σου όταν ομολογείς μπροστά
στους ανθρώπους.
Αν όμως η σωτηρία
μιας ψυχής μόνο κοστίζει και απαιτεί πολύ δουλειά, γρήγορα θα το είχαν αφήσει
όλοι. Ναι, είναι κάτι που κοστίζει, αλλά οι ευλογίες υπερκαλύπτουν την
επένδυση. Είναι ένα καθήκον που έχει τρομερά πλεονεκτήματα για όσους
ασχολούνται μ’ αυτό. Μπορεί να κοστίζει να είσαι ΣΩΤΗΡΑΣ, όμως το βραβείο
ξεπερνά κατά πολύ το κόστος. Μιλάμε για ΚΟΣΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ, γιατί πρέπει να το
βλέπουμε σαν προσωπική μας ευθύνη. Όταν βγεις έξω για χαμένες ψυχές, πρέπει να
πας με βάρος στην καρδιά. Το βραβείο ακολουθεί, αλλά το βάρος πρέπει να είναι
το κίνητρο κι όχι το βραβείο.