Πώς τα παιδιά μας γίνονται καλοί Φαρισαίοι...

 Όλες οι θρησκείες (οι παραδοσιακές τουλάχιστον), στηρίζονται σε ένα σύστημα ηθικής (και στηρίζουν κάποιο σύστημα ηθικής), με το οποίο προβάλλονται και προωθούνται τρόποι συμπεριφοράς.

(Η παραπάνω διαπίστωση δεν αφορά την Εκκλησία, της οποίας ο σκοπός ασφαλώς δεν είναι η προώθηση συστημάτων ηθικής· πολλές φορές όμως τέτοιες πρακτικές εισβάλλουν στην ζωή των πιστών). Εφόσον λοιπόν σε ένα θρησκευτικό περιβάλλον καλλιεργούνται έννοιες όπως η δικαιοσύνη, η αγάπη, η τιμιότητα, η ειλικρίνεια, το ενδιαφέρον για τον αδύνατο και τον συνάνθρωπο, θα μπορούσε ένα τέτοιο περιβάλλον να αποδειχθεί βλαπτικό για τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών;

Είναι το παιδί μου "άσωτο";

Ένας βασικός λόγος που ο Κύριος Ιησούς είπε την παραβολή του Ασώτου (Λουκ.ιε:11-32) ήταν για ν’ απαντήσει στη νοοτροπία των Φαρισαίων που Τον κατέκριναν επειδή συναναστρέφονταν με αμαρτωλούς.  Η παραβολή, ωστόσο, είναι αποκαλυπτική για το πώς ένας σοφός πατέρας μπορεί ν’ αντιμετωπίσει οικογενειακά προβλήματα όπως τον αδελφικό ανταγωνισμό, τις συνέπειες της προσωποληψίας και το πρόβλημα της τάσης των νέων να χωρίζονται από τους γονείς «φτιάχνοντας τη δική τους ζωή».

Τα νέα κορίτσια

Την ανησυχία τους εκφράζουν επιστήμονες... για τα κορίτσια που σε ακατάλληλη ηλικία ντύνονται σέξι και βάφονται όπως μια 30αρα.

Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες παρατηρείται το φαινόμενο όλο και περισσότερο νεαρά κορίτσια να ντύνονται προκλητικά και να βάφονται έντονα. 

Το να κυκλοφορούν τα κορίτσια ημίγυμνα δεν τους δίνει καμία δύναμη.

Η γυναίκα μου μού πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα.

‘Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς’ μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.

‘Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο.’

‘Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ’ της είπα έντονα.

‘Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη.’

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ - Εφεσίους (3)

Εφεσ.δ:16-ς:24

Α. ΚΕΦΑΛΑΙΟ δ:17-32

1. Σύγκριση ενός αμαρτωλού μ’ ένα άγιο του Θεού

Ξανά ο απόστολος Παύλος δείχνει την έντονη διαφορά ανάμεσα στον μη αναγεννημένο κι αυτόν που έχει γεννηθεί απ’ το Πνεύμα του Θεού.

Ο άνθρωπος που δεν έχει σωθεί ζει μόνο για να ικανοποιεί τις σαρκικές του επιθυμίες κι ό,τι μπορεί να καταλάβει είναι σκοτάδι. Έχει αποχωριστεί απ’ τη ζωή του Θεού εξαιτίας της άγνοιας κι έχει επιδοθεί στην αχαλίνωτη ικανοποίηση των ακάθαρτων επιθυμιών του.

Αντίθετα, το παιδί του Θεού είναι ένας νέος άνθρωπος που έχει κτισθεί κατά Θεό με δικαιοσύνη και αγιότητα.

2. Λαλείτε αλήθειαν

Γραφική αναφορά: δ:25

Καλομαθημένα παιδιά

Είναι τα παιδιά σήμερα κακομαθημένα ή όχι; Οι περισσότεροι λένε πως είναι. Και επίσης πως υπεύθυνοι γι’ αυτό είναι οι γονείς.

Ξέρουμε όλοι ιστορίες κακομαθημένων παιδιών και είμαι σίγουρος πως δεν θέλουμε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν έτσι, ή δεν τα μεγαλώνουμε έτσι. Και αυτό είναι αξιέπαινο. Χρειάζεται προσπάθεια να αντισταθείς στο κλίμα και στην κατάσταση που υπάρχει γύρω σου. Γι’ αυτό, αφού ξέρουμε τέτοιες περιπτώσεις, ας θυμόμαστε πως δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος πολύ πλούσιος για να κακομάθει το παιδί του, ή πολύ μορφωμένος. Το αν κάποιος μεγαλώσει σωστά ή όχι εξαρτάται από άλλα πράγματα.

Χρειάζεται σήμερα να θυμηθούμε και ιδιαίτερα όσοι είμαστε γονείς, παππούδες, ή έχουμε κάτω από την επίβλεψη μας παιδιά, πως σαν γονείς η ευθύνη μας να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για τα παιδιά μας δεν τελειώνει με τις ευκαιρίες  που τους δίνουμε να σπουδάσουν.

Πού οφείλεται η αύξηση των διαζυγίων;

Ερώτηση:

Είναι γεγονός ότι τις τελευταίες δεκαετίες έχει βελτιωθεί σημαντικά το οικονομικό και μορφωτικό επίπεδο του μέσου Έλληνα, και κατά συνέπεια της μέσης ελληνικής οικογένειας. Σήμερα πολλοί περισσότεροι νέοι και νέες τελειώνουν ανώτερες σχολές, απ’ ό,τι τις παλιότερες εποχές. Επίσης η οικονομική κατάσταση στη χώρα μας είναι αρκετά καλύτερη - αν εξαιρέσουμε τη σημερινή κρίση - σε σύγκριση με παλιότερα.

Κι όμως τα διαζύγια έχουν αυξηθεί. Θα μπορούσαμε λοιπόν να συμπεράνουμε ότι για την αύξηση του αριθμού των διαζυγίων φταίει η άνοδος του βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου μας ή το συμπέρασμα αυτό είναι αυθαίρετο;

Η Σημαντικότητα του Πατέρα

Σε πολλές χώρες τον Μάιο γιορτάζεται η ημέρα της μητέρας και τον Ιούνιο η ημέρα του πατέρα και όπως καταλαβαίνετε η μητέρα πάντοτε κερδίζει τις εντυπώσεις.

Καλό είναι να εκτιμάμε τη μητέρα και να της δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας για τα όσα έχει κάνει για τα παιδιά της. Όμως χρειάζεται να καταλάβουμε τη μεγάλη σημαντικότητα του πατέρα στην οικογένεια σήμερα.

Σε μια έρευνα από το Θρησκευτικό Περιοδικό Discipleship Journal σε εκατοντάδες οικογένειες βγήκε το συμπέρασμα ότι:  «Το 70% των παιδιών που είχαν θεοσεβείς πατέρες, τους ακολούθησαν. Ενώ μόνο το 15% των παιδιών που είχαν θεοσεβείς μητέρες τις μιμήθηκαν». Αυτό από μόνο του λέει πολλά για την ιδιαίτερη επιρροή που έχει το παράδειγμα του πατέρα στο σπίτι.

Σύζυγοι

Ο άντρας και η γυναίκα, στη χριστιανική οικογένεια, έχουν όχι ίσα δικαιώματα άλλα ίσες υποχρεώσεις και μάλλον είναι εδώ ακριβώς η διαφορά ανάμεσα στο κλίμα που επικρατεί με τους «εκτός». Eκείνοι, σχεδόν πάντα, ενδιαφέρονται για τα δικαιώματα.

Να τι λέει ο λόγος του Θεού: «Ούτω χρεωστούσιν οι άνδρες να αγαπώσι τας εαυτών γυναίκας, ως τα εαυτών σώματα.  Όστις αγαπά την εαυτού γυναίκα, εαυτόν αγαπά, διότι ουδείς εμίσησε ποτέ την εαυτού σάρκα, αλλ’ εκτρέφει και περιθάλπει αυτήν, καθώς και ο Κύριος την εκκλησίας.» Εφ.ε:28-29.   

Γονείς και γιοι

Ζούμε σε καιρούς που όλο και περισσότερο η αμαρτία φαίνεται φυσιολογική και η δικαιοσύνη του Θεού παράξενη. Για αυτό και χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ ίσως, έντιμους άντρες. Άντρες που να σταθούν και να πουν «όχι» στην ισοπέδωση, με τη ζωή τους και τις επιλογές τους. Άντρες που να ανεβούν ψηλότερα από τη μετριότητα, ανθρώπους με αξιοπρέπεια, με χαρακτήρα, με σταθερές αξίες που δεν θα συμβιβαστούν.

Οι δικές μας οικογένειες, οι οικογένειες που λένε πως συνεχίζουν και πιστεύουν στη σοφία του Θεού, μπορούν και πρέπει να είναι διαφορετικές.

Ο Θεός όμως, δεν μας τους δίνει «έτοιμους». Μας δίνει αγόρια. Κι επίσης δίνει πατέρες και μητέρες για να μεγαλώσουν αυτά τα αγόρια.

Αν και αναγνωρίζω πως υπάρχουν οικογένειες που δεν έχουν αγόρια να μεγαλώσουν, υποθέτω, όμως, πως θέλουν τα κορίτσια τους μια μέρα να παντρευτούν αγόρια μεγαλωμένα σωστά.

Γονείς και κόρες

Θα στραφούμε στο βιβλίο των Παροιμιών για να αντλήσουμε σοφία αληθινή, τροφή για την ψυχή μας, αλλά και γνώση σαν γονείς για τα παιδιά μας. Και λέω πως είναι σοφία αληθινή γιατί όπως θα δούμε μια φορά ακόμη, η σοφία αυτή, θα μας φέρει σε αντίθεση με αυτό που ο κόσμος θεωρεί σοφό. Κι ο Θεός θα μας καλέσει, θα μας προκαλέσει να επιλέξουμε. Γράφει ο λόγος του Θεού στην Καινή Διαθήκη:

Επειδή είναι γεγραμμένον· Θέλω απολέσει την σοφίαν των σοφών, και θέλω αθετήσει την σύνεσιν των συνετών. Που ο σοφός; που ο γραμματεύς; που ο συζητητής του αιώνος τούτου; δεν εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου; (Α΄Κορ.α:19-20).

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΘΕΜΑΤΑ - Πως μια γυναίκα μπορεί να δώσει στον άντρα της τη θέση που πρέπει να έχει μέσα στην οικογένεια.

Ένας δάσκαλος Κυριακού Σχολείου πήγε ένα απόγευμα να επισκεφθεί το σπίτι μιας καινούριας μαθήτριας, της Κατερίνας. Η οικογένεια είχε μεταναστεύσει πριν πέντε χρόνια από τη χώρα τους. Η μητέρα της ήταν ζεστή, φιλική, και το σπίτι της απέπνεε ένα άρωμα φιλοξενίας.

Αυτό όμως που ήταν περισσότερο εντυπωσιακό, ήταν οι συνεχείς αναφορές της γυναίκας στον άντρα της. Κάθε φορά που υπήρχε ένα κενό στη συζήτηση, ένα μικρό αγοράκι περίπου 4 χρονών, ρωτούσε: «Όπου νάνε θα γυρίσει ο μπαμπάς σπίτι ε;». 

Γονείς και παιδιά

Εσείς τηρείτε την ξεχασμένη εντολή;

Τα πάτε καλά με τους γονείς σας; Για σκεφθείτε το. Είναι τα πράγματα ειρηνικά και αρμονικά; Έχετε καλή επικοινωνία μεταξύ σας; Τους σέβεστε; Ή μήπως διαφωνείτε σε πάρα πολλά πράγματα, λογομαχείτε και τα πράγματα είναι χειρότερα;

Έχει σημασία αυτό; Πολλοί θα πουν ότι η σχέση με τους γονείς δεν έχει μεγάλη σημασία. Αλλά γνωρίζετε πως μια από τις μεγαλύτερες ευθύνες του ανθρώπου - είτε αυτό μας αρέσει είτε όχι - είναι οι σχέσεις με τους γονείς μας; Πιο συγκεκριμένα, το να συμπεριφερόμαστε στους γονείς μας με την ανάλογη τιμή.

Ποιός είναι ο σωστός ρόλος του κάθε συζύγου;

Δεν είναι δύσκολο να συνδεθούν δύο άτομα συναισθηματικά, είναι όμως πολύ δύσκολο να διατηρηθεί αυτό για πολύ καιρό χωρίς  να δημιουργηθούν σοβαρές προστριβές και συγκρούσεις μεταξύ τους. Η ζωή ενός ζευγαριού μοιάζει με την πορεία δύο ανθρώπων στον ίδιο δρόμο, με τον ίδιο βασικό σκοπό, αλλά με σύγχρονη αλληλοϊκανοποίηση δικαιολογημένων ατομικών απαιτήσεων και εκπλήρωση δευτερεύουσας σημασία σκοπών και προσωπικών επιδιώξεων του καθενός απ’ αυτούς.

Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να υπάρχει συνεχώς αρμονική συνεργασία μεταξύ τους. Τι όμως, ακριβώς σημαίνει συνεργασία; Συνεργασία για ένα ζευγάρι σημαίνει ότι ο άντρας και η γυναίκα προσφέρουν τα ταλέντα και τις ικανότητές τους για την επιδίωξη ενός κοινού σκοπού. Χρησιμοποιούν τις γνώσεις τους, τα φυσικά χαρίσματά τους και όλες τις δυνάμεις τους για να πετύχουν κάτι που μόνος του ο καθένας τους δεν θα μπορούσε εύκολα να το πετύχει. Συνεργασία στην ανατροφή των παιδιών, συνεργασία στη ρύθμιση των υποθέσεων και στη λύση των προβλημάτων της οικογένειας, συνεργασία στην οικονομική διαχείριση και στήριξη του σπιτιού, συνεργασία στον προγραμματισμό, συνεργασία στις κοινωνικές τους σχέσεις κι επαφές, συνεργασία εξωτερικής απειλής και τόσα άλλα.

Σύζυγος: Ένας δοκιμαζόμενος ρόλος

Αναμφίβολα ο ρόλος της γυναίκας ως συζύγου αντιμετωπίζει σήμερα κρίση και η κρίση αυτή εκδηλώνεται συχνά σαν κρίση ταυτότητας. Άλλωστε, η μεγάλη αύξηση του ποσοστού των γάμων που διαλύονται είναι μια επιβεβαίωση της κρίσης που περνάει ο ρόλος του ή της συζύγου.

Τα αίτια είναι πολλά και ποικίλα. Σαν συχνότερα θα μπορούσαν να αναφερθούν η διάψευση προσδοκιών και η μη ικανοποίηση βασικών αναγκών της γυναίκας, κυρίως ψυχολογικών, όπως είναι η αγάπη, η εκτίμηση κλπ. Ακόμη, επανειλημμένες απογοητεύσεις, η αίσθηση ότι αδικείται, καταπιέζεται, δεν αναγνωρίζεται ή το χειρότερο υποτιμάται ο ρόλος και η προσφορά της ως συζύγου και άλλα πολλά.

Σε παρακαλώ μητέρα, σκέψου...

Σκέψου..... ότι είμαι ένα δώρο από το Θεό. Μην επιχειρήσεις να με κάνεις αντίγραφο δικό σου ή του μπαμπά ή κάποιου άλλου. Είμαι ένα ξεχωριστό άτομο και πρέπει να παραμείνω ο εαυτός μου.

 

Σκέψου..... ότι δεν πρέπει να με αποπάρεις αν αποτύχω σε κάτι. 

Μη με συγκρίνεις με άλλους.

Σκέψου.... ότι ο θυμός είναι ανθρώπινο συναίσθημα. Βοήθησέ με να βρω διεξόδους όταν θυμώνω καμιά φορά. Δεν θέλω ο θυμός να φωλιάζει μέσα μου γιατί μεγαλώνει και μπορεί να γίνει επικίνδυνος.

Ιδιότροποι γονείς

Να τί διηγείται μια γυναίκα:

Είχα τους πιο ιδιότροπους γονείς στον κόσμο. Ενώ τ` άλλα παιδιά έτρωγαν γλυκίσματα για πρωινό, οι  δικοί μου γονείς επέμεναν να πίνουμε το γάλα μας και να τρώμε το ψωμί με τη μαρμελάδα που η μητέρα μας είχε φτιάξει.  Ενώ τ` άλλα παιδιά έπιναν κόκα - κόλες κι έτρωγαν γλυκίσματα για μεσημεριανό, εμείς έπρεπε να τρώμε κανονικό φαγητό. Το ίδιο βέβαια και το βραδινό μας.

Οι γονείς μου επέμεναν να ξέρουν που βρίσκομαι κάθε ώρα. Ένιωθα έτσι σαν αλυσοδεμένη κατάδικη. Ήθελαν να ξέρουν ποιες ήταν οι φίλες μου, τί είδους άνθρωποι ήταν και τί έκαναν. Αν έλεγα να βγω έξω για μια ώρα, επέμεναν σώνει και καλά να είμαι πίσω σε μια ώρα ή λιγότερο, όχι σε μια ώρα κι ένα λεπτό. Ντρέπομαι να το ομολογήσω, αλλά υπήρχαν περιπτώσεις που με έδερναν κιόλας! Κι όχι λίγες φορές, αλλά όποτε παράκουα στους κανόνες τους. Μπορείτε να φανταστείτε γονείς να δέρνουν τα παιδιά τους μόνο και μόνο επειδή τους παράκουαν; 

Η αντιλογία...

Η ανατροφή των παιδιών είναι ένας πολύ δύσκολος δρόμος. Και το χειρότερο, μπαίνουμε σ’ αυτή τη διαδικασία ως γονείς, χωρίς ανάλογες γνώσεις, πείρα και ωριμότητα. Πολλά πράγματα που τα φανταζόμασταν διαφορετικά, μας ξαφνιάζουν.  

 Ένα τέτοιο ξάφνιασμα είναι όταν ακούσουμε το “όχι” του παιδιού μας σε κάποια από τις παραγγελίες μας. Μάλιστα αυτό αρχίζει σε πολύ μικρή ηλικία, πριν ακόμη το μικρό μάθει καν να μιλάει.

–Θα φάμε, πήγαινε να πλύνεις τα χέρια σου.

–Όχι, ζε σέλω!

–Σου είπα έλα να πλύνουμε τα χέρια σου.

–Όχι, ζε σα τα πλύνουμε...

Τι κάνουμε τότε; Κάποιοι από τους ειδικούς μάς λένε να μη δίνουμε στα παιδιά τις παραγγελίες μας σαν διαταγές αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί “να διαλέξει”. Στο προηγούμενο παράδειγμα τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα αν λέγαμε “Πού θέλεις να πλύνεις τα χέρια σου, στο μπάνιο ή στην κουζίνα;” Τότε το παιδί θα διάλεγε το ένα από τα δύο και το αποτέλεσμα θα ήταν να πλύνουμε τα χέρια του χωρίς αντίρρηση. 

Η Βιβλική σχέση άντρα - γυναίκας

θέλω δὲ ὑμᾶς εἰδέναι ὅτι παντὸς ἀνδρὸς ἡ κεφαλὴ ὁ Χριστός ἐστιν, κεφαλὴ δὲ γυναικὸς ὁ ἀνήρ, κεφαλὴ δὲ τοῦ Χριστοῦ ὁ θεός. Α’ Κορ.ια:3

Η λέξη "κεφαλή" που υπάρχει στο κείμενο εδώ, αναφέρεται στην αρχή, την εξουσία που ισχύει πάνω από κάθε κλιμάκιο ιεραρχίας, ξεκινώντας από την κορυφή, που είναι ο Θεός, μέχρι και το χαμηλότερο ανθρώπινο κλιμάκιο, που είναι τα παιδιά (Κολ.γ:20).

Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι αν ίσως είναι ηθικό προνόμιο του ανθρώπου το να επιλέξει την "κεφαλή" του, δηλαδή την εξουσία στην οποία θα υπακούει, εκείνοι που επέλεξαν στη ζωή τους ν’ ακολουθήσουν το Χριστό, πρέπει να καταλάβουν ότι, ταυτόχρονα, αποδέχονται και όλα τα άλλα κλιμάκια της θείας ιεραρχίας που παρατέθηκαν παραπάνω, και έτσι έχουν υποχρέωση ν’ ανταποκριθούν στις προβλεπόμενες υποχρεώσεις ανάλογα με το φύλο τους.