“Μήπως κατά άνθρωπον λαλώ ταύτα; ή
δεν λέγει ταύτα και ο νόμος;” (Α’ Κορ.θ:8).
Η
αρχή της συντήρησης του εργάτη δεν είναι προϊόν ανθρώπινης σκέψης, αλλά
βασίζεται στο λόγο του Θεού. Ο Παύλος πήγε στο Νόμο του Μωϋσή για ν’ αποδείξει
την εγκυρότητα του ισχυρισμού του υπέρ της συντήρησης του εργάτη. Είναι
επιτακτικό ο καθένας να δεχτεί αυτή την αλήθεια. Το επιχείρημα εκείνων που
είναι εναντίον του αποδεκατισμού γυρίζει γύρω απ’ τον ισχυρισμό ότι το δέκατο
είναι μέρος του Νόμου του Μωϋσή και επομένως δεν είναι για μας σήμερα. Εάν ήταν
έτσι, γιατί ο Παύλος, ο απόστολος τον οποίο ο Θεός χρησιμοποίησε περισσότερο
από κάθε άλλον για να πολεμήσει την τυπολατρία του Ιουδαϊσμού, πήγε στο Νόμο
του Μωϋσή, για ν’ αποδείξει ότι ο εργάτης πρέπει να συντηρείται οικονομικά από
την εκκλησία;
Η
απάντηση είναι σαφής: ακόμα κι αν δεν είμαστε κάτω από το Νόμο σαν μέσο
δικαίωσης μπροστά στο Θεό, αυτός μας προσφέρει σαν σχέδιό για τη συντήρηση των
εργατών, το δέκατο. Το δέκατο δεν ισχύει σήμερα σαν μέρος του Νόμου, αλλά η
αρχή του δεκάτου είναι ακόμα σε ισχύ σαν μέτρο, μερίδα, ή πρότυπο που ο Θεός
έχει καθιερώσει για την οικονομική διαχείριση μας στην εκκλησία της Καινής
Διαθήκης. Δεν πρέπει να φοβόμαστε να πάμε στο Νόμο για να ερευνήσουμε Βιβλικά
θέματα, γιατί το πνεύμα που περιέχεται στις διδασκαλίες του στηρίζει πολλά
δόγματα της εκκλησίας. Για παράδειγμα, η αλήθεια της άγιας ζωής και του
ξεχωρισμού απ’ τον κόσμο διδάσκεται στο Νόμο όπως και στην Καινή Διαθήκη.
