Η σπουδαιότητα αυτής της φάσης του
έργου του Θεού δεν μπορεί να υποτιμηθεί καθόλου. Ψυχές που δυνατοί κήρυκες δεν
θα μπορούσαν ποτέ να πλησιάσουν, έχουν αναζητηθεί και κερδηθεί με τη μέθοδο του
προσωπικού ευαγγελισμού.
Στον Εκκλ.ια:6 διαβάζουμε τα παρακάτω ενθαρρυντικά
λόγια: «Σπείρε τον σπόρον σου το πρωί,
και την εσπέραν ας μη ησυχάση η χείρ σου διότι δεν εξεύρεις τί θέλει
ευδοκιμήσει, τούτο ή εκείνο, ή εάν και
τα δύο ήναι επίσης αγαθά». Απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, κάθε μέρα, ο
Χριστιανός μπορεί να σπέρνει τον καλό σπόρο του Λόγου του Θεού στις καρδιές που
έχουν ανάγκη σωτηρίας. Ποιος σπόρος θα πέσει σε καλή γη δεν ξέρουμε, αλλά η
Βίβλος μας βεβαιώνει για θερισμό ψυχών αν δεν αποκάμουμε.
Έχει αναγγελθεί επίσημα ότι το 85%
των εμπορικών επιχειρήσεων διενεργείται με προσωπική επαφή. Η σύγχρονη «μηχανή»
έχει αυξήσει κατά πολύ την παραγωγή και η ανάγκη για πωλήσεις με προσωπική
επαφή είναι μεγάλη όσο ποτέ. Οι έμποροι ισχυρίζονται ότι η διαφήμιση δεν μπορεί
να αντικαταστήσει την προσωπική σχέση. Λένε ότι μόνο έτσι μπορείς να πουλήσεις
ή να κλείσεις δουλειές. Καθώς διαβάζουμε το λόγο του Θεού, βλέπουμε ότι αυτός ο
τρόπος της προσωπικής δουλειάς, είναι ένα απ’ τα πρώτα μέσα που ο Κύριός μας
διάλεξε για να εξαπλώσει τη βασιλεία των
ουρανών. Πόσο συχνά, εργάτες προσωπικού ευαγγελισμού που επισκέπτονται σπίτια
αγνώστων, δεν ακούν λόγια όπως αυτά: «Ζω σ’ αυτή την πόλη δέκα χρόνια, κι είσαι
ο πρώτος που με προσκαλεί σε μια εκκλησία». Ενώ άνθρωποι που ποτέ δεν έχουν
ασχοληθεί με προσωπικό ευαγγελισμό, τους ακούς να λένε: «Οι άνθρωποι σ’ αυτή
την πόλη είναι τόσο σκληροί που δεν θέλουν ν’ ακούσουν το ευαγγέλιο», αυτοί που
πραγματικά ασχολούνται με το έργο του Θεού έχουν βρει ακριβώς την αντίθετη
αλήθεια. Βρίσκουν παντού πεινασμένες ψυχές που γυρεύουν κάποιον να ενδιαφερθεί
προσωπικά για την ανάγκη της ψυχής τους.
Ποιος μπορεί να είναι «προσωπικός
ευαγγελιστής»; Η απάντηση είναι, ο κάθε ειλικρινής και ένθερμος Χριστιανός που
έχει τη γνήσια σωτηρία απ’ τη δύναμη του Θεού. Τα πιο σημαντικά εργαλεία είναι
ο λόγος του Θεού και μια καρδιά γεμάτη αγάπη για χαμένες ψυχές. Μερικοί
Χριστιανοί ισχυρίζονται (δικαιολογούνται) ότι δεν μπορούν να κάνουν αυτή τη
δουλειά γιατί δεν έχουν αυτή την προσωπικότητα που άλλοι εργάτες έχουν κι ότι
απ’ τη φύση τους είναι δειλοί. Όμως, άκουσε, μπορείς να πλησιάσεις άτομα μ’
αυτό το χαρακτήρα σου, που άλλοι με τόλμη ίσως δεν θα μπορούσαν. Ο Λόγος του
Θεού στα χέρια του ασθενέστερου σκεύους συνεχίζει να είναι ζών και ενεργός και κοπτερώτερος υπέρ πάσαν δίστομον μάχαιραν
(Εβρ.δ:12). Ο δειλός όσο και ο τολμηρός, έχουν την υπόσχεση του Ιησού: «Έλθετε οπίσω μου και θέλω σας κάμει αλιείς
ανθρώπων» (Ματθ.δ:19).
Ο Χριστιανός ψαρεύει ψυχές όποτε
και όπου τις βρει. Στο μαγαζί, στο σχολείο, στο γραφείο, στην κουζίνα. Συνεχής
ομολογία για το Χριστό, βοηθά το αλάτι να διατηρεί τη γεύση του. Όταν καταλάβει
κανείς τη μοναδική αξία μιας ψυχής, αυτό θα του δώσει δύναμη, ακόμα κι αν είναι
η πιο αδύνατη καρδιά, να πει την απλή ιστορία του Γολγοθά. Το γεγονός ότι
άνθρωποι χωρίς Θεό είναι χωρίς ελπίδα κι αιώνια χαμένοι, πρέπει να ταράξει και
να ερεθίσει κάθε χριστιανό ώστε να προσκολληθεί ακόμα πιο πολύ στον Ιησού για
να γίνει ένας ψαράς αυτών των ψυχών. Το να κερδίσεις όλα τα πλούτη του κόσμου, στο
τέλος θα είναι μάταιο, όμως το να γίνεις το μέσο της απολύτρωσης μιας χαμένης
ψυχής, θα δώσει αξία στις προσπάθειες μιας ολόκληρης ζωής. Δεν υπάρχει
μεγαλύτερη ικανοποίηση για τον «προσωπικό ευαγγελιστή», από το να συναντήσει
κάποιες ψυχές στον ουρανό που θα ομολογήσουν: «Είμαι εδώ, γιατί εσύ με
προσκάλεσες και με βοήθησες να βρω το δρόμο!» Η ένδοξη έκφραση του προσώπου
μιας λυτρωμένης ψυχής που νίκησε επειδή εσύ την βοήθησες, αξίζει όσο ο
ενθουσιασμός και η χαρά του ουρανού.
Ο προσωπικός ευαγγελιστής προετοιμάζει
τις καρδιές να δεχτούν το μήνυμα του ευαγγελίου όταν αυτό κηρύττεται. Θα δώσει
θάρρος στον κάθε χριστιανό, όταν μάθει ότι ο μεγάλος ευαγγελιστής Moody είπε
προς το τέλος της διακονίας του, ότι απ’ όλους όσους πίστεψαν απ’ τα κηρύγματά
του, δεν ξέρει ούτε ένα που να μην είχε πλησιαστεί πριν, από κάποιο προσωπικό
ευαγγελιστή.
ΜΕΡΙΚΑ
ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ
1.
Ο πετυχημένος προσωπικός ευαγγελιστής πρέπει να περνάει αρκετή ώρα
στην προσευχή. Δεν θα φοβάσαι να συναντήσεις τον Ησαύ αν πρώτα έχεις παλέψει με
τον Κύριο στα γόνατα. Ο Πατέρας που σε βλέπει να προσεύχεσαι στο ταμείο σου, θα
σε ανταμείψει ανοιχτά με τις ψυχές που θα πλησιάσεις. Προπαντός ο Χριστιανός
προσωπικός ευαγγελιστής χρειάζεται την οδηγία του Αγίου Πνεύματος κι αυτό
προέρχεται από μια βαθιά ζωή προσευχής.
2.
Άσχετα με το πόσο αφιλόξενο ή παράξενο είναι το σπίτι που
μπαίνεις, να θυμάσαι ότι εσύ έχεις αυτό που έχουν περισσότερο ανάγκη εκεί. Ίσως
να μην μπορείς ν’ απαντήσεις όλες τις ερωτήσεις τους, όμως μπορείς να τους
στρέψεις στον Μόνο που μπορεί να λύσει όλα τους τα προβλήματα.
3.
Επιμελής μελέτη του λόγου του Θεού, είναι απαραίτητη μαζί με μια
βαθιά επιθυμία για ψυχές αν θες να γίνεις πετυχημένος ψαράς ανθρώπων. Όμως,
πρώτα διάβασε τη Γραφή για την ανάγκη της δικής σου ψυχής πριν μελετήσεις για
να μιλήσεις σε άλλους. Να θυμάσαι ότι η Γραφή έχει μια απάντηση για κάθε
ερώτηση σχετικά με τη σωτηρία. Αν κάποιος σε ρώτησε μια απρόσμενη ερώτηση και
το Πνεύμα το Άγιο σε βοήθησε να την απαντήσεις μέσα απ’ τη Γραφή, σημείωσε
κάπου την ερώτηση και την απάντηση. Μπορεί να τη χρειαστείς κάποια άλλη φορά ή
ακόμα να βοηθήσεις κάποιον άλλο στη δουλειά του.
4.
Να θεωρείς κάθε άτομο που συναντάς σαν «ευκαιρία». Να μην θεωρείς
κανένα άνθρωπο χαμένο χωρίς ελπίδα. Μερικοί απ’ τους πιο σκληρούς άπιστους,
έχουν γίνει οι πιο ζηλωτές χριστιανοί. Η αδιάφορη «βιτρίνα» που μερικοί
προβάλουν, κρύβει μια καρδιά που μπορεί ν’ αγγιχτεί απ’ την αγάπη του Χριστού.
5.
Ένας χαρούμενος Χριστιανός, είναι ο καλλίτερος ψαράς. Η χαρά του
Κυρίου είναι αυτή που θα ελκύσει αυτούς που βρήκαν πικρία και απογοήτευση στον
κόσμο.
6.
Ποτέ μην αναβάλεις να
μιλήσεις σε μια ψυχή για την οποία ο Θεός έχει βάλει βάρος στην καρδιά σου.
Καμιά άλλη δουλειά δεν είναι τόσο σημαντική, όσο επείγουσα κι αν φαίνεται, όσο
αυτή της σωτηρίας μιας χαμένης ψυχής. Αν περιμένεις να κάνεις κάτι όταν δεν
είσαι απασχολημένος, το μόνο που είναι σίγουρο είναι ότι δεν θα μπορέσεις να
βοηθήσεις αυτόν που θα έχει την ανάγκη σου.
7.
Αν έχεις πάρει την απόφαση να πας για ευαγγελισμό από πόρτα σε πόρτα,
μη σταματήσεις επειδή κάνει κρύο ή βρέχει λίγο. Ο κακός καιρός είναι κέρδος σ’
αυτή την περίπτωση, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι θα σε καλέσουν μέσα κι έτσι
θα έχεις περισσότερες ευκαιρίες να οδηγήσεις ψυχές στο Χριστό.
Ι. ΚΡΑΤΗΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΣΤΗΝ
ΑΦΑΝΕΙΑ
Ο προσωπικός ευαγγελιστής δεν
κάνει αυτή τη δουλειά για να εντυπωσιάσει ή να προβάλει τον εαυτό του, αλλά για
να στρέψει τις ψυχές στο Χριστό. Έτσι λοιπόν, θα πρέπει ν’ αφήσει κατά μέρος
κάθε τι απ’ τους τρόπους του ή το ντύσιμό του που θα τον έκανε πιο εντυπωσιακό
απ’ το μήνυμα που φέρνει. Πρέπει να μάθει το μάθημα να μένει στο περιθώριο και
να υψώνει τον Ιησού. Ο προσωπικός ευαγγελιστής θα πρέπει να προσέχει το ντύσιμό
του να μην είναι ακραία στυλ μόδας, αλλά πολύ περισσότερο να μην δυσφημεί τον
Ιησού που θα ήθελε να παρουσιάσει. Πόσο έξω απ’ τα πράγματα θα είναι αυτός που
θα πάει να μιλήσει σε μια οικογένεια που μένει σε μια παράγκα στην πιο φτωχική
γειτονιά της πόλης, φορώντας ένα βελούδινο κουστούμι! Απ’ την άλλη μεριά, είναι
το ίδιο λάθος (ίσως θες με τον τρόπο σου να εντυπωσιάσεις) να πας σε κάποιο
ευκατάστατο σπίτι, με τα ρούχα της δουλειάς. Χωρίς - σε καμιά περίπτωση - να
φαίνεται κοσμικός, ο καθένας μπορεί να ρυθμίσει τον εαυτό του μ’ αυτούς που τον
περιβάλλουν ώστε να είναι αφανής.
Ένας καλλιτέχνης που μόλις είχε
τελειώσει ένα πίνακα με θέμα «Το μυστικό δείπνο», κάλεσε μερικούς φίλους του
για να τους δείξει τη δουλειά του. Σχεδόν χωρίς εξαίρεση, οι καλεσμένοι
αναφώνησαν: «Πω, πω, τί ωραίο δισκοπότηρο!» Ο καλλιτέχνης, είχε κάνει το ποτήρι
απ’ το οποίο ήπιε ο Χριστός, ένα πραγματικό αριστούργημα διακοσμημένο με
διαμάντια. Τρομαγμένος και αποθαρρυμένος απ’ την κριτική των φίλων του, πήρε
ένα πινέλο, το βούτηξε σ’ ένα γκρι χρώμα κι έσβησε το δισκοπότηρο απ’ τον
πίνακα, εξηγώντας ότι δεν θ’ αφήσει τίποτα να τραβήξει την προσοχή απ’ τον
Ιησού που ήταν η κύρια φιγούρα του έργου.
Ο σωστός προσωπικός ευαγγελιστής ποτέ δεν θ’ αφήσει κάτι στη ζωή του που
μπορεί να τραβήξει την προσοχή απ’ τον Χριστό στο πρόσωπό του.
ΙΙ. ΑΠΕΦΥΓΕ ΤΙΣ ΛΟΓΟΜΑΧΙΕΣ
Λέγεται, ότι υπάρχει μόνο ένας
τρόπος να βγάλεις κάτι καλό από μια λογομαχία, κι αυτός είναι να την αποφύγεις.
Μια λογομαχία δεν μπορεί να κερδηθεί, γιατί αν την χάσεις την έχασες, κι αν την
κερδίσεις, την έχασες. Αν ο άλλος καταφέρει να κερδίσει στο θέμα που υποστηρίζει,
έχεις χάσει αρκετή απ’ την επιρροή που θα έπρεπε να έχεις, κι αν καταφέρεις να
«γεμίσεις με τρύπες» το επιχείρημά του, τον έχεις κάνει μνησίκακο για την
πορεία της συζήτησης. Ένας απ’ τους κανόνες των πωλήσεων λέει: «Αν προσπαθείς
να πουλήσεις κάτι σε κάποιον κι αυτός αναφέρεται στο προϊόν μιας άλλης εταιρίας
που του αρέσει, ποτέ μην αρχίσεις να κατηγορείς αυτό το προϊόν. Όσο το κάνεις,
τόσο ο πελάτης σου θα προσπαθεί να το υπερασπίσει, κι όσο το κάνει αυτό, τόσο
θα πουλά στον εαυτό του το ανταγωνιστικό προϊόν».
Το ερώτημα είναι, αν κάποιος
διαφωνεί μαζί σου σε κάποιο Γραφικό θέμα, σε κάτι που εσύ ξέρεις ότι είναι
απαραίτητο για την καλή του πνευματική κατάσταση, τότε τι θα κάνεις; Θα του
πεις ότι είναι ανόητο να πιστεύει αυτές τις σαχλαμάρες; Θα τον κάνεις να
αισθανθεί σαν ένας φτωχός μαθητής των Γραφών; Όχι, γιατί κάτι τέτοιο θα τον
κάνει να πάρει αμυντική στάση. Μπορείς όμως να δοκιμάσεις αυτό: «Πιστεύω ότι
ειλικρινά επιθυμείς να ξέρεις την αλήθεια, κάτι που θέλω κι εγώ. Ας εξετάσουμε
λοιπόν αυτή την ερώτηση μαζί». Αυτός που με συμπάθεια βλέπει και τη θέση του
άλλου, έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να τον οδηγήσει στις αλήθειες που ο
Θεός του έχει αποκαλύψει.
ΙΙΙ. ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΣ ΛΑΘΗ.
Πολλές φορές, ο προσωπικός εργάτης
θα χρειαστεί να μιλήσει σε ανθρώπους που έκαναν κάποιο ανόητο σφάλμα στη
χριστιανική τους ζωή ή σε κάποιους που έχουν απομακρυνθεί απ’ τη συνάθροιση. Σ’
αυτές τις περιπτώσεις, θα πρέπει να πλησιάσει τους ανθρώπους μ’ ένα πνεύμα
πραότητας προσέχοντας μήπως κι αυτός πειραχτεί. Αν πρώτα απ’ όλα επαινέσει
αυτούς τους ανθρώπους για ό,τι καλό έχουν κάνει, για τις αρετές που έχουν
επιδείξει, οι καρδιές τους θα προετοιμαστούν καλλίτερα για ν’ αναγνωρίσουν το
λάθος που έκαναν. Ο απόστολος Παύλος δεν στιγμάτιζε μόνο τα λάθη της εκκλησίας
της Κορίνθου, αλλά πάντοτε, με τίμια διάθεση, τους επαινούσε γι’ αυτά που είχαν
διαπρέψει. Σημειώστε ότι όταν γράφει στην εκκλησία που έπρεπε να διορθώσει ίσως
όσο καμιά άλλη, λέγει στη Β’ Κορ.ζ:16 «Χαίρω
λοιπόν ότι κατά πάντα έχω θάρρος εις εσάς». Στο επόμενο κεφάλαιο όταν θέλει
να τους επιπλήξει για την έλλειψη επιθυμίας να δώσουν για τις ανάγκες των αγίων
και του έργου του Θεού όπως είχαν κάνει οι Μακεδόνες, αρχίζει απαριθμώντας τις
χάρες στις οποίες πραγματικά περίσσευαν (η:7). Διάβασε ακόμα πώς επαινεί την
εκκλησία της Ρώμης (Ρωμ.α:8) και την εκκλησία των Φιλίππων (Φιλιπ.α:3-6).
Ωστόσο, όταν πηγαίνεις σε κάποιον
που χρειάζεται διόρθωση, πρώτα απ’ όλα κάνε τον να καταλάβει ότι δεν αισθάνεσαι
ότι φταίει σε όλα, επισημαίνοντας τα καλά σημεία που έχει. Ο Ιησούς χρησιμοποίησε αυτή τη μέθοδο όταν
επίπληττε τις εκκλησίες στην Αποκάλυψη (Αποκ.β:2-4 β:13
β:19-20).
Μήπως όμως φαίνεται σαν αδυναμία
μας όταν αφήνουμε τον καθένα να κάνει ό,τι θέλει νομίζοντας ότι αυτό είναι το
σωστό, χωρίς να μιλάμε; Τότε πότε μπορούμε να επιπλήξουμε κάποιον αυστηρά για
κάποιο λάθος που έκανε; Ο Χρυσός Κανόνας, είναι ό,τι καλλίτερο μπορούμε να
έχουμε συνέχεια μέσα στο μυαλό μας, όταν διορθώνουμε ανθρώπους. Θυμήσου κάποιο
δικό σου ανόητο σφάλμα στο βάδισμα της χριστιανικής σου ζωής, και ρώτησε τον
εαυτό σου πώς θα ήθελες να τακτοποιηθεί αυτό; Μήπως θα σ’ ενοχλούσε όταν
κάποιος ερχόταν να σε διορθώσει με μια στάση «είμαι πιο άγιος από εσένα»
λέγοντάς σου: «Πραγματικά εκπλήσσομαι που ΕΣΥ ακόμα πέφτεις σε τέτοιες
αμαρτίες». Απ’ την άλλη μεριά, αν κάνεις τον άλλον να αισθανθεί ότι πραγματικά
ενδιαφέρεσαι για την κατάσταση της ψυχής του, ότι εκτιμάς ό,τι ο Θεός έχει
κάνει γι’ αυτόν, τότε είσαι σε θέση να βοηθήσεις πραγματικά την ανάγκη του.
Μια απ’ τις πιο «ξινές» δοκιμασίες
της πνευματικότητας είναι η διακονία της διόρθωσης (Γαλ.ς:1). Κάθε σαρκικός,
χλιαρός, στην πραγματικότητα κάθε αποστάτης, υποκριτής ή αμαρτωλός στην ίδια
αμαρτία μπορεί να προσέξει τα ανόητα σφάλματα και τις πτώσεις, αλλά μόνο οι
πραγματικά πνευματικοί είναι αυτοί που θα σηκώσουν τον πεσμένο, θα δέσουν το
ραγισμένο και θα φυσήξουν το καπνίζων λυχνάρι για να πάρει πάλι φωτιά!
