Τι είδους τόπος είναι η κόλαση; Αυτή είναι
μια ερώτηση που κάνουν πολλές φορές οι άνθρωποι, και στην οποία η Βίβλος δίνει την
απάντηση.
Α.
Ανικανοποίητες επιθυμίες
Όταν έχουμε επιθυμίες, συνήθως μπορούμε να
τις ικανοποιήσουμε σ’ ένα βαθμό. Όταν κάποιος θέλει χρήματα, υπάρχουν πολλοί
τρόποι να τ’ αποκτήσει. Όταν θέλει ποτό, μπορεί να το βρει, όταν θέλει να
ικανοποιήσει τη σαρκική φύση του, μπορεί να το κάνει. Όμως στην κόλαση, δεν
υπάρχει τρόπος να ικανοποιηθεί καμία επιθυμία. Ο πλούσιος στην κόλαση ήθελε
νερό και δεν υπήρχε τρόπος να βρει. Έτσι, ο άνθρωπος με όλες τις ακατάσχετες
επιθυμίες του, θα υποφέρει στην κόλαση μη μπορώντας να τις ικανοποιήσει.
Β.
Τόπος απελπισίας
Η ελπίδα είναι η κύρια αιτία που μας κρατάει
ενεργητικούς περιμένοντας το καλύτερο. Όταν είμαστε άρρωστοι, ελπίζουμε να
γίνουμε καλά. Όταν είμαστε φτωχοί, ελπίζουμε τα ότι πράγματα θα πάνε καλύτερα.
Όταν είμαστε δυστυχισμένοι, ελπίζουμε γρήγορα να βρούμε την ευτυχία. Όταν
έχουμε ένα δυσάρεστο επάγγελμα, ελπίζουμε να βρούμε ένα καλύτερο. Όμως στην
κόλαση, δεν υπάρχει ελπίδα. Όποιος βρεθεί εκεί πρέπει να υποφέρει και να ζει χωρίς
να περιμένει καμία καλυτέρευση. Πάνω από την πόρτα μιας παλιάς φυλακής υπήρχε η
επιγραφή: «Εγκαταλείψτε κάθε ελπίδα, όσοι περνάτε εδώ μέσα»!! Τίποτα δεν μπορεί
να συγκριθεί με την κόλαση. Εκεί δεν υπάρχει ούτε ένα δευτερόλεπτο ελπίδας.
Γ.
Τόπος δυστυχίας
Κάθε βιβλική περιγραφή της κόλασης, δηλώνει
έντονο πόνο, αιώνια δυστυχία. Κάποιοι λένε ότι η φωτιά που αναφέρεται σχετικά
με την κόλαση είναι μεταφορική έννοια. Αυτό δεν είναι αλήθεια, αλλά έστω ότι
ήταν, το σύμβολο δεν μπορεί να είναι χειρότερο από το πραγματικό. Η κόλαση
λοιπόν πρέπει να είναι χειρότερη απ’ ότι περιγράφεται στη Βίβλο και όχι
καλύτερη.
Όπως ο ουρανός είναι πολύ πιο θαυμαστός απ’
ότι τα σύμβολά του μπορούν ν’ απεικονίσουν, έτσι και η κόλαση είναι πιο τρομερή
απ’ ότι τα σύμβολά της την περιγράφουν. Αν η κόλαση δεν είναι φωτιά, είναι κάτι
απείρως χειρότερο. Μπορούμε να καταλάβουμε τώρα γιατί ο Ιησούς μας
προειδοποίησε τόσες φορές και με τόση έμφαση γι’ αυτήν. Μπορούμε να καταλάβουμε
τώρα γιατί ο Θεός πλήρωσε ένα τέτοιο τίμημα για να σώσει τον άνθρωπο από την
κόλαση!
Δ.
Τόπος ενθύμησης
Η μνήμη σε κάθε άνθρωπο, είναι ο αλάνθαστος
βιογράφος της ψυχής. Στις σελίδες της, άσχετα με το πόσο μπορεί να κρυφτούν,
έχει καταγραφεί κάθε σκέψη και κάθε συναίσθημα.
Ο Αβραάμ είπε στον πλούσιο που βρισκόταν στην
κόλαση «Τέκνον, ενθυμήθητι». Κι ο
άνθρωπος αυτός θυμήθηκε. Η ενθύμηση της ζωής που σπατάλησε, απλά έριξε λάδι στη
φωτιά της κόλασης. Το ίδιο θα συμβεί σε όλους όσους βρεθούν εκεί.
Ε.
Τόπος αποχωρισμού από το Θεό
Η χαμένη ψυχή θ’ ακούσει τα λόγια του Θεού να
κουδουνίζουν στ’ αυτιά της: «δεν σας
εξεύρω πόθεν είσθε· φύγετε απ' εμού πάντες οι εργάται της αδικίας». Η κόλαση
είναι αποχωρισμός από την παρουσία και τις ευλογίες του Θεού.
Στην κόλαση θα είναι ψυχές που έχουν φερθεί
σε κρίση, ψυχές που έζησαν στην αμαρτία. Αυτοί που ποδοπάτησαν τις προσευχές
του πατέρα τους και τα δάκρυα της μητέρας τους. Αυτοί που καταφρόνησαν κάθε
πρόσκληση και είπαν: Μπορώ να ζήσω χωρίς το Θεό! Εδώ και τώρα είναι που πολλοί αποδέχονται
να καταδικαστούν στην τελική κρίση-σε αιώνιο αποχωρισμό από το Θεό. Σ’ αυτό τον
αποχωρισμό αναφερόταν ο Ιησούς όταν είπε: «χάσμα
μέγα είναι εστηριγμένον» (Λουκ.ις:26).
Ζ.
Αιώνιος τόπος
Ο Ιησούς μίλησε για αιώνια ζωή και αιώνια
καταδίκη (Ματθ.κε:46). Κανένας δεν έχει πρόβλημα να πιστέψει την «αιώνια ζωή»
σαν μέρος του εδαφίου.
Η έκφραση «εις τους αιώνας των αιώνων» βρίσκεται 12 φορές στο βιβλίο της Αποκάλυψης.
Οκτώ φορές δίνει την έννοια της διάρκειας των ευλογιών των δίκαιων. Τις
υπόλοιπες φορές χρησιμοποιείται για να εκφράσει τη διάρκεια της τιμωρίας των
ασεβών. Είναι η πιο δυνατή γνωστή έκφραση για την αιωνιότητα.
Πως μπορεί κανείς να προσδιορίσει την
αιωνιότητα; Ο χρόνος προσδιορίζεται εύκολα, μπορεί να μετρηθεί. Ο χρόνος είναι
συνδεδεμένος με τους πλανήτες. Έχει μέρη που τα ονομάζουμε χρόνια, μήνες, μέρες
και ώρες. Ο χρόνος έχει ένα παρελθόν που αυξάνεται κι ένα μέλλον που μειώνεται.
Όμως, κανείς δεν μπορεί να δώσει τον ορισμό
της αιωνιότητας. Ξεκινάει με το Θεό, κι ο Θεός δεν έχει αρχή. Θα τελειώσει με
το Θεό, κι ο Θεός δεν έχει τέλος. Είναι μια αγέννητη, άναρχη, αμέτρητη, απροσδιόριστη,
άφθαρτη, χωρίς τέλος ποσότητα. Καμία αφαίρεση δεν μπορεί να την ελαττώσει ή
πρόσθεση να την αυξήσει. Και η Βίβλος λέει ότι αν κάποιος δεν σωθεί, θα βιώσει
αιώνια δυστυχία. Τι τρομερό!
