Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΔΑΜΑ
Σύμφωνα με την περιγραφή της, άνδρες, γυναίκες και παιδιά διέσχισαν με τα πόδια τα ιρανικά και τα τουρκικά βουνά. Ενα μήνα έψαχναν για δουλειά στην Κωνσταντινούπολη. Απογοητευμένοι, ξόδεψαν τις τελευταίες οικονομίες τους για να πληρώσουν μια θέση σε φουσκωτό που θα τους οδηγούσε στα ελληνικά παράλια. Κατέληξαν σε μια άγνωστη περιοχή: «Ανάμεσά μας ήταν έντεκα παιδιά. Περπατούσαμε νηστικοί και διψασμένοι. Πέφταμε από την κούραση. Οταν μας πήρε ο ύπνος, μας βρήκαν οι αστυνομικοί. Μας έδωσαν στεγνά ρούχα και ψωμί. Και ύστερα από μερικές μέρες το χαρτί της απέλασης. Αλλά μας έδειξαν το πλοίο για την πρωτεύουσα».
Η επίθεση
«Φτάνοντας στην Αθήνα, ψάχναμε για πάρκο και καταλήξαμε στην πλατεία Αττικής. Κουρασμένοι και πεινασμένοι, καθίσαμε στα παγκάκια. Οι άνδρες πήγαν να τηλεφωνήσουν σε κάποιους συγγενείς που βρίσκονται στην Ελλάδα. Μείναμε μόνες με τα παιδιά και περιμέναμε», περιγράφει η Χάτιρα. Τότε τους επιτέθηκαν: «Τέσσερις γυναίκες με τρεις σκύλους. Ηρθαν στο παγκάκι όπου καθόμουν με τα παιδιά μου και μας έσπρωχναν. Πήγαν στις αδελφές μου, πήραν τις τσάντες τους κι άρχισαν να τις χτυπούν μέχρι να τις πετάξουν κάτω. Χτυπούσαν κι έσπρωχναν ακόμα και τα παιδιά. Οταν εμφανίστηκε ο γαμπρός μου, τον χτύπησαν».
Γλίτωσαν από καθαρή τύχη: «Την ώρα που χτύπαγαν, ο ανιψιός μου έκανε μια χειρονομία ρωτώντας αν είναι τρελές. Αρχισαν να τον κυνηγούν. Μαζέψαμε γρήγορα τα πράγματα κι αρχίσαμε να τρέχουμε. Φτάνοντας στο σταθμό του τρένου, συναντήσαμε το συγγενή και τον ανιψιό μας. Τότε διαλύθηκε η οικογένειά μας», προσθέτει η γυναίκα συγκινημένη.
Μετά το περιστατικό, η αδελφή της μαζί με το σύζυγο και τα παιδιά της επέστρεψαν στο Αφγανιστάν, μέσω του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης. Ο άνδρας της κρατείται. Και «ο μεγάλος μου γιος συνελήφθη επειδή πουλούσε αναπτήρες στα φανάρια. Οταν τον άφησαν, αποφάσισε να πάει στη Σουηδία».
Για να εξοικονομήσουν την τροφή τους, ο άνδρας της μάζευε μέταλλα. «Τα πουλούσε για 3-4 ευρώ την ημέρα. Τώρα ο γαμπρός μου μας φέρνει φαγητό από τα συσσίτια. Αλλά δεν μπορούμε να πληρώσουμε το ενοίκιο. Πριν από λίγες εβδομάδες μάζεψα μερικά πράγματα από τα σκουπίδια και τα πούλησα σ' ένα παζάρι. Προσπάθησα να συγκεντρώσω μέταλλα, αλλά είναι δύσκολο.Τα παιδιά ζητούν γάλα και παπούτσια. Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορώ να ανταποκριθώ στις ανάγκες. Αν αφήσουν τον άνδρα μου ελεύθερο, μπορεί να τους πάρει ένα ποτήρι γάλα».
www.enet.gr
«Δεν θέλαμε τα παιδιά μας να ζήσουν σαν εμάς. Αμόρφωτα και χωρίς μέλλον. Γι' αυτό αποφασίσαμε να έρθουμε εδώ, τρεις οικογένειες μαζί, εγώ και οι αδελφές μου», λέει η 37χρονη Χάτιρα, στρέφοντας το βλέμμα στα πρόσωπα των παιδιών της. Κατάγεται από την Καμπούλ. Ο γιος της προσθέτει: «Θέλω να γίνω πολιτικός επιστήμονας». «Κι εγώ αστυνομικός», λέει ο μικρότερος.
Μαζί της είναι μόνο τρία από τα παιδιά της. Λέει ότι ο μεγαλύτερος γιος της χάθηκε στο δρόμο για τη Σουηδία: «Από τότε που έφυγε οδικώς, δεν έδωσε σημάδια ζωής».
Απευθυνόμενη στο Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, λέει ότι ζει διαρκώς με το αίσθημα του φόβου: «Περπάτησα μέχρι το Πεδίον του Αρεως. Κατάφερα να το διασχίσω μέχρι τη μέση. Φοβάμαι να κυκλοφορήσω στην Αθήνα. Στην αρχή δεν αισθανόμουν φόβο. Πρόσεχα μόνο να μη χαθώ».Σύμφωνα με την περιγραφή της, άνδρες, γυναίκες και παιδιά διέσχισαν με τα πόδια τα ιρανικά και τα τουρκικά βουνά. Ενα μήνα έψαχναν για δουλειά στην Κωνσταντινούπολη. Απογοητευμένοι, ξόδεψαν τις τελευταίες οικονομίες τους για να πληρώσουν μια θέση σε φουσκωτό που θα τους οδηγούσε στα ελληνικά παράλια. Κατέληξαν σε μια άγνωστη περιοχή: «Ανάμεσά μας ήταν έντεκα παιδιά. Περπατούσαμε νηστικοί και διψασμένοι. Πέφταμε από την κούραση. Οταν μας πήρε ο ύπνος, μας βρήκαν οι αστυνομικοί. Μας έδωσαν στεγνά ρούχα και ψωμί. Και ύστερα από μερικές μέρες το χαρτί της απέλασης. Αλλά μας έδειξαν το πλοίο για την πρωτεύουσα».
Η επίθεση
«Φτάνοντας στην Αθήνα, ψάχναμε για πάρκο και καταλήξαμε στην πλατεία Αττικής. Κουρασμένοι και πεινασμένοι, καθίσαμε στα παγκάκια. Οι άνδρες πήγαν να τηλεφωνήσουν σε κάποιους συγγενείς που βρίσκονται στην Ελλάδα. Μείναμε μόνες με τα παιδιά και περιμέναμε», περιγράφει η Χάτιρα. Τότε τους επιτέθηκαν: «Τέσσερις γυναίκες με τρεις σκύλους. Ηρθαν στο παγκάκι όπου καθόμουν με τα παιδιά μου και μας έσπρωχναν. Πήγαν στις αδελφές μου, πήραν τις τσάντες τους κι άρχισαν να τις χτυπούν μέχρι να τις πετάξουν κάτω. Χτυπούσαν κι έσπρωχναν ακόμα και τα παιδιά. Οταν εμφανίστηκε ο γαμπρός μου, τον χτύπησαν».
Γλίτωσαν από καθαρή τύχη: «Την ώρα που χτύπαγαν, ο ανιψιός μου έκανε μια χειρονομία ρωτώντας αν είναι τρελές. Αρχισαν να τον κυνηγούν. Μαζέψαμε γρήγορα τα πράγματα κι αρχίσαμε να τρέχουμε. Φτάνοντας στο σταθμό του τρένου, συναντήσαμε το συγγενή και τον ανιψιό μας. Τότε διαλύθηκε η οικογένειά μας», προσθέτει η γυναίκα συγκινημένη.
Μετά το περιστατικό, η αδελφή της μαζί με το σύζυγο και τα παιδιά της επέστρεψαν στο Αφγανιστάν, μέσω του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης. Ο άνδρας της κρατείται. Και «ο μεγάλος μου γιος συνελήφθη επειδή πουλούσε αναπτήρες στα φανάρια. Οταν τον άφησαν, αποφάσισε να πάει στη Σουηδία».
Για να εξοικονομήσουν την τροφή τους, ο άνδρας της μάζευε μέταλλα. «Τα πουλούσε για 3-4 ευρώ την ημέρα. Τώρα ο γαμπρός μου μας φέρνει φαγητό από τα συσσίτια. Αλλά δεν μπορούμε να πληρώσουμε το ενοίκιο. Πριν από λίγες εβδομάδες μάζεψα μερικά πράγματα από τα σκουπίδια και τα πούλησα σ' ένα παζάρι. Προσπάθησα να συγκεντρώσω μέταλλα, αλλά είναι δύσκολο.Τα παιδιά ζητούν γάλα και παπούτσια. Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορώ να ανταποκριθώ στις ανάγκες. Αν αφήσουν τον άνδρα μου ελεύθερο, μπορεί να τους πάρει ένα ποτήρι γάλα».
www.enet.gr
