Γραφές και παραδόσεις (28)

Η δύναμη της εν Χριστώ πίστεως

Τα ευεργετήματα της συγχώρησης των αμαρτιών και της δικαίωσης, που πήγασαν από τον Σταυρό του Χριστού, πήραν όλη την ηθική άξια τους, για τον αμαρτωλό, εξαιτίας της ανάστασης του Κυρίου Ιησού εκ των νεκρών.

«Ο Χριστός απέθανε διά τάς άμαρτίας ήμών και ανέστη διά την δικαίωσιν ήμών » (Ρωμ.δ:25).

Αυτό σημαίνει πως αν ο Χριστός παρέμενε στον τάφο δεν θα υπήρχε κήρυγμα δικαίωσης, το κήρυγμα τού Σταυρού θα ήταν άκυρο και η πίστη μας στο κήρυγμα αυτό μάταιη:

Καλημέρα

Γραφές και παραδόσεις (27)

Η «διά πίστεως Χριστού δικαιοσύνη» χορηγείται στον αμαρτωλό, από τον Θεό, επειδή ο Χριστός «παρέδωκε εαυτόν υπέρ ημών προσφοράν» (Εφες.ε:2). Σαν αναμάρτητος, ο Υιός του Θεού, δεν πέθανε για να δικαιώσει τον εαυτό Του αλλά εμάς τούς αμαρτωλούς, έτσι ώστε «τον μη γνόντα αμαρτίαν υπέρ ημών αμαρτίαν εποίησεν, ίνα ημείς γενώμεθα δικαιοσύνη Θεού εν αύτώ» (Β’ Κορ.ε:21).

Χριστιανοί του καναπέ

Πριν πούμε οτιδήποτε για τον καναπέ, που είναι το θέμα μας, ας κοιτά­ξουμε για λίγο το μεγάλο κεφάλαιο που είναι ο Χριστιανός. Οι μέρες μας έχουν αυτό το επικίνδυνο στοιχείο. Οι έννοιες, οι λέξεις, τα νοήμα­τα αδειάζουν από το πραγματικό τους περιεχόμενο και περιφέρονται από στόμα σε στόμα αναζητώντας το στίγμα τους και τη θέση τους στη ζωή μας. Τα νοήματα αδυνατίζουν στις μέρες μας, οι λέξεις αποψιλώ­νονται από τα βαθύτερα νοήματά τους και φτωχαίνουν, φτηναίνουν και χάνονται. Μαζί τους όμως χάνονται και αξίες και αρχές, πολύτιμα και αναντικατάστατα σημεία αναφοράς της ζωής μας.

Καλημέρα

Γιατί πιστεύω ότι η Αρπαγή θα γίνει πριν από την Μ. Θλίψη (2).

1 – Η ΜΑΚΑΡΙΑ ΕΛΠΙΔΑ

Ένας βασικός λόγος που πιστεύω ότι η Αρπαγή συμβαίνει πριν από τη Μ. Θλίψη είναι ότι ονομάζεται «μακαρία ελπίδα» στον Τίτ.β:13.

προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού

Στην Α’ Θεσ.δ:18 ο απόστολος Παύλος γράφει σχετικά με το γεγονός ότι η Αρπαγή είναι επικείμενη...

Λοιπόν παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους τούτους.

Προς Ρωμαίους (083)

Επίλογος (ιε:14-ις:27)

Το τελευταίο τμήμα της προς Ρωμαίους επιστολής παίρνει τη μορφή προσωπικού συμπεράσματος. Ενώ το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου μοιάζει μάλλον με δογματική πραγματεία παρά γράμμα, σ’ αυτή την ενότητα υπερισχύουν τα χαρακτηριστικά ενός γράμματος. Ο Παύλος συζήτησε τους στόχους του σαν απόστολος, συμπεριλαμβανομένου του σκοπού της συγγραφής και τα προσωπικά του σχέδια για το μέλλον. Στην πορεία, τα επεξεργάσθηκε σε αρκετά σημεία και  τα υπαινίχθηκε στον πρόλογο. Τελείωσε με μια σύσταση ενός χριστιανού εργάτη, με χαιρετισμούς σε πολλούς Ρωμαίους αγίους, με τελικές οδηγίες και προειδοποιήσεις και μια τελική έκφραση δοξολογίας στο Θεό. Αν και ο επίλογος δεν είναι κατά κύριο λόγο διδασκαλικός, μπορούμε να διακρίνουμε πολλές πολύτιμες πνευματικές πληροφορίες και μαθήματα από τις συμπερασματικές παρατηρήσεις του Παύλου. 

Κ α λ η μ έ ρ α

Χαμογέλα - Ψάλλε - Δόξαζε

Αυτές οι τρεις λέξεις είναι μια συνταγή. Είναι ένα φάρμακο. Είναι ένας τρόπος ζωής. Είναι μια συνταγή για το άγχος της ζωής. Είναι ένα φάρμακο για την δυστυχία και την κακομοιριά. Είναι ένας ουράνιος τρόπος ζωής.

Ας αρχίσουμε μεθοδικά.

Χαμογέλα παντού και πάντοτε. Πέταξε την δουλική μάσκα της σοβαρότητάς σου και το ύφος το γεμάτο περίσκεψη στον σκουπιδοτενεκέ. Μάθε να χαμογελάς μόνος σου. Χωρίς να συμβαίνει τίποτα το ιδιαίτερο, τίποτα το ξεχωριστό.

Γραφές και παραδόσεις (26)

Το αντικείμενο της εν Χριστώ πίστης.

Ο Θεός στηρίζει τις υποσχέσεις Του σε ένα μοναδικό και συγκεκριμένο αντικείμενο πίστης που είναι το πρόσωπο και το έργο του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Α’ Κορ.β:2 Διότι απεφάσισα να μη εξεύρω μεταξύ σας άλλο τι ειμή Ιησούν Χριστόν, και τούτον εσταυρωμένον.

Να ποιες σώζουσες αλήθειες μας προσφέρει το κήρυγμα του σταυρού για να πιστέψουμε.

Καλημέρα

Το αραίωμα

Η γλώσσα των μαθηματικών είναι πολύ όμορφη. Εύστοχη, απλή, χωρίς πολλές, περιττές συζητήσεις. Μιλούν με σαφή και καθαρό τρόπο. Βάζεις μερικούς νόμους και πάνω στις στερεές βάσεις τους χτίζεις τη θεωρία σου, τις αποδείξεις σου. Θα προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τον τρόπο αυτό.

Θεώρημα πρώτο. Ο Θεός αγαπάει τον άνθρωπο. Όλους τους ανθρώπους. Καμία διάκριση. Όποια κι αν είναι η γνώμη τους ή η στάση τους απέναντί Του.

Θεώρημα δεύτερο. Ο Θεός γνωρίζει τί χρειάζεται ο άνθρωπος. Απόλυτο αυτό. Μόνο ο Θεός το ξέρει. Κανένας άλλος, ούτε ο ίδιος μας ο εαυτός.

Αρπαγή: Πριν ή μετά τη Μεγάλη θλίψη;

Κατά την Αρπαγή της εκκλησίας, θα αρπαχτούν στον ουρανό όλοι οι πιστοί. Αυτοί που έχουν πεθάνει αφού αναστηθούν, αλλά και όσοι είναι ζωντανοί εκείνη τη στιγμή (Α’ Θες.δ:13-18).

Εάν η Αρπαγή συμβεί πριν τη Μ. Θλίψη, τότε σαφώς η Δεύτερη Έλευση του Χριστού - στο τέλος της θλίψης για να σώσει τον Ισραήλ κατά τη μάχη του Αρμαγεδδώνα - είναι ένα ξεχωριστό γεγονός, σύμφωνα με το Ζαχ.ιδ:3-5.

«πάντες οι άγιοι» πρέπει να συνοδεύουν τον Χριστό πίσω στη γη. Αλλά αν η Αρπαγή γίνει στο τέλος της Μ. Θλίψης, θα πρέπει να είναι ταυτόχρονη με την Δεύτερη Έλευση, σαν να είναι το ίδιο γεγονός. Τελικά τι είναι: δύο γεγονότα που τα χωρίζουν επτά χρόνια, ή ένα γεγονός με δύο διαφορετικούς σκοπούς;

Καλημέρα

Γραφές και παραδόσεις (25)

Η πίστη μας επιφέρει την τακτοποίησή μας απέναντι στον Θεό, μόνο εφόσον έχει τα ίδια γνωρίσματα που διέκριναν και την πίστη του Αβραάμ. Ο πατέρας της πίστης δεν δικαιώθηκε από τα έργα, συνεπώς ούτε κι εμείς πρέπει να επιδιώξουμε την δικαίωσή μας δια των έργων. Αυτός δεν καυχήθηκε στον εαυτόν του και στις ηθικές επιτυχίες του συνεπώς ούτε κι εμείς πρέπει να καυχόμαστε στον εαυτό μας και στις ηθικές μας επιτυχίες. Ο πατέρας της πίστης δέχτηκε με ταπείνωση τις υποσχέσεις του Θεού, υπάκουσε στον λόγο του Θεού, στηρίχτηκε με εμπιστοσύνη στις επαγγελίες του Θεού και το αποτέλεσμα αυτού του είδους της πίστης ήταν «δικαιοσύνη» δηλαδή ηθική τακτοποίηση του Αβραάμ απέναντι στον Θεό.

Κλωνοποίηση

1. ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Πριν από πολλά χρόνια το επιστημονικό περιοδικό SCIENCE είχε φιλοξενή­σει άρθρο δύο επιστημόνων της γενετικής, όπου εθεωρείτο αδύνατο τεχνικά να εφαρμοσθεί ο κλωνισμός θηλαστικών με την απλή μεταφορά και εμφύτευση πυρήνα κυττάρου.

Στις 27 Φεβρουαρίου 1997 πραγματοποιήθηκε και αυτό το αδύνατο! στο εργαστήριο του Ινστιτούτου Ρόσλιν στο Εδιμβούργο. Με την αφαίρεση  και τη μεταφορά του κυτταρικού πυρήνα, δηλαδή με την αφαίρεση και τη μεταφορά γενετικού υλικού από σωματικό κύτταρο και τη μεταφύτευση του σε ωάριο άλλου τύπου γεννήθηκαν δύο πρόβατα, τα προϊόντα της κλωνοποίησης.

Καλημέρα

Γραφές και παραδόσεις (24)

ΓΡΑΦΕΣ: Ο ΒΡΑΧΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Ο Κύριος Ιησούς διατάσσει: «Ερευνάτε τας Γραφάς» 

Η Ορθόδοξη Εκκλησία διατάσσει: «υπακούτε στις Παραδόσεις».

Ο Κύριος Ιησούς επιπλήττει: «Πλανάσθε μη γνωρίζοντες τις Γραφές»

Η Ορθόδοξη Εκκλησία επιπλήττει: Πλανάσθε μη γνωρίζοντες τας αποφάσεις των συνόδων.

Ναι. Έρχου. Κύριε Ιησού

Είσαι ο ερχόμενος Κύριος. Αυτός που ήλθε και ξαναήλθε και θα ξαναέλθει. Και έρχεται κάθε στιγμή που θα τον θελήσουμε και θα τον ζητήσουμε, και θα του ανοίξουμε την πόρτα της καρδιάς μας.

Ναι έρχου Κύριε Ιησού. Κάνε να λάμψει το φως του προσώπου Σου, η δοξασμένη Σου παρουσία και να διώξει τα σαμιαμίδια και τους σκορπιούς, που γυροφέρνουν στις καρδιές.

Κ α λ η μ έ ρ α

Γραφές και παραδόσεις (23)

Η Λυδία λίθος που δοκιμάζει τη Χριστιανική αλήθεια είναι οι Γραφές. Οι Γραφές πρέπει ν’ αποδεικνύουν το κύρος των προφορικών παραδόσεων. Το Ευαγγέλιο που οι απόστολοι κήρυξαν προφορικά δεν είναι διαφορετικό από εκείνο που έγραψαν.

Ο μακρύς χρόνος δέκα εννέα αιώνων που μας χωρίζει από την αποστολική εποχή, οι οξείς και φανατισμένες διαμάχες που έγιναν διά μέσου των δέκα - εννέα αυτών αιώνων γύρω από το Χριστιανικό δόγμα, ακόμα και μεταξύ αναγνωρισμένων θεολόγων της Εκκλησίας- οι συγκρούσεις πολλών εκκλησιαστικών Συνόδων ακόμα και σε ουσιώδη θέματα πίστης, τα σχίσματα των εκκλησιών καθώς και η δημιουργία και η εξάπλωση κάθε λογής αιρέσεων, όλ' αυτά είναι παράγοντες που σε κάθε λογικό Χριστιανό είναι επόμενο να γεννήσουν δικαιολογημένη υποψία και δυσπιστία απέναντι στο κύρος των προφορικών παραδόσεων. Σαν να μην ήταν όλ' αυτά αρκετά, έρχεται και η ιστορία για να μας ομολογήσει τις αλλοιώσεις και πλαστογραφίες των Πατερικών έργων πάνω στα όποια στηρίζεται κατά μεγάλο μέρος η Παράδοση, προσθέτοντας έτσι στη σύγχυση και αβεβαιότητα ακόμα περισσότερη σύγχυση και αβεβαιότητα.

Καρπός που να μένει

Στον κήπο του πατρικού σπιτιού είχαμε μια ροδακινιά. Παράξενο και ασυνήθιστο δέντρο για την περιοχή. Όλοι όσοι περνούσαν μπρος από το σπίτι το κοιτούσαν απορημένοι. Συχνά μας ρωτούσαν να μάθουν τί είδους δέντρο ήταν. Όταν όμως, κατά το καλοκαίρι, έβγαζε τους καρπούς του, κανένας δεν ρωτούσε πιά. Όλοι βλέποντας τους καρπούς το αναγνώριζαν και το θαύμαζαν χαμογελώντας.

Η καρποφορία για το πιστό παιδί του Θεού δεν είναι κάτι το προαιρετικό. Μερικοί πιστεύουν και κηρύττουν πως αν έρθει ο καρπός και όταν έρθει, όσος κι αν είναι, είναι ευπρόσδεκτος. Σαν να πρόκειται για κάτι τυχαίο. Λάθος τραγικό.

Κ α λ η μ έ ρ α