Κατά την Αρπαγή της εκκλησίας, θα αρπαχτούν στον ουρανό όλοι
οι πιστοί. Αυτοί που έχουν πεθάνει αφού αναστηθούν, αλλά και όσοι είναι
ζωντανοί εκείνη τη στιγμή (Α’
Θες.δ:13-18).
Εάν η Αρπαγή συμβεί πριν τη Μ. Θλίψη, τότε σαφώς η Δεύτερη Έλευση
του Χριστού - στο τέλος της θλίψης για να σώσει τον Ισραήλ κατά τη μάχη του
Αρμαγεδδώνα - είναι ένα ξεχωριστό γεγονός, σύμφωνα με το Ζαχ.ιδ:3-5.
«πάντες οι άγιοι»
πρέπει να συνοδεύουν τον Χριστό πίσω στη γη. Αλλά αν η Αρπαγή γίνει στο τέλος
της Μ. Θλίψης, θα πρέπει να είναι ταυτόχρονη με την Δεύτερη Έλευση, σαν να
είναι το ίδιο γεγονός. Τελικά τι είναι: δύο γεγονότα που τα χωρίζουν επτά
χρόνια, ή ένα γεγονός με δύο διαφορετικούς σκοπούς;
Το ερώτημα αυτό, παρόλο που δεν έχει τίποτα να κάνει με το
ευαγγέλιο της σωτηρίας, έχει δημιουργήσει αρκετά χωρίσματα. Ευτυχώς, μπορεί να
επιλυθεί μάλλον εύκολα. Οι περιγραφές της Γραφής όσο αφορά στην Αρπαγή και στη
Δεύτερη Έλευση είναι τόσο διαφορετικές και με τόσες πολλές λεπτομέρειες που
είναι αδύνατον να περιγράφουν ενδεχομένως το ίδιο γεγονός. Δεν θα τις αναφέρουμε
όλες, αλλά θα δούμε μερικές:
Στην Αρπαγή, ο Χριστός
δεν επιστρέφει στη γη, αλλά αρπάζει τους πιστούς στο μεσουράνημα και τους
φέρνει κατ’ ευθείαν στον ουρανό:
Ιωάν.ιδ:3 και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν
έρχομαι και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, διά να είσθε και σεις, όπου είμαι
εγώ.
Α’ Θεσ.δ:17 έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν
θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα,
και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου.
Αντίθετα, κατά τη Δεύτερη Έλευση, ο Χριστός επιστρέφει στη
γη για να κυβερνήσει το λαό Ισραήλ και όλο τον κόσμο από το θρόνο του Δαβίδ στην
Ιερουσαλήμ:
Ζαχ.ιδ:4 Και οι πόδες αυτού θέλουσι σταθή κατά την
ημέραν εκείνην επί του όρους των ελαιών, του απέναντι της Ιερουσαλήμ εξ
ανατολών·
Λουκ.α:32,33 Ούτος θέλει είσθαι μέγας και Υιός Υψίστου
θέλει ονομασθή, και θέλει δώσει εις αυτόν Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του
πατρός αυτού, και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και
της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος.
Αποκ.ιθ:11 Και είδον τον ουρανόν ανεωγμένον, και ιδού
ίππος λευκός, και ο καθήμενος επ' αυτόν εκαλείτο Πιστός και Αληθινός, και
κρίνει και πολεμεί εν δικαιοσύνη.
Αποκ.ιθ:14 Και τα στρατεύματα τα εν τω ουρανώ
ηκολούθουν αυτόν εφ' ίππων λευκών, ενδεδυμένοι βύσσινον λευκόν και καθαρόν.
Αποκ.ιθ:15 Και εκ του στόματος αυτού εξέρχεται ρομφαία
κοπτερά, διά να κτυπά με αυτήν τα έθνη· και αυτός θέλει ποιμάνει αυτούς εν
ράβδω σιδηρά· και αυτός πατεί τον ληνόν του οίνου του θυμού και της οργής του
Θεού του παντοκράτορος·
Κατά την Αρπαγή αναστήνονται
όλοι οι πιστοί που έχουν πεθάνει μέχρι εκείνη τη στιγμή:
Α’ Κορ.ιε:52,53 εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη
εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή
άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή. Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να
ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν.
Α’ Θεσ.δ:16 επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ'
ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι
αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον,
Σε αντίθεση, κατά την Δεύτερη Έλευση, δεν υπάρχει καμία
ανάσταση μέχρι να ηττηθεί ο Αντίχριστος, που με τον ψευδοπροφήτη «ζώντες ερρίφθησαν οι δύο εις την λίμνην του
πυρός, την καιομένην με το θείον» (Αποκ.ιθ:20),
και ο Σατανάς δέθηκε στην άβυσσο για χίλια χρόνια (κ:1-3) — γεγονότα που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την Αρπαγή των
πιστών στον ουρανό.
Στην Αρπαγή, τα σώματα
των ζωντανών πιστών (καθώς και αυτών που αναστήθηκαν) θα μεταμορφωθούν και θα γίνουν
αθάνατα:
Α’ Κορ.ιε:51-53 Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν
δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, εν μιά στιγμή, εν ριπή
οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν
αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή. Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο
να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν.
Α’ Θεσ.δ:17 έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν
θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα,
και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου (Για να γίνει αυτό, σίγουρα
χρειάζονται άφθαρτα σώματα).
Αντίθετα, κατά την Δεύτερη Έλευση, όλοι οι άγιοι επιστρέφουν
με τον Χριστό από τον ουρανό και συνεπώς, θα έχουν ήδη ένδοξα σώματα:
και Κύριος ο Θεός μου
θέλει ελθεί και μετά σου πάντες οι άγιοι. (Ζαχ.ιδ:5).
Αποκ.ιθ:11-15 Και είδον τον ουρανόν ανεωγμένον, και ιδού
ίππος λευκός, και ο καθήμενος επ' αυτόν εκαλείτο Πιστός και Αληθινός, και
κρίνει και πολεμεί εν δικαιοσύνη…… Και τα στρατεύματα τα εν τω ουρανώ
ηκολούθουν αυτόν εφ' ίππων λευκών, ενδεδυμένοι βύσσινον λευκόν και καθαρόν.
Δεδομένου ότι κατά την Αρπαγή
θα βρεθούμε στα σύννεφα, με τον Κύριο, χωρίς να πεθάνουμε, μακριά από αυτόν τον
κόσμο, από την αμαρτία, τον πόνο και την θλίψη, το γεγονός αυτό ονομάζεται «μακαρία ελπίδα»:
Τίτ.β:13 προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα και
επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού,
Α’ Ιωάν.γ:3 Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ'
αυτόν καθαρίζει εαυτόν, καθώς εκείνος είναι καθαρός.
Αντιθέτως, η Δεύτερη Έλευση (ή η Αρπαγή εκείνη τη στιγμή),
πολύ δύσκολα θα μπορούσε να ονομαστεί «μακαρία
ελπίδα», δεδομένου ότι (αν η εκκλησία ήταν ακόμα εδώ) πολύ λίγοι Χριστιανοί
θα επιβίωναν για να την απολαύσουν. Έχοντας αρνηθεί το 666, το χάραγμα του
θηρίου στο δεξί τους χέρι ή στο μέτωπο, δεν μπορούν να αγοράσουν ή να πουλήσουν
και αρνούμενοι να προσκυνήσουν την εικόνα του θηρίου θα θανατώνονται (Αποκ.ιγ:15-17).
Δεν έχει κανένα νόημα να προτείνω, «μακαρία ελπίδα, ότι θα αρπαχτούμε στον
Αρμαγεδδώνα», αν πρέπει να τρως κρυφά από κάδους σκουπιδιών για να αποφύγεις
την λιμοκτονία και να βρίσκεσαι ένα βήμα πριν από την αστυνομία, τα τάγματα
θανάτου του Αντίχριστου!
Όσο για την Αρπαγή,
αναμφισβήτητα, η πρώτη εκκλησία είχε διδαχτεί να την περιμένει ανά πάσα στιγμή
και με ανυπομονησία να παρακολουθεί, να περιμένει και να αναζητά την επιστροφή
του Χριστού, τότε που θα αρπάξει όλους τους πιστούς στο σπίτι του Πατέρα Του για
να είναι μαζί Του αιώνια:
Φιλ.γ:20,21 Διότι το πολίτευμα ημών είναι εν ουρανοίς,
οπόθεν και προσμένομεν Σωτήρα τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, όστις θέλει
μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών, ώστε να γείνη σύμμορφον με το σώμα
της δόξης αυτού κατά την ενέργειαν, διά της οποίας δύναται και να υποτάξη τα
πάντα εις εαυτόν.
Α’ Θεσ.α:9,10 Διότι αυτοί διηγούνται περί ημών οποίαν
είσοδον ελάβομεν προς εσάς, και πως επεστρέψατε προς τον Θεόν από των ειδώλων,
διά να δουλεύητε Θεόν ζώντα και αληθινόν, και να προσμένητε τον Υιόν αυτού εκ
των ουρανών, τον οποίον ανέστησεν εκ νεκρών, τον Ιησούν, όστις ελευθερόνει ημάς
από της μελλούσης οργής.
Τίτ.β:13 προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα και
επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού,
Εβρ.θ:28 ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να
σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους
προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν.
Δεν μπορεί κάποιος να παρακολουθεί, να περιμένει και να
αναζητά κάθε μέρα κάτι που δεν μπορεί να συμβεί μέχρι την Έλευση του
Αντίχριστου ή στο τέλος μιας επταετίας. Κατά συνέπεια, ο ερχομός του Χριστού μπορεί
να συμβεί ανά πάσα στιγμή.
Αντίθετα, η Δεύτερη Έλευση, έτσι όπως περιγράφεται στην Αγία
Γραφή, δεν μπορεί να αναμένεται προς στιγμήν. Ως εκ τούτου, καμία από τις
γραφές που μόλις αναφέραμε σχετικά με την προσμονή, την αγρύπνια και την
αναζήτηση του Κυρίου δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί στη Δεύτερη Έλευση ή σε μια Αρπαγή
της εκκλησίας μετά την Μ. Θλίψη. Αυτές οι γραφές μπορούν να αναφέρονται μόνο σε
μια Αρπαγή πριν από την Μ. Θλίψη.
Η θέση ότι η Αρπαγή θα
γίνει πριν από τη Μ. Θλίψη έχει ένα δυναμισμό, μια καθαρτήρια επίδραση σ’ εκείνους
που έχουν αυτή την ελπίδα. Το γεγονός ότι είναι αναμενόμενη οποιαδήποτε στιγμή
μπορεί να σημαίνει μόνο ότι θα συμβεί πριν αποκαλυφθεί ο Αντίχριστος και πριν
από τη δοκιμασία της Μ. Θλίψης. Αν ο Χριστός μπορεί να έρθει ανά πάσα στιγμή, δεν
υπάρχει χρόνος για χάσιμο, καμία καθυστέρηση όσο αφορά στη μαρτυρία μας, δεν
υπάρχει χρόνος να αμαρτάνει κανείς με το σκεπτικό ότι θα μετανοήσει και θα αλλάξει τρόπο ζωής
αργότερα:
Α’ Ιωάν.β:28 Και τώρα, τεκνία, μένετε εν αυτώ, ίνα όταν
φανερωθή, έχωμεν παρρησίαν και μη αισχυνθώμεν απ' αυτού εν τη παρουσία αυτού.
Α’ Ιωάν.γ:3 Και πας όστις έχει την ελπίδα ταύτην επ'
αυτόν καθαρίζει εαυτόν, καθώς εκείνος είναι καθαρός.
Αντίθετα, η προσδοκία της Δευτέρας Παρουσίας (ή της Αρπαγής
αυτόν τον καιρό) δύσκολα θα μπορούσε να έχει καθαρτήρια επίδραση, γιατί δεν μπορεί
να συμβεί πριν περάσουν τουλάχιστον 7 χρόνια – αρκετός καιρός ώστε να μην
βιάζεσαι για ομολογία, θα τακτοποιηθείς με τον Κύριο αργότερα, και θα ζήσεις
μια άγια ζωή αργότερα….
Στην πραγματικότητα, ο Κύριος είπε ότι αν κάποιος πιστεύει
ότι δεν μπορεί να έρθει ανά πάσα στιγμή, θα έχει το αντίθετο αποτέλεσμα από τον
καθαρισμό του πιστού:
Ματθ.κδ:48-50 Εάν δε είπη ο κακός εκείνος δούλος εν τη
καρδία αυτού, Βραδύνει να έλθη ο κύριός μου, και αρχίση να δέρη τους συνδούλους,
να τρώγη δε και να πίνη μετά των μεθυόντων, θέλει ελθεί ο κύριος του δούλου
εκείνου καθ' ην ημέραν δεν προσμένει και καθ' ην ώραν δεν εξεύρει,
Λουκ.ιβ:45,46 Εάν δε είπη ο δούλος εκείνος εν τη καρδία
αυτού, Βραδύνει να έλθη ο κύριός μου· και αρχίση να δέρη τους δούλους και τας
δούλας, και να τρώγη και να πίνη και να μεθύη, θέλει ελθεί ο κύριος του δούλου
εκείνου, καθ' ην ημέραν δεν προσμένει και καθ' ην ώραν δεν εξεύρει, και θέλει
αποχωρίσει αυτόν, και το μέρος αυτού θέλει θέσει μετά των απίστων.
Η Αρπαγή δεν είναι ένα
συμβάν που πρέπει απλά να περιμένουμε κάθε στιγμή και να το επιζητούμε με
ανυπομονησία, αλλά πρέπει να ζητάμε από τον Κύριο να έρθει τώρα! Να, πως
τελειώνει η Αγία Γραφή:
Αποκ.κβ:17 Και το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν· Ελθέ.
Και όστις ακούει, ας είπη. Ελθέ. Και όστις διψά, ας έλθη, και όστις θέλει, ας
λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής.
Αποκ.κβ:20 Λέγει ο μαρτυρών ταύτα· Ναι, έρχομαι ταχέως.
Αμήν, ναι, έρχου, Κύριε Ιησού.
Αντιθέτως, η Δεύτερη Έλευση δεν είναι τέτοιας φύσης, ούτε
έχει αυτό το χρονικό στίγμα που θα μπορούσαμε να ζητήσουμε τον Χριστό να το κάνει
αμέσως τώρα. Δεδομένου ότι ο Χριστός προφανώς δεν μπορεί να επιστρέψει στη γη με
κρίση, να ελευθερώσει τον Ισραήλ, να σταματήσει την καταστροφή στον Αρμαγεδδώνα
και να διαλύσει τον Αντίχριστο, το βασίλειό του και τα στρατεύματά του μέχρι το
τέλος της Μ. Θλίψης, το να κράξουμε εμείς «Έλα, Κύριε Ιησού!» είναι σαν να ζητάμε
πληρωμή για ένα χρέος που πρέπει να εξοφληθεί σε εφτά χρόνια. Ακόμα, «Το πνεύμα
και η νύφη» κράζουν, «Έλα, Κύριε Ιησού.» Μπορούμε μόνο να συμπεράνουμε ότι
πρέπει να υπάρχει ένας ερχομός του Χριστού που θα μπορούσε να συμβεί ανά πάσα
στιγμή. Δεν μπορεί να είναι η Δεύτερη Έλευση ή η Αρπαγή στο τέλος της Μ. Θλίψης.
Μπορεί να είναι μόνο η Αρπαγή πριν από τη Μ. Θλίψη.
Υπάρχουν τουλάχιστον
δύο γεγονότα που συμβαίνουν στον ουρανό για τα οποία η εκκλησία πρέπει να είναι
παρούσα και συνεπώς δεν μπορεί να γίνουν μέχρι να γίνει η Αρπαγή: το βήμα του
Χριστού και ο γάμος του Αρνίου:
Ρωμ.ιδ:10 επειδή πάντες ημείς θέλομεν παρασταθή εις το
βήμα του Χριστού.
Β’ Κορ.ε:10 Διότι πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν
έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, διά να ανταμειφθή έκαστος κατά τα πεπραγμένα
διά του σώματος καθ' α έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν.
Αποκ.ιθ:7,8 Ας χαίρωμεν και ας αγαλλιώμεθα και ας
δώσωμεν την δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν ο γάμος του Αρνίου, και η γυνή αυτού
ητοίμασεν εαυτήν. Και εδόθη εις αυτήν να ενδυθή βύσσινον καθαρόν και λαμπρόν·
διότι το βύσσινον είναι τα δικαιώματα των αγίων.
Αυτά τα δύο γεγονότα συμβαίνουν πριν από την επιστροφή του
Χριστού στη γη και απαιτούν να έχει γίνει η Αρπαγή.
Είναι σαφές ότι η Δεύτερη Έλευση δεν μπορεί να συμβεί μέχρι
αυτά τα ζωτικής σημασίας δύο γεγονότα, που απαιτούν την παρουσία της εκκλησίας
στον ουρανό, έχουν πραγματοποιηθεί. Μόνο αφού το Αρνίο παντρευτεί τη νύφη Του,
μπορεί να Τον συνοδεύσει πίσω στη γη για να σώσει τον Ισραήλ και να καταστρέψει
τον Αντίχριστο και τα στρατεύματά του:
Αποκ.ιθ:14 Και τα στρατεύματα τα εν τω ουρανώ
ηκολούθουν αυτόν εφ' ίππων λευκών, ενδεδυμένοι βύσσινον λευκόν και καθαρόν.
