Ιωάν.η:2-11
Έχουμε δει σε ταινίες, οι αστυνομικοί να πιάνουν τον κακό, να έρχονται οι φωτογράφοι γύρω του, κι αυτός να βάζει τα χέρια μπροστά στο πρόσωπό του για να μην το δουν. Γιατί άραγε τόσο συχνά το κάνουν οι άνθρωποι αυτό; Ένας λόγος είναι η ντροπή.
Ντροπή για το κακό που έκαναν, αλλά και για το γεγονός, ότι αυτό φανερώθηκε στους άλλους και δεν μπορούν να κρυφτούν. Η αμαρτία όταν αποκαλύπτεται, προξενεί ντροπή.
Ντροπή, φόβος, ενοχή, αυτά είναι που συνήθως νοιώθει ο άνθρωπος όταν η αμαρτία του, το κακό που έκανε, γίνει φανερό. Λίγο πολύ όλοι τα έχουμε νοιώσει. Μπορούμε, λοιπόν, έστω και λίγο να καταλάβουμε τι μπορεί να ένοιωθε αυτή η γυναίκα που την έπιασαν επ' αυτοφώρω να είναι στο κρεβάτι με ένα ξένο άνδρα και την πήγαν στους Φαρισαίους.
Έχουμε δει σε ταινίες, οι αστυνομικοί να πιάνουν τον κακό, να έρχονται οι φωτογράφοι γύρω του, κι αυτός να βάζει τα χέρια μπροστά στο πρόσωπό του για να μην το δουν. Γιατί άραγε τόσο συχνά το κάνουν οι άνθρωποι αυτό; Ένας λόγος είναι η ντροπή.
Ντροπή για το κακό που έκαναν, αλλά και για το γεγονός, ότι αυτό φανερώθηκε στους άλλους και δεν μπορούν να κρυφτούν. Η αμαρτία όταν αποκαλύπτεται, προξενεί ντροπή.
Σε κάποιους επίσης προξενεί φόβο. Και είναι καλό αυτό. Ένα μικρό αγοράκι έκανε την αταξία, το ήξερε και πήγε και είπε στη μαμά του, «Μαμά, φοβήθηκα». Και βέβαια η μαμά του, το ρώτησε, «γιατί φοβήθηκες, έκανες κάτι κακό;».
Ντροπή, φόβος, ενοχή, αυτά είναι που συνήθως νοιώθει ο άνθρωπος όταν η αμαρτία του, το κακό που έκανε, γίνει φανερό. Λίγο πολύ όλοι τα έχουμε νοιώσει. Μπορούμε, λοιπόν, έστω και λίγο να καταλάβουμε τι μπορεί να ένοιωθε αυτή η γυναίκα που την έπιασαν επ' αυτοφώρω να είναι στο κρεβάτι με ένα ξένο άνδρα και την πήγαν στους Φαρισαίους.