Οι παραδόσεις (12)

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΛΛΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ

Η χρησιμοποίηση κεριών και λαμπάδων σαν απαραίτητο στοιχείο της λατρείας. Η παράδοση αυτή δεν είναι αποστολική, έχει ειδωλολατρική προέλευση και είναι αντίθετη με το θέλημα του Θεού, που ζητά πνευματική λατρεία από τους πιστούς. Οι Χριστιανοί των πρώτων αιώνων δε χρησιμοποιούσαν κεριά και λαμπάδες στη λατρεία και στην Εκκλησία. Όταν μάλιστα μερικοί θέλησαν να εισαγάγουν αυτή την παράδοση στην Εκκλησία κατά τον 4^ο αιώνα μετά Χριστό, πιστοί και άγιοι άνδρες αντιστάθηκαν και διαμαρτυρήθηκαν έντονα. Μάλιστα ο Λακτάντιος, διάσημος απολογητής του Χριστιανισμού και δάσκαλος του υιού του Μ. Κωνσταντίνου (260-340 μ.Χ.) στα συγγράμματά του (Inst. Div.), ερωτά εκείνους που ζητούσαν να φέρουν τα κεριά μέσα στην Εκκλησία με τα εξής λόγια: “Πως θα τολμούσαν τότε να προσφέρουν ευτελή κεριά σε Κείνον που έπλασε τον ήλιο και τα άστρα, όπως κάνουν οι ειδωλολάτρες στους θεούς τους, οι οποίοι επειδή είναι θεοί του σκότους έχουν ανάγκη από κεριά για να βλέπουν”. Οι πρώτοι χριστιανοί άναβαν λαμπάδες μόνο για το φωτισμό του χώρου της εκκλησίας τη νύχτα, επειδή δεν υπήρχε τότε ηλεκτρικό ρεύμα. Ποτέ δεν τις χρησιμοποιούσαν σαν έκφραση ή μέσο λατρείας του Θεού. Ειδωλολατρικό έθιμο είναι επίσης και το άναμμα του καντηλιού μπροστά στις εικόνες.

Περί λιτανείας

1.Λιτανεία, σημαίνει ικεσία. Πρόκληση κοινή. Σύνδρομη ευχαριστία προς τον Θεόν υπέρ τινός δώρου Του ή ανάμνησις επέμβασής Του.

Λιτανεύω, συνώνυμο του λίσσομαι (παρακαλώ, ζητώ κάλυψη), «Γουνών λιτανεύειν» (Οδήσ. κ. 481). Αλλά και λιτανικός, λιτόνιος, λιτανός (Αισχ. Ικετ. 809)

2.Αλλά και λιταργίζω, πηγαίνω κάπου τρέχοντας. Και περιφέρω. Λιτααργικός, λίταργος, λιτασμός.

Λιτή (λίτομαι) η παρακλητική προσευχή. («λιτήσι λίσσεσθαι» Οδυσ. Λ.34, «ες λιτός κατεβαίνει» Πρόδ. 1.116, «λιταίς πείθειν...» Πίνδ,Ο.2.144, «λιτοί θεών» = προσευχές προς τους Θεούς, Ευρ. Ικετ. 262) 

3.Εκκλησιαστικώς λιτανεία (Ιωαν.Μουχ. 3101 β'). Στην εκκλησιαστική ιεροτελεστία, ή λιτανεία εκ του ναού στο χώρο του νάρθηκα, αμέσως μετά την κεφαλοκλισία.

Και λιτήρ (ικετήριος), λητήσιος (δεόμενος).

Οι Παραδόσεις (08)

ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ

1.        Τι είναι τα μνημόσυνα;

Μνημόσυνα είναι ειδικές τελετές που γίνονται για τους νεκρούς. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους είναι οι προσευχές που γίνονται σ’ αυτά προς το Θεό για την ανάπαυση και συγχώρηση των ψυχών των νεκρών.

2.        Γιατί γίνονται τα μνημόσυνα;

Επικρατεί η αντίληψη ότι η ψυχή μετά το θάνατο δεν πάει κατευθείαν στο Θεό, αλλά περνάει από διάφορους σταθμούς που λέγονται “εναέρια τελώνια”. Εκεί γίνεται εξέταση της ζωής του νεκρού από πονηρά πνεύματα και αγγέλους. Εάν οι άγγελοι πάρουν την ψυχή, την οδηγούν, τρεις μέρες μετά το θάνατο, στο θρόνο του Θεού. Μετά οι άγγελοι τη φέρνουν στη γη και της υπενθυμίζουν όλη την ζωή της, καλή και κακή. Σε 9 μέρες ξανάρχεται στο θρόνο του Θεού και προσκυνεί.