Ο Λόγος

Ιωάν.α:1 Εν αρχή ήτο ο Λόγος, και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ, και Θεός ήτο ο Λόγος.

Ιωάν.α:14 Και ο Λόγος έγεινε σαρξ και κατώκησε μεταξύ ημών, και είδομεν την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά του Πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας.

Οι τριαδικοί πιστεύουν ότι ο Θεός που φανερώθηκε εν σαρκί ήταν ξεχωριστός από τους θεούς που ήταν μαζί. Αυτό είναι Βιβλικά και θεολογικά ακατόρθωτο. 

«...και Θεός ήν ο λόγος..»

Ο Ιωάννης ήταν Ιουδαίος, πιστός στον ένα και μόνο Θεό των Πατέρων. Δεν γνώριζε ούτε πίστευε σε πολυθεΐες και τριάδες. Μιλά λοιπόν για τον Ένα Θεό, και το «Λόγο Του», που όλοι γνωρίζουμε ότι έχει να κάνει με τον Ιησού Χριστό, τον Μεσίτη.

Δεν αναφέρεται σε δύο ξεχωριστούς «θεούς», ούτε σε δύο πρόσωπα μέσα στη θεότητα.

Μ' αυτό θέλει να πατάξει την πολυθεΐα και να μας προσηλώσει στον Ένα Θεό και όχι σε άλλο πρόσωπο. Ο Θεός είναι Εις, ο Πατέρας, που είναι και Θεός του Κυρίου Ιησού Χριστού.

καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος

Ο Λόγος, είναι μέρος και έκφραση του Θεού, ανήκει στο Θεό. Ο Λόγος δεν είναι το σύνολο του πληρώματος του Θεού, γιατί ο Θεός είναι περισσότερο από Λόγος, αλλά μέρος του Θεού. Το ίδιο ισχύει και για τον άνθρωπο.

Όταν λέει «και θεός ην ο λόγος» ο Ιωάννης δεν εννοεί κάποιο υποδεέστερο Όν, κάποιο κατώτερο «θεό», γιατί πουθενά η Γραφή δεν μας μιλάει για πολλούς «θεούς» αλλά μόνο για έναν.

«εν αρχή ην ο λόγος»

Ιωάννης α:1-18

Φαντάζομαι, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που, αν δεν γνωρίζουν άλλες φράσεις της Καινής Διαθήκης, γνωρίζουν αυτή. Πολύ λίγοι ίσως είναι εκείνοι που αντιλαμβάνονται τι ακριβώς ο Ιωάννης κάνει με το να ξεκινά το ευαγγέλιό του με αυτά τα λόγια.

Κάθε Ιουδαίος ή Χριστιανός του πρώτου αιώνα γνώριζε κάλλιστα ότι αν κάποιος ξεκινά ένα βιβλίο με τις λέξεις «εν αρχή», ουσιαστικά λέει όσο πιο καθαρά μπορεί, «Αυτό είναι μία καινούργια γένεση, μία καινούργια αρχή». «Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε τον ουρανό και τη γη». Και τώρα, στην περικοπή μας, «στην αρχή ήταν ο Λόγος».

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (14 - τελευταίο)

Ιωάν.α:10-14 ἐν τῷ κόσμῳ ἦν καὶ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ ἐγένετο καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω. εἰς τὰ ἴδια ἦλθεν καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον. ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτὸν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα θεοὺ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αυτοῦ, οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκὸς οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρὸς ἀλλ' ἐκ θεοῦ ἐγεννήθησαν. Καὶ ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας.

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (13)

«εν αυτώ ζωή ην...»

Ο Ιωάννης συνεχίζει να αναφέρεται στο Λόγο του Θεού, τον ενδιάθετο, αλλά ταυτισμένο συνάμα με το πρόσωπο του Χρίστου.

Μέσα σ' αυτό το Λόγο του Θεού, του οποίου προσωποποίηση είναι ο Ιησούς Χριστός, μας λέει ότι «ζωή ην».

Είναι αλήθεια ότι ο Χριστός που γεννήθηκε σαν το προσωποποιημένο Ρήμα και Λόγος του Θεού, είναι η Ζωή του κόσμου, είναι ο λόγος της Ζωής.

Ο ίδιος ο Κύριος μας είπε: τὸ πνεῦμα ἐστιν τὸ ζῳοποιοῦν, ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν· τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λελάληκα ὑμῖν πνεῦμα ἐστιν καὶ ζωή ἐστιν (Ιωάν.ς:63).

Ο Χριστός μας είπε ΤΟ ΛΟΓΟ του Θεού, το θέλημα και την αλήθεια του Πατέρα και αυτός ο λόγος, τα ρήματα αυτά του Πατέρα που μας λάλησε ο Κύριος, είναι Πνεύμα και Ζωή.

Λίγο παρακάτω στο εδ.68 ο Σίμων Πέτρος λέει: «….κύριε, πρὸς τίνα ἀπελευσόμεθα; ῥήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις».

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (12)

«πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν»

Η φράση αυτή συνεχίζει να αναφέρεται στο Λόγο, πριν γίνει σάρκα, πριν πάρει ανθρωπινή υπόσταση. Άρα αναφέρεται στον ενδιάθετο Λόγο, τον προγνωρισμένο Χριστό μέσα τον οποίο είναι συγκεφαλαιωμένα τα πάντα.

Ο ενδιάθετος αυτός Λόγος, το περιεχόμενο του νου του Θεού, ο σκοπός και το θέλημα Του σχετικά με τη δημιουργία, στην αρχή εκφράστηκε σαν θείο Ρήμα.

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (11)

«...και Θεός ήν ο λόγος..»

Ο Ιωάννης ήταν Ιουδαίος, πιστός στον Ένα και Μόνο Θεό των Πατέρων, δεν γνώριζε ούτε πίστευε σε πολυθεΐες και τριάδες. Μιλά λοιπόν για τον Ένα Θεό, και το «Λόγο Του», που όλοι γνωρίζουμε ότι έχει να κάνει με τον Ιησού Χριστό, το Μεσίτη.

Δεν αναφέρεται σε δύο ξεχωριστούς «θεούς», ούτε σε δύο πρόσωπα μέσα στη θεότητα.

Μ' αυτό θέλει να πατάξει την πολυθεΐα και να μας προσηλώσει στον Ένα Θεό και όχι σε άλλο πρόσωπο. Ο Θεός είναι Εις, ο Πατέρας, που είναι και Θεός του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (10)

και ο λόγος ήν προς τον θεόν...'

Αυτός ο Λόγος που η Γραφή μας περιέγραψε, «ην ΠΡΟΣ τον θεόν». Η γραμματική μας λέει ότι η πρόθεση «προς» όταν συντάσσεται με αιτιατική «δήλοι κίνησιν προς τι μέρος η διεύθυνσιν προς κάπου». Όταν έχει την έννοια «προς τινά» σημαίνει «εν σχέση προς τινά, εις απάντηση προς τινά» (Λεξικόν της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης του Ιωάννου Σταματάχου σελ.840).

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (9)

Ας δούμε τώρα τα εδάφια Ιωάννης α:1-14!

Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ λόγος, καὶ ὁ λόγος ἦν πρὸς τὸν θεόν, καὶ θεὸς ἦν ὁ λόγος. οὗτος ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν θεόν. πάντα δι' αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν. ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων· καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν. Ἐγένετο ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος παρὰ θεοῦ ὄνομα αὐτῷ Ἰωάννης· οὗτος ἦλθεν εἰς μαρτυρίαν ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός, ἵνα πάντες πιστεύσωσιν δι' αὐτοῦ. οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς ἀλλ' ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός. Ἦν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὁ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον, ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον. ἐν τῷ κόσμῳ ἦν καὶ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ ἐγένετο καὶ ὁ κόσμος αὐτὸν οὐκ ἔγνω. εἰς τὰ ἴδια ἦλθεν καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον. ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτὸν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα θεοὺ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αυτοῦ, οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκὸς οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρὸς ἀλλ' ἐκ θεοῦ ἐγεννήθησαν. Καὶ ὁ λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (8)

Ας δούμε τι λέει ο ίδιος ο Χριστός για την προέλευσή Του για να μπορέσουμε να δούμε σωστά τη θέση του σαν Λόγος.

Ιωάννης η:42 «εγώ εκ του Θεού εξήλθον και έρχομαι· επειδή δεν ήλθον απ' εμαυτού, αλλ' εκείνος με απέστειλε».

Εδώ ο Χριστός μας ξεκαθαρίζει κάτι που αφορά την προΰπαρξη Του σε σχέση με τον Πατέρα. Δεν λέει ότι ήρθε μόνος του δίπλα από τον Πατέρα, ή κοντά από τον Πατέρα όπως λέει η θεοσοφία της τριάδας, αλλά ξεκάθαρα λέει ότι «εκ του Πατρός εξήλθον» δηλ. βγήκα έξω από τον Πατέρα. 

Αυτό σημαίνει ότι ήταν μέσα στον Πατέρα πριν έρθει στη γη.

Σαν στοιχείο του ίδιου του Πατέρα, σαν ο Λόγος του Πατέρα.

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (7)

Κολ.α:18 «….ὅς ἐστιν [ἡ] ἀρχή, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ἵνα γένηται ἐν πᾶσιν αὐτὸς πρωτεύων». Ο Ιησούς Χριστός είναι ΑΡΧΗ. Είδαμε ότι είναι η αρχή μέσα στο λόγο του Θεού, ότι όλα περικλείονται και «συνίστανται» μέσα σ' Αυτόν, είδαμε ότι Αυτός είναι προ πάντων και θα ήταν μια απλή επανάληψη των προηγουμένων, αν δεν είχε την επόμενη φράση που λέει «... πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν». 

Εδώ είναι που μπαίνουμε σε μια άλλη πτυχή του ΛΟΓΟΥ, που περιγράφει κάτι πολύ θαυμαστό.

Ο Χριστός είναι η αρχή της εκκλησίας, πριν ακόμη αυτή υπάρξει και η αρχή της υλικής δημιουργίας, τόσο μέσα στο λόγο, όσο και αργότερα όταν το ρήμα του Θεού είπε και έγινε, διέταξε και σχηματίστηκαν τα πάντα.

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (6)

Ματθ.α:18 «τοῦ δὲ [Ἰησοῦ] Χριστοῦ ἡ γένεσις (όχι γέννηση) οὕτως ἦν μνηστευθείσης τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ πνεύματος ἁγίου».

Το Πνεύμα το Άγιο μας λέει, ότι αυτό το γεγονός σημάδεψε τη «γένεση» του Χριστού. Άρα πριν απ’ αυτό το σημείο, ο Χριστός δεν υπήρχε.

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (5)

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΥΠΗΡΧΕ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ξέρουμε ότι ο Χριστός, δεν προϋπήρχε στον ουρανό σαν άνθρωπος με προσωπικότητα, πριν γεννηθεί στη Βηθλεέμ, παρά μόνο μέσα στο λόγο, τη σκέψη του Πατέρα σαν το αρνίο το εσφαγμένο, όπως προϋπήρχαν και όλοι οι άγιοι, γιατί ο Παύλος λέει ότι:

Ρωμ.η:28-30  «….. εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών όσους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε, και όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε, και όσους εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε».

Ο Θεός προγνώρισε τόσο τους αγίους όσο και το Χριστό. Όπως εμάς, ενώ δεν υπήρχαμε ακόμη, ο Θεός μας είδε μέσα στην πρόγνωση Του, μέσα στο ΛΟΓΟ ΤΟΥ και μας προόρισε, έτσι και ο Χριστός ενώ δεν υπήρχε, ο Θεός τον προγνώρισε. Τα εδάφια λοιπόν αυτά έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο Χριστό Ιησού ο οποίος δεν έχει γεννηθεί ακόμα.

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (4)

Πως όμως ένας αόρατος Θεός θα μπορούσε να μιλήσει, να επικοινωνήσει με τα πλάσματά Του; Η Αγία Γραφή μας δίνει την απάντηση. Ο Πατέρας που με το ρήμα Του, με το λόγο της δύναμής Του έκανε τα πάντα, στις έσχατες μέρες μας μίλησε «εν υιώ». Ο Θεός μας μίλησε «μέσα από» και «δια του Υιού». Με τον ίδιο τρόπο που μίλησε στην Παλιά Διαθήκη «εν τοις προφήταις», μίλησε τις τελευταίες μέρες «εν υιώ». 

Ο Γιάχβε πλήρωνε τον προφήτη Του με το πνεύμα Του κι αυτός μιλούσε. Ο άνθρωπος μιλούσε, αλλά ήταν το πνεύμα του Πατέρα Θεού που έδινε τα θεία ρήματα. Η διαφορά είναι ότι το πνεύμα του Θεού «έμεινεν επ’ αυτόν», κάτι που δεν συνέβαινε με τους προφήτες, αφού μέσα στο Χριστό κατοικεί «παν το πλήρωμα της θεότητος» (Κολ.β:9), χωρίς μέτρο (Ιωάν.γ:34).

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (3)

Η Γραφή σε πολλά μέρη μας λέει ότι τα πάντα έγιναν διά του λόγου (Ιωάν.α:3, Εβρ.α:2, Α’ Κορ.η:6). Από αυτά τα εδάφια και ίσως από άλλα, έχει δημιουργηθεί η λάθος εντύπωση ότι ο κόσμος δεν δημιουργήθηκε από το Θεό, τον Πατέρα, αλλά από το «θεό Υιό»! Λένε μάλιστα ότι ο Πατέρας τα σχεδίαζε και ο υιός εκτελούσε.

Όμως, με τη χάρη του Θεού μέσα από τις Γραφές θα δούμε με ποια έννοια τα πάντα έγιναν διά του Υιού. Πρώτα όμως ας δούμε τί η Βίβλος μας λέει για το ποιος δημιούργησε τον κόσμο:

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (2)

Πρέπει ν’ αρχίσουμε με το να θυμηθούμε ότι στα Ελληνικά η λέξη λόγος έχει δυο έννοιες, α) Σημαίνει λόγος, και β) σημαίνει σκέψη, και αυτές οι δυο έννοιες είναι πάντοτε αλληλένδετες.

Στην Ιουδαϊκή σκέψη, μια λέξη ήταν κάτι παραπάνω από ένα ήχο που έκφραζε ένα νόημα. Ο λόγος, στην ουσία έκανε πράγματα. Ο λόγος του Θεού δεν είναι απλά ένας ήχος, είναι η ενεργός αιτία. Στην ιστορία της δημιουργίας, ο λόγος του Θεού δημιουργεί. Ο Θεός είπε: «Γεννηθήτω φως», και έγινε φως (Γέν.α:3)!

Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (1)

Τώρα μπαίνουμε σ’ ένα θέμα, που απασχόλησε και απασχολεί καθένα που μελετά το λόγο του Θεού. Ένα θέμα βαθύ, θαυμαστό, πλούσιο αλλά και ευλογημένο γιατί μας εκφράζει τα βαθειά και τα απόκρυφα του Θεού Πατέρα, σχετικά με τη δημιουργία, τον άνθρωπο και τη σωτηρία του.

Το πρώτο κεφάλαιο στο ευαγγέλιο του Ιωάννη μας διδάσκει πολύ όμορφα την αλήθεια της φανέρωσης του Θεού εν σαρκί.

Στην αρχή ήταν ο Λόγος. Ο Λόγος δεν ήταν ένα ξεχωριστό πρόσωπο ή ένας ξεχωριστός Θεός όπως ο λόγος ενός ανθρώπου δεν είναι ένα πρόσωπο ξεχωριστό απ’ αυτόν.

Ο Θεός είναι ΕΝΑ πρόσωπο

Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΥΠΟΣΤΑΣΗ.

Γεν.γ:8 “Και ήκουσαν την φωνήν του Κυρίου του Θεού περιπατούντος εν τω παραδείσω προς το δειλινόν και εκρύφθησαν ο Αδάμ και η γυνή αυτού από ΠΡΟΣΩΠΟΥ του Κυρίου του Θεού....”

Εξ.λγ:20 “Και είπε, δεν δύνασαι να ίδης ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΜΟΥ διότι άνθρωπος δεν θέλει με ιδεί και ζήσει”

Εβρ.α:1-3 “Ο Θεός αφού ελάλησε το πάλαι προς τους πατέρας ημών διά των προφητών πολλάκις και πολυτρόπως, εν ταις εσχάταις ταύταις ημέραις ελάλησε προς ημάς διά του Υιού τον οποίον έθεσεν κληρονόμον πάντων, δι ού έκαμε και τους αιώνας όστις ών απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ ΤΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΑΥΤΟΥ”

             

Ακόμα: Ψαλμ.ις:11, ρμγ:7 Θρήν.γ:35 Ζαχ.ζ:2

Η φύση του Θεού - 2 (ΒΔ)

Ο Θεός έχει την ικανότητα της πρόγνωσης. Προγνωρίζει το μέλλον όπως γνωρίζει όλο το παρελθόν.

Έτσι, μένοντας στα χέρια του Ποιμένα μας που γνωρίζει το μέλλον, γιατί να φοβόμαστε; Φεύγει λοιπόν ο φόβος μέσα απ’ την καρδιά, η ανησυχία, το άγχος, φόβοι που έρχονται και κτυπούν την καρδιά του ανθρώπου. Όλα τα ΜΗΠΩΣ που έρχονται και βασανίζουν το μυαλό του ανθρώπου, η πίστη τα εμπιστεύεται στο Θεό που τα ξέρει όλα. Και αμέσως η ησυχία και η γαλήνη παίρνουν τη θέση των φόβων. Αυτός που με έσωσε, με ελευθέρωσε, με σήκωσε, με στήριξε, δεν θα φροντίσει το μέλλον μου; Και βέβαια θα το κάνει αφού είναι αγάπη.

Ιωάν.ε:26 «Διότι καθώς ο Πατήρ έχει ζωήν εν εαυτώ, ούτως έδωκεν και εις τον Υιόν να έχει ζωήν εν εαυτώ».

«ο Πατήρ έχει ζωήν εν εαυτώ» σημαίνει ότι ο Ίδιος είναι πηγή ζωής, ολόκληρος είναι ζωή και γι’ αυτό τα πάντα συντηρούνται δι’ Αυτού.

Ο Θεός είναι ζωή, και δίνει ζωή στους πάντες και στα πάντα. Κρατάει την πνοή της ζωής όλου του σύμπαντος, είτε ζώα είναι είτε άνθρωποι.

Την ικανότητα αυτή, να έχει ο Πατέρας ζωή εντός Του, την έδωσε στον Υιό, και γι’ αυτό ο Χριστός είπε «Εγώ είμαι η ζωή» και τώρα ο Υιός είναι «ο Θεός ο αληθινός και η ζωή η αιώνιος» (Α΄Ιωάν.ε:20). Και όποιος δεν έχει τον Υιό δεν έχει ζωή γιατί ο Θεός δίνει τη ζωή στον άνθρωπο δια του Υιού. Και αυτή τη ζωή την έχουμε μέσα μας, είναι ο Ίδιος ο Κύριος Ιησούς σαν πηγή ζωής αιωνίου. Ο Χριστός είπε: «όστις πιστεύσει εις εμέ, έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάν.δ:14, γ:36).