Όταν περνούσα
κάποιες δύσκολες στιγμές, ένας στενός φίλος σταμάτησε να απαντάει στα μέιλ μου.
Χρόνια αργότερα τον ρώτησα γιατί.
«Δεν ήξερα τι
να πω», είπε. «Δεν είχα απαντήσεις για σένα».
Όπως αυτός ο
φίλος, πίστευα ότι ο καλύτερος τρόπος να βοηθήσω έναν φίλο που περνάει
προβλήματα, ήταν να δώσω συμβουλές.
Αλλά δίνοντας
τις δικές μου μάχες, με βοήθησε να συνειδητοποιήσω ότι οι καλύτερες «απαντήσεις»
συνήθως δεν είναι απαντήσεις.
Οι φίλοι που
λένε, «Λυπάμαι. Θα προσευχηθώ για σένα», είναι η μεγαλύτερη παρηγοριά και
βοήθεια. Οι προσευχές τους μας βοηθούν να ακούσουμε από Αυτόν τον ένα φίλο που
ποτέ δεν απογοητεύει, ποτέ δεν είναι πολύ απασχολημένος, και πάντα ξέρει
ακριβώς τι να πει - ο Κύριος μας!
«ο παρηγορών ημάς εν
πάση τη θλίψει ημών, διά να δυνάμεθα ημείς να παρηγορώμεν τους εν πάση θλίψει
διά της παρηγορίας, με την οποίαν παρηγορούμεθα ημείς αυτοί υπό του Θεού»
(Β’ Κορ.α:4).
Αν ο φίλος σου
παλεύει με προβλήματα, μην του δώσεις απαντήσεις, εκτός αν ο Θεός σου πει ξεκάθαρα
να το κάνεις. Αλλά δείξε του ότι ακούς και ότι πραγματικά ενδιαφέρεσαι γι’ αυτόν
(Ρωμ.ιβ:15). Και προσευχήσου ο Θεός να του δώσει τις απαντήσεις που χρειάζεται.
