Α. ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Γεν.γ:1 «Ο δε όφις...μη φάγητε από παντός δένδρου του
παραδείσου;»
Γεν.γ:3 «Από δε του καρπού του δένδρου...δια
να μη αποθάνετε.»
Γεν.γ:6 «Και είδεν η γυνή, ότι το
δένδρον...και αυτός έφαγε.»
Α’ Τιμ.β:14 «Και ο Αδάμ δεν ηπατήθη, αλλ’ η γυνή απατηθείσα έγεινε
παραβάτης.»
Μια
μελέτη στα παραπάνω εδάφια θα δείξει ότι υπήρχαν κάποια συγκεκριμένα βήματα τα
οποία έλαβαν χώρα στην πτώση του ανθρώπου.
1. Απιστία
Το
πρώτο βήμα ήταν ότι ο Σατανάς κατάφερε να σπείρει αμφιβολία, ένα σπόρο απιστίας
μέσα στην καρδιά της Εύας.
2. Διαστροφή του λόγου του Θεού
Αφού η
Εύα έδωσε τόπο στην αμφιβολία μέσα στην καρδιά της, ήταν τώρα έτοιμη να
χειριστεί αδέξια το λόγο του Θεού. Η Εύα άλλαξε και πρόσθεσε στο λόγο του Θεού.
Ο Θεός δεν είπε να μην αγγίξουν το φρούτο για να μην αποθάνουν. Τα λόγια της
Εύας, «δια να μην αποθάνετε», άφηναν
μια αμφιβολία, έγειραν το ερώτημα αν ο θάνατος ήταν σίγουρος ή όχι.
3. Ανυπακοή
Αφού ο
σπόρος της απιστίας είχε εμφυτευτεί και ο λόγος του Θεού είχε αλλαχτεί, μια
πράξη ανυπακοής ήταν το φυσικό αποτέλεσμα. Στη Γεν.γ:6 τα βήματα που οδηγούσαν
στην ανυπακοή κατονομάζονται: α) είδεν
β) επιθύμησε γ) έλαβε δ) έφαγε. Είναι
ωφέλιμο να συγκριθεί αυτό με την αμαρτία του Αχάν καθώς καταγράφεται στον
Ιησ.Ναυή.ζ:21: α) είδεν β) επεθύμησε γ) έλαβε δ) έκρυψε.
B. ΤΡΙΠΛΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ
Α’ Ιωάν.β:16 « Διότι παν το εν
τω κόσμω, η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών, και η αλαζονεία
του βίου, δεν είναι εκ του Πατρός, αλλ’ είναι εκ του κόσμου.»
Και ο
πειρασμός της Εύας και ο πειρασμός του Χριστού στην έρημο μπορούν να
συνοψιστούν κάτω από το «παν το εν τω
κόσμω.»
Α’ Ιωάν.β:16 επιθυμία
της σαρκός
επιθυμία
των οφθαλμών
αλαζονεία του βίου
Ο
πειρασμός της Εύας καλόν προς βρώσιν
Γεν.γ:6 αρεστόν
στους οφθαλμούς
επιθυμητόν ως δίδων γνώσιν
Ο
πειρασμός του Χριστού λίθος να γίνει άρτος
Λουκ.δ:3-10 βασίλεια της οικουμένης
ρίψον κάτω - άγγελοι
Στον
πειρασμό ο Σατανάς είπε, «Θέλετε είσθαι
ως θεοί, γνωρίζοντες το καλό και το κακό». Παρέλειψε το σημαντικό μέρος,
ότι θα γνώριζαν το καλό, αλλά ότι δεν θα ήταν ικανοί να το εκτελέσουν, και ότι
θα ήξεραν το κακό και δεν θα μπορούσαν να το αποφύγουν.
Θα
πρέπει να θυμόμαστε ότι ο πειρασμός δεν είναι αμαρτία από μόνος του, αλλά όταν
παραδινόμαστε στον πειρασμό αμαρτάνουμε. Όταν η Εύα παραχωρήθηκε, τότε
ανυπάκουσε και η αμαρτία εισέβαλε στην ανθρώπινη καρδιά. Ο Χριστός πειράχτηκε
αλλά παρέμεινε αναμάρτητος με το να υπερνικήσει και όχι να παραδοθεί.
Η Εύα
είχε νικηθεί από τη στιγμή που χάλασε το λόγο του Θεού. Ο σπόρος της απιστίας
σπάρθηκε στην καρδιά της από τον διάβολο που την προκάλεσε να αλλάξει και να
προσθέσει στο λόγο του Θεού. Έτσι έπεσε. Από την άλλη, ο Ιησούς Χριστός
παρέμεινε στο λόγο του Θεού και έτσι πήρε την νίκη. Το «Είναι γεγραμμένον» κάνει τον διάβολο να το βάζει στα πόδια.
Πρέπει
να σημειωθεί ότι ήταν η Εύα που εξαπατήθηκε στην παράβαση. Ο Αδάμ επίτηδες
επέλεξε την αμαρτία. Ο Αδάμ ανυπάκουσε με πλήρη συνείδηση του τι έκανε. Ήταν
μια καθαρή απόφαση επιλογής για τη σχέση του με το Θεό ή με την γυναίκα. Ο Αδάμ
επέλεξε τη γυναίκα και έτσι έπεσε.
Γ. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ
1. Στη φύση
α. Η
γη είναι καταραμένη (Γεν.γ:17)
β. Η γη θα έβγαζε αγκάθια και τριβόλια
(Γεν.γ:18)
2. Σε όλο το ανθρώπινο γένος
α.
Τα πάντα συνεκλείσθησαν κάτω από την αμαρτία (Γαλ.γ:22, Ρωμ.ε:19) β. Ο άνθρωπος έγινε τέκνο διαβόλου
(Ιωάν.η:44, Α’ Ιωάν.γ:8). γ. Ο
άνθρωπος θα ζει εργαζόμενος σκληρά (Γεν.γ:19) δ. Η γυναίκα θα φέρνει παιδία στη ζωή με λύπες (Γεν.γ:16) ε. Μέσα από την πτώση, ο άνθρωπος έγινε
υποκείμενος στα εξής:
I. ΦΥΣΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ: Αυτός είναι ο
αποχωρισμός της ψυχής από το σώμα, που έχει σαν αποτέλεσμα τη φθορά και την
καταστροφή της υλικής εικόνας (Γεν.γ:19)
II. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ: Αυτός είναι ο αποχωρισμός του πνεύματος
από το Θεό, ή αποξένωση από τη ζωή του Θεού. Ερχόμαστε σ’ αυτή την κατάσταση με
τη φυσική γέννηση. (Εφεσ.δ:18, Α’Τιμ.ε:6, Αποκ.γ:1).
III.ΑΙΩΝΙΟΣ
ΘΑΝΑΤΟΣ: Αυτός είναι ο «δεύτερος θάνατος», ο πνευματικός θάνατος συνεχίζεται
μετά το φυσικό θάνατο. Κατ’ επέκταση πέρα απ’ το θάνατο του σώματος, ο πνευματικός
θάνατος γίνεται αιώνιος θάνατος, ή μια κατάσταση ενός αιώνιου αποχωρισμού από
το Θεό μέσα σε μαρτύρια συνείδησης (Αποκ.κ:14, Αποκ.κα:8).
Τ’
αποτελέσματα της πτώσης μας περιτριγυρίζουν. Τα νοσοκομεία, οι φυλακές και τα
άσυλα είναι γεμάτα ανθρώπους. Η αθλιότητα, το έγκλημα και η δυστυχία μας
συναντάει σε κάθε γωνιά, και όλα αυτά είναι άμεσα αποτελέσματα της πτώσης.
Δ. ΟΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
Ο
μαθητής του λόγου του Θεού θα πρέπει να έχει μια καθαρή άποψη του νοήματος της
ζωής και του θανάτου.
1. Φυσική ζωή
Είναι
η ένωση του πνεύματος του ανθρώπου με το σώμα του.
2. Φυσικός θάνατος
Είναι
ο αποχωρισμός του πνεύματος από το σώμα.
3. Πνευματική ζωή.
Είναι
η ένωση του ανθρώπινου πνεύματος με το Πνεύμα του Θεού. Αυτή η ένωση φέρνει την
κοινωνία με το Θεό και την αιώνια ζωή.
4. Πνευματικός θάνατος
Ο
αποχωρισμός του ανθρώπινου πνεύματος απ’ το Πνεύμα του Θεού.
5. Αιώνια ζωή
Είναι
η ένωση του πνεύματος του Θεού με το πνεύμα του ανθρώπου που υπάρχει αιώνια.
6. Αιώνιος θάνατος
Ο
αποχωρισμός του ανθρώπινου πνεύματος από το Πνεύμα του Θεού που υπάρχει αιώνια.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η αιώνια ζωή μπορεί να βρεθεί μόνο εν Χριστώ Ιησού. Ο
Χριστιανός που στην καρδιά του μένει ο Ιησούς, έχει αιώνια ζωή. Εάν ο Ιησούς
δεν είναι εκεί, δεν μπορεί να υπάρξει αιώνια ζωή. Στην πραγματικότητα αναφέρεται
σε μια ποιότητα ζωής πιο πολύ, αν όχι περισσότερο, παρά σε μια ποσότητα ζωής.
