Πράξ.β:38 Η πρώτη λέξη που βγήκε από το στόμα του
Πέτρου στην απεγνωσμένη ερώτηση «Τι πρέπει να κάμωμεν, άνδρες
αδελφοί;»,
ήταν: ΜΕΤΑΝΟΗΣΑΤΕ!
ΜΕΤΑΝΟΙΑ σημαίνει
λύπη για την αμαρτία, αλλά και αποστροφή από την αμαρτία.
Δεν μπορούμε να αφήσουμε μια αμαρτία, αν δεν αναγνωρίσουμε
πόσο βδελυχτή είναι.
Συνήθως οι άνθρωποι λυπούνται που αμάρτησαν και πολλές φορές
προσπαθούν ν’ αλλάξουν τη ζωή τους με εξωτερικές αλλαγές, επειδή φοβούνται τα
αποτελέσματα της αμαρτίας τους.
Όμως, η ειλικρινής μετάνοια ξεκινά από μια καρδιά που
αναγνωρίζει την αγάπη του Θεού, την ωραιότητα της αγιότητάς Του, την αγνότητά
Του.
Αυτός που ειλικρινά μετανιώνει, λαχταρά να εξαγνιστεί και να
επανακτήσει την επικοινωνία με τον ουρανό. Δεν κάνει καμία προσπάθεια να
καλύψει οτιδήποτε.
Ψαλμ.λβ:1-2 Μακάριος εκείνος, του οποίου συνεχωρήθη η
παράβασις, του οποίου εσκεπάσθη η αμαρτία. Μακάριος ο άνθρωπος, εις τον οποίον
ο Κύριος δεν λογαριάζει ανομίαν και εις του οποίου το πνεύμα δεν υπάρχει δόλος.
Ψαλμ.να:1-14 Ελέησόν με, ω Θεέ, κατά το έλεός σου· κατά
το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τα ανομήματά μου. Πλύνόν με μάλλον και
μάλλον από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Διότι τα
ανομήματά μου εγώ γνωρίζω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου είναι διαπαντός. Εις
σε, εις σε μόνον ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου έπραξα· διά να δικαιωθής εν
τοις λόγοις σου και να ήσαι άμεμπτος εις τας κρίσεις σου. Ιδού, συνελήφθην εν
ανομία, και εν αμαρτία με εγέννησεν μήτηρ μου. Ιδού, ηγάπησας αλήθειαν εν τη
καρδία, και εις τα ενδόμυχα θέλεις με διδάξει σοφίαν. Ράντισόν με με ύσσωπον,
και θέλω είσθαι καθαρός· πλύνόν με, και θέλω είσθαι λευκότερος χιόνος. Κάμε με
να ακούσω αγαλλίασιν και ευφροσύνην, διά να ευφρανθώσι τα οστά, τα οποία
συνέθλασας. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας
ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, Θεέ· και πνεύμα ευθές
ανανέωσον εντός μου. Μη με απορρίψης από του προσώπου σου· και το πνεύμα το
άγιόν σου μη αφαιρέσης απ' εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν της σωτηρίας σου και
με πνεύμα ηγεμονικόν στήριξόν με. Θέλω διδάξει εις τους παραβάτας τας οδούς
σου· και αμαρτωλοί θέλουσιν επιστρέφει εις σε. Ελευθέρωσόν με από αιμάτων, Θεέ,
Θεέ της σωτηρίας μου· η γλώσσα μου θέλει ψάλλει εν αγαλλιάσει την δικαιοσύνην
σου.
Πολλοί νομίζουν ότι δεν μπορούν να έρθουν στο Χριστό αν
πρώτα δεν μετανοήσουν. Η αλήθεια είναι ότι η μετάνοια προηγείται της άφεσης των
αμαρτιών.
Μπορεί ή πρέπει όμως ένας αμαρτωλός να περιμένει μέχρι να
μετανοήσει πριν έρθει στο Χριστό;
Ματθ.ια:28 Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες
και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει.
Πράξ.ε:31 τούτον ο Θεός ύψωσε διά της δεξιάς αυτού
Αρχηγόν και Σωτήρα, διά να δώση μετάνοιαν εις τον Ισραήλ και άφεσιν
αμαρτιών.
Ρωμ.β:4 Η καταφρονείς τον πλούτον της χρηστότητος
αυτού και της υπομονής και της μακροθυμίας, αγνοών ότι η χρηστότης του Θεού
σε φέρει εις μετάνοιαν;
Κάθε καλή παρόρμηση πηγάζει από τον Ιησού!
Είναι ο μόνος που μπορεί να δημιουργήσει στην καρδιά
αποστροφή για την αμαρτία.
Δεν μπορείς να το κάνεις αν δεν έχεις καταλάβει το έργο της
αγάπης (Γολγοθάς).
Αν παρατηρείς ότι η καρδιά σου σε ωθεί για κάτι καλύτερο,
αναγνώρισε τη φωνή του Θεού εκεί και ζήτα Του να σε φέρει σε μετάνοια, να σου
αποκαλύψει περισσότερο τον Ιησού Χριστό.
Μόνο καθώς παρατηρούμε Αυτόν, καταλαβαίνουμε τη δική μας
καρδιά.
Μπορεί κι εμείς όπως ο Νικόδημος, να κολακεύουμε τους
εαυτούς μας ότι…. Καλοί είμαστε.
Ίσως να μη βλέπουμε την ανάγκη να ταπεινωθούμε μπροστά στο
Θεό.
Μόνο όταν Αυτός αποκαλυφθεί στις καρδιές μας μπορούμε να
καταλάβουμε:
· Πόσο ακάθαρτοι είμαστε
· Ότι έχουμε εγωιστικά κίνητρα
· Ότι η δικαιοσύνη μας είναι ένα ρυπαρό ιμάτιο
· Ότι υπάρχουν ακόμα μολυσμοί μέσα μας
· Πόσο διαστρεβλωμένα βλέπουμε ορισμένα πράγματα
· Πόσα ελαττώματα έχει ο χαρακτήρας μας
· Τις ανόσιες επιθυμίες μας
· Την άστατη καρδιά μας
· Τα ρυπαρά χείλη μας
Ο Παύλος έβλεπε «άμεμπτο» τον εαυτό του ως προς το Νόμο
(Φιλιπ.γ:6). Όταν όμως κατανόησε το πνεύμα και όχι το γράμμα του Νόμου, είδε
τον εαυτό του όπως ο Θεός τον έβλεπε, έσκυψε και ομολόγησε την ενοχή του γιατί
είχε χάσει κάθε ίχνος αυτοσεβασμού (Α’ Τιμ.α:15).
Η ανθρώπινη κρίση είναι μεροληπτική και ατελής, ο Θεός όμως
εκτιμά τα πάντα όπως είναι.
Μπορεί να ελέγχουμε ένα μέθυσο και να αφήνουμε απαρατήρητες
αμαρτίες όπως η υπερηφάνεια, η φιλαυτία, η πλεονεξία… Ο μπεκρής ευκολότερα
μετανοεί παρά ο υπερήφανος!
Αυτές οι αμαρτίες είναι ιδιαίτερα προσβλητικές για το Θεό,
γιατί είναι αντίθετες από την αγαθότητα του χαρακτήρα Του.
Ο τελώνης ήταν ανοικτός στην επίδραση του Αγίου Πνεύματος. Η
απόσταση που χώριζε τον Φαρισαίο από τον Θεό, τον εμπόδιζε να δει τον μολυσμό
του, δεν ένοιωθε καμία ανάγκη.
Αν καταλάβεις την αμαρτωλότητά σου, μην περιμένεις να
βελτιωθείς μόνος σου.
Ιερεμ.ιγ:23 Δύναται ο Αιθίοψ να αλλάξη το δέρμα αυτού ή
η πάρδαλις τα ποικίλματα αυτής; τότε δύνασθε και σεις να κάμητε καλόν, οι
μαθόντες το κακόν.
Πολλές φορές προσπαθούμε
να δικαιολογηθούμε συγκρινόμενοι με άλλους χριστιανούς: «Δεν είναι
καλύτεροι από εμένα»!
Παρουσιάζουμε τα σφάλματα των άλλων σαν πρόφαση για τα
παραμελημένα καθήκοντά μας.
Όμως, αμαρτίες και σφάλματα άλλων, δεν δικαιώνουν εμάς.
Δεν μας δόθηκε σαν πρότυπο κάποιος ατελής άνθρωπος, αλλά ο
τέλειος Ιησούς! Γι’ αυτό μην αναβάλεις!
Μόνο με κίνδυνο αιώνιας καταστροφής μπορεί να υποθάλπεται η
αμαρτία, όσο «μικρή» κι αν νομίζουμε ότι είναι.
Ό, τι δεν υπερνικούμε στη ζωή, θα μας νικήσει τελικά και θα
μας καταστρέψει.
Εφεσ.ς:13 Διά τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού,
διά να δυνηθήτε να αντισταθήτε εν τη ημέρα τη πονηρά και αφού καταπολεμήσητε
τα πάντα, να σταθήτε.
Ο Αδάμ και η Εύα δεν θα περίμεναν ότι ήταν τόσο σοβαρό αυτό
που έκαναν.
Κάθε παρακοή, αμέλεια, απόρριψη της χάρης:
· Σκληρύνει την καρδιά
· Διαφθείρει τη θέληση
· Νεκρώνει την αντίληψη
· Εξασθενεί την προθυμία και ικανότητα υπακοής
Πολλοί νομίζουν ότι όποτε θέλουν μπορούν ν’ αλλάξουν. Η
πείρα λέει το αντίθετο.
Κάθε ελαττωματικό σημείο του χαρακτήρα ή αμαρτωλή επιθυμία
που υποθάλπεται, μπορεί να εξουδετερώσει όλη τη δύναμη του ευαγγελίου.
Παρ.ε:22 Αι ίδιαι αυτού ανομίαι θέλουσι συλλάβει τον
ασεβή, και με τα σχοινία της αμαρτίας αυτού θέλει σφίγγεσθαι.
Ο Ιησούς και θέλει και μπορεί να μας ελευθερώσει από την
αμαρτία.
Αλλά, αν εμείς επιμένουμε στην αμαρτία στρέφοντας τη θέλησή
μας στο κακό, σημαίνει ότι δεν θέλουμε να ελευθερωθούμε.
Ψαλμ.ρλθ:23-24 Δοκίμασόν με, Θεέ, και γνώρισον την καρδίαν
μου· εξέτασόν με και μάθε τους στοχασμούς μου· και ιδέ, αν υπάρχη εν εμοί οδός
ανομίας· και οδήγησόν με εις την οδόν την αιώνιον.
Ψαλ.να:10 Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί, Θεέ· και
πνεύμα ευθές ανανέωσον εντός μου.
Μην συζητάς το θέμα της αμαρτωλότητάς σου με τον διάβολο. Αν
έρχεται να σου την θυμίζει, λέγε του:
Α’ Τιμ.α:15 Πιστός ο λόγος και πάσης αποδοχής άξιος, ότι
ο Ιησούς Χριστός ήλθεν εις τον κόσμον διά να σώση τους αμαρτωλούς, των οποίων πρώτος
είμαι εγώ·
