Είχε έκταση 68.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, περίπου τη μισή έκταση της Ελλάδας, και μέγιστο βάθος 70 μ. Σήμερα, από το 2000 έως το 2014 μέσα σε 14 χρόνια, έχει συρρικνωθεί χάνοντας πάνω από το 90% του αρχικού της μεγέθους και έχει εξελιχθεί σε δύο μικρούς όγκους νερού, τη Βόρεια και τη Νότια Αράλη.
Η καταστροφή της λίμνης ξεκίνησε από το 1960, όταν η Σοβιετική Ένωση προχώρησε στην εκτροπή του Αμού Ντάρια και του Σιρ Ντάρι, δύο μεγάλων ποταμών που κατέληγαν στη λίμνη, με σκοπό την άρδευση γεωργικών εκτάσεων στο Ουζμπεκιστάν και το Τουρκμενιστάν.
Καθώς η Αράλη στεγνώνει, ιχθυότοποι και οι κοινότητες που βασίζονταν σε αυτούς καταρρέουν. Το όλο και πιο αλμυρό νερό μολύνθηκε με λιπάσματα και εντομοκτόνα. Η σκόνη από τον πυθμένα που εκτέθηκε στον αέρα, μολυσμένη με γεωργικά χημικά, έγινε κίνδυνος για τη δημόσια υγεία.
Η πλούσια σε αλάτι σκόνη μεταφερόταν στις γεωργικές εκτάσεις από τον πυθμένα, υποβαθμίζοντας το έδαφος. Στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις έπρεπε να διοχετεύονται όλο και πιο μεγάλοι όγκοι νερού από τους ποταμούς.
Η απώλεια της εξισορροπητικής επιρροής ενός τόσο μεγάλου όγκου νερού έκανε τους χειμώνες πιο κρύους και τα καλοκαίρια πιο ζεστά και ξηρά.
