Προς Ρωμαίους (021)

3. Η υπόσχεση του Θεού έρχεται με την πίστη, όχι με το νόμο (δ:13-17α)

Ρωμ.δ:13 Επειδή η επαγγελία προς τον Αβραάμ ή προς το σπέρμα αυτού, ότι έμελλε να ήναι κληρονόμος του κόσμου, δεν έγεινε διά του νόμου, αλλά διά της δικαιοσύνης της εκ πίστεως.

Αυτό το εδάφιο τονίζει ότι η υπόσχεση του Θεού στον Αβραάμ και τους απογόνους του έρχεται μέσω της πίστης, χωρίς το νόμο. Οι ιδέες σε αυτό το εδάφιο ταιριάζουν πάρα πολύ με εκείνες στην Γαλ.3:1-29. Η υπόσχεση που υπαινίσσεται είναι η κληρονομιά του κόσμου. Ενώ κανένα εδάφιο της Παλαιάς Διαθήκης δεν εκφράζει την υπόσχεση με ακριβώς αυτούς τους όρους, η ιδέα εκφράζεται σε εδάφια όπως Γέν.ιβ:2-3 και κβ:17-18. Ο Θεός υποσχέθηκε να πολλαπλασιάσει τους απόγονους του Αβραάμ, να τους δώσει νίκη πάνω στους εχθρούς τους, και να ευλογήσει όλα τα έθνη μέσω του σπέρματος του Αβραάμ.

Ρωμ.δ:14  Διότι εάν ήναι κληρονόμοι οι εκ του νόμου, η πίστις εματαιώθη και κατηργήθη η επαγγελία·

Αυτή η υπόσχεση ήρθε από την πίστη, όχι από το νόμο. Ο νόμος ούτε καν υπήρχε, έτσι όταν ο Θεός έδωσε την υπόσχεση, προφανώς δεν την στήριξε στο νόμο. Ο Θεός υποσχέθηκε, ανεξάρτητα από το νόμο. Δεν ζήτησε από τον Αβραάμ να συμμορφωθεί με το νόμο, αλλά να δεχτεί την υπόσχεση δια πίστεως.

Γαλ.γ:17-18 «διαθήκην προκεκυρωμένην εις τον Χριστόν υπό του Θεού ο μετά έτη τετρακόσια τριάκοντα γενόμενος νόμος δεν ακυρόνει, ώστε να καταργήση την επαγγελίαν. Διότι εάν η κληρονομία ήναι εκ νόμου, δεν είναι πλέον εξ επαγγελίας· αλλ' εις τον Αβραάμ δι' επαγγελίας εχάρισε ταύτην ο Θεός».

Ο μόνος τρόπος να λάβεις μια υπόσχεση είναι να την αποδεχτείς δια πίστεως. Η υπόσχεση δεν είναι οφειλή, ως εκ τούτου, δεν μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει το νόμο για να κερδίσει και να επιβάλλει μια χαριστικά διδόμενη υπόσχεση. Η υπόσχεση και ο νόμος είναι δύο αλληλοαναιρούμενοι μέθοδοι να πάρεις κάτι. Αν η υπόσχεση είναι βασισμένη σε ένα ανύπαρκτο νόμο, τότε ολόκληρη η βάση της υπόσχεσης είναι άκυρη. Αν η υπόσχεση ανήκει μόνο σε όσους έχουν το νόμο, τότε δεν είναι πραγματική υπόσχεση. Η πίστη γίνεται ανεφάρμοστη και η υπόσχεση είναι άνευ αξίας.

Ρωμ.δ:15 επειδή ο νόμος επιφέρει οργήν· διότι όπου δεν υπάρχει νόμος, ουδέ παράβασις υπάρχει.

Δεδομένου ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί, ο νόμος το μόνο πράγμα να μπορούσε να κάνει, ήταν να φέρει οργή. Ο νόμος ορίζει την αμαρτία. Όπου δεν υπάρχει κανένας νόμος δεν μπορεί να υπάρξει παραβίαση του νόμου. Δεδομένου ότι ο άνθρωπος ποτέ δεν κατάφερε να ζήσει σύμφωνα με το νόμο, ο νόμο φέρνει πάντα καταδίκη.

Ρωμ.δ:16 Διά τούτο εκ πίστεως η κληρονομία, διά να ήναι κατά χάριν, ώστε η επαγγελία να ήναι βεβαία εις άπαν το σπέρμα, ουχί μόνον το εκ του νόμου, αλλά και το εκ της πίστεως του Αβραάμ, όστις είναι πατήρ πάντων ημών,

Ως εκ τούτου, για να αποκτήσουμε την υπόσχεση, αυτό δεν μπορεί να γίνει με το νόμο. Αντίθετα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η υπόσχεση είναι δώρο του Θεού (χάρης) για μας που λαμβάνεται δια πίστεως. «Εκ πίστεως» σημαίνει «η υπόσχεση έρχεται δια πίστεως».

Ο Θεός έδωσε την υπόσχεση σε όλους τους απογόνους του Αβραάμ. Αν η υπόσχεση ήταν από το νόμο, δεν θα μπορούσαν όλοι οι απόγονοι του Αβραάμ να έχουν την υπόσχεση, αλλά μόνο εκείνοι που είχαν το νόμο. Ως εκ τούτου, η υπόσχεση πρέπει να είναι από τη χάρη του Θεού μέσω της πίστης, για να είναι σίγουρη για όλους τους απογόνους του Αβραάμ. Η υπόσχεση της κληρονομιάς, λοιπόν, έρχεται σε όλους όσους έχουν την πίστη του Αβραάμ, όχι μόνο σε όσους έχουν το νόμο. Ο Αβραάμ είναι ο πατέρας όλων μας.

Ρωμ.δ:17^α καθώς είναι γεγραμμένον, ότι πατέρα πολλών εθνών σε κατέστησα

Για να αποδείξει το σημείο αυτό, το εδάφιο αυτό παραθέτει τα γραφόμενα στη Γέν.ιζ:5. Ο Θεός υποσχέθηκε στον Αβραάμ να τον κάνει πατέρα πολλών εθνών. Αν η υπόσχεση ήταν μόνο από το νόμο, θα ήταν πατέρας μόνο ενός έθνους, αυτού στο οποίο ο Θεός έδωσε το νόμο. Δεδομένου ότι είναι πατέρας πολλών εθνών, πρέπει να είναι πατέρας όλων όσων έχουν πίστη, όχι μόνο εκείνων που έχουν το νόμο.

Ο Χριστός ήρθε για να εφαρμόσει τις ευλογίες του Αβραάμ προς τους εθνικούς, ιδιαίτερα την υπόσχεση του Πνεύματος (Γαλ.γ:14). Όλοι όσοι ανήκουν στο Χριστό είναι απόγονοι του Αβραάμ και κληρονόμοι της επαγγελίας (Γαλ.γ:29). Για να πληροί κάποιος τις προϋποθέσεις για την κληρονομιά, πρέπει να έχει την πίστη του Αβραάμ, την οποία εξετάζει η επιστολή στη συνέχεια.