Ιωάννης ιε:1
Στα «εγώ ειμί» του Κυρίου στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, το «εγώ ειμί η Άμπελος» δεν δίνεται πρώτο,
ούτε μεταξύ των πρώτων, αλλά τελευταίο. Τούτο, γιατί της χριστιανικής ζωής που
συμβολίζει το παρόν «εγώ ειμί», προηγείται αναμφίβολα ο «άρτος», το «φως», η
«θύρα» και άλλα που συμβολίζουν τη μετάνοια, πίστη και επιστροφή στο Χριστό. Η Άμπελος
και τα κλήματα, συμβολίζουν την καρποφορία που μπορούμε και πρέπει να ’χουμε εν
Κυρίω, σαν σωστοί χριστιανοί, απευθύνεται συνεπώς τούτο το «εγώ ειμί» βασικά σε
πιστούς. Ιδιαίτερα σε χριστιανούς που φιλοδοξούν στη ζωή τους την πνευματική να
μην είναι άκαρποι, θεωρητικοί, κυριακάτικα νούμερά μόνον στην Εκκλησία του
Χριστού. Ολοκληρώνουμε έτσι με τη χάρη του Θεού τη μελέτη μας, στα «Εγώ ειμί»
του Χριστού. Είδαμε στη σειρά τούτων των ομιλιών, ότι ο Χριστός προσφέρεται να
γίνει για μας:
· «Ο Άρτος της ζωής» (ς:35), έτσι που κοντά Του να
’χουμε πλήρη πνευματικό χορτασμό.
· «Η θύρα των προβάτων» (ι:7), έτσι που μέσω του
να μπαίνουμε στη στάνη του Θεού.
· «Το φως του κόσμου» (η:12), που μας φωτίζει και
μας κάνει κι εμάς φώτα στον κόσμο.
· «Ο Καλός ο Ποιμήν» (ι:11), που θυσίασε τη ζωή
Του για όλους εμάς.
· «Η ανάσταση και η ζωή», (ια:25), αφού με «το θάνατό Του, νίκησε
τον έχοντα το κράτος του θανάτου».
· «Η οδός» (ιδ:6), που οδηγεί στην αληθινή ζωή.
1. Μια διαπίστωση από την Π. Διαθήκη
Ησαΐας ε:1-4
Δόθηκαν σ’ έναν αμπελώνα οι πιο θαυμαστές προϋποθέσεις - επί λόφου παχυτάτου,
περιέφραξε, συνάθροισε λίθους, εκλεκτά κλήματα, πύργο, λινό και...
αγριοστάφυλα! Εικόνα άμεσα του λαού Ισραήλ, μα γενικότερα του ανθρώπου, που
παρά τις ευλογημένες προϋποθέσεις κι επιχορηγήσεις πνευματικές, όχι μόνο δεν
«έκαμε σταφύλια», αλλά προκάλεσε τον Κύριο του αμπελώνα με τα «αγριοστάφυλά»
του. Θέλετε μια πρόσφατη απόδειξη; Η αρρώστια AIDS, που 'φερε παγκόσμιο πανικό.
Μελετώντας την, λες και διαβάζεις Ρωμ.α:18- 32, για τα τόσα εκατομμύρια
ανθρώπων που «μετήλλαξαν την φυσικήν
χρήσιν εις την παρά φύσιν». Μόνον από το «παρά φύσιν» σεξ, μεταδίδεται το
AIDS, από ομοφυλόφιλους, αμφιφυλόφιλους και τα όμοια τους. Κι ειρωνευόμενος
ένας σχολιαστής, ρωτάει «να δεχτούμε ότι η φύση εκδικείται, ό,τι γίνεται αμαρτωλό
και παρά φύσιν;». Βεβαίως. Μόνο όχι «εκδικείται», αλλά το Βιβλικό «τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος» (Ρωμ.ς:23).
2. Μια απόλυτη διακήρυξη
Στην ανάπτυξη του «εγώ
ειμί η Άμπελος υμείς τα κλήματα» (Ιωάν.ιε:1-10), ο Χριστός έκαμε μια
διακήρυξη, που συνθέτει κανόνα χωρίς εξαίρεση. Είπε «χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (εδ.5), πράγμα που σημαίνει ότι
μακριά και χωρίς το Χριστό, ο άνθρωπος ξινοστάφυλα κι όχι σταφύλια κάνει. Η
εποχή μας είναι μια τραγική επιβεβαίωση αυτής της διακήρυξης: Τεχνολογία, με
άγχος. Πρόοδος στα καταστροφικά μέσα κι όχι στην καταπολέμηση των μαστίγων της
ανθρωπότητας. Χωματερές πλεονασμάτων, με το τρίτο της οικουμένης που
υποσιτίζεται και λιμοκτονεί. Εμπορία ναρκωτικών, με εκατομμύρια παιδιά που
πεθαίνουν από έλλειψη βασικών φαρμάκων. Αν έγραφε κανείς την ιστορία της εποχής
μας, τίτλο στο βιβλίο του πετυχημένο θα ’πρεπε να βάλει ακριβώς τούτον «χωρίς Εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν».
3. Η χριστιανική ζωή, ένας καρπός
Στους σαρκοφρονούντες Γαλάτες χριστιανούς, ο Παύλος έκαμε
σαφές ότι ο καρπός της «αγάπης, χαράς, ειρήνης, μακροθυμίας, χρηστότητας, αγαθοσύνης,
πίστης, πραότητας και εγκράτειας», είναι «του Πνεύματος καρπός» (ε:22).
Γινόμενος χριστιανός μετά τη συγχώρεση των αμαρτιών σου, δεν παίρνεις μια
εντολή να ζήσεις αυτή και τούτη τη χριστιανική ζωή. Παίρνεις, αντίθετα μια πρόσκληση
ν’ αφήσεις το Θεό να δουλέψει μέσα σου και να ωριμάσει τον καρπό μιας πλούσιας
χριστιανικής ζωής. Ο καρπός, είναι του Πνεύματος. Αυτό, μη το ξεχνάς.
Ο Ιησούς δεν θέλει απλά να βάλεις «τα καλά σου» και να πας
την Κυριακή στην εκκλησία.
Από ένα αμπέλι περιμένει κανείς σταφύλια, από ένα χριστιανό,
χριστιανισμό.
4. Ο μοναδικός τρόπος καρποφορίας
Τον δίνει κι ο Παύλος με μια όμορφη εικόνα στη Ρωμ.ια:24: «αγριέλαιος...
ενεκεντρίσθης εις καλλιέλαιον». Ανάγκη δηλαδή να γίνεις κλαδί οργανικά
συνδεδεμένο με τον κορμό καρποφόρου δέντρου, για να φέρεις καρπό. Ή όπως ξανά ο
Παύλος το εξηγεί «εάν η ρίζα άγια, καί οι κλάδοι» (16). Ποια είναι αυτή η άγια
ρίζα; Ο Χριστός βέβαια, που «ως ρίζα από ξηράς γης» (Ησαΐας νγ:2) ανέβηκε και γίνηκε
«η Άμπελος η αληθινή». Συνδέσου λοιπόν προσωπικά και οργανικά με το Χριστό.
Εκκλησία, δογματικό πιστεύω, πνευματικά συνταγολόγια, δεν μπορούν - δεν πρέπει -
να παρέμβουν σε τούτη τη σχέση. Σ’ Αυτόν κατέφυγες για σωτηρία, σ’ Αυτόν θα
προσκολληθείς και θα παραμείνεις για καρποφορία.
Υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να περνιούνται για κλαδιά, αλλά
δεν φέρνουν καρπό. Αν ήταν σωστά συνδεδεμένοι θα έφερναν, αλλά επειδή ζητούν
μόνο τα «εξωτερικά», γρήγορα ξεραίνονται.
5. Εάν «μείνωμεν
έν Χριστώ, καθώς το κλήμα»...
·
Θα φέρουμε πολύ καρπό (εδ.8),
·
Ο καρπός μας θα μένει (εδ.16),
·
Θα είμαστε αληθινοί μαθητές (εδ.8, 31),
·
Οι προσευχές μας θα εισακούονται (εδ.7),
·
Η χαρά μας θα είναι πλήρης (εδ.11),
·
Δεν θα αμαρτάνουμε (εδ.8, Α’ Ιωάν.γ:6),
·
Θα περιπατούμε εν τω φωτί (ιβ:46).
Μ’ άλλα λόγια, ολόκληρη την πνευματική μας ζωή την
κερδίζουμε ή τη χάνουμε, αν σταθούμε ή όχι στη σωστή τοποθέτηση κλήματος με
άμπελο (κληματόβεργας με κλήμα). Κι όπως το «ουδέν» είναι το αποτέλεσμα του «εάν
μη μείνετε», όμοια και το «παν», θα είναι ο καρπός του «εάν μείνετε» (Ιεζ.ιε).
6. Συστατικά του «μένειν» εν Χριστώ
Κατ’ αρχήν μένω «κοντά στο Χριστό», δεν σημαίνει μένω «εν
Χριστώ». Πολλοί μένουν κοντά κι όχι εν Χριστώ. «Εν Χριστώ» σημαίνει:
• εδραιωμένος στην πίστη ότι είναι ο προσωπικός
μου Λυτρωτής και Κύριος, ο μόνος Μεσίτης μεταξύ μου και του Πατέρα.
• αφιερώνοντας σ’ Αυτόν κάθε πρωί κάθε μέρα, να δοξαστεί
ο Χριστός στη ζωή μου.
• ακούγοντας μια και δυο και τρεις φορές την ημέρα
τη φωνή Του, καθώς μελετώ τον άγιο λόγο Του.
• Μιλώντας Του πολλές φορές την ημέρα, με την προσευχή
μου.
• Περπατώντας και σχεδιάζοντας μαζί Του, κάθε τι
για τη ζωή μου, οικογένειά μου, έργο μου, παρόν και μέλλον.
7. «Ο Χριστός εν εμοί» (εδ.5)
Τούτη είναι μια άλλη διάσταση του «μείνατε» που ατυχώς δεν
την έχουμε προσέξει. Αν την είχαμε... θα συμπεριφερόμασταν πολύ διαφορετικά.
Ήμουνα μόνος και μουρμούρισα ενάντια στη γυναίκα μου, ήμουνα μακριά από το
πνευματικό μου περιβάλλον και συμπεριφέρθηκα αμαρτωλά, κοίταξα γύρω μου κι
επειδή δεν μ' έβλεπε κανείς... ενώ αν κοίταζα μέσα μου, θα 'βλεπα τον «Εγώ εν
σοί». Πηγή λοιπόν αγιασμού και καρποφορίας, η συνειδητοποίηση ότι ο Χριστός
«μένει εν εμοί». Ενεργώ, μιλώ και σκέφτομαι, στην παρουσία του Χριστού. «Μένω εν
Αυτώ», σημαίνει και «μένει εν εμοί». Οι δυο μας, εν. Η ένωσή μας, προσωπική κι
οργανική.
