Ένας Χριστιανός
δεν είναι αμαρτωλός. Έχουμε ξαναγεννηθεί, κι έχουμε δύναμη κατά της αμαρτίας
(Πράξ.α:8 Ρωμ.η:4). Μπήκαμε μέσα στην
οικογένεια του Θεού με την αναγέννηση και γινόμαστε σύμμορφοι με τον Ιησού
Χριστό (Ρωμ.η:29). Είμαστε μαθητές του Χριστού, και ζούμε σύμφωνα με τις
διδασκαλίες Του. Αν είμαστε αληθινοί Χριστιανοί - που σημαίνει σαν το Χριστό -
δεν μπορούμε την ίδια στιγμή να είμαστε και αμαρτωλοί. Στην πραγματικότητα
πρέπει να μισούμε την αμαρτία. «Οι
αγαπώντες τον Κύριον, μισείτε το κακόν» (Ψαλμ.97:10). «Ο φόβος του Κυρίου είναι να μισή τις το κακόν» (Παρ.η:13). Αν
αγαπάμε αληθινά το Θεό, τότε αυτόματα θα μισούμε την αμαρτία. Οπωσδήποτε, σαν
άνθρωποι έχουμε ο καθένας ξεχωριστή προσωπικότητα. Μερικοί άνθρωποι είναι από
τη φύση τους περισσότερο ευθείς και θαρραλέοι, ενώ άλλοι είναι πιο
επιφυλακτικοί και μαλακοί. Αυτό δεν θα έχει να κάνει με τη στάση μας απέναντι
στην αμαρτία αν αφήσουμε το Άγιο Πνεύμα να βασιλεύσει στη ζωή μας. Άσχετα με
την προσωπικότητά μας, όλοι πρέπει να μισήσουμε το κακό. Αυτό ικανώνει ένα
εργάτη να μιλήσει με δύναμη ενάντια στην αμαρτία, γιατί άσχετα με την
προσωπικότητά του, μπορεί να φανερώσει την αμαρτία και να κηρύξει εναντίον της.
Η στάση ενός
εργάτη απέναντι στην αμαρτία.
Ο εργάτης του
Θεού έχει την ευθύνη να κηρύξει κατά της αμαρτίας (Ιεζ.γ:17-19). Ακόμη είναι
αυτός που βοηθάει τους ανθρώπους να καταλάβουν τί είναι αμαρτία ονομάζοντάς
την. Είναι υποχρεωμένος να θέσει τα απαραίτητα πρότυπα για να διατηρήσει τον
αγιασμό. Αυτά τα πρότυπα δεν είναι για τους επισκέπτες αλλά για τα μέλη, και
ιδιαίτερα γι’ αυτούς που χρησιμοποιούνται σαν διάκονοι ή οδηγοί οι οποίοι
πρέπει να είναι παραδείγματα. Άσχετα με το ποιες είναι οι προσωπικές κλήσεις
του εργάτη, το Πνεύμα το Άγιο μέσα του δεν ανέχεται την αμαρτία, τον κινεί να
κηρύξει εναντίον της και του δίνει την τόλμη να επιπλήξει και να προτρέψει τους
ανθρώπους όταν είναι ανάγκη. Το Πνεύμα το Άγιο πρέπει να βασιλεύει στη ζωή του
έτσι ώστε το χρίσμα και η οδηγία του Αγίου Πνεύματος να του δίνουν την
πνευματική δύναμη που χρειάζεται. Αυτός που είναι ταχύς στο να επιπλήττει και
να φανερώνει την οργή του, ή αυτός που
δεν είναι ανεκτικός, θα μεταμορφωθεί από το Πνεύμα το Άγιο. Θα γίνει ευγενικός
στις νουθεσίες του και θα κηρύττει με συμπόνια και ευσπλαχνία όταν βλέπει τις
αμαρτίες των ανθρώπων. Ο εργάτης πρέπει να είναι γεμάτος και να υπερχειλίζει
από το Άγιο Πνεύμα. Μετά, το Πνεύμα του Θεού θα κηρύττει μέσα απ’ αυτόν. Επειδή
ο Θεός μισεί την αμαρτία, ο εργάτης πρέπει κι αυτός να μισεί την αμαρτία για να
μπορέσει να κηρύξει εναντίον της. Την ίδια στιγμή θα έχει στην καρδιά του τη
γνήσια αγάπη του Θεού για τον αμαρτωλό.
Μερικοί εργάτες
είναι τόσο μαλακοί και απρόθυμοι να πληγώσουν τα αισθήματα των ανθρώπων, που
δεν μπορούν να κηρύξουν εναντίον της αμαρτίας μ’ ένα ιδιαίτερο τρόπο. Πολλοί
λένε, «Ο χαρακτήρας μου δεν μου επιτρέπει να κηρύξω κατά της αμαρτίας, εγώ μόνο
για την αγάπη μπορώ να μιλάω». Ωστόσο αν πραγματικά αγαπάς κάποιον που είναι σε
κατάσταση αμαρτίας, δεν μπορείς να τον βοηθήσεις παρά μόνο κηρύττοντας εναντίον
της, γιατί είναι η αμαρτία που κάνει τους ανθρώπους να χάνονται αιώνια. Η
αληθινή αγάπη σημαίνει κάτι παραπάνω από ευγένεια. Αν πραγματικά αγαπώ κάποιον,
τότε τον αγαπάω τόσο ώστε να του πω την αλήθεια έστω κι αν με μισήσει γι’ αυτό.
Ο εργάτης πρέπει να κηρύττει την αλήθεια, είτε οι ακροατές συνεχίζουν να τον
συμπαθούν είτε όχι, γιατί αυτή είναι η μόνη ευκαιρία να σωθούν. Ο ακροατής
μπορεί να μην καταλαβαίνει ότι αυτά που ακούει λέγονται από αγάπη, αλλά είναι
από αγάπη. Ένας εργάτης που κάνει οτιδήποτε λιγότερο απ’ αυτά είναι ακατάλληλος
να κηρύξει για τον Ιησού Χριστό.
Ο αληθινός
εργάτης δεν κηρύττει μόνο ότι θέλουν να ακούνε οι άνθρωποι. Δεν είναι κάποιος
που απλά «γαργαλίζει» τις ακοές. Γενικά, το χιούμορ και η φαντασία επιτρέπονται
στο κήρυγμα, αλλά η κύρια κλήση του κήρυκα είναι να πει στους ανθρώπους αυτό
που ο Θεός θέλει ν’ ακούσουν. Αν ο εργάτης αφήνει κάποιο άτομο να συνεχίζει να
αμαρτάνει επειδή απλά έχει αδύνατη προσωπικότητα και φοβάται μήπως πληγώσει τα
αισθήματά του, τότε έχει ανάγκη ο ίδιος να ξαναγεμίσει απ’ το Άγιο Πνεύμα.
Αυτός ο εργάτης είναι ένας αδύναμος Χριστιανός κι όχι ένας ηγέτης (οδηγός).
Οι εργάτες είναι
αγγελιοφόροι, όχι ο συγγραφέας.
Ο εργάτης δεν
είναι Θεός και δεν μπορεί να αξιεί τη δουλειά του Μεγάλου Ποιμένα. Δεν μπορεί
ν’ αλλάξει το λόγο του Θεού για να ικανοποιήσει τους ανθρώπους. Είναι απλά ένας
αγγελιοφόρος. Είναι παράνομο ένας ταχυδρόμος ν’ αλλάξει το περιεχόμενο ενός
γράμματος. Ο παραλήπτης ενός γράμματος δεν έχει δικαίωμα να επιπλήξει τον
ταχυδρόμο για το περιεχόμενο του γράμματος, αλλά ούτε μπορεί να του ζητήσει να
το αλλάξει. Δεν είναι ο ταχυδρόμος αυτός που έγραψε το γράμμα και είναι πέρα
απ’ την αρμοδιότητά του να μεταβάλλει το μήνυμα. Κατά τον ίδιο τρόπο, ένας
εργάτης απλά και μόνο απελευθερώνει τη βουλή του Θεού στους ανθρώπους. Δεν τολμάει
ν’ αλλάξει το λόγο του Θεού.
