Ένας νέος
που αντιλαμβάνεται την Εκκλησία σαν ένα θεσμό με αξίες, η οποία όμως, με τις
απαγορεύσεις και τις εντολές της, καταλήγει να φαίνεται σαν αστυφύλακας, τότε στα δεκαοχτώ του, και πιο
πριν, στα δεκαέξι ή δεκατέσσερα, θα εγκαταλείψει την Εκκλησία. Γιατί; Διότι
στην κατήχηση ή στις νεανικές ομάδες έμαθε θρησκευτικές αλήθειες, αλλά ποτέ του
δε συνάντησε τον Ιησού Χριστό.
Ο νέος αυτός
πιστεύει και λέει ότι άφησε την Εκκλησία. Στην πραγματικότητα άφησε την εεκλησιαστική
ζωή, τη συναναστροφή με ποιμένες, διακόνους και αδελφούς. Ούτε καν του περνάει
από το μυαλό ότι εγκατέλειψε τον Ιησού Χριστό, διότι αυτό το Χριστό δεν τον
γνώρισε ποτέ. Κανείς ποτέ δεν τον ρώτησε αν έχει ζήσει μια εμπειρία πίστης, αγάπης,
πραγματικής γνωριμίας με το Χριστό. Κανείς ποτέ δεν του τα δίδαξε. Αυτό είναι
βασικό σημείο για το Χριστιανισμό.
Να, ποιο
είναι το πρόβλημα με τους νέους, να τους κάνουμε να γνωρίσουν τον Ιησού Χριστό.
Τα υπόλοιπα, μαζί με την ηθική συμπεριφορά (και τις δεσμεύσεις) έρχονται από
μόνα τους.
