Αφού γνώρισε και ένοιωσε πάνω του τη δύναμη του Θεού, τις
δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος, τη χάρη του Θεού, το μεγαλείο Του, τη συγχώρεση
της αμαρτίας, το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα, τα χαρίσματα του Πνεύματος, και όλο
αυτό το μεγαλείο που λέγεται χριστιανική ζωή, μετά να στραφεί εναντίον όλων
αυτών αρνούμενος τα πάντα!
Πώς μπορούμε να ξέρουμε ότι κάποιος έχει βλασφημήσει το Άγιο
Πνεύμα;
Αν μπορεί να μετανοήσει και να επιστρέψει στο Χριστό,
σημαίνει ότι δεν έχει βλασφημήσει το Πνεύμα το Άγιο. Ο άνθρωπος που έχει βλασφημήσει
το Άγιο Πνεύμα με τις πράξεις του ή με τα λόγια του και γενικά με την
συμπεριφορά του δεν έχει μετάνοια, δεν μπορεί να επιστρέψει γιατί ο Πατέρας
είναι αυτός που ελκύει την ψυχή του ανθρώπου (Ιωάν.ς). Αν ο Πατέρας τον ελκύσει
και πάλι προς τον Εαυτό Του, τότε ο άνθρωπος το νοιώθει μέσα στο πνεύμα του - δεν
είναι ανάγκη να είναι λέξεις στ' αυτιά του - και επιστρέφει!
Εβρ.ς:4-6 Διότι
αδύνατον είναι οι άπαξ φωτισθέντες και γευθέντες της επουρανίου δωρεάς, και
γενόμενοι μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος, και γευθέντες τον καλόν λόγον του θεού,
και τας δυνάμεις του μέλλοντος αιώνος, και έπειτα παραπεσόντες αδύνατον να
ανακαινισθώσι πάλιν εις μετάνοιαν, ανασταυρούντες εις εαυτούς τον Υιόν του θεού
και κατεσχύνοντες.
Δεν αναφέρεται σ' αυτούς που επιπόλαια άκουσαν κάτι κάποτε,
αλλά σ’ αυτούς που πραγματικά φωτίστηκαν και γέμισαν φώς.
Επουράνιος δωρεά: Άγιο Πνεύμα. Μέτοχοι της θείας φύσης. Δυνάμεις
του μέλλοντος αιώνος: η αιώνια ζωή, η αρπαγή, η παρουσία του Θεού.
Άλλο είναι να ξέρεις ότι όλα αυτά είναι πραγματικά αλήθεια
και να πέσεις ή να συρθείς προς τα πίσω. Δεν εναντιώνεσαι, απλά δεν τα καταφέρνεις
και περιμένεις ο Κύριος να σε δυναμώσει για να συνεχίσεις τον αγώνα σου.
Ο άνθρωπος όμως που παραπέφτει
- πέφτει έξω από τον δρόμο - σημαίνει ότι αρνήθηκε όλα αυτά και ο Θεός δεν
μπορεί πλέον να τον δεχτεί, δεν υπάρχει άλλη θυσία, δεν υπάρχει μετάνοια. Επειδή
όλα τα υπό του Θεού χαρισθέντα σ’ εμάς είναι στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, αν
αρνηθείς Αυτόν, αρνείσαι τα πάντα.
Eβρ.ι:26,27 Διότι αν
ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβωμεν την γνώσιν της αληθείας, δεν
απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως, και
έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγει τους εναντίους.
Αφού λοιπόν έχεις πάρει τη γνώση της αλήθειας και αμαρτάνεις
με τη θέλησή σου, δηλαδή πηγαίνεις κόντρα στο Θεό - όταν ο Θεός σου λέει: Μη
εκεί, κι εσύ πάς εκεί - τότε προσβάλεις το Θεό.
Εδ.28,29 Εδώ αναφέρεται στην Π.Δ. Όταν κάποιος πήγε το
Σάββατο να μαζέψει ξύλα, ο Θεός είπε να τον λιθοβολήσουν γιατί εκούσια αθέτησε
την εντολή Του. Αν δεν γινόταν έτσι, θα ήταν ένα κακό παράδειγμα για τους
υπόλοιπους και γι' αυτό τον βρήκε απεκδοχή
κρίσεως. Το ίδιο έγινε και σε κάποιον άλλο που καταράστηκε το όνομα του
Γιάχβε. Αν λοιπόν κάποιος που θα αθετούσε το Νόμο του Μωυσή, με την μαρτυρία
δύο ή τριών μαρτύρων, πέθαινε - πόσο μάλλον αυτός που θα θεωρήσει κοινό το αίμα
της θυσίας του Υιού του Θεού.
Ο Θεός τα άγιά Του τα φυλάει και τα προσέχει σαν ότι πιο
πολύτιμο, και δεν αφήνει ατιμώρητους αυτούς που σαν τους χοίρους τα τσαλαπατάνε.
Είναι φοβερό να πέσει κανείς στα χέρια του ζωντανού Θεού (Εβρ.ι:31)!
Απεναντίας αν δεν αποβάλουμε την παρρησία μας και μείνουμε πιστοί, θα έχουμε
ανταμοιβή (Εβρ.ι:35)!!!
Εβρ.ιβ:15,16 παρατηρούντες
μήπως υστερήταί τις από της χάριτος του Θεού, μήπως ρίζα τις πικρίας αναφύουσα
φέρη ενόχλησιν και διά ταύτης μιανθώσι πολλοί, μήπως ήναι τις πόρνος ή βέβηλος
καθώς ο Ησαύ, όστις διά μίαν βρώσιν επώλησε τα πρωτοτόκια αυτού.
Βέβηλος είναι αυτός που μολύνει τα άγια του Θεού. Ο Αντίοχος
ο επιφανής όπως και οι Ρωμαίοι αργότερα, μόλυναν το αγιαστήριο του Θεού με αίμα
χοίρου που είναι σύμβολο ακαθαρσίας και αμαρτίας.
Το ίδιο μπορεί να κάνουμε κι εμείς, να βεβηλώσουμε τα Άγια
των Αγίων, αφού είμαστε ο ναός του Αγίου Πνεύματος. Πρέπει να κρατάμε το σώμα
μας σε αγιασμό και τιμή (Α΄Κορ.ς:15-20).
Όπως τότε, αν κοίταζες το ναό από μακριά, θα έβλεπες ένα
λαμπρό οικοδόμημα. Όταν όμως πλησίαζες πολύ κοντά στον τοίχο δεν θα έβλεπες
παρά πέτρες τη μία δίπλα στην άλλη. Έτσι και σήμερα, όταν λέμε η εκκλησία του Ιησού
Χριστού, σκέφτεται κανείς ένα σύνολο αγίων που αγαπούν τον Κύριο που ζουν άγια
με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και τις επαγγελίες, αλλά όταν πας πολύ
κοντά, βλέπεις ανθρώπους σαν εμάς.
Ας μη βεβηλώνουμε λοιπόν το ναό του Θεού γιατί ίσως κάποια
στιγμή να κρίνει ότι «αυτή η πέτρα» δεν κάθεται καλά, κουνιέται συνέχεια και
μπορεί να γίνει αιτία να πέσουν οι άλλες και γι' αυτό καλύτερα να φύγει και να
μπει κάποια άλλη στη θέση της.
Ο Ησαύ έχασε τα πρωτοτόκια για μια βρώση, αλλά και ότι ο
διάβολος μπορεί να σου προσφέρει δεν είναι περισσότερο από μια βρώση!
Αυτό που ο Ιακώβ ζητούσε με ζήλο και δύναμη, ο Ησαύ το
περιφρόνησε. Πολλές φορές ο διάβολος μας στριμώχνει με διάφορες καταστάσεις έστω
και να σκεφτούμε: «Και τι έγινε, τα παρατάω και φεύγω!». Αυτό του είναι αρκετό,
γιατί έχεις βεβηλώσει το Άγιο του Θεού και ο Θεός λυπάται που πιστεύουμε το
διάβολο εκείνη τη στιγμή και αρνούμαστε τη θυσία του Ιησού Χριστού, τις
υποσχέσεις Του, τον λόγο Του!
Ο Ησαύ δεν μετανόησε. Μπορεί να ζήτησε τη μετάνοια με δάκρυα
αλλά όχι τη δική του, αλλά του πατέρα του! Ζήτησε να μετανοήσει ο πατέρας του
και να του δώσει τα πρωτοτόκια.
Ίσως ο Ησαύ να έκλαψε από νεύρα, από αγανάκτηση, επειδή αισθάνθηκε
αδικημένος, αλλά δεν μετανόησε και έχασε τη δωρεά. Αν πραγματικά μετανοούσε, ο
Θεός κάτι θα του έδινε και δεν θα τον άφηνε έτσι.
Ο Ησαύ λοιπόν ήταν βέβηλος γιατί βλασφήμησε τις ευλογίες του
Θεού, την κληρονομιά που ο Θεός έδωσε στον Αβραάμ, τον Ισαάκ και ήταν δικαιωματικά
δικές του. Η ευλογία ήταν ότι ο Θεός από το σπέρμα του θα ευλογούσε όλο τον
κόσμο, αλλά το κλώτσησε επειδή δεν το πίστεψε, επειδή ήταν άνθρωπος της σάρκας,
της μιας βρώσης (άσε μας καημένε, ποιός Θεός, εδώ είναι ότι βλέπουμε!!!).
Σήμερα θα λεγόμασταν τέκνα Ησαύ, αντί τέκνα Ιακώβ ή Ισραήλ, αν
δεν πουλούσε τα πρωτοτόκια για μια βρώση. Αν κι εσύ πουλήσεις το Θεό για μια
βρώση αμαρτίας, σαρκικής ικανοποίησης, θα έχεις τη μερίδα του Ησαύ που κι αυτός
βλασφήμησε το Πνεύμα το Άγιο.
Μάρκ.γ:22 Και οι
γραμματείς, οίτινες κατέβησαν από Ιεροσολύμων, έλεγον, ότι έχει Βεελζεβούλ, και
ότι δια του άρχοντος των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια.
Αυτοί οι άνθρωποι έβλεπαν τα θαύματα του Κυρίου, έβλεπαν να
ανοίγονται μάτια τυφλών, βουβοί και κουφοί να αποκαθίστανται, παράλυτοι να
περπατούν, νεκροί να ανασταίνονται, και δεν Τον αναγνώρισαν αλλά του έδωσαν
αυτή τη μομφή!
Την απάντηση την δίνει ο Κύριος στα εδ.23-28 για να καταλήξει
στο εδ.29, γιατί αυτοί οι Ιουδαίοι βλασφήμησαν το Πνεύμα το Άγιο.
Οι γραμματείς γνώριζαν το Νόμο και διάβαζαν για τον
αναμενόμενο Μεσσία που οι προφήτες προκήρυξαν, και όμως ασέβησαν στο μεγαλείο
του Θεού και τη δύναμη που είχε να βγάζει δαιμόνια, πλανεμένοι πάντοτε!
Όταν ο Ιωάννης ο βαπτιστής ήταν στην φυλακή και έστειλε μηνυτές
για να ρωτήσει τον Κύριο: «Εσύ είσαι ο
Μεσσίας ή άλλον προσδοκώμεν;» ο Χριστός απάντησε: «...υπάγετε και απαγγείλατε πρός τον Ιωάννην, όσα ακούετε και βλέπετε
τυφλοί αναβλέπουσι, και χωλοί περιπατούσι λεπροί καθαρίζονται, και κωφοί
ακούουσι νεκροί εγείρονται, και πτωχοί ευαγγελίζονται. Και μακάριος είναι όστις
δεν σκανδαλισθεί εν εμοί» (Ματθ.ια:4-6).
Μ’ αυτά που είπαν στον Ιωάννη οι μαθητές του, ο Ιωάννης
ησύχασε γιατί κατάλαβε ότι πρόκειται για τον Μεσσία που είπε ο προφήτης (Ησ.κθ:18,
λε:4-6, μβ:7). Οι Φαρισαίοι, οι γραμματείς και οι νομοδιδάσκαλοι δεν ήξεραν την
προφητεία; Δεν τα έβλεπαν να συμβαίνουν μπροστά τους;
Σήμερα, αυτοί που μας ήξεραν πριν δεν βλέπουν τη ζωή μας; Δεν
βλέπουν την αλλαγή μας, κι όμως μας λένε αιρετικούς, Μασόνους, Ιεχωβάδες!!! ότι αυτά που κάνουμε είναι Σατανικά
πράγματα... (γλωσσολαλιά).
Σήμερα υπάρχουν άνθρωποι (πιστοί) που λένε ότι οι γλώσσες
είναι από το διάβολο! Όμως αλλοίμονο σ’ αυτούς γιατί κάνουν ό,τι και οι
Ιουδαίοι για τους οποίους ο Κύριος είπε:
«όστις όμως βλασθημήση
εις το Πνεύμα το Άγιον, δεν έχει συγχώρησιν εις τον αιώνα, αλλ' είναι ένοχος
αιωνίου καταδίκης».
Εκείνη η γενιά των Εβραίων καταδικάσθηκε όλη, οι μισοί
σταυρώθηκαν γύρω από τα τείχη και οι άλλοι ή σκοτώθηκαν ή σκορπίστηκαν σ' όλο
το πρόσωπο της γης. Σήμερα τα 2/3 απ’ αυτούς που ζουν και θα μείνουν θα σφαχτούν
και μόνο το 1/3 θα γλυτώσει γιατί θα επικαλεσθεί ΤΟ ΟΝΟΜΑ του ΙΗΣΟΥ (Ζαχ.ιγ:8
& Ρωμ.ια:5).
Αποκ.β:21 Και έδωκα εις
αυτήν καιρόν να μετανοήση εκ της πορνείας αυτής, και δεν μετενόησεν. Ιδού, εγώ
βάλλω αυτήν εις κλίνην, και τους μοιχεύοντας μετ' αυτής εις θλίψιν μεγάλην, εάν
δεν μετανοήσωσιν εκ των έργων αυτών.
Μιλάει εδώ ο Κύριος στην εκκλησία των Θυατείρων, στην περίοδο
του Μεσαίωνα (606-1517). Από το εδ.20 μιλάει για την Ιεζάβελ που δεν είναι άλλη
από το ψεύτικο θρησκευτικό σύστημα, την πόρνη εκκλησία που όπως η Ιεζάβελ στον
καιρό του Αχάβ έκανε τους Ισραηλίτες να λατρεύουν τον Βάαλ και όλα τα είδωλα
και να τρώνε ειδωλόθυτα, έτσι κι αυτή η γυναίκα ονόμαζε τον εαυτό της προφήτη,
αλλά δεν ήταν. Ίσως κάποτε να είχε το φως του Θεού και να ήταν προφήτης, αλλά
αφού έπεσε σε πλάνες το Πνεύμα του Θεού έφυγε.
Όταν ο Θεός μας καλεί σε μετάνοια, μας δίνει και τον ανάλογο
καιρό που όμως υπάρχει περίπτωση να εξαντληθεί οπότε έρχεται κρίση. Εδώ μας
λέει ότι επειδή δεν μετανόησε, ο Θεός την βάζει «εις κλίνην» δηλαδή αρρώστια, και μπορούμε σήμερα να δούμε πόσο
άρρωστο είναι αυτό το σύστημα. Μιλάει εδώ για το σύστημα αυτό που λέγεται Ορθοδοξοκαθολική
εκκλησία. Ποιά είναι η «κλίνη» στην
οποία ο Θεός έβαλε αυτή την Ιεζάβελ;
Η Καθολική εκκλησία υπέφερε 70 χρόνια αιχμαλωσία, και η
Ορθόδοξη έμεινε «εις κλίνην» 400
χρόνια από το Ισλάμ. Πού είναι όλη εκείνη η ανατολική εκκλησία; Η Περσία, το
Ιράκ, η Ινδία, Αφγανιστάν, η Ρωσία ήταν περιοχές όπου υπήρχαν πολλοί
χριστιανοί, πιστοί, τώρα όμως είναι Μωαμεθανοί.
Και η κρίση αυτή του Θεού ήρθε, μόνο όταν άρχισαν να
λατρεύουν τα είδωλα. Όσο οι εικονομάχοι έλεγχαν την κατάσταση και νικούσαν, το
Βυζάντιο ευημερούσε. Αν και είχαν πέσει ήδη σε λάθη, όμως θα υπήρχαν άνθρωποι
φωτισμένοι που θα έβλεπαν μέσα από το λόγο του Θεού την αλήθεια. Όμως από την
στιγμή που η Ιεζάβελ επέβαλε την προσκύνηση των εικόνων με διάταγμα, άρχισε η
καταρροή.
Και λέει εδώ το Πνεύμα του Θεού ότι της έδωσε καιρό να
μετανοήσει, και δεν μετανόησε, ας μην νομίζουμε εμείς ότι θα μπορέσουμε να κάνουμε
κάτι καλλίτερο νομίζοντας ότι αυτά τα συστήματα θα αλλάξουν και δα δουν.
