Μεταξύ
άλλων ο Τερτυλλιανός έγραψε: «Ο Πατέρας είναι μεγαλύτερος ... από τον Υιό, και υπήρξε
εποχή που ο Υιός δεν υπήρχε.... Πριν από όλα τα πράγματα, ο Θεός ήταν μόνος του. Tο καθολικό έργο "Trinitas - A Theological Encyclopedia of the Holy Trinity" εξηγεί
ότι στην πραγματικότητα, αν και αργότερα συγγραφείς χρησιμοποίησαν μερικές ορολογίες του
Τερτυλλιανού για να περιγράψουν την Τριάδα, φαίνεται ότι ο Τερτυλλιανός δεν τις
χρησιμοποίησε με αυτή την έννοια.
Βιαστικά συμπεράσματα δεν μπορούν να
συναχθούν από τη χρήση της ορολογίας του Τερτυλλιανού, γιατί αυτός δεν εφάρμοσε αυτές τις
λέξεις για την τριαδική θεολογία.
Ως εκ τούτου ο Τερτυλλιανός προτείνει ότι ο Θεός είναι μια υπόσταση {substantia στα
Λατινικά - σε σύγκριση με «ουσία» στα ελληνικά} με τρία πρόσωπα {persona}. Η
ακριβής έννοια των λατινικών λέξεων substantia και persona δεν είναι εύκολο να
καθοριστούν ως προς την χρήση που τους κάνει ο Τερτυλλιανός. {Η substantia του Τερτυλλιανού θα
μπορούσε να χρησιμοποιηθεί υπό την έννοια του χαρακτήρα ή της φύσης [μεταξύ
άλλων πραγμάτων]. " - p. 90, Chadwick.} - p. 89, The Early Church, Καθηγητής Henry Chadwick (τριαδικός), 1986 ed., Dorset
Press, New York.
Διαπιστώνουμε
λοιπόν, ότι ακόμη και πολλοί τριαδικοί ιστορικοί πιστεύουν οτι το
σύγχρονο διαδεδομένο δόγμα της Αγίας Τριάδας ... δεν αντλεί καμία υποστήριξη από
τη γλώσσα του Ιουστίνου [Ιουστίνος Μάρτυρας - πέθανε περίπου το 165 μ.Χ.], και
αυτή η παρατήρηση μπορεί να επεκταθεί σε όλους τους "Πατέρες" πριν από το Σύμβολο
της Νίκαιας, δηλαδή όλους τους χριστιανούς συγγραφείς για τρεις αιώνες μετά τη
γέννηση του Χριστού, προφανώς και στον Τερτυλλιανό. Είναι αλήθεια, ότι και οι θεωρούμενοι ως τριαδικοί μιλούν
για Πατέρα, Υιό, και .. Άγιο Πνεύμα, αλλά όχι σαν ίσους μεταξύ τους, όχι σαν
αριθμητική έννοια, όχι σαν τρία σε ένα, υπό οποιαδήποτε έννοια που τώρα γίνεται
αποδεκτή από τους Τριαδικούς. Ακριβώς το αντίθετο είναι η πραγματικότητα.
Ο
Νεοπλατωνισμός είναι διαβόητος για την ειδωλολατρία που εισήγαγε στο Χριστιανισμό.
Οι καρποί αυτού του εκλεκτικού δανεισμού από την πρώτη εκκλησία περιγράφονται
από τον καθηγητή Douglas T. Holden:
Η
χριστιανική θεολογία έχει συγχωνευτεί τόσο με την ειδωλολατρική ελληνική
φιλοσοφία που έχει φτιάξει άτομα που είναι ένα μίγμα από εννέα μέρη ελληνικής
σκέψης και ένα μέρος χριστιανικής.
Πόσο
οικεία πρέπει να ηχούν όλα αυτά στο Θεό και τους πιστούς Του αγγέλους! Οι προφήτες
του Θεού σε όλη τη μακρά ιστορία του Ισραήλ, καταδίκαζαν συνεχώς ακριβώς αυτή τη
μορφή ειδωλολατρίας στη χώρα τους, ανάμεσα στον εκλεκτό λαό του Θεού.
Η
κοινωνία μέσα στην οποία ζούσαν ήταν ένας ασταθής συμβιβασμός της Ισραηλινής παράδοσης
με τα Χαναανίτικα ήθη και παραδόσεις, τα οποία βασίζονταν στη λατρεία της φύσης. Οι προφήτες του Θεού εξέθεταν το λάθος αυτής της ξενόφερτης λατρείας των Ισραηλιτών... με την οποία τιμούσαν το όνομα του Γιάχβε, ενώ την ίδια στιγμή πρόσβαλλαν
τη φύση Του.
Ο
Χριστιανισμός ακολούθησε ακριβώς το ίδιο μονοπάτι που οδηγεί στην καταστροφή!
Οι απόστολοι θαρραλέα και συνεχώς πολεμούσαν αυτή τη συγκρητική τάση (όπως
βλέπουμε σε όλη την Καινή Διαθήκη), αλλά μετά το θάνατό τους η Εκκλησία τη
δέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες. – Β’ Τιμ.δ:3-4, Ματθ.ζ:13-23.
Η
κυριαρχία της Ρώμης στις εκκλησιαστικές υποθέσεις από την εποχή του Κωνσταντίνου
και μετά, σταθεροποίησε αυτή την τάση.
Κάτω
από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, οι μορφωμένοι... πίστευαν ότι ο Θεός είναι ένας,
αλλά φανερωνόταν με αναρίθμητους τρόπους...και ότι ήταν επιτρεπτό να δώσει κανείς
σε αυτές τις διάφορες φανερώσεις του ενός Θεού, τα ονόματα των πολλών θεών της
λαϊκής πίστης - Encyclopedia
Americana, 1944, v.13, p.395 (σύγκρινε
Α’ Κορ.ι:20 και Έξ.κγ:13).
Οι
Ρωμαίοι ήταν οι μεγαλύτεροι δανειολήπτες και πιο ικανοί προσαρμογείς. Οι συγκρητιστικές
τάσεις τους γινόταν εντονότερες από την ελληνική εκπαίδευσή τους και την
επιρροή της ελληνικής λογοτεχνίας.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
