«Διά τούτο πρέπει ημείς να προσέχωμεν περισσότερον εις όσα ηκούσαμεν, διά να μη εκπέσωμεν ποτέ. Διότι εάν ο λόγος ο λαληθείς δι' αγγέλων έγινε βέβαιος, και πάσα παράβασις και παρακοή έλαβε δικαίαν μισθαποδοσίαν, πώς ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα να λαλήται διά του Κυρίου, εβεβαιώθη εις ημάς υπό των ακουσάντων...» (Εβρ.β:1-3)
Καλό θα είναι ν' ασχοληθούμε με το μεγάλο κίνδυνο που έχει ο κάθε πιστός στην πορεία της ζωής του εδώ κάτω στη γη, από την αμέλεια.
Καλό θα είναι ν' ασχοληθούμε με το μεγάλο κίνδυνο που έχει ο κάθε πιστός στην πορεία της ζωής του εδώ κάτω στη γη, από την αμέλεια.
Αμέλεια θα πει αδιαφορία (δεν έχω ενδιαφέρον, δεν φροντίζω, αμελώ). Στη νομοθεσία η αμέλεια θεωρείται αξιόποινη απροσεξία. Μπορεί στους νόμους των ανθρώπων να υπάρχουν ελαφρυντικά, για το Θεό όμως κάθε αμαρτία έχει το ίδιο βάρος, καθώς δεν μετράει με τα δικά μας μέτρα. Μας αποκαλύπτει στο λόγο Του πως αμαρτία θα πει αστοχία και άμα χάσουμε το στόχο μας, που είναι η ουράνια δόξα, τότε δε μας μένει παρά η κατάρα, η καταισχύνη και η απώλεια.
Ο λόγος του Θεού λέει: «Επικατάρατος ο ποιών το έργον του Κυρίου αμελώς» (Ιερ.μη:10). Δεν υπάρχουν μικρές και μεγάλες αμαρτίες. Οι μικρές αλεπούδες μάλιστα κάνουν μεγαλύτερες καταστροφές: «Πιάσατε εις ημάς τας αλώπεκας, τας μικράς αλώπεκας, αίτινες αφανίζουσι τας αμπέλους.» ('Ασμ. Ασμ.β:15).
Ας μη μας πλανάει ο πονηρός, που μας λέει πως δεν πειράζει και τόσο η αμέλεια, πως μια μικρή αναβολή δεν βλάπτει. Ο εχθρός της ψυχής μας ξέρει και στήνει καλά τις παγίδες του, για να πλανέψει και τους εκλεκτούς ακόμα. Ο άρχοντας του κόσμου τούτου, ας μην το ξεχνάμε, είναι ο διάβολος. «Δεν θέλω πλέον λαλήσει πολλά μεθ' υμών· διότι έρχεται ο άρχων του κόσμου τούτου· και δεν έχει ουδέν εν εμοί.» (Ιωάν.ιδ:30).
Στον κόσμο αυτό κυριαρχεί το ψέμα, γιατί άρχοντάς του είναι ο πατέρας του ψέματος: «Σεις είσθε εκ πατρός του διαβόλου και τας επιθυμίας του πατρός σας θέλετε να πράττητε. Εκείνος ήτο απ' αρχής ανθρωποκτόνος και δεν μένει εν τη αληθεία, διότι αλήθεια δεν υπάρχει εν αυτώ· όταν λαλή το ψεύδος, εκ των ιδίων λαλεί, διότι είναι ψεύστης και ο πατήρ αυτού του ψεύδους.» (Ιωάν.η: 44).
Όλοι μας στον κόσμο αυτό γεννηθήκαμε και ήμασταν και εμείς νεκροί μέσα στο ψέμα. Ήμασταν και εμείς τέκνα οργής, όπως όλοι (Εφες.β:1-4). Ο Θεός όμως, πλούσιος σε έλεος και πολλή αγάπη, μας ζωοποίησε με το Χριστό, και τούτο κατά χάρη.
Αυτός που είπε να λάμψει φως εκ του σκότους στην αρχή της δημιουργίας και έγινε φως, ο Ίδιος είπε να γίνει φως μέσα μας, στην καρδιά μας, αποκαλύπτοντας τον εαυτό Του στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού (Β΄ Κορ.δ:6).
Φως θα πει αλήθεια, θα πει ζωή. Ο λόγος του Θεού είναι η Αλήθεια. Όχι κάποια αλήθεια, αλλά Η ΑΛΗΘΕΙΑ. «Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή· ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι' εμού.» (Ιωάν.ιδ:6) και «θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.» (Ιωάν.η:32). Η Αλήθεια, ο Ιησούς Χριστός, μας ελευθερώνει από τις συνέπειες που θα ήθελε να φέρει με το ψέμα του ο διάβολος.
Αυτός ο λόγος της αλήθειας, ο λόγος του Θεού, μας λέει να προσέχουμε και να μην αμελούμε, αλλά να εκτελούμε όσα μας προτρέπει ο Κύριος. Μας κάλεσε για να είμαστε ένας λαός δικός Του, που θα εξαγγείλουμε τις αρετές Του μέσα στον κόσμο που ζούμε. Αυτό θα πει ζωή πίστης και όχι λόγια χειλιών. Δεν μας κάλεσε να είμαστε θεολόγοι, αλλά θεογνώστες. Μας κάλεσε για να έχουμε επίγνωση του προσώπου Του, ώστε να μην πει: «Ο λαός ούτος με πλησιάζει με το στόμα αυτών και με τα χείλη με τιμά, η δε καρδία αυτών μακράν απέχει απ' εμού.» (Ματθ.ιε:8).
Η σωτηρία που μας χαρίζει ο Θεός έχει και τα συνεχόμενά της, δεν είναι άδεια περιεχομένου. Γι' αυτό μας προτρέπει μετά φόβου να την εργαζόμαστε και όχι να την αμελούμε. Είναι το αιώνιο συμφέρον μας να προσέχουμε επιμελώς τι μας προτρέπει να κάνουμε ο λόγος του Θεού, αφού βεβαίως τον μελετούμε και δεν τον αμελούμε.
Ας δούμε τώρα μερικά από εκείνα, που μπορούν να μας επηρεάσουν και να φέρουν την αμέλεια στη μελέτη του λόγου του Θεού. Ας μην ξεχνούμε πως ο εχθρός της ψυχής μας δεν κάθεται ήσυχος και θέλει πάντοτε να μας απασχολεί με πολλά πράγματα, με μέριμνες, ασχολίες και διάφορες άλλες παγίδες καλοστημένες, για να μη μένει χρόνος για τη μελέτη του λόγου του Θεού. Το αποτέλεσμα είναι να αρρωσταίνουμε από ασιτία πνευματική ή να παύουμε να συνερχόμαστε όλοι μαζί από αμέλεια και από άλλες ασχολίες, για να μην αυξηθούμε.
Τότε, όπως λέει ο λόγος του Θεού: «εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών, αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους.» (Εβρ.ι:26-27).
Ίσως να μην καταλαβαίνουν μερικοί πόσο σημαντικό είναι το θέμα της σωτηρίας. Μπορεί πολλές φορές μια μικρή αναβολή στο να υπακούσουμε σήμερα στο λόγο του Θεού να μη φαίνεται σαν αμέλεια, αλλά είναι. Σήμερα λέει αν ακούσετε της φωνής μου και όχι αύριο, όχι αναβολή, που ίσως οδηγήσει στο ποτέ.
Το θέλημα του Θεού, που εκφράζεται μέσα στο λόγο Του, που για τον πιστό άνθρωπο είναι ευάρεστο και γλυκύτερο από την κερήθρα του μέλιτος, όπως λέει ο Δαβίδ (ριθ:103). Είναι αγαθό, γιατί αυτό το θέλημα είναι για το αιώνιο συμφέρον μας, και τέλειο, γιατί έχει μέσα του την τελειότητα, στην οποία θέλει να μας φέρει ο Κύριος για να μην είμαστε σε τίποτα ελλιπείς. Πώς θα το αποκτήσουμε; Με την αμέλεια ή με τη σπουδή και τη μελέτη του λόγου Του;
Ένα άλλο σημείο, που πρέπει να προσέχουμε, είναι ο χρόνος που πρέπει να κάνουμε το θέλημα του Θεού και να μην αμελούμε προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες. Ο χρόνος που έχουμε μπροστά μας δεν είναι δικός μας, ούτε καν ξέρουμε αν θα υπάρχει το αύριο. Γι' αυτό το λόγο, όσο ονομάζεται το σήμερα, ας εργαζόμαστε το θέλημα του Κυρίου.
Παράδειγμα σ' αυτό το θέμα μας δίνει ο λόγος του Θεού στην περίπτωση μετά την αποστολή των κατασκόπων. Ο λαός αρνήθηκε να πάει να κατακτήσει τη γη που τους υποσχέθηκε ο Θεός. Αφού ο Κύριος πρόφερε την κρίση Του και την απόφαση να επιστρέψουν στη έρημο, ήταν μερικοί που μετά ήθελαν να κατακτήσουν τη γη. Τότε ο Μωυσής τούς είπε να μην ανέβουν, γιατί τώρα το θέλημα του Θεού ήταν άλλο. Χθες έπρεπε, χθες ήθελε ο Κύριος να πάνε, σήμερα όχι. Ας προσέχουμε και σε αυτό το σημείο, στο χρόνο που ο Θεός θέλει, να μην αμελούμε για οποιαδήποτε αιτία να κάνουμε το θέλημά Του. Αν κάποιος θέλει να εμβαθύνει σ' αυτό, ας μελετήσει το 14ο κεφάλαιο των Αριθμών.
Πολλά μπορούμε να πούμε ακόμα για την αμέλεια, καθώς έχει μέσα και τη σημασία της καταφρόνησης. Στην Εβρ.ιβ:25 διαβάζουμε: «Προσέχετε μη καταφρονήσητε τον λαλούντα. Διότι αν εκείνοι δεν απέφυγον καταφρονήσαντες τον λαλούντα προς αυτούς επί της γης, πολλώ μάλλον ημείς, εάν αποστραφώμεν τον λαλούντα από των ουρανών».
Όπως είπαμε, η αμέλεια νομικά είναι πράξη κολάσιμη, αξιόποινη απροσεξία. Γι' αυτό, όλα τα ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ του λόγου του Θεού πρέπει να τα παίρνουμε σοβαρά υπόψη μας. «Διότι ο Θεός ημών είναι πυρ καταναλίσκον.» (Εβρ.ιβ:29).
