ΕΡΩΤΗΣΗ:
Μου ζητήθηκε απ’ τον ποιμένα μιας άλλης εκκλησίας να πάρω μέρος σε μια συνάντηση των νέων εργατών της εκκλησίας του. Ο ποιμένας μου, όμως δεν συμφωνεί γιατί λέει ότι έπρεπε να ρωτήσουν αυτόν πρώτα. Είναι ανάγκη να κάνει βουνό ένα τόσο ασήμαντο πράγμα; Μήπως είναι πολύ σχολαστικός;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Ο ποιμένας που σου ζήτησε να συμμετάσχεις σ’ αυτή τη δραστηριότητα της εκκλησίας του, αλλά και σ΄ οποιαδήποτε άλλη, έπρεπε πρώτα να ρωτήσει τον ποιμένα σου. Αυτό είναι στοιχειώδες δείγμα ευγένειας και σωστής σχέσης μεταξύ των εργατών. Υπάρχουν σοβαροί λόγοι που πρέπει να γίνεται έτσι.
Πρώτα, ο ποιμένας σου είναι αυτός που σε φροντίζει κι έχει θεόδοτη εξουσία πάνω σου. Ο ποιμένας είναι η ορατή κεφαλή της ορατής εκκλησίας και κανείς δεν πρέπει να τον αγνοήσει αν θέλει να έχει σχέσεις με τα άτομα της εκκλησίας του. Κατά μια έννοια είναι σαν τον πατέρα μιας οικογένειας.
Αν ήσουν πατέρας, πιστεύω ότι δεν θα ήθελες κάποιος άλλος να προσφέρει καραμέλες στο παιδί σου χωρίς την άδειά σου. Μπορεί να υπάρχουν σοβαροί λόγοι για τους οποίους το παιδί σου δεν πρέπει να φάει καραμέλες, μπορεί ας πούμε να έχει τάση για διαβήτη Αυτό είναι κάτι που πολλές φορές δεν είναι εύκολο να το εξηγήσεις στο παιδί που μπορεί να του αρέσουν τόσο πολύ (οι καραμέλες). Με τον ίδιο τρόπο, κανένας ποιμένας δεν πρέπει να προσφέρει δουλειά ή οτιδήποτε άλλο σε μέλη άλλης εκκλησίας χωρίς την άδεια του ποιμένα.
Δεύτερο, μπορεί να χρειάζεται να μαθητεύσεις ακόμα, να μην είσαι έτοιμος να εργαστείς αυτό το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Σε κανένα παιδί δεν αρέσει να του πάρεις απ’ τα χέρια το αγαπημένο του γλυκό, όμως υπάρχουν φορές που για λόγους παιδείας ο πατέρας πρέπει να το κάνει. Τώρα, αν έρθει κάποιος άλλος και προσφέρει στο παιδί αυτό που ο πατέρας του αρνήθηκε, καταστρέφει το σκοπό της παιδείας. Λίγοι νέοι εργάτες μπορούν να πουν όχι, όταν τους ζητάνε ν΄ αναλάβουν κάτι. Ωστόσο, για το μελλοντικό όφελος του νέου εργάτη, ίσως πρέπει για ένα διάστημα να μείνει ήσυχος. Ο γειτονικός ποιμένας, χωρίς βαθιά συναίσθηση της κλήσης του, ο οποίος χωρίς να διστάζει πηγαίνει κατευθείαν στο νέο εργάτη, χωρίς πρόσκληση και χωρίς να ενημερώσει τον ποιμένα του, απλά καταστρέφει το έργο αυτού του ποιμένα.
Τρίτο, σεβόμενος τη γνώμη και του άλλου ποιμένα, οικοδομείς μια σχέση εμπιστοσύνης. Αντίθετα αν τον αγνοήσεις, αυτό είναι καταστροφικό Ο Κύριος ξέρει ότι έχουμε ανάγκη να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο. Οτιδήποτε χαλάει μια τέτοια σχέση πρέπει ν’ αποφεύγεται, οτιδήποτε κι αν κοστίσει αυτό. Ο Θεός ευλογεί την ενότητα και τις αρμονικές σχέσεις ανάμεσα στους εργάτες και τις εκκλησίες, αλλά θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να πονέσουμε προκειμένου ν’ αναπτύξουμε και να διατηρήσουμε μια τέτοια ενότητα.
Τελικά, δεν είναι δική σου δουλειά να χαρακτηρίσεις αυτό το πρόβλημα στις σχέσεις ανάμεσα στους ποιμένες σαν κάτι ασήμαντο. Ο ποιμένας σου έχει εξουσιοδοτηθεί από το Θεό. Το πώς θα χειριστεί αυτό το θέμα δεν είναι αντικείμενο συζήτησης από άτομα που δεν έχουν αντίληψη των ευθυνών ενός ποιμένα, στα οποία προφανώς ανήκεις κι εσύ.
Η κριτική για τον ποιμένα σου ότι είναι πολύ σχολαστικός φανερώνει ένα πνεύμα κατάκρισης απ’ τη μεριά σου. Ο Θεός είναι Αυτός που του έχει επιτρέψει να είναι ο ποιμένας σου, το οποίο ότι η αντίδρασή σου ενάντια σ’ αυτόν, στην πραγματικότητα, στρέφεται κατά του Θεού. Ακόμα κι αν ο ποιμένας σου αποδειχθεί ότι είχε λάθος, εσύ και τότε πρέπει να μένεις υποτεταγμένος χωρίς ν’ αφήνεις λόγια κατάκρισης ν’ ανεβαίνουν στα χείλη σου.
Η θέση σου είναι αυτή της υπακοής και υποταγής, αφήνοντας τον ποιμένα σου με το Θεό (Εβρ.ιγ:17). Αυτός φροντίζει για την ψυχή σου και δίνει αναφορά για τις πράξεις του στο Θεό. Έχε πίστη στο Θεό ότι ξέρει να χειριστεί το θέμα της διακονίας όταν υπάρχει πρόβλημα.
