Μοναξιά δεν είναι να είσαι μόνος.

Μοναξιά είναι να μην έχει την έννοια σου κανείς, ούτε ξένος, ούτε φίλος, ούτε συγγενής.

Μοναξιά είναι ο χρόνος της ζωής σου που δε μοιράζεται, ο χρόνος της απουσίας σου που κανείς δε νοιάζεται.

Μοναξιά είναι σπίτι κενό κι άδεια αγκαλιά για να κρυφτείς, καρδιά μισή κι άδειο μυαλό για να σκεφτείς.

Μοναξιά είναι η σχέση δυο ξένων που ο ένας είσαι συ κι άλλος ο κανείς, που ο ένας βρίσκεται εδώ κι άλλος στα πέρατα της γης.

ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΑΔΑΣ: ΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ (5)

Μετά τη Νίκαια

Ωστόσο, η τριαδική νίκη στη Νίκαια δεν ήταν πλήρης. Τα επόμενα 60 χρόνια ήταν μια αμφιταλαντευόμενη μάχη ανάμεσα στους οπαδούς του Άρειου και αυτούς του Αθανάσιου. Κάποιοι που συμμετείχαν στη σύνοδο, όπως ο Μάρκελλος, επίσκοπος Άγκυρας, τάχθηκε υπέρ των Σαβελλιανιστών (Μονοθεϊστές). Ο Άρειος έστειλε ένα συμβιβαστικό γράμμα στον Κωνσταντίνο με το οποίο τον προκαλούσε να ξανανοίξει την υπόθεση. Μια σύνοδος που συνήλθε στην Τύρο το 335 στην πραγματικότητα ανέτρεψε το δόγμα της Νίκαιας υπέρ του Αρειανισμού. Ο Αθανάσιος πήγε εξορία και ο Άρειος θα είχε ξανατοποθετηθεί σαν επίσκοπος, αν δεν πέθαινε το προηγούμενο βράδυ.

Κ α λ η μ έ ρ α

Πεινάς;

Αυτές οι σκέψεις, σχετικά με την ανάγκη μας τόσο για το καθημερινό ψωμί όσο και για τον καθημερινό Ιησού, μας ενθαρρύνουν να «τρώμε καλά» πνευματικά.

Όταν ο Ιησούς είπε «Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής» (Ιωάν.ς:35 & 48), ουσιαστικά μας έλεγε κάτι πολύ σημαντικό σχετικά με τις ανάγκες μας και την προσφορά Του.

ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΑΔΑΣ: ΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ (4)

Άλλοι αρχαίοι τριαδικοί.

Ο Τερτυλλιανός καθιέρωσε την ορολογία της Τριάδας κι έγινε ο πρώτος και μεγαλύτερος υποστηρικτής της στη Δύση, αλλά ο Ωριγένης (πέθανε το 254) έγινε ο μεγάλος υποστηρικτής στην Ανατολή. Ο Ωριγένης προσπάθησε να συγχωνεύσει την Ελληνική φιλοσοφία και το χριστιανισμό σ’ ένα σύστημα υψηλότερης γνώσης, που οι ιστορικοί συχνά περιγράφουν σαν Χριστιανικό Γνωστικισμό. Αποδέχτηκε την Ελληνική θεωρία για το Λόγο (ότι ήταν ένα ξεχωριστό πρόσωπο από τον Πατέρα) και πρόσθεσε ένα μοναδικό γνώρισμα που δεν είχε προταθεί ποτέ μέχρι τότε, τη διδασκαλία του αιώνιου Υιού. Δίδαξε ότι ο Υιός ή Λόγος ήταν ένα ξεχωριστό πρόσωπο σ’ όλη την αιωνιότητα. Επιπλέον, είπε ότι ο Υιός ήταν προαιώνια γεννημένος. Διατήρησε τη θέση ότι ο Υιός είναι κατώτερος του Πατέρα όσο αφορά στην υπόσταση ή τη γένεση, αλλά μετακινήθηκε πιο κοντά στην παλαιότερη διδασκαλία της ισότητας των προσώπων.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ασφάλεια ή μετάνοια;

Πώς πρέπει να ανταποκριθούμε όταν ένας φίλος μας λέει ότι έχει αμαρτήσει;

Ποιο είναι το σωστό να κάνουμε, όταν ένας αδελφός αμαρτάνει;

Θα πρέπει να τον διαβεβαιώσουμε ότι δεν είναι και τόσο σπουδαίο θέμα;

ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΑΔΑΣ: ΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ (3)

Μεταποστολική εξέλιξη.

Οι Γραφή δεν διδάσκει τη θεωρία της τριάδας, αυτή η θέση έχει τις ρίζες της στην ειδωλολατρία. Όμως, πως αυτή η ειδωλολατρική διδασκαλία πέρασε μέσα στο χριστιανικό κόσμο; Για να δώσουμε μια απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα στηριχτήκαμε αρχικά στους Λουθηρανούς καθηγητές σεμιναρίων Otto Heick και E.H. Klotsche, στον καθηγητή της εκκλησιαστικής ιστορίας του πανεπιστημίου Yale, Roland Bainton, στον καθηγητή πανεπιστημίου John Noss, και στο φημισμένο φιλόσοφο – ιστορικό Will Durant, καθώς και στην Εγκυκλοπαίδεια της Θρησκείας και Ηθικών κανόνων.

Κ α λ η μ έ ρ α

Ο λόγος που πετυχαίνετε το αντίθετο από αυτό που επιθυμείτε

«Όταν οι επιθυμίες και η φαντασία σας συγκρούονται, στο τέλος νικά πάντα η φαντασία».

Αν, για παράδειγμα, σας ζητούσαν να περπατήσετε πάνω σε μια σανίδα του πατώματος, θα το κάνατε χωρίς πρόβλημα. Αν, όμως, η ίδια σανίδα ήταν τοποθετημένη σε ύψος έξι μέτρων ανάμεσα σε δύο τοίχους, θα περπατούσατε κατά μήκος της; Η επιθυμία σας να περπατήσετε πάνω στη σανίδα θα προσέκρουε στη φαντασία ή το φόβο σας που θα σας υπαγόρευε ότι θα πέσετε. Η ιδέα που θα κυριαρχούσε μέσα σας, και που θα ήταν η εικόνα της πτώσης, θα κέρδιζε τη μάχη. Η επιθυμία, η θέληση ή η προσπάθεια σας να περπατήσετε στη σανίδα θα αντιστρεφόταν και η ιδέα της αποτυχίας θα υπερίσχυε.

ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΑΔΑΣ: ΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ (2)

Εξωβιβλική ορολογία.

Υπάρχουν σοβαρά προβλήματα με την ορολογία που χρησιμοποιούν οι Τριαδικοί. Πρώτα απ’ όλα, η Βίβλος πουθενά δεν χρησιμοποιεί τη λέξη «Τριάδα». Η λέξη «τρεις» δεν υπάρχει σε σχέση με το Θεό, εκτός από το νόθο εδάφιο Α’ Ιωάν.ε:7 στη μετάφραση του Ν. Βάμβα, όπου λέει: «και ούτοι οι τρεις είναι εν». Η Βίβλος ακόμα ποτέ δεν χρησιμοποιεί τη λέξη «πρόσωπα» (πληθυντικός) σε σχέση με το Θεό, ενώ αντίθετα χρησιμοποιεί τη λέξη «πρόσωπο» (ενικός).

Αρκετοί τριαδικοί λόγιοι παραδέχονται ότι η Βίβλος δεν εκφράζει απερίφραστα, καθαρά και με σαφήνεια τη διδασκαλία της τριάδας. Η Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια γράφει: «Αναγνωρίζεται από τους ερμηνευτές της Γραφής και τους Θεολόγους ότι δεν μπορεί κανείς να μιλά για Τριαδικότητα στην Καινή Διαθήκη χωρίς σοβαρότατες επιφυλάξεις…. ο τρόπος σκέψης των πατέρων της εκκλησίας αλλά και των αποφάσεων των συνόδων, θα ήταν τελείως ξένος στο νου και τον πολιτισμό των συγγραφέων της Καινής Διαθήκης».

Κ α λ η μ έ ρ α

Διάκονοι της Καινής Διαθήκης

Β’ Κορ.γ:5-9, 12,17 Ουχί διότι είμεθα ικανοί αφ' εαυτών να νοήσωμέν τι ως εξ ημών αυτών, αλλ' ικανότης ημών είναι εκ του Θεού, όστις και έκαμεν ημάς ικανούς να ήμεθα διάκονοι της καινής διαθήκης, ουχί του γράμματος, αλλά του πνεύματος· διότι το γράμμα θανατόνει, το δε πνεύμα ζωοποιεί. Αλλ' εάν η διακονία του θανάτου η εν γράμμασιν εντετυπωμένη εις λίθους έγεινεν ένδοξος, ώστε οι υιοί Ισραήλ δεν ηδύναντο να ενατενίσωσιν εις το πρόσωπον του Μωϋσέως διά την δόξαν του προσώπου αυτού την μέλλουσαν να καταργηθή, πως η διακονία του Πνεύματος δεν θέλει είσθαι μάλλον ένδοξος; διότι αν η διακονία της κατακρίσεως ήναι δόξα, πολλώ μάλλον η διακονία της δικαιοσύνης υπερέχει κατά την δόξαν….. (γ:12) Έχοντες λοιπόν τοιαύτην ελπίδα πολλήν παρρησίαν μεταχειριζόμεθα,….. (γ:17) Ο δε Κύριος είναι το Πνεύμα· και όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου, εκεί ελευθερία.

Βλέπει μόνο τον Ιησού;

«Όταν ο Θεός μας κοιτάζει, βλέπει μόνο τον Ιησού, όχι τις αμαρτίες μας!» Πρέπει να σταματήσουμε τη χρήση αυτής της παραπειστικής φράσης γιατί είναι μόνο η μισή αλήθεια.

Αγαπητοί χριστιανοί, έχουμε μια τρομερή συνήθεια δημιουργίας πιασάρικων δηλώσεων που μας βολεύουν, αλλά δεν είναι Βιβλικές.

Για παράδειγμα: όταν ο Θεός με κοιτάζει, βλέπει μόνο τον Ιησού. Δεν βλέπει ούτε μια αμαρτία.

Κ α λ η μ έ ρ α

Καλή ανάγνωση!

Χριστούγεννα
http://epistoligr.blogspot.gr/2011/12/blog-post.html#axzz3MKkxsnPt

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί για τα Χριστούγεννα;
https://epistoligr.blogspot.com/2017/12/blog-post_27.html#axzz5ZdyDf98x

Η αλήθεια για τα Χριστούγεννα
http://epistoligr.blogspot.gr/2012/12/blog-post_1401.html#axzz3MKkxsnPt

Θλιβερές διαπιστώσεις
http://epistoligr.blogspot.gr/2011/12/blog-post_804.html#axzz3MKkxsnPt


Είναι σωστό, οι χριστιανοί να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα;
https://epistoligr.blogspot.com/2017/12/blog-post_99.html#axzz5ZdyDf98x

Ο σωστός τρόπος να ελέγxεις χριστιανούς δασκάλους

.

Εάν οι πηγές χρησιμοποιούν μη χριστιανικές μεθόδους για να εκθέσουν τους ψευδοδιδασκάλους, μην τις εμπιστεύεσαι.

Τακτικά διαβάζω ή ακούω καυστικά σχόλια για χριστιανούς συγγραφείς, δασκάλους και ποιμένες.

Ενώ είναι σωστό να κρίνουμε τους Χριστιανούς δασκάλους (Α’ Ιωάν.δ:1), πρέπει να τους κρίνουμε δίκαια, χωρίς αλαζωνεία, σαρκασμό, υπερβολή ή κοροϊδία (Κολ.δ:6).

ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΑΔΑΣ: ΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ (1)

 

Μέχρι τώρα προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε τις σωστές διδασκαλίες των Γραφών, άσχετα με τις ανθρώπινες παραδόσεις. Ωστόσο, δεν θα είχαμε καλύψει το θέμα της θεότητας, αν δεν περιγράφαμε την ιστορική πορεία της πιο διαδεδομένης χριστιανικής θέσης, της θεωρίας της τριάδας. Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα δώσουμε τον ορισμό της τριάδας, θα παρακολουθήσουμε περιληπτικά την ιστορική της πορεία και θα συζητήσουμε τις ασάφειες και τα προβλήματα που υπάρχουν σ’ αυτή τη διδασκαλία.

Ορισμός της θεωρίας της τριάδας

Η θεωρία αυτή πιστεύει ότι ο Θεός έχει τρία πρόσωπα. Αυτή η θέση έχει εκφραστεί με πολλούς τρόπους, όπως: «ένας Θεός με τρία πρόσωπα», «τρία πρόσωπα σε μια υπόσταση» κ.α. Υποστηρίζει ακόμα ότι ο Θεός αποτελείται από τρεις διαφορετικές υποστάσεις, όχι απλά δραστηριότητες. Τα ονόματα που δίδονται σ’ αυτά τα τρία πρόσωπα είναι Θεός Πατέρας, Θεός Υιός, Θεός Πνεύμα Άγιο.

Κ α λ η μ έ ρ α

Δεν μπορείς να αγαπάς τον Ιησού χωρίς να αγαπάς την εκκλησία Του!

Έχετε ακούσει ποτέ κάποιον να λέει, «Εγώ αγαπάω  τον Ιησού, αλλά όχι την εκκλησία»;

Όμως, η Καινή Διαθήκη απεικονίζει τον χριστιανό και την τοπική εκκλησία μαζί, όπως το χέρι με το γάντι.

ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ

Υπάρχουν δύο ακρότητες, που και οι δύο εκτιμούν λάθος το ρόλο της Εκκλησίας.

Η πρώτη και πιο συνηθισμένη, είναι ο πνευματικός ατομικισμός.

ΜΟΝΟΘΕΪΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (3)

Μονταλιστικός Μοναρχιανισμός:

Ο Μονοθεϊσμός στην πρώτη εκκλησία

Ποια είναι η φύση του Θεού; Ποια είναι η σχέση του Ιησού Χριστού με το Θεό; Αυτές οι δύο ερωτήσεις είναι θεμελιώδεις για το χριστιανισμό. Οι παραδοσιακές απαντήσεις του χριστιανισμού δίδονται μέσα από τη διδασκαλία της Τριάδας. Όμως, τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού, αυτή η διατύπωση δεν ήταν κατά κανένα τρόπο η πίστη της εκκλησίας του Ιησού Χριστού. Στην πραγματικότητα, η «Νέα Καθολική Εγκυκλοπαίδεια» αναφέρει ότι το δεύτερο αιώνα μ. Χ. «η τριαδική θεωρία ήταν κάτι μελλοντικό» κι ότι το Τριαδικό δόγμα «δεν εδραιώθηκε στερεά, παρά στα τέλη του 4^ου αιώνα».[1]

Κ α λ η μ έ ρ α

Επανάσταση μέσα στην επανάσταση

Είναι αλήθεια πως το σημείο αυτό το 'χουμε πιάσει σωστά. Οι νέοι είναι μεγάλη υπόθεση, πολυσύνθετο πρόβλημα, πολύτιμο κεφάλαιο: νέοι σαν δύναμη, μέλλον, ηλικία. Οι νέοι σε μια κοινωνία, σε μια εκκλησία είναι αγρός δύσκολος, μια σοβαρή υπόθεση ως προς το ρόλο που μπορούν να παίξουν, όταν μπουν στο σωστό  κανάλι.

Από την άλλη μεριά η ηλικία αυτή, στις μέρες μας, ακολουθείται σχεδόν πάντα από μια πικρή διαπίστωση. Οι νέοι σήμερα δεν είναι νέοι. Δεν είναι ζωντανοί. Είναι νέοι χωρίς τραγούδι, έγραφε κάποιος. Εγώ θα συμπλήρωνα: Νέοι χωρίς φωτιά, χωρίς οραματισμό. Νεολαία κουρασμένη, νικημένη. Ίσως  κάνω λάθος, πάντως αυτή η κλιμάκωση οδηγεί στην εξαφάνιση.

ΜΟΝΟΘΕΪΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (2)

Μονοθεϊστές από τον 4^ο αιώνα μέχρι σήμερα.

Έχουμε βρει μαρτυρίες ύπαρξης πολλών άλλων μονοθεϊστών σ΄ όλη τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ιστορίας. Πιστεύουμε ότι αυτά που εμείς σήμερα γνωρίζουμε είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Μερικοί ιστορικοί πιστεύουν ότι υπήρχαν στοιχεία μονοθεϊσμού στους Πρισκιλιανιστές (350-700), τους Ευχύτες (350-900) και τους Βογόμιλους (900-1400)[1].

Φαίνεται ότι οι περισσότεροι μονοθεϊστές δεν άφησαν γραπτές αναφορές. Άλλων τα συγγράμματα μπορεί να καταστράφηκαν από τους νικητές αντίθετους. Πολλοί διώχτηκαν, βασανίστηκαν, πέθαναν με μαρτυρικό θάνατο και τα έργα τους αχρηστεύτηκαν από την επίσημη εκκλησία. Δεν ξέρουμε πόσοι μονοθεϊστές ή μονοθεϊστικές κινήσεις δεν αναφέρονται στην ιστορία, ή πόσοι απ’ αυτούς που αποκαλούνται αιρετικοί ήταν μονοθεϊστές. Αυτό όμως που μπορούμε να δούμε και να καταλάβουμε είναι ότι η πίστη στον ένα Θεό, κατόρθωσε να διατηρηθεί παρά τις βίαιες αντιδράσεις.

Κ α λ η μ έ ρ α

Εαυτούς εξετάζετε αν ήσθε εν τη πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δεν θέλουν ν' ακούσουν την αλήθεια, επειδή θα ταράξει την ψεύτικη ελπίδα που έχουν ότι θα πάνε στον ουρανό, ενώ στην πραγματικότητα δεν θα πάνε. Υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι στο Χριστιανισμό που πιστεύουν ότι είναι εντάξει με το Θεό, που πιστεύουν ότι είναι σωσμένοι, επειδή τους το είπε κάποιος κήρυκας, ο οποίος θα έπρεπε να ξοδέψει περισσότερο χρόνο στη μελέτη της Βίβλου και λιγότερο χρόνο στο κήρυγμα.

Ακούω ανθρώπους να λένε ότι είναι σωσμένοι και τους ρωτάω πώς το ξέρουν ότι είναι σωσμένοι. Η απάντηση είναι, επειδή πιστεύουν. Και κανένας δεν τους έκανε τη δεύτερη ερώτηση: Πώς γνωρίζεις ότι πιστεύεις;

ΜΟΝΟΘΕΪΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (1)

 

Όπως έχουμε δει στα προηγούμενα κεφάλαια, η Γραφή σταθερά διδάσκει το μονοθεϊσμό. Ωστόσο, γίνεται μια προσπάθεια σήμερα να περάσει η ιδέα ότι η θεωρία της τριάδας ήταν αποδεκτή σ’ όλη την ιστορία της εκκλησίας. Είναι όμως αυτό αλήθεια; Οι ηγέτες της μεταποστολικής εκκλησίας ήταν Τριαδικοί; Υπήρχαν μονοθεϊστές στην ιστορία της εκκλησίας;

Σ’ αυτό το κεφάλαιο θα δούμε ότι: 

(1) Οι αμέσως μετά τους αποστόλους ηγέτες της εκκλησίας ήταν μονοθεϊστές. Είναι βέβαιο ότι δεν δίδαξαν τη διδασκαλία της Τριάδας όπως αναπτύχθηκε αργότερα κι όπως υπάρχει σήμερα. 

(2) Ακόμα και μετά την εμφάνιση του τριαδικού δόγματος, στα τέλη του δεύτερου αιώνα, αυτό δεν αντικατέστησε την πίστη στον ένα Θεό σαν επικρατούσα διδασκαλία, μέχρι το 300 περίπου μ.Χ. και παγιώθηκε καθολικά τον 4^ο αιώνα. 

(3) Μετά που επικράτησε το δόγμα της Τριάδας, μονοθεϊστές υπήρχαν σ’ όλη τη διάρκεια της εκκλησιαστικής ιστορίας.

Κ α λ η μ έ ρ α

Είσαι αρκετά τρελός;

Ο κόσμος λέει, «πάρε» και ο Ιησούς λέει, «δώσε». Για τη λογική του κόσμου, ο Ιησούς είναι τρελός, και όποιος νομίζει ότι μπορεί να Τον ακολουθήσει χωρίς να είναι κι αυτός λίγο τρελός, ζει κάτω από μια αυταπάτη (Frederick Buechner Πρεσβυτεριανός θεολόγος και συγγραφέας).

Μερικές φορές ενεργώ αρκετά λογικά.