Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Α. Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ματθ.κδ:14 “Και θέλει κηρυχθεί τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη, και τότε θέλει ελθεί το τέλος.”

Η σπουδαιότητα αυτής της αποστολής δεν έχει ανάγκη να υπερτονιστεί. Ο Ιησούς είπε ότι το ευαγγέλιο της Βασιλείας θα κηρυχθεί σ’ όλο τον κόσμο για μαρτυρία σ’ όλα τα έθνη. Η αποστολή, “Υπάγετε εις όλον τον κόσμο, και κηρύξατε το ευαγγέλιον εις όλην την κτίσην” (Μάρκ.ις:15) είναι διαταγή κι εξουσιοδότηση. Η Εκκλησία δεν έχει άλλη εκλογή απ’ το να υπακούσει.

Ο Κύριος έχει αναθέσει στην Εκκλησία να κάνει ένα συγκεκριμένο έργο. Αυτή η αποστολή έχει μεγάλη ευθύνη κι απαιτεί την ανάλογη εξουσία. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η ευθύνη κι η εξουσία συνδέονται στενά μεταξύ τους και δεν είναι δυνατόν να ξεχωριστούν.

Η ευθύνη της Εκκλησίας είναι:

ΤΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Η αναβιωμένη Κόρινθος (η παλιά πόλη καταστράφηκε το 145 π.χ.) ιδρύθηκε από τον Ιούλιο Καίσαρα το 44 π.Χ. σαν αποικία της Ρώμης. Η στρατηγική της θέση και το γεγονός ότι οι Ρωμαίοι την οίκισαν με “ελεύθερους” (απελευθερωμένους σκλάβους) που ήταν λίγο πιο πάνω από τους σκλάβους στην κοινωνική κλίμακα, συνδυάστηκαν για να προωθήσουν την γρήγορη ανάπτυξη, κάνοντας την Κόρινθο, μετά τη Ρώμη και την Αλεξάνδρεια, την τρίτη πιο σημαντική πόλη στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

ΤΡΕΙΣ ΑΡΧΕΣ

Η διδασκαλία της Α’Κορ.ις:1-2 μας δίνει τρεις αρχές σχετικά με τις προσφορές στην Καινή Διαθήκη.

1.  Ο Παύλος είπε, “κατά την πρώτην της εβδομάδος”. Διδασκόμαστε ότι πρέπει να δίνουμε συστηματικά, όχι απλώς όποτε το αισθανόμαστε.

2.  Ο Παύλος είπε “έκαστος ημών ας εναποθέτη παρ’ εαυτώ”. Διδασκόμαστε ότι όλοι χωρίς εξαίρεση είναι υπεύθυνοι να δίνουν στο Θεό.

3.  Ο Παύλος είπε: “ο,τι αν ευπορείται”. Διδασκόμαστε να δίνουμε ανάλογα μ’ αυτά που κερδίζουμε.

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ;

Μερικοί Χριστιανοί πιστεύουν ότι μπορούν να δίνουν χρήματα όπως εκείνοι προαιρούνται στις καρδιές τους (Β’Κορ.θ:7). Αυτή η αρχή ισχύει, όμως, πολλοί από εκείνους που προσφεύγουν σ’ αυτό το εδάφιο ποτέ δεν προαιρούνται να δώσουν μέχρι και 10% . Αντίθετα, προσπαθούν να ξεφύγουν, να αποφύγουν, ή να γλιτώσουν το δέκατο, το μέτρο που ο Θεός καθιέρωσε.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΔΕΙΝ

Όπως κάθε καλός Ιουδαίος της εποχής του, ο Ιησούς πίστευε και εφάρμοζε τον αποδεκατισμό. Εάν δεν το έκανε, θα παράβαινε το Νόμο που ήρθε να εκπληρώσει, και οι Ιουδαίοι θα είχαν βρει κάτι να Τον κατηγορήσουν. Ο Ιησούς ποτέ δεν κατάργησε το δέκατο σαν μέτρο με το οποίο ο άνθρωπος πρέπει να τιμά το Θεό. Αντίθετα, προσωπικά το ενέκρινε.

ΘΑ ΚΛΕΠΤΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟ ΘΕΟ;

Καμιά μελέτη αποδεκατισμού δεν θα ήταν πλήρης χωρίς να εξετάσουμε τον Μαλαχία γ:8-10, αφού αυτά τα εδάφια είναι που χρησιμοποιούνται συνήθως όταν κάποιος θέλει να διδάξει για τα δέκατα στην εκκλησία.

Στο Νόμο του Μωϋσή, ο Θεός τόνισε την ευλογία εκείνων που θα πλήρωναν τα δέκατά τους. Πολύ λίγα ειπώθηκαν για την καταδίκη αυτών που δεν θα πλήρωναν, γιατί ο σκοπός του Θεού όταν ζητάει απ’ τον άνθρωπο το δέκατο δεν είναι η καταδίκη, αλλά η ευλογία (Δευτ.ιδ:29). Οι Ισραηλίτες, έχοντας ευλογηθεί από το Θεό, πρόσφεραν σ’ Αυτόν το δέκατο σαν ένα τύπο λατρείας και ευγνωμοσύνης για τις ευλογίες Του. Ο Θεός θέσπισε το δέκατο να είναι ευλογία στον άνθρωπο, όχι κατάρα.

Οι ποιμένες πρέπει να προσέχουν να μην χρησιμοποιούν αρνητικές μεθόδους στη διδασκαλία θεμάτων που η Βίβλος παρουσιάζει μ’ ένα θετικό τρόπο. Η Βίβλος μας μιλάει για την ευλογία που παίρνουμε όταν δίνουμε τα δέκατα και τις απαρχές (Παρ.γ:9-10). Η γενική παρουσίαση σύμφωνα με τον Νόμο ήταν: Έχετε ευλογηθεί, επομένως πρέπει να πληρώνετε δέκατα (Δευτ.ιδ:22-26).

ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΔΕΚΑΤΑ;

Μερικοί άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να πληρώνουν τα δέκατά τους όπου θέλουν, ή να τα διανέμουν όπως θέλουν. Μερικοί δίνουν τα δέκατά τους σ’ ένα κήρυκα, άλλοι στους φτωχούς, άλλοι αγοράζουν Γραφές ή άλλα πράγματα για το έργο του Θεού κι όχι στην τοπική εκκλησία. Η Βίβλος δεν υποστηρίζει αυτές τις ιδέες.

Ο Νόμος όριζε ένα συγκεκριμένο μέρος όπου οι Ισραηλίτες έπρεπε να πληρώνουν τα δέκατα τους “αλλ’ εν τω τόπω, όντινα Κύριος ο Θεός σας εκλέξη εκ πασών των φυλών σας, διά να θέση το όνομα αυτού εκεί, προς την κατοικίαν αυτού θέλετε ζητήσει αυτόν, και εκεί θέλετε ελθεί και εκεί θέλετε φέρει τα ολοκαυτώματα σας, και τας θυσίας σας, και τα δέκατα σας, και τας υψουμένας προσφοράς των χειρών σας, και τας ευχάς σας...” (Δευτ.ιβ:5-7). Οι Ισραηλίτες δεν αποφάσιζαν που να πληρώνουν τα δέκατά τους, ο Θεός καθιέρωσε ένα ορισμένο μέρος γι’ αυτό.

ΟI ΛEYITEΣ

Οι Λευίτες, ή “υιοί του Λευί” ήταν οι απόγονοι του Λευί. Ήταν ξεχωρισμένοι για υπηρεσία στο Ναό, κάτω από την επίβλεψη των ιερέων (Αρ.η:6, ιη:22, Εσδρ.β:70). Καλέστηκαν εξαιτίας της στάσης υπακοής που κράτησαν τότε που ο λαός αμάρτησε φτιάχνοντας το χρυσό μόσχο (Εξ.λβ:26-28). Όταν ο Θεός είδε την πιστότητά τους απέναντι στο Μωϋσή, αποφάσισε να τους ξεχωρίσει για την υπηρεσία των αγίων πραγμάτων του Ναού (Αρ.γ:5-9). Ήταν αφιερωμένοι στο Θεό, παίρνοντας τη θέση των πρωτοτόκων ολόκληρου του έθνους (Αρ.γ:12-15).

ΤΥΠΟΛΑΤΡΙΑ Η ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΑΓΑΠΗΣ;

Ο δεκατισμός ισχύει ακόμα και κάτω απ’ τη χάρη, σαν μια θεία αρχή. Εξυπηρετεί σαν μοντέλο ή σχέδιο που ο Θεός καθιέρωσε για να μας δείξει το ελάχιστο ποσό που πρέπει να δίνουμε στο έργο Του.
 

Το δέκατο

Η λέξη “δέκατο” - στα Εβραϊκά “Μασέρ”- σημαίνει “το δέκατο κομμάτι” ή το 10% του εισοδήματος ενός ατόμου. Αναφερόταν στα γεννήματα της γης και τους καρπούς των δέντρων (Λευιτ.κζ:30). Τα ζώα επίσης αποδεκατιζόταν γιατί ο Νόμος ανέφερε ότι κάθε δέκατο ζώο που περνούσε από τη ράβδο, όταν οι βοσκοί τα μετρούσαν, θα δινόταν στο Θεό σαν δέκατο (Λευτ.κζ:32). Δέκατο δινόταν απ’ όλα όσα “φέρει ο αγρός”, ή κέρδιζε ο λαός (Δευτ.ιδ:22).

Πρώτα στον άνθρωπο του Θεού;

Να δίνω στον άνθρωπο του Θεού πρώτα; Ο σαρκικός άνθρωπος απορρίπτει αυτή την ιδέα αμέσως γιατί είναι εγωιστής και τα θέλει όλα δικά του. Όμως όταν το Άγιο Πνεύμα ανακαινίσει το νου μας, τότε  θέλουμε να μοιραζόμαστε ότι έχουμε με τους άλλους.

Όταν ο Ηλίας έφθασε στο σπίτι της χήρας από τη Σαρεπτά, τη βρήκε να μαζεύει ξύλα και της είπε: “φέρε μοι, παρακαλώ, ολίγον ύδωρ εν αγγείω, διά να πίω, (δες Α’ Βασ.ιζ:9-16). Όταν ο προφήτης είδε την προθυμία της, γνωρίζοντας ότι ο Θεός την είχε ήδη διατάξει να τον συντηρεί, της ζήτησε ένα κομματάκι ψωμί. Εκείνη του είπε τις ανάγκες της. Είχε μόνο μια χούφτα αλεύρι σ’ ένα βαρέλι, και λίγο λάδι σ’ ένα δοχείο. Ο Ηλίας της είπε, “κάμε εις εμέ πρώτον μίαν μικράν πήτταν”. Κάποιοι πιστοί θα έλεγαν “τι αναιδής εργάτης”. Όμως έχουμε να κάνουμε με μια Βιβλική αρχή, όχι μ’ ένα παράλογο εργάτη.

Ο νόμος της σποράς και του θερισμού

Ένας απ’ τους κύριους νόμους του Θεού, είναι αυτός της σποράς και του θερισμού. Στην αρχή ο Θεός καθιέρωσε αυτό το νόμο στο φυσικό κόσμο (Γεν.α:11-12) και είναι ακόμα σε ισχύ σαν πνευματικός νόμος στην Καινή Διαθήκη. Στους Γαλάτες ς:7 λέει, “Μη πλανάσθε ο Θεός δεν εμπαίζεται επειδή ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει”. Αυτός ο νόμος αναφέρεται και στα οικονομικά θέματα.

Ποιος είναι ο Κύριός μας;

Ο Ιησούς είπε: “Ουδείς δύναται δύο κυρίους να δουλεύει διότι ή τον ένα θέλει μισήσει, και τον άλλον θέλει αγαπήσει, ή εις τον ένα θέλει προσκολληθή, και τον άλλον θέλει καταφρονήσει. Δεν δύνασθε να δουλεύετε Θεόν και Μαμμωνά”. (Ματθ.ς:24). Ο μεγάλος φιλόσοφος Βάκων είπε, “τα χρήματα είναι καλός υπηρέτης, αλλά κακός κύριος”.

Το να έχεις χρήματα δεν είναι κακό. Είναι η αγάπη για τα χρήματα που σκλαβώνει πολλούς ανθρώπους ώστε να μην μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν σωστά (Α’Τιμ.ς:10). Τα χρήματα δεν θα έπρεπε να μας σκλαβώνουν αλλά να μας υπηρετούν. Μερικοί άνθρωποι είναι υπηρέτες των χρημάτων, αλλά άλλοι έμαθαν πώς να τα κάνουν να δουλεύουν για την ευημερία των οικογενειών τους και του έργου του Θεού. Για να μην πέσουμε στην παγίδα  να υπηρετούμε τα χρήματα, είναι σημαντικό ν’ αναγνωρίσουμε ποιος είναι ο πραγματικός κύριος των οικονομικών μας.

Αιχμάλωτοι χριστιανοί

Πάνω στο οικονομικό θέμα υπάρχουν πολλές λάθος γνώμες, που οφείλονται κατά μεγάλο βαθμό στην έλλειψη γνώσης. Η Βίβλος τονίζει: “Διά τούτο ο λαός μου εφέρθη εις αιχμαλωσίαν, διότι δεν έχει επίγνωσιν” (Ησ.ε:13). Πολλοί πιστοί είναι δεμένοι με διάφορες αβάσιμες γνώμες σχετικά με τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς το Θεό, απλά γιατί δεν έχουν αρκετή γνώση σ’ αυτό τον σημαντικό τομέα της χριστιανικής ζωής. Πολλοί Χριστιανοί δεν δίνουν δέκατα και εισφορές συστηματικά γιατί είναι αιχμάλωτοι στο λάθος.

Αλλαγμένα μυαλά

Άνοιξε την καρδιά σου σ’ αυτές τις αναρτήσεις κι αν είναι αναγκαίο ν’ αλλάξεις κάποιες ιδέες σου σχετικά με το θέμα που εξετάζουμε, κάνε το για τη δόξα του Θεού.

Είναι απαραίτητο οι πιστοί να οδηγούνται και να συμμορφώνουν τον τρόπο σκέψης τους, με το σχέδιο του Θεού. Στο Ησ.νε:8 λέει: “αι βουλαί μου δεν είναι βουλαί υμών”. Ο τρόπος που ο Θεός βλέπει τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικός από του ανθρώπου. Ένα άτομο που διαβάζει τη Βίβλο με σαρκικό (μη ανανεωμένο) νου δεν θα μπορέσει ποτέ να την καταλάβει πλήρως.

Οικονομικά

Όταν συζητιούνται οικονομικά θέματα στην εκκλησία, ιδιαίτερα για τα δέκατα, συνήθως ο ποιμένας νιώθει σαν στρατιώτης που πρέπει να περπατήσει μέσα σ’ ένα ναρκοπέδιο χωρίς ναρκαλιευτή. Δεν ξέρει πότε και πού θα εκραγούν οι βόμβες της κριτικής και των αντιρρήσεων.

Το γεγονός ότι τα χρήματα προκαλούν τέτοιες ποικίλες αντιδράσεις ανάμεσα στους αγίους, είναι απόδειξη της μεγάλης επιρροής που εξασκούν στη ζωή μας, ακόμα κι αφού πιστέψουμε. Φαίνεται ότι τα χρήματα είναι ένα από τα πλησιέστερα στην καρδιά του ανθρώπου πράγματα, και επομένως μια περιοχή δυσκολίας για πολλούς. Ίσως αυτό, να έκανε τον αθεϊστή Βολτέρο να πει, “Όταν είναι ζήτημα χρημάτων, όλοι είναι της ίδιας θρησκείας”. Ο συγγραφέας της ζωής, Ιησούς Χριστός, μιλώντας για χρήματα, είπε “όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας” (Ματθ.ς:21). Προφανώς η στάση μας απέναντι στα χρήματα είναι μια καθαρή ένδειξη της πνευματικής μας κατάστασης. Η απροθυμία να δίνουμε στο έργο του Κυρίου φανερώνει ένα πνεύμα φιλαργυρίας, ένα άτομο που ποτέ δεν έμαθε να υπερνικά ένα απ’ τα χειρότερα κακά, την αγάπη του χρήματος. (Α’Τιμ.ς:10)

ΔΕΚΑΤΟ

Είναι καλό να γνωρίζουμε όλη τη βουλή του Θεού!

Ερχόμαστε στην εκκλησία για να ακούσουμε το θέλημα του Θεού και να το πράξουμε.

Πόσα να "δώσω" στο Θεό, ή πόσα να "κρατήσω" για τις ανάγκες μου;

Μαλαχίας γ:6 - 12

Η περικοπή που θα μελετήσουμε από τον προφήτη Μαλαχία είναι από τις πιο γνωστές της Παλαιάς Διαθήκης. Ο Θεός προκαλεί τους ανθρώπους ακόμη μια φορά και οι άνθρωποι αμφισβητούν ξανά το δικό Του έλεγχο. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του προφήτη, ό,τι κι αν τους έχει πει ο Θεός ως τώρα,  είναι υπό αμφισβήτηση (βλέπε α:6, α:7, β:17, κλπ…).

Στην τελευταία περικοπή που μελετήσαμε οι άνθρωποι προκάλεσαν το Θεό και έλεγαν «που είναι ο Θεός της κρίσης;» Γιατί ο Θεός δεν κάνει κάτι;  Η απάντηση ήταν κυριολεκτικά καταπέλτης στο γ:1-5, όπου ο Θεός τους απαντά: Θέλετε κρίση; Θα στείλω τον αγγελιοφόρο μου! Και έστειλε τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Θέλετε κρίση; Θα έρθω εγώ ο ίδιος. Και έστειλε τον Κύριό μας τον Ιησού Χριστό! 

Δέκα εντολές για τη χρήση του χρήματος

Είμαστε οικονόμοι εκείνων που μας χαρίζει ο Θεός. Πρέπει να δίνουμε παράδειγμα στους άλλους πως χρησιμοποιούμε τα χρήματά μας. Να ένας δεκάλογος καλής χρήσης των χρημάτων μας:

Να είσαι ευχαριστημένος μ’ εκείνα που κερδίζεις. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής έδωσε την εξής εντολή στους Ρωμαίους στρατιώτες: «Αρκείστε στα σιτηρέσιά σας!» (Λουκάς γ:14). Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει ν’ αποβλέπουμε στην αύξηση του εισοδήματός μας. Πρέπει όμως να προσέχουμε μήπως η στάση μας απέναντι στο μισθό μας είναι στάση μεμψιμοιρίας και παραπόνου.

ΔΕΚΑΤΑ (6 - Τελευταίο)

ΕΥΗΜΕΡΙΑ

Ο Θεός έχει πολλούς τρόπους για να κάνει τα παιδιά Του να ευημερούν, αλλά η ευημερία δεν είναι απαραίτητα οικονομική. Η Γραφή μας προειδοποιεί να μη σπεύδουμε να πλουτίζουμε (Α’Τιμ.ς:9, Παρ.κη:20).

Μερικοί άνθρωποι πέφτουν στην παγίδα να ζουν για τα χρήματα, αντί να τα χρησιμοποιούν για να ζήσουν. Ο λόγος του Θεού λέει ότι πρέπει να μάθουμε να είμαστε ευχαριστημένοι και με τα πολλά και με τα λίγα (Α’Τιμ.ς:6, Φιλ.δ:11-12).