Μας ρώτησε ο Θεός και μας έφερε στη γη;

Ποιος είναι αυτός που μπορεί να πει γιατί με έπλασες; Στην Π.Δ αν κάποιο παιδί έλεγε στους γονείς του, γατί με γέννησες το λιθοβολούσαν. Είναι η πιο μεγάλη αχαριστία στον άνθρωπο να πει: γιατί με έπλασες; Με ρώτησες;

Ο Θεός μας έφερε στην ύπαρξη από αγάπη. Για να ζήσουμε, να υπακούσουμε σ’ Εκείνον, να χαρούμε το φως, τη χαρά και την ομορφιά. Ο Θεός αποφάσισε να κάνει κάτι και η απόφαση Του αυτή ήταν άγια, αγαθή και ευλογημένη. Αποφάσισε να πλάσει τον άνθρωπο για να τον γεμίσει αγαθά, ευλογίες και ομορφιές. Αυτή ήταν και είναι η καρδιά του Θεού.

Εμείς γιατί κάνουμε τα παιδιά μας; Από αγάπη. Από αυτή τη σχέση της αγάπης βγαίνει ο καρπός της αγάπης. Και θέλεις να εκδηλώσεις όλη την αγάπη σου στο παιδί σου, να του δώσεις ότι έχεις, τον εαυτό σου.

Ενώ λοιπόν αγαπάς το παιδί σου με αυτή την αγάπη, ξαφνικά το παιδί σου λέει: Δεν δέχομαι την αγάπη σου. Δεν θέλω να είσαι πατέρας μου.

Εσύ σαν πατέρας, δεν πονάς; Οπωσδήποτε δεν χαίρεσαι. Και αν είσαι δίκαιος πατέρας, θα πεις: Παιδί μου, λυπάμαι πάρα πολύ. Με λυπείς αφάνταστα (και πράγματι ο άνθρωπος λυπεί το Πνεύμα του Θεού όταν φέρεται έτσι και λέει αυτά τα πράγματα). Αλλά αφού δεν θέλεις να είσαι παιδί μου, εσύ το διάλεξες, με γεια σου και χαρά σου. Έτσι θα πει κι ο Θεός σ’ όλους αυτούς που δεν θέλουν να είναι παιδιά Του.

Ο Θεός δεν τραβάει κανένα με το ζόρι, αλλά σου λέει ότι αυτό που διαλέγεις, έχει αυτά τα τέλη. Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος. Κι ο άνθρωπος λέει, εντάξει θάνατος. Έτσι, ο άνθρωπος θα απολαύσει αυτό που διάλεξε όλη του τη ζωή.

Από την άλλη μεριά ο Θεός είναι αδύνατο να αφήσει να χαθεί μια ψυχή αγνή και ταπεινή (αγνή όταν λέμε εννοούμε ότι μπορεί να έχει κάνει αμαρτίες όπως ο ληστής αλλά που θα έρθει μπροστά στο Θεό ταπεινά και θα πει: Κύριε, συγχώρησε με. Έστω και την τελευταία στιγμή).

Και μπορεί να πει κανείς ότι ο ληστής εκείνος έπαιξε διπλό παιχνίδι. Δηλαδή αφού έκανε ότι έκανε σ’ όλη του τη ζωή, μετά είπε αυτά που είπε όταν βρέθηκε καρφωμένος πάνω στο σταυρό.

Ωραία, αυτός έστω και την τελευταία στιγμή ταπεινώθηκε και αναγνώρισε το Χριστό. Ο άλλος ληστής δίπλα του γιατί δεν το έκανε; Που σημαίνει ότι κάτι πρέπει να γίνει μέσα σου, για να πεις: Κύριε είμαι αμαρτωλός, συγχώρησε με. Αυτή είναι η παραβολή του άσωτου γιου.

Ο άσωτος γιος δεν πήγε με χρυσάφια και μπριλάντια και με υπερήφανο ύφος να πει στον πατέρα του, συγχώρεσε με και δέξου με αλλά πήγε ρακένδυτος χωρίς τίποτα, κι ο πατέρας τον δέχτηκε. Αυτή είναι η καρδιά του Θεού. Γι’ αυτό η κρίση που επιβάλλεται μετά είναι αναγκαία και εξίσου σοβαρή με το παράπτωμα. Αιώνια μακριά από το Θεό.