Αποκ.δ:1 Μετά ταύτα είδον, και ιδού, θύρα ανεωγμένη
εν τω ουρανώ, και η φωνή η πρώτη, την οποίαν ήκουσα ως σάλπιγγος λαλούσης μετ'
εμού, έλεγεν· Ανάβα εδώ και θέλω σοι δείξει όσα πρέπει να γείνωσι μετά ταύτα.
Όταν μαθαίνεις πώς να ορθοτομείς το λόγο του Θεού, όπως μας
λέει ο απόστολος Παύλος, ένα πράγμα μεταξύ πολλών γίνεται κρυστάλλινα ξεκάθαρο,
πολύ γρήγορα: Ότι η Αρπαγή της εκκλησίας πρέπει να γίνει πριν ξεκινήσει η
στενοχωρία του Ιακώβ.
Όλοι οι μη ορθοτομούντες το λόγο της αλήθειας τρέχουν τώρα να
αντιγράψουν και να επικολλήσουν: «... Ευθύς
δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων» για να δημιουργήσουν θόρυβο με τα
σχόλια, αλλά χωρίς όφελος. Η Αγία Γραφή δεν επιτρέπει άλλο σενάριο για την
εκκλησία των τελευταίων ημερών, από την Αρπαγή πριν από την Μεγάλη Θλίψη.
Η ΑΡΠΑΓΗ ΜΕΤΑ ΤΗ Μ. ΘΛΙΨΗ ΣΤΟ ΜΑΤΘΑΙΟ ΚΔ: Ας αρχίσουμε με τα
χοντρά πράγματα πρώτα. Ματθ.κδ:29 «Ευθύς δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων
ο ήλιος θέλει σκοτισθή και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής, και οι
αστέρες θέλουσι πέσει από του ουρανού και αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι
σαλευθή».
Οι μη ορθοτομούντες διαβάζουν αυτό το εδάφιο και αμέσως
σκέφτονται ότι έχουν «λύσει» το πρόβλημα, αλλά δεν το έχουν λύσει. Ναι, έχουν
βρει μια αρπαγή, αλλά όχι την Αρπαγή της Εκκλησίας. Υπάρχουν πολλές αρπαγές
στην Αγία Γραφή, ξεκινώντας με τον Ενώχ, τον Ηλία, μετά τον Ιησού στις Πράξ.α,
η εκκλησία, οι 144.000, οι δύο μάρτυρες.
Δείτε τι εννοώ: Η σύναξη στο Ματθ.κδ,
δεν είναι η αρπαγή της Εκκλησίας που ο Παύλος την ονομάζει «μακαρία ελπίδα». Για να ξεκινήσουμε, αυτή
η σύναξη των εκλεκτών γίνεται από αγγέλους, αλλά η εκκλησία αρπάζεται εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον
αέρα, και ούτω θέλει είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου.
Δεύτερο, οι εκλεκτοί
στο Ματθ.κδ ακούν μια σάλπιγγα, αλλά η εκκλησία ακούει μια φωνήν αρχαγγέλου και σάλπιγγα Θεού. Τέλος, όταν διαβάζουμε τα
αμέσως προηγούμενα εδάφια του Ματθ.κδ:29, τα εδ.26-28, με ποιο μέρος της Αποκάλυψης
ταιριάζουν περισσότερο; Με την Αποκ.ιθ, φυσικά. Πού μας οδηγούν; Μα, στη
Δεύτερη Έλευση φυσικά. Οι μη ορθοτομούντες, δεν μπορούν να το δουν αυτό, απλά
επειδή δεν ορθοτομούν τον λόγο του Θεού.
Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΚ.Γ: Διάβασε καμιά
φορά το πρώτο κεφάλαιο της Αποκάλυψης και δώσε ιδιαίτερη προσοχή στο εδ.7. Εμφανίζεται
ακριβώς 12 φορές, και κάθε φορά αναφέρεται στην εκκλησία. Στα κεφάλαια β και γ,
δίνεται ένα μήνυμα σε κάθε μία από αυτές τις 7 εκκλησίες και κάθε φορά
τελειώνει με τα λόγια «όστις έχει ωτίον,
ας ακούση τι λέγει το πνεύμα προς τις εκκλησίες». Έχεις ποτέ αναρωτηθεί σχετικά
με αυτό;
Στην Αποκ.γ:22 είναι η τελευταία φορά που αναφέρεται η λέξη
«εκκλησίες». Αν πάμε γρήγορα στην Αποκ.ιγ, θα δούμε αυτή την προειδοποίηση πολύ
ενδιαφέρουσα. Αποκ.ιγ:9 Όστις έχει ωτίον, ας ακούση..
Χμμ, ακούγεται σαν τις 7 προειδοποιήσεις στα κεφάλαια β και γ,
εκτός του ότι δεν απευθύνεται στην εκκλησία. Πού πήγε η εκκλησία; Χαίρομαι γι’
αυτή την ερώτηση αυτή τη στιγμή! Αν πάμε πίσω στην Αποκ.δ:1, διαβάζουμε: «Μετά ταύτα είδον, και
ιδού, θύρα ανεωγμένη εν τω ουρανώ, και η φωνή η πρώτη, την οποίαν ήκουσα ως
σάλπιγγος λαλούσης μετ' εμού, έλεγεν· Ανάβα εδώ και θέλω σοι δείξει όσα πρέπει να γείνωσι μετά ταύτα».
Το «μετά ταύτα» στο οποίο αναφέρεται ο
Ιωάννης, είναι «μετά την περίοδο της Εκκλησίας». Ο Ιησούς προσκαλεί τον Ιωάννη
στα επουράνια για να του δείξει τι πρόκειται να γίνει μετά από την Αρπαγή.
Ο Ιωάννης
βλέπει το τέλος της περιόδου της εκκλησίας, την «ανοιχτή πόρτα» που είναι ο
Ιησούς Χριστός, και περνά μέσα από αυτή την πόρτα που είναι η αρχή μιας ολόκληρης
σειράς από άλλες οράσεις. Πού αλλού έχουμε δει τέτοια γλώσσα; Ακριβώς εδώ: (Ιωάν.ι:2-4,9)
όστις όμως εισέρχεται διά της θύρας,
είναι ποιμήν των προβάτων. Εις τούτον ο θυρωρός ανοίγει, και τα πρόβατα την
φωνήν αυτού ακούουσι, και τα εαυτού πρόβατα κράζει κατ' όνομα και εξάγει αυτά.
Και όταν εκβάλη τα εαυτού πρόβατα, υπάγει έμπροσθεν αυτών, και τα πρόβατα
ακολουθούσιν αυτόν, διότι γνωρίζουσι την φωνήν αυτού.... Εγώ είμαι η θύρα· δι'
εμού εάν τις εισέλθη, θέλει σωθή και θέλει εισέλθει και εξέλθει και θέλει ευρεί
βοσκήν.
Δεν είναι
καταπληκτικό αυτό; Πόσες φορές έχεις διαβάσει το Ιωάν.ι και δεν έχεις δει ποτέ εκεί
την Αρπαγή πριν από την θλίψη; Τώρα όμως το έχεις δει. Όλο το κεφάλαιο είναι μια
σύγκριση και αντιπαράθεση του Ιησού Χριστού με τον Αντίχριστο. Ο καλός ποιμένας
σε σύγκριση με τον μάταιο ποιμένα του Ζαχ.ια:17. Η Αρπαγή πριν από την θλίψη
βρίσκεται επίσης στον Ιωάν.ιδ. Το Αποκ.δ:1 ξεκινά με το «Μετά ταύτα» και τελειώνει με το «όσα πρέπει να γείνωσι μετά ταύτα». Προφανώς, ο καιρός της στενοχωρίας
του Ιακώβ είναι μετά το τέλος της περιόδου της εκκλησίας.
Ο ΓΑΜΟΣ του ΑΡΝΙΟΥ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΕΛΕΥΣΗΣ:
Ξεκινώντας από την Αποκ.ιθ:11, βλέπουμε την συγκέντρωση των στρατευμάτων του Κυρίου
πάνω σε λευκά άλογα, να ετοιμάζονται να επιστρέψουν μαζί Του κατά την Δεύτερη
Έλευση. Ποιοι είναι αυτοί οι στρατιώτες;
Β’ Τιμ.β:3,4 Συ λοιπόν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης
Ιησού Χριστού. Ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται εις τας βιωτικάς υποθέσεις, διά
να αρέση εις τον στρατολογήσαντα.
Η αναγεννημένη και λυτρωμένη εκκλησία αποτελείται από
στρατιώτες. Κατά τη Δεύτερη Έλευση θα είμαστε κυριολεκτικά έφιπποι στρατιώτες που
θα πηγαίνουμε στη μάχη. Αλλά διαβάζοντας από την Αποκ.ιθ:7, βλέπουμε ότι «ήλθεν ο γάμος του Αρνίου, και η γυνή αυτού
ητοίμασεν εαυτήν» και περιμένει την έναρξη της τελετής. Ξέρουμε ότι η
εκκλησία είναι η νύφη του Χριστού. Και
όχι μόνο αυτό, αλλά φοράμε, «βύσσινον
καθαρόν και λαμπρόν· διότι το βύσσινον είναι τα δικαιώματα των αγίων»,
αυτών που έχουν αναγεννηθεί με τον τρόπο που ο λόγος του Θεού ορίζει. Καταλαβαίνετε
ότι είμαστε στον ουρανό, έτοιμοι να παντρευτούμε.
Δεν είμαστε
στη γη, τρέχοντας να γλυτώσουμε από τον Αντίχριστο! Έτσι λοιπόν, ο γάμος
γίνεται στον ουρανό λίγο πριν τη Δεύτερη Έλευση, και ο μήνας του μέλιτος
λαμβάνει χώρα στη γη.
ΕΝΑΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΛΟΓΟΣ:
Ήμουν τόσο επικεντρωμένος στους 3 κύριους λόγους σε αυτό το
άρθρο, που ξέχασα να προσθέσω αυτό που θεωρώ ότι είναι ο «πραγματικά κύριος
λόγος», και να ποιος είναι:
ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒ: πουθενά στη Βίβλο η 7ετής περίοδος
της θλίψης δεν έχει τον τίτλο «Μεγάλη Θλίψη». Ο Ιησούς λέει στο Ματθ.κδ:21, ότι
«τότε θέλει είσθαι θλίψις μεγάλη»,
αλλά η Αγία Γραφή έχει ένα άλλο όνομα για την 70η εβδομάδα του Δανιήλ: Καιρός
της στενοχωρίας του Ιακώβ.
«Ουαί· διότι μεγάλη
είναι η ημέρα εκείνη· ομοία αυτής δεν υπήρξε και είναι καιρός
της στενοχωρίας του Ιακώβ· πλην θέλει σωθή εξ αυτής» Ιερεμ.λ:7.
Ο Ιακώβ είναι ο γιος του Ισαάκ, εγγονός του Αβραάμ, όπως
ίσως θυμάστε, και ήταν ένας απατεώνας. Αλλά μετά από την πάλη με τον άγγελο στη
Γένεση, ο Θεός αλλάζει το όνομα του Ιακώβ σε Ισραήλ, ακριβώς όπως έγινε με τον Πέτρο
και τον Παύλο.
Κάθε φορά που διαβάζετε το όνομα Ιακώβ αντί Ισραήλ, είναι
σχεδόν πάντα μια εικόνα του αποστατημένου Ισραήλ που κάνει λάθος πράγματα. Όταν το Ισραήλ μπαίνει στην 7ετή περίοδο
της θλίψης, είναι ο καιρός της στενοχωρίας του
Ιακώβ λόγω της πνευματικής τους κατάστασης.
Όπως και να
έχει, ένα πράγμα είναι σίγουρο, ο καιρός της στενοχωρίας του Ιακώβ – το Ισραήλ στη θλίψη – δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την εκκλησία. Αυτό
θα ίσχυε μόνο αν η εκκλησία είχε αντικαταστήσει το Ισραήλ, αλλά αυτό δεν έχει
γίνει. Αυτοί που διδάσκουν την ψεύτικη και αντισημιτική διδασκαλία της «αντικατάστασης»
διδάσκουν ψέματα. Ούτε μία φορά, μέσα στην Αγία Γραφή, η εκκλησία και το έθνος του
Ισραήλ δεν φαίνεται να συνεργάζονται, είναι πάντα το ένα ή το άλλο.
Το Ιερ.λ:3 μας
δείχνει το μάζεμα του Ισραήλ που έλαβε χώρα στις 14 Μαΐου 1948.
«διότι, ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει Κύριος,
και θέλω επιστρέψει την αιχμαλωσίαν του λαού μου Ισραήλ και Ιούδα, λέγει
Κύριος· και θέλω επιστρέψει αυτούς εις την γην, την οποίαν έδωκα εις τους
πατέρας αυτών, και θέλουσι κυριεύσει αυτήν».
Αλλά οι
Εβραίοι θα εκδιώχθηκαν άλλη μια φορά, τον καιρό της στενοχωρίας του Ιακώβ.
Ελπίζω αυτή η
μελέτη να είναι μια ευλογία για σένα!
Η πτήση #777 των
αερογραμμών Τίτος:β:13 είναι έτοιμη προς αναχώρηση. Επιβίβαση στην θύρα Ν.
Βότση 21 Πατήσια (1ος όροφος)!
