Κάποτε, ένας νέος χριστιανός,
φοιτητής Πανεπιστημίου, προσπάθησε να ομολογήσει την πίστη του σε συμφοιτητές
του από άλλες χώρες.
Ξεκίνησε με ένα Μουσουλμάνο από
την Σαουδική Αραβία. Είχε φιλική σχέση για αρκετό καιρό, αλλά ποτέ πριν δεν
είχε πάρει το θάρρος να του μιλήσει για την πίστη του. Του είπε τι σημαίνει γι’
αυτόν να έχει προσωπική σχέση με τον Θεό. Προς μεγάλη του έκπληξη του είπε ότι
και αυτός είχε μια τέτοια σχέση, και πόσο τον βοηθούσε μέσα στην ένταση των
εξετάσεων.
Αργότερα μίλησε σε κάποιον από τη
Σιγκαπούρη. Του είπε μερικά από τα θαύματα που κάνει στις μέρες μας το Πνεύμα
του Θεού. Προς μεγάλη του αμηχανία, του είπε ότι στη θρησκεία του μιλούν σε
άγνωστες γλώσσες εδώ και αιώνες, και υπάρχουν και κάποιοι που κατά τα φαινόμενα
μπορούν να αντιμετωπίσουν την κατοχή από δαιμόνια. Άρα, και οι παλιές κινέζικες
θρησκείες δείχνουν να δουλεύουν.
Σε μια Φιλιππινέζα νοσοκόμα που
μίλησε, αυτή ήταν Καθολική, είχε ένα πλήθος αγαλματάκια στο δωμάτιο της. Του έδειξε
ένα μενταγιόν του Αγίου Μαρτίνου που το κρατούσε για φυλαχτό. Τους είπε ότι
αυτό το μενταγιόν είχε προφυλάξει τη μητέρα της στη διάρκεια μιας επικίνδυνης
εγκυμοσύνης, και ότι ο αδελφός της είχε θεραπευτεί σε απάντηση των προσευχών
της προς τον Άγιο Μαρτίνο.
Η κίνηση Χάρε Κρίσνα, μιλά για
την ειρήνη που έρχεται επάνω τους όταν απαγγέλουν την μάντρα, με τα ίδια
ακριβώς λόγια που κι εμείς χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε τη βοήθεια που
φέρνει η προσευχή.
Ασφαλώς φέρνει αναστάτωση το να ανακαλύψεις
ότι και οι άλλες θρησκείες έχουν αποτέλεσμα, ή τουλάχιστον δείχνουν να έχουν.
Στην πραγματικότητα όμως, αν καθίσεις
και σκεφτείς, δεν είναι ιδιαίτερα παράξενο το να βλέπουμε να συμβαίνουν πράγματα
στις μη Χριστιανικές Θρησκείες. Ο Παύλος, ενώ ήταν στη φυλακή και περνούσε
πραγματικά δύσκολες ώρες, έγραψε για να υπενθυμίσει στους Εφεσίους ότι «δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και
σάρκα, αλλ' εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις
τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου· εναντίον εις τα πνεύματα της
πονηρίας εν τοις επουρανίοις» (Εφεσ.ς:12).
Με άλλα λόγια, όσο αφορά στους
ανθρώπους και την ανθρώπινη θρησκεία, δεν υπάρχει λόγος να περιμένει κανείς ότι
μπορούν να έχουν θεϊκές επιβεβαιώσεις για τη θρησκεία τους. Αλλά πίσω απ’ όλα
αυτά υπάρχει μια υπερβατική αντίδραση προς το Ευαγγέλιο. Και θα ήμασταν στο
έπακρο αφελείς αν νομίζουμε ότι αυτή η αντίδραση δεν μπορεί να κάνει τα
πράγματα στις άλλες θρησκείες να δουλέψουν!
Το πρόβλημα είναι ότι όταν οι
άλλες θρησκείες έχουν αποτέλεσμα, συχνά δεν ξέρουμε τι τακτική να
ακολουθήσουμε. Με τη μοντέρνα νοοτροπία, δεν ρωτάμε πια αν είναι σωστό ή αν είναι
αλήθεια. Ενδιαφερόμαστε μόνο για το αν έχει αποτέλεσμα ή όχι. Και αν έχει, θεωρούμε
ότι αξίζει να το έχει κανείς.
Αν όμως δεν μάθουμε να ρωτάμε από
πού προέρχονται τα πράγματα, θα εξαπατηθούμε από τη μαρτυρία ότι "έχει
αποτέλεσμα!"
Πολλές φορές σκέφτομαι ότι ο
διάβολος ακολουθεί τις τεχνικές ενός καλού Κινέζου εμπόρου. Οι Κινέζοι έμποροι τα
πήγαιναν καλά επειδή κάνουν μεγάλες εκπτώσεις για να σε εξασφαλίσουν σαν
σταθερό πελάτη. Δεν στοχεύουν σε γρήγορα, μεγάλα κέρδη, αλλά μάλλον στο να
εξασφαλίσουν την προτίμησή σου προς αυτούς. Ακόμη και μια βραχυπρόθεσμη ζημία
είναι καλή επένδυση αν εξασφαλίζει κάποιο μακροπρόθεσμο κέρδος.
Ο διάβολος είναι κι αυτός
πρόθυμος να κάνει εκπτώσεις για να κερδίσει τακτικούς πελάτες. Έτσι δίνει εδώ
μια θεραπεία, εκεί μια βαθιά θρησκευτική εμπειρία, κάπου αλλού γλωσσολαλιά, και
ακόμη, από καιρό σε καιρό, την απελευθέρωση από κάποιο πονηρό πνεύμα,
προκειμένου να εξασφαλίσει τον άνθρωπο με την αφιέρωσή του όπως έχει μέχρι τώρα.
Η έκπτωση είναι μικρή, αν πείσει τον άνθρωπο να μην υπακούει και να μην δέχεται
τον μόνο σωτήρα, τον Ιησού Χριστό!
Η Καινή Διαθήκη μας υπενθυμίζει
ότι ο διάβολος συχνά εμφανίζεται σαν άγγελος φωτός (Β' Κορ.ια:14). Το κακό του
διαβόλου έχει πολλά καλά στοιχεία. Αν δεν είχε, τότε μόνο έναν πολύ ανόητο θα
κατάφερνε να εξαπατήσει. Τα καλά στοιχεία είναι που βλέπουν οι άνθρωποι, και
έτσι παγιδεύονται.
Αν κοιτάξεις τους τρόπους με τους
οποίους οι απόστολοι κήρυξαν το Ευαγγέλιο, θα διαπιστώσεις ότι τα περισσότερα απ’
αυτά που είπαν ότι μπορεί να κάνει ο Χριστός τα διεκδικούν κατά τον ένα ή τον
άλλο τρόπο και οι άλλες θρησκείες. Καλά θα κάνουμε λοιπόν να κοιτάξουμε σε
διάφορες όψεις του Ευαγγελίου για να δούμε αυτό το πράγμα, και να προσπαθήσουμε
ταυτόχρονα να καταλάβουμε γιατί οι διακηρύξεις τους δεν είναι αποδεκτές.
Ας γυρίσουμε πίσω στο κήρυγμα του
Πέτρου στον Κορνήλιο και τους συγγενείς του στις Πραξ.ι:36-43.
Ο Πέτρος άρχισε υπογραμμίζοντας
στους ακροατές του ό,τι ο ίδιος ο Θεός είχε μιλήσει. Είχε μιλήσει στον λαό
Ισραήλ μέσα στην ιστορία.
Όταν κάνουμε την ερώτηση «Με τι
μοιάζει ο Θεός και τι θέλει να κάνει μ’ εμάς», πραγματικά δεν ξέρουμε από που
να ξεκινήσουμε αν αφεθούμε με το μυαλό μας και μόνο. Δεν έχουμε τίποτε
περισσότερο από εικασίες για να ξεκινήσουμε.
Πριν από καιρό κυκλοφόρησε ένα
βιβλίο με τον τίτλο «ο Θεός που θέλω». Το ερώτημα όμως δεν είναι τι είδους Θεό
θέλεις, αλλά τι είδους Θεός υπάρχει.
Το Χριστιανικό Ευαγγέλιο
συνίσταται στο ότι ο Θεός αποκάλυψε τον Εαυτό Του, και ότι αυτή η αποκάλυψη
δίνεται με σαφήνεια και ακρίβεια στη Βίβλο. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να εκθέσει
κανείς επιχειρήματα γι’ αυτό το πράγμα.
Η Βίβλος είναι που αποκαλύπτει το
Θεό στους ανθρώπους σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Δεν ισχυριζόμαστε λοιπόν ότι
επειδή η Αγία Γραφή έχει αποτελέσματα γι’ αυτό είναι αλήθεια, αλλά μάλλον ότι
είναι αλήθεια και γι’ αυτό έχει αποτελέσματα.
Συνεχίζεται
