Είναι αλήθεια ότι αυτό που μετράει σ’ εμάς
είναι η ειλικρίνεια. Στον Θεό, όμως, εκείνο που μετράει είναι η αλήθεια και η υπακοή.
Η ειλικρίνεια δεν είναι αρκετή. Μπορεί
κάποιος μέσα στην ειλικρίνειά του να κάνει λάθος. Και τα αποτελέσματα μπορεί να
είναι μοιραία.
Νομίζω ότι είναι εύκολο να κοιτάξουμε
την έλλειψη ανεκτικότητας του Θεού απέναντι στις άλλες θρησκείες και να σχηματίσουμε
γι’ Αυτόν την εικόνα ενός εκδικητικού γέροντα εκεί στον ουρανό, που λέει: «Θα
το κάνετε όπως σας λέω εγώ, αλλιώς είστε καταραμένοι!». Πιστεύω απόλυτα ότι ο
Θεός θα ήταν σωστός και δίκαιος αν μας καταδίκαζε όλους αιώνια. Αλλά, ο λόγος
της μη ανεκτικότητας απέναντι στις άλλες θρησκείες δεν είναι μόνο το ψυχρό,
ακαδημαϊκό ενδιαφέρον για την αλήθεια. Η έλλειψη ανεκτικότητας του Θεού έχει
ρίζες και στην ευσπλαχνία Του. Είναι εκ βάθρων αντίθετος προς τις άλλες
θρησκείες.
Ίσως να φαίνεται υπερβολικός ο τρόπος
που παραγγέλλει ο απ. Παύλος στους Γαλάτες να καταδικάσουν οποιονδήποτε έρχεται
να κηρύξει κάποιο μήνυμα διαφορετικό από το δικό του. Φτάνει στο σημείο να πει
ότι ακόμη και ο ίδιος αν επιστρέψει με ένα αλλαγμένο μήνυμα θα πρέπει κι αυτόν
να τον πετάξουν έξω! (Γαλ.α:8,9). Παρόλα αυτά, η αιτία που τα γράφει έτσι δεν
είναι κάποια γαϊδουρινή στενοκεφαλιά. Είναι απλά ότι δεν υπάρχει άλλη Καλή
Αγγελία. Δεν υπάρχει οποιοδήποτε άλλο μήνυμα μου φέρνει σωτηρία. Δεν υπάρχει
άλλο Ευαγγέλιο.
Και αυτό είναι το πρόβλημα. Από τον Κάιν
και μετά, η λανθασμένη θρησκεία δεν είχε αποτέλεσμα, Ο Κάιν δεν είχε απάντηση
για τη ζήλια και τον φόνο που φώλιαζαν στην καρδιά του. Η θρησκεία του δεν
ανακούφισε τη συνείδησή του, δεν τον ενθάρρυνε στις σχέσεις του με τους άλλους,
τον άφησε να περιπλανιέται στη χώρα Νωδ, χωρίς να έχει νόημα στη ζωή του, και
δεν τον έφερε σε συμφιλίωση με τον Θεό. Ίσως να ξεκίνησε σαν ειλικρινής
θρησκεία. Επειδή, όμως, ήταν λανθασμένη, δεν έφερε αποτέλεσμα..
Και τώρα, αυτό είναι το επώδυνο σημείο
στα σαρκαστικά επιχειρήματα που προβάλλει ο Ησαΐας εναντίον των άλλων θρησκειών.
Οι σημερινοί μορφωμένοι άνθρωποι μπορεί να τον λένε αφελή, άξεστο και πέρα για
πέρα ανάγωγο για την καρικατούρα που δίνει για τον παγανισμό. Ο ίδιος όμως
επιμένει ότι οι θεοί που έφτιαξαν οι άνθρωποι δεν μπορούν ούτε να εξηγήσουν το
παρελθόν ούτε να προετοιμαστούν για το μέλλον. Δεν μπορούν να κάνουν τίποτε
καλό για να βοηθήσουν τους ανθρώπους. Ούτε πάλι μπορούν να κάνουν τίποτε κακό
για να τους βλάψουν. Ζωγραφίζει ειρωνικές εικόνες για ανθρώπους που φτιάχνουν
έναν «θεό» και τον στερεώνουν με αλυσίδες και καρφιά «για να μην κουνιέται».
Περιγράφει τον άνθρωπο που κόβει ένα δέντρο και χρησιμοποιεί ένα μέρος του
ξύλου του για καυσόξυλο και ένα άλλο για να φτιάξει κάποιον «θεό». Για τον
Ησαΐα, η τραγική ειρωνεία σε όλα αυτά είναι ότι ο ειδωλολάτρης δεν μπορεί να
καταλάβει ότι έχει εξαπατηθεί όταν περιμένει βοήθεια από ένα κομμάτι ξύλο που
το διαμόρφωσε ο ίδιος με τα χέρια του (Ησ.μδ:14-19).
Αυτή είναι η τραγωδία των άλλων
θρησκειών (και περιλαμβάνω και κάθε διαστρέβλωση του Χριστιανισμού μέσα σ’ αυτό
τον όρο). Δεν οδηγούν σε σωτηρία. Γι’ αυτό και ο Θεός είναι τόσο αμείλικτος
εναντίον τους. Αν θέλεις να πάρει ο κόσμος το φάρμακο που έχει αποτέλεσμα, θα
τον προειδοποιήσεις για τις φτηνές απομιμήσεις που μόνο κακό κάνουν.
Όπως είπα και παραπάνω, είναι της μόδας
στην εποχή μας να μιλάει κανείς για όλα εκείνα που έχουμε κοινά με τους μη Χριστιανούς.
Δίνουμε προσοχή στα στοιχεία των άλλων θρησκειών που συμφωνούν με τον
Χριστιανισμό. Και αυτό βέβαια μπορεί να είναι χρήσιμο σαν αφορμή για να
μιλήσουμε σ’ αυτούς τους ανθρώπους για τον Χριστό. Όταν ο απ. Παύλος ξεκίνησε
μιλώντας για τον «άγνωστο Θεό», τότε που κήρυττε στους Αθηναίους, αυτό ήταν η
αφορμή για να τους ευαγγελιστεί τον Χριστό, και όχι κάποια δικαιολογία για
κάποια πλαδαρή αποδοχή της μίας θρησκείας από την άλλη σαν «εξίσου καλής».
Η Καινή Διαθήκη μας παραγγέλλει να μην
ομοζυγούμε με τους απίστους. Οι λόγοι που προβάλλει είναι πολύ εύγλωττοι: Επειδή
ποια συμμετοχή έχει η δικαιοσύνη στην ανομία; Και ποια κοινωνία το φως με το
σκοτάδι; Και ποια συμφωνία ο Χριστός με τον Βελίαλ; Ή ποια μερίδα ο πιστός με
τον άπιστο; Και ποια συμβίβαση ο ναός του Θεού με τα είδωλα; Γιατί, εσείς είστε
ναός του ζωντανού Θεού (Β' Κορ.ς:14-16). Σύμφωνα μ’ αυτά τα λόγια, ο μη
Χριστιανός εξακολουθεί να είναι δέσμιος της αμαρτίας, του σκοταδιού, κάτω από
την εξουσία του διαβόλου και δεμένος με την ειδωλολατρία (με θεούς φτιαγμένους
από άνθρωπο). Ο Θεός θέλει οικογένειες που θα δείχνουν και την αλήθεια του
Ευαγγελίου, και το γεγονός ότι αυτή η αλήθεια φέρνει αποτέλεσμα. Γι’ αυτό και
το επαναλαμβάνει από την αρχή μέχρι το τέλος της Αγίας Γραφής ότι είναι
παθιασμένα αντίθετος με το ενδεχόμενο να παντρευτούν τα παιδιά του Θεού με άπιστους.
Και έτσι, καλά θα έκανες να σιγουρευτείς ότι θα καταλήξεις παίρνοντας μια
κοπέλα που συμμερίζεται την αφιέρωσή σου και την αγάπη σου για τον Κύριο, και
που ακολουθεί τη διδασκαλία της Γραφής πέρα για πέρα.
Ας μην συνεχίσουμε, λοιπόν, αυτή την
ανούσια συζήτηση για προσπάθειες να βοηθήσουμε τους Μουσουλμάνους να γίνουν
καλύτεροι Μουσουλμάνοι. Αν ο Χριστιανισμός είναι αλήθεια, τότε οι Μουσουλμάνοι
έχουν κάνει λάθος. Και αν έχουν κάνει λάθος, τότε η θρησκεία τους δεν έχει
αποτέλεσμα. Δεν τους φέρνει σαν αμαρτωλούς σε σωστή σχέση με τον άγιο Θεό μας. Γι’
αυτό, χρειάζεται να μετανοιώσουν. Όλα αυτά είναι πολύπλοκα, και είναι δύσκολο να
διατυπωθούν με τρόπο που να δείχνει αγάπη και συγχρόνως να εμπνέει σεβασμό.
Είναι όμως ευθύνη μας να το κάνουμε, αν θέλουμε να τιμήσουμε τον Ιησού και να
δείξουμε ενδιαφέρον για τους ανθρώπους που χάνονται.
